Profile
you are not logged in or registered.

(LOG IN||REGISTER)


INBOX // PROFILE
Welcome
Welkom op Kaechan RPG, dé online rpg waar je een warlock of een shapeshifter kunt zijn.
Sluit je aan bij Family Trees of ga zelf op onderzoek uit in Griffinbeach, Soulsilver, Woodley of Oldbrook.

"A masquerade of Heroes"

14-04-2015 ~ Nieuwe Regels FC

27-03-2015 ~ Kaechan 2.0 Plot.

27-03-2015 ~ New Layout.

23-03-2015 ~ Kaechan 2.0 [Site]

Family Trees
The Elite.
The Venom.
None.
None.
None.
Apply here for a Tree
Census
WARLOCKS
ADULTS 9 26
TEENAGERS 4 3
SHAPESHIFTERS
ADULTS 11 21
TEENAGERS 4 5
TOTAAL 28 55
Season
season: spring / seizoen: lente
Switch Character
Charactername
Password


Credits
©2014-2015 KAECHANRP is ontworpen, bedacht en gecodeerd door JUNG DAEHYUN , gehost op een FORUMOTION forum.
Met dank aan Peter, Kim, Rose, Vance en Michelle voor het helpen met een enkele code / tekst / images.
©opyrights reserved to the original artists!

Dit forum werkt het allerbest op:

google chrome

Maar werkt ook prima op:

firefoxinternet explorersafari

Deel
 

 The Kids Aren't Alright

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
John Reese

John Reese
━ Member ━


Posts : 164
IC : 37
Leeftijd : 23




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimedo maa 26, 2015 7:32 pm


In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

John Reese was weer in John Riley veranderd zodra hij zijn huis verlaten had. Hij had zijn politieuniform niet aan vandaag maar hij had toch zijn badge wel bij in zijn portefeuille. Riley had gewoon zijn zwarte kostuum aan. Hij voelde zich weer voor het eerst in een aantal maanden 'The Man in the Suit'. De grijsharige man had zijn kogelvrij vest onder zijn hemd aan. Kwestie van gewoonte. Hij zat op een bankje op het perron en wachtte op zijn trein. Een paar individuen waren hem opgevallen, maar ze waren geen nummer, dus hij moest niet achter hun aangaan. The Machine had nog geen nummer gegeven, dus Reese kon niemand achtervolgen of bekijken. De man stond op om een keer over het perron te ijsberen en toen ging de telefoon af. Niet zijn telefoon, maar die uit het telefoonhokje. The Machine wou contact. Niemand leek het te kunnen horen, dus langzaam liet Riley op de telefoon af en pakte hem op. Hij kreeg een uitleg, en keek om zich heen. Hij fixeerde zich op iemand. Een meisje, en ze was in gevaar. John kon dus fluiten naar zijn trein, hij moest het meisje volgen. Tenzij dat ze dezelfde trein nam als hem, natuurlijk. Hij hing de telefoon op en ging een beetje nonchalant tegen een paal staan kort bij het meisje in de buurt. Ze zat op haar laptop, en ze leek iets te typen. Hij herkende het als een RPG. Riley probeerde niet te staren en keek naar de treinsporen. Tien minuten later of wat reed er een trein binnen, en het meisje sloeg haar laptop dicht, waarna ze op de trein stapte. John moest die trein niet hebben, maar hij moest haar volgen. Met een grimas ging hij in één van de wagons zitten, een tweetal meter van het meisje af. Nu wachten.

+Nummers zijn of in gevaar of zelf een gevaar. Zij is in gevaar, Roman zou het gevaar kunnen zijn, maar als hij het niet is vind ik nog iemand uit voor de volgende post die het gevaar is :')

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Roman Villiars

Roman Villiars
━ Member ━


Posts : 104
IC : 48
Leeftijd : 28

“ Character „
Leeftijd: 26 years
Sex: Male
Family Tree: Venom




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimedo maa 26, 2015 7:57 pm

for John

Roman sloeg zijn krant open. Hij had een hekel aan trein reizen. Hij voelde er niets voor om met meerdere mensen in een krap wagonnetje te zitten in hoge snelheid naar zijn volgende bestemming. Maar de trein had ook zijn voordelen. Zoals vandaag, Roman had wat handeltjes lopen. Vandaag een meisje die drugs smokkelde. Roman zelf hield niet van drugs maar hij kon het voor grof geld door verkopen. Zelf heeft hij nooit iets van het spul gebruikt en was hij het ook zeker niet van plan. Hij sloeg een bladzijde om en deed alsof hij druk aan het lezen was. Nu scande hij een beetje over de pagina's en kon hij niet echt iets vinden wat hem interesseerde. De trein stopte bij het volgende station en vanuit zijn raampje zag hij het meisje al zitten met een laptop. Ze stond op en stapte in, ze werd gevolgd door een man die in de zelfde wagon kwam zitten. Roman zag waarschijnlijk spoken. Het meisje kwam naast hem zitten en Roman begroette haar, ze kende elkaar wel. Het was oppervlakkig maar ze hebben vaker samen gesmokkeld.

Ze begonnen gewoon een dagelijks gesprek, beetje lachen en plezier hebben zoals normale mensen dat zouden hebben. Roman zijn ogen bleven door de wagon scannen zonder al te veel op te vallen. Hij tikte op de zijkant van zijn bril en werd weer naar het meisje getrokken omdat ze aandacht vraagde. Roman glimlachte, ze hield haar jasje wat open in haar binnen zak zag Roman het pakketje zitten. Het was veel minder dan dat hem beloofd werd. Dat zou hem weer minder geld opbrengen en een hoop problemen. Toch nam Roman het maar. Hij boog voorover en kuste het meisje op haar lippen, ondertussen pakte hij het pakketje en stak die in zijn eigen binnen zak.
"Vertel je baas dat hij mij niet voor de tweede keer moet laten zitten. Volgende keer zullen jullie het beide niet overleven." Fluisterde Roman in haar oor, hij drukte nog kus op haar wang. Toen hij weer recht ging zitten zag hij de tranen in haar ogen staan. Het betekende vrij weinig voor hem. Al voelde hij zich niet op zijn gemak met de man die naar hen staarde.  

Terug naar boven Ga naar beneden
 
John Reese

John Reese
━ Member ━


Posts : 164
IC : 37
Leeftijd : 23




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimedo maa 26, 2015 8:52 pm


In the end we're all alone.« 
And no one's coming to save you.«

John hield de jongen in de gaten die bij het meisje zat. Ze deden wel grappig en ze leken bevriend maar John was lang genoeg in zijn vak om te zo'n dat ze elkaar nauwelijks kende, op persoonlijk vlak. Ze hadden misschien wel contract maar dan op zakelijk vlak. Hij vertrouwde de jongen noch het meisje. De jongen kuste het meisje op haar m'n en ook op haar wang, maar daar tussenin leek hij haar wat toe te fluisteren. Het meisje kreeg tranen in haar ogen, en ebben later begon ze stil te huilen. Riley keek zogezegd verbaasd opzij naar heen. Hij stond op en ging voor het 'koppel' staan. Verder zaten er nog amper mensen in de trein. In de wagon zat niemand met buiten hen. Riley greep de jongen bij zijn kraag en 'hielp' hem recht. "You're making her cry. Don't you feel empathy now?" Hij keek hem in de ogen. Zijn gericht was maar een tien centimeter van de ander zijn gezicht verwijderd. John wist meteen dat hij het gevaar was, maar hij hoorde de stem van Finch in zijn oor. Reese was nog steeds blij dat hij alleen het kon horen. "They are dealing drugs, Mr. Reese." John zei niets maar Finch begreep hem wel. "Tel her that you are sorry." John zei nog niet dat hij politieman was.

+Mobielpost, flut :')

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Roman Villiars

Roman Villiars
━ Member ━


Posts : 104
IC : 48
Leeftijd : 28

“ Character „
Leeftijd: 26 years
Sex: Male
Family Tree: Venom




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimedo maa 26, 2015 9:42 pm

for John

Roman bleef in zijn rol om zo verliefd mogelijk te lijken op het grietje dat naast hem zat. Al ging dat best lastig als ze begon te huilen midden in de trein. Hij pakte haar hand vast alsof hij genegenheid toonde om haar te willen troosten. Maar lang te tijd kreeg hij niet want hij werd vast gegrepen door de man die in de wagon zat. Roman wist wel dat hij gelijk had, zijn hersenen gingen als een razende te keer om antwoord te kunnen geven op de vraag van de man. Hij keek de man verbaasd aan waarom moest hij medelijden voelen met haar? Ze was maar een hulpje en Roman zou haar nooit iets aan doen. Hij zei het alleen maar om ze een beetje bang te maken en zeker het nieuws te vertellen aan hun baas.
"What the hell man!" Riep Roman uit terwijl hij de man van zich af duwde. Hij moest nu echt met een reden komen waarom ze huilde want anders zou hij hen beide in gevaar brengen.
"Heb een beetje respect, ze vertelde me net dat ze zwanger was en ik zei dat het allemaal goed komt." Roman zuchtte wat geïrriteerd.
"Ze is gewoon opgelucht." Zei Roman terwijl hij een hand op haar schouder legde. Hij keek naar het meisje dat meteen knikte. Zij begreep ook wel dat ze in de problemen zou komen als ze nu niet mee zou spelen. Roman keek terug naar de man.
"Daarbij wat kan jou het schelen." Zei Roman net iets te arrogant terwijl hij zijn maatpak recht trok. Het meisje greep zijn arm als in teken dat hij niet zo brutaal moest doen. Ze ging wel erg op in der rol naar Roman zijn idee.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
John Reese

John Reese
━ Member ━


Posts : 164
IC : 37
Leeftijd : 23




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimevr maa 27, 2015 1:29 pm



In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

De jongen ahd de handen van het meisje vastgepakt maar Riley had hem al snel omhoog getrokken en beschuldigde hem van haar doen huilen. De jongen, die eigelijk meer een jongeman was, leek oprecht verbaasd maar John zag ergens in zijn ogen dat het maar een grap was, opgezet spel. "What the hell man!" zei hij, en duwde Riley van zich af. John kon zichzelf wel voor de kop slaan, hij had te snel gehandeld en nu moest hij zichelf uit deze situatie redden. Hij wou nog niet meteen zeggen dat hij een agent was, eerst was hij nog gewoon even The Man in the Suit en hij zou pas agent Riley worden als hij echt die dekmantel nodig had. "Heb een beetje respect, ze vertelde me net dat ze zwanger was en ik zei dat het allemaal goed komt." De man zuchtte geïrriteerd. John trok een wenkbrauw op en deed een halve stap achteruit. Hij had zwaar zijn twijfels bij dat. "Ze is gewoon opgelucht." De jongeman legde een hand op het meisje haar schouder en zij knikte. "Daarbij wat kan jou het schelen." Hij trok zijn pak netjes, en met een vleugje ironie besefte John dat ze misschien niet heem erg verschilde, buiten dat hij niet in drugs deed. Het meisje greep zijn arm, en haar moest hij gelijk geven. Hij deed een beetje te arogant, vond Riley. Hij keek de jongen even koud aan, en schraapte zijn keel nu. "I've seen a lot of people cry. A few cried with happiness but most of them cried because they were sad or hurt. And she's obviously not crying with happiness." Hij keek naar het meisje. "Isn't she a little bit too young to be pregnant? She looks like she's sixteen and you look older than twentytwo." Hij ging op één van de zetels tegenover het 'koppel' zitten en keek hen aan. "And don't ask my why I care. Because I'll give you a long explanation." Hij keek hun één voor één aan. Hij leunde wat vooruit, met zijn ellebogen op zijn knieën en zijn handen samengevouwen, haast alsof hij aan het bidden was. Maar dat was zeker niet het geval. De stem in zijn oor had eindelijk weer gesproken en de persoon die de stem had, had iets ontdekt. De naam van de jongeman. "I know more than you think, Roman", zei Reese/Riley.  

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Roman Villiars

Roman Villiars
━ Member ━


Posts : 104
IC : 48
Leeftijd : 28

“ Character „
Leeftijd: 26 years
Sex: Male
Family Tree: Venom




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimevr maa 27, 2015 11:24 pm

for John

Roman trok zijn pak recht, keek achterom of het meisje niets mankeerde. Dat gezeik hoefde hij ook niet aan zijn hoofd te hebben. Hij keek weer naar de man toen hij sprak. "I've seen a lot of people cry. A few cried with happiness but most of them cried because they were sad or hurt. And she's obviously not crying with happiness." Roman trok een wenkbrauw op en bekeek de man van top tot teen. Hij liet een afkeurend geluidje horen en rolde lichtjes met zijn ogen.
"Ik weet niet wie u bent of wat u wilt van ons maar ik denk niet dat dit uw zaken zijn." Zei Roman heel formeel tegen de man. Hij had hier echt geen zin in en ook helemaal geen tijd voor. Hij had Bloem ook nog thuis zitten die hij moest africhten. "Isn't she a little bit too young to be pregnant? She looks like she's sixteen and you look older than twentytwo." Roman wilde terug gaan zitten maar de man zorgde er voor dat hij zich nog geïrriteerde ging voelen. Zeker omdat het waar was, het grietje was inderdaad wat jong naar zijn smaak.
"Busted." Zei Roman wat sarcastisch. "Het klopt, ze is wat jonger dan ik zelf ben, daarom was ze zo bang om het te vertellen. We waren namelijk eenmalige gebeurtenis." Roman kon zich overal uit praten als hij wilde. "Ik geef toe dat ik het niet had mogen doen en dat het mijn fout is. Daarom zei ik tegen haar dat het goed zou komen en dat ik haar zou steunen en als je ons zou willen excuseren dan gaan wij onze eigen weg." Zei Roman iets minder formeel dan eerst, maar dwingend genoeg om te laten weten dat hij hier echt geen zin in had. Roman negeerde de man voor de rest en wilde terug gaan zitten. Maar opnieuw wist de man hem te verrassen.

"I know more than you think, Roman" Roman stond met zijn rug naar de man maar aan zijn lichaam was duidelijk te zien dat hij niet verwacht had dat de man zijn naam wist. Hij draaide zich om en nam de man nogmaals in zich op. Hij kende de man niet, waarom kende de man hem wel? Venom was een Tree dat niet heel bekend stond. En Roman was geen naam die veel gebruikt werd.
"Sorry maar ik begrijp niet waar je het over heb." Zei Roman dit keer dreigend. Hij zetten zijn bril recht op zijn neus en bij die aanraking gaf hij een alarm af in Corfort waar zijn Venom leden op hem wachten.
"Ik denk dat ik een uitleg verschuldigd ben." Zei hij zonder enige emotie te vertonen.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
John Reese

John Reese
━ Member ━


Posts : 164
IC : 37
Leeftijd : 23




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimeza maa 28, 2015 12:17 pm


In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

De jongeman leek echt geïrriteerd te worden omdat Riley hem niet gerust liet, maar dat was Johns job nu eenmaal, mensen lastigvallen tot ze te veel zeiden of deden. "Ik weet niet wie u bent of wat u wilt van ons maar ik denk niet dat dit uw zaken zijn." John knikte, en wreef bedenkelijk over zijn kin. "Well, too bad, you're wrong", antwoorde de grijsharige man. Vervolgens vroeg hij of ze niet een beetje jong was om moeder te worden, en dat hij een beetje te oud voor haar was. "Busted."De sarcastische toon was John wel opgevallen, maar hij negeerde de toon en bleef rustig. "Het klopt, ze is wat jonger dan ik zelf ben, daarom was ze zo bang om het te vertellen. We waren namelijk eenmalige gebeurtenis." Hij moest de jongen wel bewonderen om zijn fantasie en talent in dingen blijven uitbreiden zonder over zijn eigen leugens te struikelen. "Ik geef toe dat ik het niet had mogen doen en dat het mijn fout is. Daarom zei ik tegen haar dat het goed zou komen en dat ik haar zou steunen en als je ons zou willen excuseren dan gaan wij onze eigen weg." John knikte nogmaals maar dat was enkel omdat hij toegaf dat het zijn fout was. Zelf ging de agent echt niet weg. Roman wou gaan zitten maar John zei hem dat hij meer wist dan de jongeman dacht. Als je iemand zijn of haar naam kent, ben je machtiger. Omdat 'ga zitten' niet zo machtig klinkt als bijvoorbeeld 'ga zitten, Marie'. De bruin/blonde jongen stond met zijn rug naar hem toe maar John zag dat hij was verrast was. Roman draaide zich om en keek John aan die rustig op de bank zat met een serieus gezicht en een wonde aan zijn slaap die bijna genezen was. "Sorry maar ik begrijp niet waar je het over heb." De jongeman klonk dreigend maar nog steeds veroerde John zich niet. "Ik denk dat ik een uitleg verschuldigd ben." Riley schudde zijn hoofd. "No, you're not. I must say, you surprised me. You're not bad as actor. But I already know what is going on so I couldn't take you serious." Hij wreef langzaam over zijn ogen. "I'm not here to arrest you or her. I'm just doing my job. Which drugs are you dealing?" John wou de jongen ook niet arresteren, dan zou die zowieso dichtklappen en geen woord meer tegen hem zeggen. Plus wat ging hij zeggen op het bureau? Dat hij een jongeman had gearresteerd die drugs dealde, maar hij had geen vast bewijs? Dan werd hij zelf alleen maar 'uitgelachen' en dan liep Roman weer op vrij voeten, al dan niet zonder het meisje.

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Roman Villiars

Roman Villiars
━ Member ━


Posts : 104
IC : 48
Leeftijd : 28

“ Character „
Leeftijd: 26 years
Sex: Male
Family Tree: Venom




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimeza maa 28, 2015 1:25 pm

for John

"No, you're not. I must say, you surprised me. You're not bad as actor. But I already know what is going on so I couldn't take you serious." Roman vernauwde zijn ogen. Hij hield er niet van als mensen meer wisten dan dat hij wist. Nu twijfelde hij nog of de man het verzon of dat hij ook daadwerkelijk meer wist. Met een vuile grijns keek hij de man aan en hield zijn hoofd een klein beetje schuin.
"Jammer dat ik nooit een Oscar gewonnen heb." Zei hij, het meisje trok nogmaals aan zijn arm. Roman deed haar niets, ten eerste omdat het niet in zijn aard zat om een onschuldig iemand zoals haar te straffen voor dit. Waarschijnlijk was zo ook gedwongen om dit te doen en wilde hij haar niet verder vernederen. Ten tweede was het hem geleerd een vrouw nooit iets aan te doen omdat zij boven mannen staan. En als laatste zou het zijn hele dekmantel gewoon weg geven. "I'm not here to arrest you or her. I'm just doing my job. Which drugs are you dealing?" Roman vertrouwde het voor geen meter.
"Als je hier niet bent om mij te arresteren wat kan het jou dan uit maken welke drugs ik zou verhandelen. Als dat ten eerste al drugs is?" Het was de kunst van de informatie in het midden laten liggen. Een techniek wat Roman leerde van zijn vader. Jammer genoeg is die klootzak eerder dood gegaan dan Roman wilde.
"Daarbij als je ons niet gaat arresteren waarom laat je ons dan niet gewoon met rust?" Vroeg Roman poeslief. Een klein grijns verscheen op zijn gezicht. De man had hem nooit de macht moeten geven door te zeggen dat ze niet gearresteerd worden. Nu kon Roman niets anders doen dan vuil grijnzen en straks de man uit zwaaien als hij weg zou gaan.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
John Reese

John Reese
━ Member ━


Posts : 164
IC : 37
Leeftijd : 23




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimezo maa 29, 2015 2:52 pm


In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

Eerst leek de jongeman het niet leuk te vinden dat John zo veel wist over hem, maar al snel keek hij Reese met een vuile grijns aan en hij hield zijn hoofd wat schuin. "Jammer dat ik nooit een Oscar gewonnen heb." Het meisje trok weer aan zijn arm maar de jongen reageerde niet op haar. John zei dat hij hem niet ging arresteren. "Als je hier niet bent om mij te arresteren wat kan het jou dan uit maken welke drugs ik zou verhandelen. Als dat ten eerste al drugs is?" John rolde met zijn ogen. "Daarbij als je ons niet gaat arresteren waarom laat je ons dan niet gewoon met rust?" De grijns op het gelaat van de jongen zorgde er enkel voor dat John zit had op erop te meppen, maar hij wist dat hij dat niet kon doen. De vuile grijns op het gelaat van de jongen bleef, dus zuchtte Reese enkel. "I'm not stupid, Roman, you're dealing drugs and you know that I know that." John leunde wat verder achterover en keek het duo kort denkend aan. "Maybe I am just here to talk? And yes, I'm sorry for pulling you up and telling you to say sorry, but she was crying. And making a girl cry is one of the worst things you can do. And forget about the drugs. I don't care. Do whatever you want with your life. Breaking the law is also a way to live your life." Hij keek Roman weer aan. "You didn't even ask for my name." Dat verbaasde hem omdat hij het persoonlijk gedaan zou hebben. Als een vreemdeling wist wat zij nnaam was, zou hij ook terug vragen naar de nam van de persoon. John kruiste zijn armen en wachtte op antwoord.

+Kort en slecht, you're welcome xD Nee, sorry, de volgende wordt beter

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Roman Villiars

Roman Villiars
━ Member ━


Posts : 104
IC : 48
Leeftijd : 28

“ Character „
Leeftijd: 26 years
Sex: Male
Family Tree: Venom




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimezo maa 29, 2015 5:37 pm

for John

Roman rolde lichtjes met zijn ogen toen de man begon over de drugs. Het kon Roman ook eigenlijk maar weinig schelen of de man wist dat het om drugs ging of niet. "Maybe I am just here to talk? And yes, I'm sorry for pulling you up and telling you to say sorry, but she was crying. And making a girl cry is one of the worst things you can do. And forget about the drugs. I don't care. Do whatever you want with your life. Breaking the law is also a way to live your life." Roman keek de man vragend aan en begon daarna zachtjes te lachen.
"Het is grappig dat je mijn naam kent, maar mijn eigenschappen niet." Grijnsde Roman vals. Hij nam een dreigende stap naar voren toe.
"Sorry zit niet in mijn systeem, weet je waarom?" Vroeg Roman. Hij boog lichtjes naar de man toe. Vanuit de verte kon hij de mannen van Venom al aan horen komen. "Niemand heeft mij ooit geleerd wat sorry betekend en hoe ik het moet gebruiken." Grijnsde de jongen. De deuren van de wagon gingen open en aan elke kant kwamen twee leden van Venom.
"Daarbij heb ik altijd een paar mensen achter de hand." Zei Roman met een arrogante blik. Hij gaf een klein seintje en de mannen gingen rustig zitten in de wagon. Roman trok zijn jasje recht en ging zelf ook weer zitten.
"Als je ons zou willen excuseren, we reizen graag verder in stilte." Zei Roman.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
John Reese

John Reese
━ Member ━


Posts : 164
IC : 37
Leeftijd : 23




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimezo maa 29, 2015 6:22 pm


In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

Plots had John het echt helemaal gehad met de jongeman die nu zacht stond te lachen. De grijzharige man keek de jongere man kil aan maar luisterde naar wat die te zeggen had. "Het is grappig dat je mijn naam kent, maar mijn eigenschappen niet", grijnsde Roman. "Sorry zit niet in mijn systeem, weet je waarom?" Hij leunde wat naar John toe. "I don't really care anyway", antwoorde die maar alsnog sprak hij verder. "Niemand heeft mij ooit geleerd wat sorry betekend en hoe ik het moet gebruiken." De jongen bleef grijnzen en John vond dat de jongen daar heel trots op mocht zijn. Wel, sarcasme al om. Hij vroeg zich af wat voor opvoeding de jongen zelfs gekregen had. De trein hield halt en de deuren gingen open. Vier mannen kwamen hen wagon in en Roman gaf hen een seintje. Ze gingen allemaal zitten en de trein vertrok weer. "Daarbij heb ik altijd een paar mensen achter de hand." John keek Roman, die ene arrogante blik in zijn ogen had, met een gemaakte glimlach aan. John had zelf ook mensen achter de hand als hij wou. Maar hij kon dit alleen aan, hij had geen vier mensen nodig om deze klus op te klaren. Zelf had hij wel amper meer dan vier man die hem kon helpen in geval van nood. En een opgeleidde hond. Ja, het was nog een idee om Bear langs te laten komen. Roman trok zijn jasje goed en ging zitten. "Als je ons zou willen excuseren, we reizen graag verder in stilte." John glimlachte opnieuw en leunde nu met zijn rug tegen de rugleuning. Hij observeerde Roman even in stilte, maar na een minuutje haalde hij zijn mobiel uit zijn zak en keek op het scherm. Hij kon nu onmogelijk luidop beginnen te praten zodat Finch hem zou horen. Hij moest Finch een bericht sturen anders zou hij overkomen als een debiel maar waarschijnlijk was de blonde jongen slim genoeg om door te hebben dat als John luidop begon te praten over dingen die niet begrijpbaar waren voor de mannen en het meisje in de trein, dat hij het dan tegen iemand had die hem kon horen en het ook effectief begreep. Hij tikte wat in op het scherm, en verzond het. John stak zijn mobiel weer weg en keek opzij, naar één van de mannen van Roman. Hij keek terug maar zei niets. Reese pakte de krant van de stoel naast hem, en begon erin te lezen. In zijn oor hoorde hij een stem. Nogmaals was hij Finch dankbaar voor het oortje dat bijna niemandop kon vallen. En als het dat al deed, leek het gewoon op een hoorapparaat maar dan kleiner. "I received your text message. It's okay, he will be waiting for you." Reese zei niets maar Finch wist wel dat hij hem gehoord had. Hij zou één treinstop overslaan en bij de twee kon hij dan opstaan. John keek naar het meisje dat haar ogen afveegde en een zakdoek zocht om haar ogen mee schoon te maken. Haar make-up was uitgelopen en om eerlijk te zijn zag ze er niet uit zo. Ze vond duidelijk geen zakdoek in haar tasje want ze zat er al minstens vijf minuten in te zoeken. John pakte een pakje zakdoeken uit zijn jaszak en gooide het naar het meisje. Ze schrok toen het op haar schoot belandde. Ze keek op en glimlachte naar Reese waarna ze licht angstig een blik naar Roman schoot. De trein hield halt. De deuren van de wagon gingen open en een dame wou instappen maar toen ze de zes mannen en het meisje met de geruïneerde make-up liep ze door de wagon heen naar een andere wagon. De trein vertrok weer en John bleef in stilte wachten tot de trein een tweede keer stil kwam te staan. De deuren gingen open en een vrouw liep binnen aan de linkse deur van de trein. Ze had een kap op en haar gezicht was niet goed te zien in de schaduw ervan maar je zag nog haar bruine haren voor haar sleutelbeenderen vallen. Ze had een jas aan die net iets korter was dan die van John maar voor de rest was de jas van ongeveer hetzelfde stof en hadden ze dezelfde kleur. Ze liep door de wagen met een hond. Een Mechelse herder. Toen ze voorbij John kwam stak hij zijn hand uit en nam de leiband van haar over. hij zag dat ze nog net even naar hem glimlachte voor ze door de andere, rechter deur van de wagon verdween. Reese dacht dat de mannen van Roman hem een vragende blik toewierp maar daar was hij niet zeker van vermits hij het enkel vanuit zijn ooghoeken zag. Hij was bezig met de hond te aaien over zijn hoofd. De hond had zijn tong uit zijn mond en leek Reese meteen te herkennen. Niet moeilijk, hij had de hond meegenomen na een zaak. De mannen die 'eigenaar' waren wisten niet eens dat de hond een speciaal opgeleidde hond was die alleen op Nederlandse bevelen reageerde. "Afliggen, Bear", zei John tegen de hond. Zijn Amerikaanse accent was duidelijk hoorbaar als hij Nederlands sprak. De hond ging liggen, en John knikte tevreden. John keek op en zag dat het meisje naar de hond aan het kijken was. Als ze het maar niet waagde om hem te aaien want Bear had al geroken dat er iets niet pluis was met haar.

OOC; Hoop dat je hier wat meer mee kunt dan de vorige ^^

© Isa

Wel, "glimlach", meer dit:
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Roman Villiars

Roman Villiars
━ Member ━


Posts : 104
IC : 48
Leeftijd : 28

“ Character „
Leeftijd: 26 years
Sex: Male
Family Tree: Venom




The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitimewo apr 01, 2015 8:41 pm

for John

Nadat Roman zijn punt had duidelijk gemaakt met de extra Venom leden trok hij zijn jasje recht en ging hij zitten naast het meisje. Hij bleef stug vooruit kijken alsof alles wat de man en het meisje deden er niet was. Zijn geduld begon op te raken bij elke beweging die de man maakte en bij elke interactie hij had met het meisje. Maar geen van irritatie liet hij merken. Hij ontspande zijn gezicht en lichaam. De stilte was prima voor Roman dan kon er zo min mogelijk fout gaan voor wie dan ook. Toch hield hij de man goed in de gaten. Hij vernauwde zijn ogen toen de trein stopte en er een vrouw binnen stapte met een grote hond. Hij trok lichtjes zijn wenkbrauw op en keek naar het beest dat werd afgeleverd aan de man. Moest Roman daar nu bang van worden? Hij was zelf een shapeshifter die, geloof het of niet goed kon opschieten met dieren. Als hij wilde kon hij binnen enkele seconde in een vos veranderen en dat beest zijn keel door bijten. Als zou hij niets uitlokken met dat beest. In een dier veranderen was nou niet Roman zijn favorieten bezigheid.
Hij legde teder zijn hand op de hand van het meisje om haar gerust te stellen. Hij zou haar niets laten over komen als dat niet nodig was. Daarbij kon hij zich dat niet veroorloven naar haar baas. Probeer je er maar een uit te praten dat zijn hulpje overleed aan drugshandel. Roman had daar geen zin in. Hij kneep zachtjes in haar hand als teken dat het wel goed zou komen. Hij draaide zich naar het meisje.
"Bij de volgende halte wil ik dat je uitstap. Verlaat zo snel mogelijk het perron." Zei hij rustig.

Terug naar boven Ga naar beneden
 

The Kids Aren't Alright Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Kids Aren't Alright The Kids Aren't Alright Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
 

The Kids Aren't Alright

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
KAECHAN :: {{❥ Oldbrook :: Oldbrook :: Stonegate-