Jeremy was nog niet eens half bij zinnen, terwijl hij mee gesleurd werd tussen de nauwe paadjes door richting het appartement van de knapperd die hem mee sleurde. Jeremy dommelde hier en daar wat in door het gesleur en het gedraag van de jongeman. Spinner was zijn naam. Jeremy was het haast alweer vergeten. Ja Jeremy had het weer slim aangepakt met zijn whiskey. Normaal was hij ook wel zo dronken geworden, maar dan lieten de barmannen hem gewoon in het café liggen of legden ze hem hoogstens buiten neer. De meesten waren dan ook wel weg gevlucht. Immers kon hij wel eens per ongeluk iemand vermoorden als hij dronken was. Het was een wonder dat dat nu nog niet het geval. Kennelijk was hij al zover weg dat hij niet eens meer de moeite nam om zijn hand op te tillen. Jeremy genoot van de rit naar het appartement, wat hij allemaal maar half mee maakte en liet zich eenmaal binnen op de bank glijden. Zijn lichaam was al slap en het enige wat hem nog wakker hield was de kotsneiging die hij al snel kreeg, echter werd hem al snel een glas water in zijn hand geduwd. ''Drink dit maar op, word je minder ziek van'' Jeremy volgde Spinner's advies op en nam een maar gulzige slokken van het water. Hij werd inderdaad minder misselijk en bleef weer geruisloos liggen op de bank. Jeremy dommelde opnieuw wat weg in een slaap, maar toen kwam Spinner terug met een kussen en een deken. ''Hier heb ik een deken en kussen voor je, slaap maar zolang als je wil'' hoorde hij hem nog zeggen. Jeremy opende zijn ogen weer en pakte het kussen en deken. Hij stopte het kussen onder zijn hoofd en legde het deken wat slordig moeizaam over hem heen. Vervolgens richtte hij zich tot Spinner. "Weltruste baby," zei Jeremy en blies Spinner een luchtkusje toe. Vervolgens sloot Jeremy zijn ogen en verdween in een vredige slaap. Maar of hij de volgende blij zou zijn...

Jeremy opende traag zijn ogen. Knallende koppijn bonkte erin en hij sloot zijn ogen opnieuw. Hij wist wat dit betekende: kater. Hij had weer eens teveel gezopen. Niets nieuws, maar waar was hij nu beland? Jeremy keek eens om zich heen. Hij was in een appartement? Maar van wie? Met een traag tempo sloeg Jeremy de deken van zich af en stond hij op. Zijn balans was nog niet helemaal volledig in orde en hij moest dan ook steun zoeken bij de muur, maar die eenmaal gevonden keek hij opnieuw rond. Zijn blik viel op een deur. Hij gokte dat hij in de huiskamer lag. Jeremy liep wat wankelend richting de deur en deed die open. Een slaapkamer en in het bed lag een.. jongen? Jeremy fronste eens. Hij keek wat beter en toen pas kwamen er herinneringen terug. Hij had de jongen een bloedneus geslagen en hij had een man vermoord in een café. Vervolgens waren ze aan de whiskey gegaan en was Jeremy dus té ver gegaan. Hij kon zich vanaf het eerste glas whiskey zich ook nog maar weinig herinneren. Jeremy grijnsde eens lichtjes, waarna hij traag richting het raam liep. Hij keek kort naar buiten. Ze waren nog steeds dichtbij het café. Handig, een woning zo dichtbij hebben, misschien moest hij toch maar overwegen om er één aan te schaffen. Nah. Hij bleef toch nooit op één plek. Hij richtte zich weer tot Spinner. Jeremy wist nog maar half wat hij allemaal tegen Spinner had gezegd. Kort keek Jeremy naar zijn hand. Hij voelde zijn hand licht tintelen. Het zat vol kracht en hij moest het ergens op uitoefenen. Kort keek hij naar Spinner. Nee. Hij moest nog een uitleg krijgen van gisteren, daarna kon Jeremy hem pas vermoorden. Jeremy deed het raam open en richtte zijn hand naar buiten. Met een slaperige kop begon hij een paar mensen te vermoorden.

Jeremy was in een slaap kamer in gegaan en had daar Spinner aangetroffen. Zijn handen hadden getinteld van de kracht, dus besloot Jeremy maar om het raam open te doen en vermoordde hij een paar mensen. Hij stopte toen hij merkte dat er beweging kwam in Spinner. Zijn blik gleed dan ook naar hem toe, maar hij fronste toen hij zag dat hij alleen maar shorts aan had. Wow. Heel soepel en gross. Jeremy keek dan ook maar weer naar buiten en haalde nog een paar andere mensen neer. ''Goeiemorgen'' begroette Spinner hem vrolijk. Wat? Jeremy zijn wenkbrauw bleef fronzen. Waarom deed hij zo opgewekte? Jeremy wist wel zeker dat hij minstens één iemand had vermoord, wie was die gast? ''Heb je goed geslapen?'' ging Spinner verder. Jeremy keek hem alleen maar aan en gaf hem geen antwoord. Spinner kleedde zich verder aan en liep naar hem toe. ''Is er wat bijzonders te zien vanuit mijn kamerraam?'' Die woorden waren de druppels die de emmer deed overlopen. Met een geweldige kracht greep Jeremy Spinner bij zijn nek en drukte hij hem tegen een muur aan. Jeremy had niet alleen een sterke warlock kracht, maar had ook echt wel een paar grote spieren. De spieren waren op het eerste gezicht niet zo goed te zien, maar ze zaten er echt wel. Jeremy hield zijn andere hand op, waar een donkere gloed overheen kwam. Een gloed die niks anders betekende dan de dood. "Geef me een reden waarom ik je nu niet meteen zou moeten vermoorden net zoals al die mensen beneden," zei Jeremy dreigend en zijn zwarte ogen laaide dan ook even angstaanjagend op. Ja hij was alles vergeten van die nacht en hij loog dan ook niet bij zijn woorden.

Spinner was naar hem toegelopen, maar Jeremy liet hem niet naar buiten kijken. Niet dat het niet mocht. Nee Jeremy had er geen problemen mee als Spinner alle lijken buiten zag liggen, maar Jeremy wou nu eerst Spinner afhandelen. Hij greep Spinner vast bij zijn nek en drukte hem tegen de muur aan. Spinner kwam met een knal tegen de muur aan en zijn ogen schoten dan ook even kort dicht. In een reflex had Spinner Jeremy's hand vast gegrepen. Kort keek Jeremy er met een spottende grijns naar. Alsof dat zou helpen. Jeremy hief zijn andere hand op, waar een donkere gloed overheen was gekomen. Spinner opende zijn ogen en keek naar de hand van Jeremy. Je kon haast de dood ruiken in de kamer. Nou ja, misschien kwam de stank van de lijken de kamer in via het open raam. Nee Jeremy focus. Hij richtte zich op Spinner, die kennelijk dit niet had zien aankomen. Logisch. Spinner was nog zo blij en vrolijk gewist, met één hand omdraai kon Jeremy dat veranderen. Een leuk voordeel van zijn krachten. Jeremy keek Spinner aan en boorde zijn zwarte ogen in de zijne. Hij keek hem bedreigend aan en vroeg hem dan ook om een reden waarom Jeremy hem nu niet meteen zou vermoorden. Ergens wou Jeremy wel weten wat er die avond was gebeurd en ergens voelde Jeremy ook een naar gevoel knagen, maar hij kon alles zo goed afsluiten dat hij er geen last van had. Jeremy keek Spinner doordringend aan en eiste een antwoord. Hij voelde Spinner slikken. Langzaam aan verslapte de grip rond Jeremy's pols. ''Omdat ik je mee naar huis heb genomen, omdat ik je hier een slaapplek heb gegeven die je van mij part zolang als je wil mag gebruiken. Anders had je nu nog de grond liggen aanbidden in dat café waar waren'' sprak Spinner. Licht verslapte Jeremy's greep. Hij mocht het altijd gebruiken he? Klonk wel goed, maar ja, als hij het echt nodig was geweest had hij al weer eerder een huis leeg geplunderd of zo. Zijn greep verstrakte daarom ook weer. Het was inderdaad fijn geweest om eens niet op de grond wakker te worden, maar je begon er aan te wennen en om nou elke dag hier wakker te worden was ook niks. Jeremy reisde liever verder dan om op één plek te blijven. Jeremy boorde opnieuw zijn ogen in die van Spinner. Hij wou een betere reden horen. ''Omdat je nu een vriend hebt'' sprak Spinner en liet zijn duim glijden over de pols van Jeremy. Bij de aanraking tintelde zijn huid en een raar maar fijn gevoel begon in zijn bok te vloeien. Echter was dat maar in een fractie van een seconden en begon hij vervolgens te lachen. Hij greep Spinner nog steviger vast, waarna hij hem op de grond neer smeet. "Ik doe niet aan vrienden," sprak Jeremy en zette een dreigende stap naar hem toe. "Geef me een uitleg van wat gisteren is gebeurd. Dan zou ik je misschien nog sparen," sprak Jeremy. Kort keek hij om zich heen. "Ook al zou het best fijn zijn om dit appartement voor mezelf te hebben," mompelde hij droog, waarna hij zijn donker gloeiende had weer op Spinner richtte.

Jeremy had Spinner neer gesmeten op de vloer. Hij had het knagende gevoel genegeerd en het omgezet in woedde. Spinner en hij vrienden? Ha. Ja tuurlijk. Ze waren de beste vrienden die je je kon bedenken, dacht Jeremy sarcastisch. Wat dacht die Spinner wel niet? Hij moest op zijn plek worden gezet. Hij moest weten in hoeverre Jeremy sterker en meer macht had dan Spinner. Echter leek Spinner dat al snel te beseffen toen hij zijn ogen weer opende en terug krabbelde bij het zien van Jeremy. Jeremy grijnsde lichtjes. Ja hij kon genieten van de angst in de lucht en van de macht die hij op dat moment had. Als hij wou kon hij Spinner binnen een handomdraai vermoorden. Hij kon zijn hele toekomst afpakken en alles wat hij bezat en niemand zou weten dat hij het had gedaan. Er waren immers geen oog getuigen en er zouden geen vinger afdrukken te zien. Spinner leefde alleen, dus zou Jeremy gewoon doen alsof hij hier woonde. No big deal. Kort begon Jeremy dan ook droog over het appartement, maar richtte zich daarna weer op Spinner en hij wou uitleg. Hij legde wat druk op zijn woorden door zijn zwart gloeiende hand weer op Spinner te leggen. Al snel kwamen de woorden uit de jongen. ''Ik had gister chocolade melk op jou gemorst, zo zijn we bij elkaar bij de bar gaan zitten. Toen gaf je mij een stomp in mijn gezicht omdat ik je had aangeraakt. Vervolgens vermoordde je een man die met je wilde vechten. Daarna vluchtte iedereen uit het café alleen ik was bij je gebleven omdat ik wilde weten wat er in je om ging. Zo waren we uiteindelijk alleen in het café. We gingen aan de whiskey en nootjes en hebben wat gepraat en vervolgens raakte jij dronken omdat je teveel whiskey had gedronken. En zo kwamen we uit in mijn huis omdat ik je niet op de grond wilde laten liggen in dat café'' legde Spinner uit. Jeremy liet zijn hand zakken. Dus zo zat het. Hij had verder niks gedaan? Alleen gezopen en Spinner had hem naar zijn appartement gebracht. Wow. Die gast was echt naïef en dom. Jeremy keek hem dan ook aan alsof hij gek was. "Wow. Jij bent echt verdomme naïef. Nu zit jij hier, bang voor je leven, terwijl je het gevaar zelf naar binnen hebt gehaald. Jij bent echt slim," sprak Jeremy zijn gedachtes uit. Echter voelde hij ergens een schuldgevoel knagen. Hij voelde zich niet vaak schuldig, maar zijn gevoelens waren sowieso niet meer honderd geweest sinds hij Spinner had ontmoet. Rare gast deed rare dingen met je. Jeremy schudde eens met zijn hoofd en liet de krachten verdwijnen uit zijn hand. Hij ging eens met zijn hand door zijn haren heen en keek Spinner vervolgens weer aan. "Wat moet ik toch met jou doen?" vroeg Jeremy meer aan zichzelf dan aan Spinner. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek eens rond. Hij zuchtte eens lang en diep. Hij moest zijn gedachtes even op een rijtje krijgen. Lukte dat? Nee. Jeremy sloeg zijn hoofd eens naar achter en slaakte opnieuw een zucht. Vervolgens liep hij maar de kamer uit en liep hij richting de deur om het appartement weer te verlaten.

Jeremy wist echt niet wat hij met Spinner aan moest. Zijn hersenen en zijn gevoel werkten totaal niet op één lijn. Uiteindelijk besloot hij maar dat hij weg zou gaan. Hij kon toch verder niks met dat naïeve joch. Jeremy had zijn hand al liggen op de deurknop, totdat hij plots een hand voelde op zijn arm die hem vast hield. Verbaasd keek Jeremy om en voor hem stond Spinner. ''Niet weg gaan'' sprak Spinner. "Wat..?" reageerde Jeremy er stomverbaasd op. Whatte de ef. Jeremy wou hem nog geen minuut geleden vermoorden en nog geen minuut geleden was Spinner doodsbang voor hem geweest. En nu hield Spinner hem plots tegen om hem te laten gaan? Spinner liet hem los en slikte eens, leek nu pas de bedreiging voor hem te zien. Naïef joch. Het irriteerde Jeremy als de neten. Op deze manier zou er vrij snel een einde aan Spinner's leven komen. Hiermee bedoelde Jeremy niet dat hij diegene was die Spinner zou vermoorden, maar zo'n instelling zou Spinner snel de verkeerde mensen naar zich toe trekken. Jeremy had zijn gedachtes erover, maar merkte niet dat hij bezorgd was geworden over Spinner. Jeremy sloeg zijn armen over elkaar heen en keek Spinner met een opgetrokken wenkbrauw aan. Hij wou dan ook wel een goeie reden horen waarom hij hier zou moeten blijven. Echter week Spinner zijn blik af. Lafaard. Toen Spinner weer opkeek keek Jeremy hem weer aan. ''Wil je geen ontbijt? Ik kan ontbijt maken.'' sprak Spinner uiteindelijk. Jeremy keek hem met stomheid geslagen aan. Zijn mond zakte nog net niet open. Een grijns begon te sieren rond zijn lippen. Hij begon te grinniken en uiteindelijk schaterde hij het uit van het lachen. "Je.. je.. je wil me.. een ontbijt.. maken?" zei Jeremy tussen het lachen door. Na een poosje lachen stond Jeremy uiteindelijk weer recht en veegde nog een traantje weg uit zijn oog. Hij legde een hand tegen het gezicht van Spinner aan en wreef zachtjes met zijn duim over zijn wang heen. Hij had niet echt reden waarom hij het deed. Hij deed het gewoon. "Maak jij maar lekker een ontbijtje voor me klaar liefje. Een broodje met ei en spek graag," sprak Jeremy op een zoete toen en voegde er nog een knipoog aan toe. Vervolgens liep hij grinnikend richting de bank toe, waar hij plaats nam voor de tv. Hij ging comfortabel liggen en legde zijn voeten neer op de tafel. Lui pakte hij de afstandsbediening en zette hij de tv aan. Ja. Dit kon er wel mee door. Hij had nog steeds geen flauw idee waarom Spinner wou dat hij bleef, maar als hij een ontbijt en alles voor hem ging maken vond hij het best.

Toen eenmaal Jeremy's hand op Spinner's wang had gelegen, was Spinner meteen gaan blozen. Spinner had wat stotterend antwoord gegeven, waarna Jeremy naar de bank liep om lui tv te gaan kijken. Echter dacht Jeremy nog kort aan Spinner's reactie. Het was toch behoorlijk 'raar' om zo te reageren. Jeremy had het eerder gedaan om wat irritatie bij Spinner op te wekken, niet om hem te laten blozen. Eerlijk gezegd wist Jeremy niet waarom hij het had gedaan, maar hij had er niet de verkeerde gevoelens bij gehad. Echter dacht hij niet verder over zijn gevoelens na. Hij bleef maar denken over hoe raar Spinner toch eigenlijk was. Het zo Jeremy niets verbazen als Spinner ook een warlock was en hij met zijn gevoelens kon sjoemelen. Jeremy voelde zich immers wat raar van binnen, maar dat kom ook komen door de kater die nog steeds door zijn kop heen denderde of door de misselijke smaak in zijn mond. Met een diepe zucht ging Jeremy zitten en liet hij zijn hoofd rusten op de bank om te ervoor te zorgen dat de hoofdpijn minder werd. Verveeld keek hij naar de tv: Soapseries, kinderprogramma's, drama's, na gesynchroniseerde bullshit. Yup. Tv veranderde nooit en was nog altijd even saai. Mensen vermoorden in real life was dan toch veel leuker om na te kijken. Als ze dat zouden uitzenden zou hij er misschien nog na kijken, ook al deed hij het liever zelf dan dat hij er alleen maar naar mocht kijken. Uiteindelijk legde hij de afstandsbediening weg en bleef de zender staan op een nieuwsuitzending. ''Hier uw ontbijtje meneer, hopelijk bevalt het'' Jeremy keek op bij het horen van zijn stem en grijnsde lichtjes toen Spinner hem een goed uitziend ontbijt uitreikte. Jeremy nam hem aan en zette het op zijn schoot neer. Kort keek hij naar het ontbijt, waarna hij gulzig begon te eten. Zijn misselijkheid was dan ook weg gevaagd en honger was daarvoor in de plaats gekomen. Jeremy keek op toen de tv zijn aandacht trok. Ze hadden het over een paar 'mysterieuze doden'. Jeremy grinnikte heen en at de rest van zijn ontbijt op. ''Je hebt het journaal gehaald'' hoorde hij Spinner zeggen. Jeremy keek op en leunde intussen weer naar achter op de bank. Hij keek Spinner met een lichte grijns aan en knikte, vervolgens richtte hij zijn blik weer op het scherm. "Yup. Jammer genoeg betekend dat wel ik zo weer moet vertrekken. Het is immers niet leuk om hier te blijven hangen als mensen weten dat er gevaar op de loer licht. Dan is er geen fun meer in," sprak Jeremy en zuchtte eens. Wat een first world problem. Hij ging recht op zitten en keek Spinner aan. Hij voelde hoe Spinner's blik over hem ging. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij Spinner aan. "Wat..?" zei Jeremy wat bot. Echter leek Spinner geen antwoord te geven en at hij zijn ontbijt verder op, waarna hij naast Jeremy op de armleuning kwam zitten. Jeremy keek hem nog steeds met een opgetrokken wenkbrauw aan. Waarom, in hemelsnaam, zou Spinner bij hem blijven en waarom was hij nog zo dichtbij hem? Het voelde raar aan en het maakte Jeremy ongemakkelijk, maar ergens voelde het ook fijn en vertrouwd om eindelijk eens iemand te hebben die er voor hem was. Yeah right, bracht Jeremy zich terug naar de realiteit. Dat ging never nooit niet gebeuren. Hij was geen fucking angel. Hij was eerder een demon. Hij zou nooit iemand krijgen die er voor hem was of die voor hem zorgde. Jeremy schoof die gedachtes met zijn hoop weg en keek Spinner maar aan. ''Ben je nog iets van plan om vandaag te gaan doen?'' vroeg Spinner. Jeremy keek hem kort stil aan. Yup. Hij was totaal gestoord. "Ik weet niet. Misschien hier en daar nog wat shoppen. Misschien m'n nagels doen en nog wat drinken met de meiden," antwoordde Jeremy zonder enige sprankje van sarcasme en keek hem met een droge blik aan. Ook al bedoelde Jeremy het zeker wel sarcastisch. Duh. Jeremy rolde eens met zijn ogen en stond vervolgens op."Ik ga weer verder reizen. Ik kan hier immers niet eeuwig blijven," sprak Jeremy en wees kort naar de tv en duidde hiermee op het nieuws. Jeremy liep richting de deur en wou weer weg gaan, maar bedacht zich toen en draaide om. Hij keek Spinner weer aan. "Hoezo? Wou je als een hondje achter me aan gaan lopen? Dat zou je in gevaar brengen jochie," sprak Jeremy, terwijl Spinner duidelijk ouder was.

Jeremy was hem dankbaar voor het ontbijt, ook al liet hij dat niet echt merken. Hij liet dan ook bijna nooit merken wanneer hij dankbaar was of wanneer hij hulp nodig had. Hij was een lone wolf. Echter toen Jeremy had gezegd dat hij weg zou gaan voelde hij wel een schrijntje van schuld. Spinner had hem zowat gesmeekt om te blijven en nu stond hij opnieuw op het punt om weg te gaan. Het was nou eenmaal niet anders en het was niet zo alsof hij erom gaf wat Spinner ervan vond. Toch vroeg Jeremy er wel na. Hij verwachtte echter een sarcastisch antwoord of een terugwijtend antwoord en totaal niet het antwoord wat Spinner hem juist wel gaf. ''Dus je wilt dat ik mee kom he?'' Jeremy's mond zakte nu echt open bij die worden. "What?" zei Jeremy dan ook en oprechte verbaasdheid was van zijn gezicht af te lezen. Zou hij ooit die jongen begrijpen? Nee waarschijnlijk nooit en dat was de reden waarom Jeremy was beangstigend van hem werd. Hij wist niet wat hij moest verwachten van Spinner. ''En een beetje gevaar hoeft niet verkeerd te zijn.'' ging Spinner verder en wiebelde eens met zijn wenkbrauw. Jeremy sloot zijn mond en rolde eens met zijn ogen. Hij wou erop reageren, maar toen legde Spinner plots zijn armen om Jeremy's hals heen. Verbazing was nu al helemaal te zien op Jeremy's gezicht en zijn ogen verwijdde zich dan ook even, waarna hij maar droog voor zich uitstraalde. "Natuurlijk. Waarom niet?" mompelde Jeremy. Zachtjes klopte hij op Spinner zijn rug als teken dat hij hem los moest laten. Het duurde dan ook niet lang of Spinner liet hem inderdaad los en glimlachte eens naar Jeremy. Jeremy keek hem alleen maar emotieloos. ''Ben er zo weer'' en met die woorden verdween Spinner zijn slaapkamer in. Kort keek Jeremy hem na, waarna hij zichzelf voor zijn hoofd sloeg. Serieus.. Serieus?! Hij ging serieus met Jeremy mee?! Hoe gek was die Spinner wel niet? Niet dat Jeremy het zo erg vond. Nee hij vond het ergens wel fijn, maar onderdrukte dat gevoel. Net zoals het gevoel dat hij had gekregen toen Spinner hem plots had geknuffeld. Zijn gedachtes bleven kort erbij hangen. Nu pas bedacht hij zich dat Spinner misschien wel homo zou kunnen zijn. Het zou veel verklaren, maar betekende dat dan dat Spinner hem leuk vond? Jeremy keek weg en zuchtte. Daar wou hij liever over nadenken. Hij werd liever gehaat dan geliefd, dat was veiliger. ''Let's go!'' Jeremy keek wat geschrokken op, maar zijn gezicht werd al weer wat kil toen hij Spinner vrolijk zag glimlachen met zijn sleutels en portemonnee. Jeremy rolde in zijn ogen. Hij had de neiging om te vragen of Spinner echt van plan was om mee te gaan, maar Jeremy had zo'n voor gevoel dat hij Spinner niet kon ompraten. "Goed dan..," gaf Jeremy uiteindelijk toe en maakte de deur open. Hij liep het appartement uit en stond vervolgens beneden op de straat. Pas bij het zien van de lijken herinnerde hij zich dat hij was gaan moorden in de vroege ochtend. "Oh ja..," sprak Jeremy en wreef eens peinzend over zijn achterhoofd. "Hee! Jij daar!" Jeremy keek op en zag hoe een groep agenten hun kant op renden. Oepsie.. Jeremy greep Spinner bij zijn arm en rende door de steegjes heen om de politie te ontlopen. Uiteindelijk waren de twee uitgekomen in het centrum van de stad. Licht buitenadem keek Jeremy naar Spinner. Plots besefte hij dat hij ze ook gewoon had kunnen vermoorden. Hij kon zichzelf opnieuw wel voor zijn hoofd slaan, maar besloot dat niet doen. Hij haalde eens diep adem, waarna hij wees naar Spinner. "Luister, als je met me mee gaat moet je weten dat ik hier de leiding heb en je me zonder aarzelen volgt, ja?" sprak Jeremy eisend. Volgens ging hij iets dichterbij Spinner staan en boorde hij zijn zwarte ogen in die van Spinner. "En ben je gay?" vroeg Jeremy. Hij moest het gewoon weten, anders kon hij niet normaal met Spinner omgaan.

Jeremy nam eens een hap lucht en probeerde zijn ademhaling weer normaal te krijgen. Hij besefte zich nu pas dat hij ook de politie gewoon had kunnen vermoorden, maar ze waren ze nu al kwijt gerend. Er was dan ook maar een kleine kans dat de politie hen hier zou vinden in het drukke centrum. Jeremy richtte zich op Spinner en zei hem dat hij haar naar hem moest luisteren. ''Oke doe ik, beloof ik!'' reageerde Spinner erop met een vrolijke glimlach. Zou hij ooit stoppen met vrolijk zijn? Jeremy zuchtte eens, waarna hij kort wat dichterbij Spinner kwam.''Eh.. Jeremy?'' sprak Spinner maar Jeremy negeerde hem en vroeg  Spinner of hij homo was. Dat hij precies dezelfde vraag al eens eerder had gesteld was hem ontgaan. Immers had hij daarna genoeg alcohol naar binnen gewerkt om zijn herinneringen daarover te verliezen. Hij hoorde Spinner zachtjes grinniken en het liet Jeremy fronzen. Was hij dan niet homo? Echter werd het tegendeel al snel bewezen doordat Spinner plots zijn hand op Jeremy's wang plaatsten. De warmte die het met zich mee bracht voelde raar aan. Immers was Jeremy niet gewend om fysiek aangeraakt te worden en dat zijn hart zo snel ging negeerde hij maar. Zijn gezichtsuitdrukking bleef echter neutraal. Hij liet nooit merken wat erin in hem omging, tenzij die ander het mocht weten. Spinner liet zijn hand afzakken naar zijn kaak. Jeremy zijn hart ging nu dan ook wel heel snel en het irriteerde Jeremy dat hij niet die onbeschrijfbare gevoelens kon verklaren. Uiteindelijk trok Spinner zijn hand weer terug. Kort keek Jeremy naar de hand van Spinner, waarna zijn blik terug ging naar Spinner. ''Yes i am sir'' antwoordde Jeremy dan ook uiteindelijk. "Ik kan misschien niet veel herinneren van gisteravond, maar ik kan wel herinneren dat ik je had gezegd om me niet aan te raken," reageerde Jeremy er alleen maar op. Hij wist dat als hij zijn woorden ging naleven hij Spinner nu uiteindelijk zou moeten vermoorden, maar Spinner deed iets met hem waardoor hij het gewoon niet kon doen. Spinner nam afstand van hem en keek kort de stad rond, waarna hij zijn blik weer vestigde op Jeremy. ''En waar gaat de volgende reis naar toe, meer stad of misschien wat meer natuur?'' vroeg Spinner. Jeremy zuchtte eens. Die jongen was gewoon een wandelende optimistische bom. Nog even en hij zou de bom ontmantelen. Jeremy wou toch antwoord gaan geven op zijn vraag, maar toen verdween er opeens een nog grotere glimlach rond Spinner zijn lippen en tikte Jeremy's borst eens aan. ''Weet je wat we zouden moeten doen? Kamperen! Midden in de bossen'' zei Spinner vrolijk en je kon zien in zijn ogen dat hij er duidelijk viel zin in had. Jeremy keek hem kil aan. "Natuurlijk waarom niet," mompelde Jeremy. Hij zuchtte eens diep. Nog even en zijn zuurstof zou op zijn door het te veel zuchten. Jeremy keek eens kort om zich heen. Nog steeds niks te zien van de politiemannen. Hij richtte zich weer op Spinner."We gaan niet kamperen en we gaan zeker niet de natuur in," zei Jeremy uiteindelijk en hoopte hiermee de glimlach van Spinner's gezicht af te halen. "Ik kan er immers niet iemand vermoorden, behalve jou dan en ik neem aan dat je dat niet wilt hebben," ging Jeremy verder en keek hem kort aan met een grijns. Jeremy keek eens achterom en zag toen de politiemannen. Ze hadden wat versterking en toen de twee oogcontact maakten met Jeremy wist hij dat ze voor hem waren. Jeremy zuchtte opnieuw. "Ik ga niet weer weg rennen," mompelde Jeremy, waarna hij zijn hand omhoog hielt en alle politiemannen één voor één doodmaakte. De laatste probeerde Jeremy nog te schieten, maar die was er ver naast. Jeremy wreef kort zijn handen tegen elkaar, waarna hij naar de mensen om zich heen keek. Een paar seconden duurde het voordat de eerste mensen de lijken neer zag vallen en ze wisten dat Jeremy het gevaar was. De mensen begonnen te schreeuwen, renden weg, kortom: totale paniek. Jeremy greep opnieuw Spinner bij zijn arm vast en sleurde hem nu mee naar het metrostation. "Genoeg gespeeld, we vertrekken," sprak Jeremy, waarna hij de trappen af liep en uiteindelijk uit kwam bij de metro's. Hij dacht er niet aan om kaartjes te kopen en toen ze bij de poortjes aankwam waar je die moest instoppen, sprong hij er behendig overheen en vermoordde hij diegene die dat als een misdaad zag. Vervolgens liep Jeremy naar het metrostation toe en nam hij plaats op een bankje en wachtte op de eerstvolgende metro. Daar zouden ze wel instappen. Naar god mocht weten toe.

Spinner had nog gevraagd wat ze nu zouden gaan doen, maar Jeremy ging er geen woorden meer vuil aanmaken en sleurde Spinner simpel weg mee naar beneden naar de metrostations. Jeremy liep de trappen in een tempo af en eenmaal beneden gekomen vermoorde hij de mensen die hem in de weg stonden, zoals gewoonlijk, en nam hij uiteindelijk plaats op een bankje tegenover het spoor. Spinner had hem gevolgd op de voet en keek nu naar de tijden van de metro's die reden. ''Eerst volgende gaat over 5 minuten'' zei Spinner, waarna hij naast Jeremy ging zitten. Jeremy knikte eens en ging wat onderuit gezakt zitten op het bankje. "Dan wachten we nog vijf minuten," reageerde Jeremy erop. Hij keek kort naar Spinner en merkte op dat hij slikte. Jeremy had opnieuw de neiging om zijn wenkbrauw te trekken, maar onderdrukte het. Hij had geen zin in nutteloze vragen of antwoorden. Hij wou gewoon zo snel mogelijk weg en hij wou zo snel mogelijk weer rustig door een stad kunnen lopen zonder dat mensen naar hem keken alsof hij een demon was. Begreep hem niet verkeerd; hij vond het leuk om als moordenaar gezien te worden, maar dat zorgde ervoor dat mensen veel eerder voor genade smeekten en ervoor zorgde dat ze eerder opgaven. Een gevecht tegen hem was nog altijd veel leuker. Jeremy keek op toen een metro de rails opreed. Spinner stond op en keek Jeremy aan. ''Hier in?'' vroeg Spinner met een flauwe glimlach en wees naar de metro. Jeremy knikte een grijnsde eens, waarna hij Spinner wenkte om hem te volgen en liep hij de metro in. Hij nam plaats op een stoel en keek licht verveeld naar voren. De hele cabine was leeg op een oude man na. Even dacht Jeremy eraan om hem te vermoorden, maar hij besloot het toch niet te doen. Hij gokte erop dat de man toch al niet lang te leven had. Kort richtte hij zijn blik op Spinner. "Ik vraag me nog steeds af waarom je in hemelsnaam met me mee gaat nadat je al die lijken hebt gezien en nadat je hebt gezien hoe ik genadeloos iemand vermoord. Maar als ik zoiets zou vragen krijg ik waarschijnlijk een té optimistisch antwoord terug wat niet te geloven valt," zei Jeremy tegen Spinner. Hij keek Spinner kort grijnzend aan, waarna zijn blik op het scherm viel die in de metro hing. Het volgende station zou in een buitenwijk zijn. Leuk. In de buitenwijken was het immers altijd wat onveiliger en waren mensen altijd wat 'onaardiger' dan in de stad zelf. Toch zouden ze niet opgepast zijn voor Jeremy. Hij grinnikte lichtjes bij de gedachte. Uiteindelijk stopte de metro dan ook bij het station en trok Jeremy Spinner achter zich aan de metro uit. Jeremy liep de trappen weer op en kwam uit in een klein dorpje. Hij keek kort om zich heen. Een groep jongens leek hen op te merken en mompelde wat. Er hing een bepaalde sfeer in de stad die Jeremy wel aanstond. Het was een uitdagende en beangstigende sfeer voor de meeste en Jeremy was van plan om dat te gaan versterken.

Kort keek Jeremy nog naar de lijken die voor zijn voeten lagen. Erg aanlokkelijk zag het er niet uit, maar Jeremy had ook niets anders verwacht. Hij overwoog even om ze ergens neer te leggen, maar besloot uiteindelijk om ze te laten liggen; het zorgde voor een goeie waarschuwing voor diegene die dachten dat ze hen moesten lastig vallen. Jeremy liep naar Spinner toe en stak een hand naar hem uit, waarna hij hem dan ook 'spin spin' noemde. Een leuke bijnaam vond hij zelf. Zijn humeur was raar genoeg erg goed. Hij had zelfs wat licht geglimlacht. Wat een beetje doden toch wel niet goed deed. Spinner hief zichzelf op aan de hand van Jeremy en glimlachte nu ook naar hem. ''Beetje last van mijn rug maar het gaat verder wel'' antwoordde Spinner. Jeremy knikte eens kort, waarna hij opnieuw even glimlachte. ''Je had ze goed te pakken'' sprak Spinner, waarna hij kort keek naar de lijken. Jeremy volgde zijn blik en grijnsde lichtjes. Jeremy merkte pas dat Spinner nog steeds zijn hand vast had toen Spinner zijn hand vast trok. Kort keek Jeremy naar zijn hand die nu wat leeg aanvoelde en keek vervolgens Spinner die nu weg keek. Het deed Jeremy wat glimlachen. Best schattig. Nee. Niet schattig. Kort balde Jeremy zijn handen tot vuisten, waarna hij zich weer richtte op Spinner toen hij hem weer aankeek. ''Bedankt dat je me niet in de handen hebt gelaten van die gasten..'' sprak hij wat zacht. Jeremy grinnikte eens en legde een hand op Spinner zijn hoofd en liet eens zijn hand door zijn haren heen gaan. "Geen zorgen, ik laat zulke gasten je mooie kopje niet af trekken," sprak Jeremy en zijn hand gleed nu af naar Spinner zijn kin. Licht tilde hij zijn hoofd wat op en kwam nu ook wat dichterbij Spinner. "Dat ga ik immers zelf doen," fluisterde Jeremy, waarna hij zijn kin weer los liet en eens grinnikte. Hij nam een paar stappen afstand van Spinner en legde zijn handen eens achter zijn hoofd. Relaxt keek Jeremy om zich heen. ''Is het wel een goed idee om hier te blijven?'' Jeremy keek weer om en grijnsde eens naar Spinner. "Natuurlijk! Heerlijk rustig toch?" vroeg Jeremy en grijnsde wat breder. "We zullen wel eens zien wat hier allemaal rond zwerft en of we hier nog wat plezier kunnen beleven. Als dat je niet aan staat weet je de weg terug naar je appartement te vinden," zei Jeremy met een snijdende toon in zijn stem bij zijn laatste woorden. Hij wou liever ook niet dat Spinner echt weg ging. Jeremy keek kort om zich heen, waarna zijn blik bleef hangen op een krakkemikkig café dat open leek. Jeremy grijnsde licht en wenkte Spinner om hem te volgen. Eens kijken wat ze daar aan troffen.

Spinner was nog niet helemaal ervan overtuigd dat het hier gezellig was. Begrijpelijk, want zo zag het er ook niet uit. Het leek alsof je heel voorzichtig moest zijn met de gebouwen hier. Eén verkeerde aanraking en het stortte in. Tenminste, dat leek zo. Jeremy ging er vanuit dat zijn fantasie het fout had. Jeremy zij vol motivatie dat hij hier zeker zou blijven. Het dorpje zag eruit alsof hij hier genoeg plezier kon hebben. Hij richtte zich tot Spinner. Als hij het er niet mee eens was, kon hij mooi terug gaan lopen. Ergens wou Jeremy niet dat hij weg ging, maar hij ging er dan ook vanuit dat Spinner bleef. ''Nee nee! Ik bedoel.. Nee.. Ik zou nog niet van jou weg willen'' reageerde Spinner snel. Jeremy grinnikte eens en liep richting het café die zijn aandacht had getrokken. Echter zat er in het café geen hond. Niet dat Jeremy iets anders had verwacht, maar het viel hem wel op dat zelfs de barman er niet was. Vreemd. ''Of dit is een café die gesloten is zonder afgesloten deur, of dit café trekt niet veel bezoekers.'' zei Spinner. "Hee, 't is nog vroeg in de morgen. Je moet deze mensen wat rust gunnen, spin spin," reageerde Jeremy erop en grinnikte eens. Jeremy wou plaats nemen aan een tafel, maar toen hoorde hij een paar pannen op de grond kletterde. ''Shit!'' was al snel te horen. ''Ssstt straks horen ze ons..!'' volgde een vrouwen stem. Jeremy keek kort naar Spinner die wees naar de deur waarachter het geluid kwam. '' Dit lijkt haast op een cowboy film, alsof ze verstoppen voor de slechterik.'' Jeremy grinnikte bij zijn laatste woorden. "Ik vroeg me al af waar de barman was gebleven," sprak Jeremy en liet zijn blik nu dan ook weer rustte op de deur. ''Moeten we hen gedag zeggen?'' stelde Spinner voor. Jeremy keek hem grijnzend aan. Hij legde een arm om Spinner zijn schouders heen. "Luister Spinner, als je als een slechterik word behandelt, moet je hen bang laten zijn," legde Jeremy uit en begeleidde hem in de tussen tijd naar een tafel met banken die tegen de muur aanstonden. Jeremy ging op de bank zitten en legde zijn voeten op de tafel. "En zij moeten ook weten dat als ze nu niet tevoorschijn komen zij niet heel lang meer zullen leven," zei Jeremy en verhief zijn stem ietwat om ervoor te zorgen dat de mensen die zich verstopten het ook konden horen. Opnieuw was wat gemompel te horen vanachter de deur, maar uiteindelijk kwam dan een oudere man en een vrouw rond de dertig tevoorschijn. Ze wreven wat ongemakkelijk in hun handen en leken behoorlijk bang. Logisch. Het deed Jeremy grijnzen. "Hallo, mijn naam is Jeremy Suthcliff en dit hier is Spin Spin," stelde Jeremy hen voor, zich niet derende of Spinner het ermee eens was op de manier dat Jeremy hem voorstelde. Jeremy keek de man en de vrouw één voor één aan. "Het deed wel pijn om te merken dat jullie je nou gewoon verstopte voor mij," zei Jeremy sarcastisch. "However..," sprak Jeremy en stond tegelijkertijd op. Hij seinde Spinner als teken dat hij moest blijven zitten. Jeremy liep in een paar passen naar hen toe. "Jullie vinden het vast niet erg om ons wat drinken te brengen, toch? Misschien een kopje koffie voor twee?" vroeg Jeremy op een nep zoete toon. Zijn blik bleef hangen op de vrouw die gehaast knikte en wat klunzig twee koppen koffie probeerde te maken. Jeremy zuchtte onhoorbaar, waarna hij zich richtte op de man. "Wie is hier de baas van dit mooie dorpje?" vroeg Jeremy en keek de man aan. De man slikte eens, waarna hij aarzelend begon te praten: "Dat is Ben Enyuell. Hij is er nu niet, maar hij zou vanavond terug komen," legde de man uit. Jeremy knikte eens, waarna hij terug liep naar Spinner en de twee koppen koffie zag staan. Hij wuifde de twee mensen weg, waarna hij zich op Spinner richtte. "Wat dacht je ervan om een rijk te gaan stichten? Spin spin?" vroeg Jeremy en grijnsde lichtjes. Hij hield van de bijnaam voor Spinner en hij zou hem dan ook echt blijven gebruiken. Een rijk, ja dat stond hem aan. Met zijn krachten en een goeie tactiek moest alles mogelijk zijn. Jeremy bracht zijn kopje aan zijn lippen en nam er een slok van, waarna hij weer lekker ging zitten met zijn voeten op de tafel.