"How could you do this to me? Look at what I made for you
It never was enough and the world is what I gave you, I used to be love struck, now I'm just fucked up
Pull up my sleeves and see the pattern of my cuts!"
Black Dahlia - Hollywood Undead

Zijn voeten deden pijn, zijn benen ook, en een opgeluchte zucht verliet zijn mond dan ook toen hij het station in het oog kreeg. Echter bleef hij doorrennen, want hij kon niet het risico nemen om voorbijgestoken te worden. Ace begon toch moe te worden, maar wou zich niet laten kennen. In looppas veranderde hij van de blonde jongen met de donkere ogen naar de zwarte kater met de piekerige, vieze vacht, en witte ogen. Zijn passen werden groter, en hij deed zijn best om door te blijven rennen, ook al wou hij stoppen en op adem komen. De steken die hij in zijn zij gevoeld had, waren nu gelukkig weg, en hij kreeg weer wat kracht om door te lopen. De grote deuren van het station kwamen steeds korter, en de zwarte kat bleef doorgaan, met nagels die door de spanning op de stenen tikten. Mensne sprongen geschrokken opzij, en een kindje begon te huilen, wat hij begreep, hij was niet de mooiste kat die je je voor kon stellen.
"Laat hem niet ontsnappen! Vang die rotkat!" Hoorde hij zijn achtervorgers roepen naar de mensen rondom hem, en Ace besloot nog een tikkeltje sneller te gaan rennen. Een brede, zware man kwam plots voor hem te staan, en hij krabbelde tot stilstand, waardoor hij de voetstappen van de twee jongens achter hem koter hoorde komen. "Go away!" gromde hij naar de dikke man, maar die schudde zijn hoofd, ook al leek die bang. "Katten .. Kunnen praten? Engels nogwel .." Kon hij er wat aan doen dat hij in zijn kattengedaante enkel Engels kon spreken! "Move!" Hij sprong omhoog en klauwde omhoog via het shirt van de man. Hij gleed via die zijn rug naar onder, en Ace hoorde de man roepen, want de kat zijn klauwen takelde de rug van de man -al glijdend- toe. De zwarte gedaante rende verder, de deuren van het Station door, en net voor het locket veranderde hij weer naar zijn menselijke gedaante.
"Eén voor de trein die het snelste hier is," De dame keek op. "Maar mijnheer, er komen in tien minuten wel drie treinen aan, hoor, en d-" Hij schudde zijn hoofd kwaad, en mepte met zijn vuist tegen het glas. "Nu mevrouw!" riep hij uit, en gritste één van de  ticketjes weg, en gooide wat geld door het raampje, terwijl hij richting de trappen die naar het perron leidde rende.

Zijn voeten maakten kabaal op het verlaten perron. De meeste mensen waren vertrokken, of kwamen niet, want het was tijdens de schooluren. "Daar!" Ace keek om, en schrok. Shit! Nee, ze konden niet nu al hier zijn! Hij sprong op een vuilbak, en trok zich omhoog aan een ophangend bord waarom de uren hingen dat er treinen aan gingen komen. Hij ging er in hurkzit op zitten, en keek naar de twee jongens. "Stop het, Ace, je gaat dood!" De grootste probeerde hem ervan af te trekken, maar op dat moment veranderde Ace naar de kat, en sprong zo veilig van het bord, dat ongeveer twee en een halve meter boven de grond gehagen had, naar onder. De jongen schrok, en viel van het bord. "Auwh!" Hij had waarschijnlijk een enkel gebroken, ofzo, maar het maakte Ace niet uit. Opnieuw transformeerde hij naar de blonde jongen, en liep naar de trein toe die net het station binnen reed. Hij sprong haast binnen, maar de kleinere jongen volgde hem, en sloeg hem op zijn gezicht. Ace zakte door zijn knieën, en greep naar zijn neus. Bloedneus. Hij keek op, en keek in het gezicht van de jongen. Hij had die jongen nooit wat misdaan. Hij en zijn vriend haatte hem gewoon, omdat hij niet hetero was. Plots greep een koud gevoel hem bij de keel, en hij kreeg haast een paniek anval. Treinen. Hij was voor een trein gesprongen toen zijn vader zei dat hij dood moest. En nu zat hij in een trein. Met iemand die hem wou vermoorden. "Ga weg!" riep hij, en hij voelde een andere mep in zijn gezicht. Hij proefde iets. Kleverig, warm, bekend .. Bloed. Zijn lip bloedde, en het liep zijn mond in. Hij krabbelde achteruit, en botste tegen een bank op. Er waren amper mensen in deze wagon, maar hij had wel getuigen toen de jongen zijn zakmes uit zijn zak viste, en het openklapte. De angst greep hem vast, maar hij trok zich recht, en keek de jongen aan. De zwartharige jongen bedreigde hem met een mes, en daarom had hij reden genoeg om bang te zijn. Zijn ogen vernauwde zich, en hij like het bloed van zijn lip af. Zijn neus bloedde ook nog steedsn maar hij negeerde het even. "Ace Aiken Taylor, ik zal je persoonlijk vermoorden," Ace schudde zijn hoofd hevig, en liep op de jongen af. Hij duwde deze tegen zijn borstkas, en de jongen zette een stap naar achter. "Laat me gerust, laat me gerust, la-" Hij greep naar zijn buik, en zag dat de jongen het mes in zijn buik geduwd had. Niet zo diep, meer de punt van het mes, maar het feit dat de jongen het mes gebruikte maakte alles erger. De blonde jongen strompelde achteruit, en zakte langs de muur af naar onder, terwijl hij in de verte bleef staren. De zwartharige jongen ging voor hem staan, maar plots werd die weggerukt door een persoon. Een oudere man. Hij opende de deur van de wagen, en duwde de jongen de trein uit, maar sprong zelf mee. "Neeeeeeh!" riep hij uit, en sprong naar de deur. De man had zichzelf opgeofferd om hem te redden? Ace liep naar één van de banken, en ging daar zitten, waarna hij zijn tranen de vrije loop liet. Het zoute water vermengde zich met het bloed, en hij drukte zijn vingers tegen zijn buik. Rood. Daarna sloten zijn ogen zich en werd alles zwart.

+Nope hij's niet dood xD