In stilte keek Selena neer op het dode lijk dat voor haar lag. Of beter gezegt, lijken. En terwijl ze er naar keek voelde ze geen spijt, schuldgevoel of medelijden. De helm dat ze draagt houd trouwens toch heel haar gezicht verborgen. je kon zelf niet eens meer haar ogen zien. Er waren wel eens dat ze lichtere uitrusting had, maar dan nog hield ze haar gezicht verborgen. niet dat ze lelijk was. Verre van. het was gewoon dat Selena zich liever verborgen hield dan zich open en bloot te laten zien. Kort schudde ze even haar hoofd. Eindelijk was ze van deze missie af. Selena was opgelucht dat ze haar opdracht eerder had afgekregen dan ze had voorspelt. Vooral omdat ze nu op haar gemakjes naar de clubhuis kon gaan. De jongedame had namelijk een afspraak.

Deze keer geen afspraak voor nog een andere opdracht. Nee, ze ging een oude vriend gaan opzoeken. Door nog maar aan hem te denken kreeg ze al een kleine glimlach op haar lippen. het zou goed doen om hem weer te zien. Maar voor ze dat kon doen moest ze nog enkele dingen zoeken in het huis. Dus ging ze meteen aan de slag bij hun kluis. Na enkele lange minuten kreeg ze die open. Nam de ketting met een robijn voor haarzelf samen met het geld. En dan nam ze nog de documenten voor de persoon die haar had ingehuurd. De kluis deed ze dan snel weer dicht en ging er geruisloos vandoor, liet geen bewijs achter zodat het onmogelijk was om te ontdekken wie er in het huis de moord had gepleegd.

In stilte stapte ze over de daken. haar ogen scanden de omgeving terwijl ze met gemak van het ene dak naar het andere sprong in lenige beweging. Wanneer ze bij de clubhuis was aangekomen sprong ze naar beneden vlak voor de deur en ging daar naar binnen. haar kap goed over haar hoofd zodat je zelf niet eens kon zien dat ze een helm droeg. Eenmaal binnen aangekomen nam ze plaats aan een tafel en wachtte geduldig af op haar vriend. Toevallig moest ze niet al te lang wachten, want hij was nog geen 10 min later bij haar komen zitten.  Ze keek hem recht aan. 'Goeie middag.'  Zei hij. Selena knikte lichtjes. 'Ik heb wat eten mee geroofd.'  Ze lachte lichtjes terwijl ze toekeek hoe hij het eten tevoorschijn haalde. Om dan vervolgens nieuwsgierig af te wachten toen hij zijn tas ondersteboven bracht op zoek naar iets.  'Lieve Selena wil je met mij trouwen.'  En vanaf dat hij op zijn knie ging gaan zitten voor haar schoot ze in de lach. 'Ah, Roman, je bent niets veranderd.' ze grinnikte nog zachtjes ' natuurlijk wil ik met je trouwen, mijn lieve Romy'  ze noemde hem bij haar koosnaampje voor hem toen ze nog jong waren. en dat zal ze blijven doen ook. 'Het is lang geleden...' ze sprak wat zachter, maar toch nog hoorbaar voor hem. Het was voor Roman dat ze zich bij Venom heeft gevoegd. Meer redenen waren er niet echt geweest. Ze kon best wel voor zichzelf zorgen.

Outfit

het voelde goed om hem nog eens te zien. Voor zover ze het zich kon herinneren was hij nog de enige overgebleven persoon die ze van jongs af aan had leren kennen. Ze waren met elkaar opgegroeid en goeie vrienden gebleven, haast beste vrienden. Zo zou je het toch kunnen noemen. Al de anderen van haar jonge jeugd waren voor nu uit haar leven verdwenen. Dood of gewoon contact verloren. Vaak vond Selena dan ook niet de moeite om die oude vrienden op te gaan zoeken. Roman was de enige persoon waar ze wel degelijk moeite voor zou doen. En dat zegt al genoeg. Hij mocht haar altijd midden in de nacht, of midden in een opdracht bellen als hij in problemen zat.

De herinneringen kwamen weer allemaal in haar gedachten op sinds ze hem nu hier voor haar zag zitten. Het voelde goed om weer eens te lachen om zijn speels gedrag. Ze kwam juist van een missie en daar had ze al haar gevoelens aan de kant geschoven. Nu kon ze weer helemaal ontspannen en genieten van de kalme, warme omgeving en haar gezelschap. Ze stak haar hand naar hem uit zodat hij de ring kon aandoen. 'Ik zie dat je niet stil gezeten heb.' Zei hij. hierop lachte ze, al zou hij de lach alleen maar kunnen horen, en niet meer kunnen zien. 'Dat heb ik inderdaad niet, dat zou je nu wel moeten weten.' Roman wist niet van wat haar vader haar had aangeleerd. Ze was altijd buiten het zorgeloze meisje geweest. maar vanaf dat ze alleen was met haar vader was ze helemaal anders. Werd ze zwaar getraind. Haar moeder was al op jonge leeftijd gestorven dus had ze nooit een moeder figuur gehad die haar zou omhelzen wanneer het nodig was.

'Hmm.' Liet hij tussen zijn lippen door gaan. 'Hoe kan ik nou mijn verloofde zoenen als ze nog een helm draagt?' Vroeg hij zich hard op af. Selena had heus wel door wat hij van plan was en kon alleen maar nog meer lachen om zijn plan. ' Ik heb je heus wel door, misschien dat je verloofde je gaat laten wachten, en je misschien alleen maar een kusje gaat geven wanneer je thuis bent. Of wanneer je het verdient' Sprak ze plagend.  Hij was ook de enige persoon waar Selena alles voor zou doen. De enige persoon die haar volledige vertrouwen heeft en zou blijven houden ook.

De helm had zo zijn voordelen en nadelen. Het voordeel was dat niemand kon zien hoe ze zich voelde en haar gezichtsuitdrukking niet kan zien. Het nadeel, wel als ze jeuk had aan haar gezicht kon ze niet krabben. best wel irritant. Maar daar moest ze maar mee leren leven. Iets dat ze gelukkig niet vaak had, dus zo'n groot nadeel was het nu toch ook weer niet. Kort sloot ze even haar ogen om te luisteren naar de omgeving al werd ze dat snel weer beu. Dus focuste ze zich weer volledig op Roman.  'Eigenlijk wel ja.' Zei Roman zachtjes. Kort schudde ze geamuseerd haar hoofd. Ze had zijn gezelschap echt gemist. Selena herinnerd zich maar al te goed hoe Roman haar altijd had weten op te vrolijken. Hoe hij altijd wist wanneer ze down was. 'Mooi zo, ik dacht even dat je niet meer wist hoe ik in elkaar zit' sprak ze plagend.

 'Ik ben nu een soort van thuis, een beter huis dan dit heb ik niet. En heb ik het niet altijd verdient? Ik bedoel ik heb er net voor gezorgd dat we vanavond kunnen eten en daarbij heb ik je een prachtig cadeautje gegeven.' Zei Roman met een kleine grijns.  Haar eigen glimlach werd breder bij zijn woorden. God, hij had altijd wel een speciale manier met zijn woorden. Wist altijd wel ergens onderuit te halen. er waren zelf momenten geweest dat ze kwaad op hem wou blijven, maar hij het op een of andere manier altijd leek te kunnen ontwijken en haar weer aan het glimlachen kon maken.  'Om niet te vergeten als ik de juwelier mag geloven is hij gezet met echte diamanten uit bergen van Shadowmount.' Selena liet hem haar hand met de ring vastpakken. Lichtjes verstrengelde ze dan maar haar vingers met de zijne. Roman kennende gaat hij waarschijnlijk haar toch weten over te halen, misschien dat ze deze keer het langer kan volhouden. 'Je weet dat juwelieren soms kunnen liegen.' ze had nog steeds die plagende ondertoon in haar zachte stem. Met haar andere hand streelde ze zijn wang teder. Beide waren zeer close vrienden geweest. Daarom leken hun aanrakingen haast als een koppel, toch waren ze dat niet. Zijn aanwezigheid voelde zo vertrouwd aan. ' Wie weet is de diamant zelf fake'natuurlijk was die niet fake, dat zag ze ook wel.