Profile
you are not logged in or registered.

(LOG IN||REGISTER)


INBOX // PROFILE
Welcome
Welkom op Kaechan RPG, dé online rpg waar je een warlock of een shapeshifter kunt zijn.
Sluit je aan bij Family Trees of ga zelf op onderzoek uit in Griffinbeach, Soulsilver, Woodley of Oldbrook.

"A masquerade of Heroes"

14-04-2015 ~ Nieuwe Regels FC

27-03-2015 ~ Kaechan 2.0 Plot.

27-03-2015 ~ New Layout.

23-03-2015 ~ Kaechan 2.0 [Site]

Family Trees
The Elite.
The Venom.
None.
None.
None.
Apply here for a Tree
Census
WARLOCKS
ADULTS 9 26
TEENAGERS 4 3
SHAPESHIFTERS
ADULTS 11 21
TEENAGERS 4 5
TOTAAL 28 55
Season
season: spring / seizoen: lente
Switch Character
Charactername
Password


Credits
©2014-2015 KAECHANRP is ontworpen, bedacht en gecodeerd door JUNG DAEHYUN , gehost op een FORUMOTION forum.
Met dank aan Peter, Kim, Rose, Vance en Michelle voor het helpen met een enkele code / tekst / images.
©opyrights reserved to the original artists!

Dit forum werkt het allerbest op:

google chrome

Maar werkt ook prima op:

firefoxinternet explorersafari

Deel
 

 Alone in the dangerous rain

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimevr feb 13, 2015 3:49 pm

Alone in the dangerous rain 6d33c515-fe97-4df6-9378-de79ab20061c_zps40ea81a6
Als glanzende parels gleden de zweet druppels langs haar slapen naar beneden tot op haar kin. Hier maakten ze zich los en vervolgden hun weg naar de grond. Lang ademde ze uit en keek vanonder haar wimpers naar de jongen tegenover haar. Ze voelde hoe de adrenaline door haar lichaam suisde terwijl ze haar afstand hield van haar tegenstander. Plots rende de jongen op haar af en gaf Ruby een rechte hoek. Haast als een reflex gooide ze haar linker arm om de zijnen en sloeg hem met een dynamische beweging weg. Met deze snelheid die ze had opgebouwd vloog haar rechter vuist door de lucht. Met een flinke klap raakte ze zijn kaak. Hij wilde weg duiken door de klap maar voor hij iets kon doen greep Ruby heb vast bij zijn kraag en plante haar knie in zijn buik. Hier op volgde een goed uitgevoerde worp over haar rechter been. Direct knielde ze neer en zetten haar hele gewicht op zijn lichaam. Grijnzend keek ze hem fel aan.
‘I am toooooo fa-‘ nog voor ze haar zin kon af maken schoot hij onder haar weg en nam haar in de houd greep. ‘Waaaaaah!’ galmde haar hoge stem door de oefenings-ruimte heen waarop de omstanders moesten lachen. Met een klap was ze op haar borst terecht gekomen en werd tegen de grond gedrukt. Haar arm werd omhoog getrokken en in een greep gelegd. Ze trok een komisch pijnlijk gezicht, ‘G-g,’ probeerde ze uit te kermen. ‘Genoeg,’ kwam er dan toch uit. Ze voelde hoe de greep losser werd en met een diepe zucht rolde ze zich op haar rug. ‘OOIT MAAK IK JE AF!’ riep ze wijzend naar de jongen genaamd Vincent.
‘Sureeee, oooit,’ hij gooide een handdoek naar haar toe en stak zijn hand uit.
Met zijn hulp kwam ze overeind en moest omhoog kijken om hem aan te kijken.
‘Eerst moet je maar groeien..’ sprak hij met een grijns.
Ruby keek hem sarcastisch aan, ‘Ik versla je anders wel met armpje drukken!’ Ze veegde het zweet van haar voorhoofd af en haalde diep adem. Ze rolde met haar schouder en keek pijnlijk. Het was toch wel een hele sterke lock die hij had gelegd. Ook al was ze een van de beste van de groep ze had nog altijd moeite om van hem te winnen. Dat kwam vast omdat hij in een sterke beer kon veranderen en zij, zij was al 17 en was nog niet een keer veranderd. Bij deze gedachten deed ze een facepalm. Na het af groeten liep ze naar de meiden kleed kamers toe. Haar licht blauwe ogen gleden over de ruimte en bleven hangen op de spiegel. Haar natte haar plakte tegen haar aan en haar kleren zaten slordig door het sparren. Op haar bloten voeten liep ze naar de spiegel toe en keek naar zichzelf.
Het was waar. Ze was een shapeshifter, ze voelde het gewoon aan zichzelf maar ze had nog niet haar ceremonie gehad. Haar ouders konden geen warlock vinden. Dit kwam vooral omdat haar ouders straatarm waren en niemand wilde met hen gezien worden. Haar broer daar in tegen was op zijn 15e al ingewijd. Hij was altijd al een top shifter geweest. Goede cijfers op school, goede bouw, sterke spieren en een sterke wezen, de zwarte panter. Hij had net zo rood haar als haar maar de donkere ogen van hun vader. Als hij veranderde was zijn aanzicht haast angstaanjagend. Pik zwarte ogen bij de roet zwarte vacht. Ze rilde en voelde hoe het zweet haar begon af te koelen. Ze moest zich maar haasten naar huis voor een douche. Hier waren de douches vaak kapot of kwam er alleen maar koud water uit. Daar had Ruby nu even geen behoefte aan.
Snel kleden ze zich om in haar normale kleren. Ze had een kort broekje aan met daar onder een dikke panty en lange leren laarzen. Voor de rest had ze een enorm los zittende trui aan en een leren jas. Ze knoopte haar laarzen dicht, gooide haar rugzak op dr rug en liep de kleedkamers uit. ‘Tot volgende week!’ riep ze en zwaaide vriendelijk naar de Sifu.

Met haar haren in een hoge staart opende ze de deur. Het genen wat ze zag maakte haar er toe dat ze direct de deur weer dicht sloeg. ‘NEEE!’ jammerde ze waardoor er een paar mensen vragend op keken. Ze lachte falend en liep toen maar naar buiten. Buiten regende het met bakken uit de hemel en juist vandaag had ze haar paraplu vergeten. Ze zuchtte en accepteerde maar dat ze morgen enorme spierpijn zou hebben van de kou. Ze keek van links naar rechts en stak toen de straat over. De straten van de stad waren fel verlicht met blauwe lichten. Overal reden vervoersmiddelen en ze moest dus erg goed uit kijken als ze overstak. Mensen, dieren en nog veel meer liepen langs elkaar af. Ze sloeg de grote klok die hing aan een gebouw gade. Het was nu al zeker na 10 uur. De lucht was donker eveneens als de straten. Gelukkig waren er veel lantaarn palen waardoor je nog enigszins kon zien waar je liep.
Na enkele minuten stond ze te rillen van de kou. De regendruppels waren door haar jas heen gesijpeld en maakte het er na dat haar kleren aan haar huid vast kleefden. De kou sneed door haar huid heen recht tot op het bot. Ze haten kou. Regen vond ze niet erg maar koude was verschrikkelijk! Ze rilde en blies een wolkje condens uit haar mond. Het zou zeker nog een half uur lopen zijn eer ze thuis was en een warme douche zou kunnen nemen. Ondertussen was ze al uit het drukkere gedeelte van de stad en vulde de straten zich met duisternis en flikkerende lantaarnpalen. Met een hangend hoofd liep ze door de verlaten steegjes en dacht na over hoe ze Vincent zou kunnen verslaan. Ze had al heel veel geprobeerd en het was nog steeds niet gelukt. Misschien moest ze het maar eens aan haar broer vragen. Hij was de beste van de groep en zelfs de Sifu wilde niet altijd tegen hem sparren. Ze grijnsde bij de gedachten aan haar broer. Hij was een waar rol model.
‘IM GONNA BE JUST AS AWESOME!’ schreeuwde ze plots door de straat en sloeg haar vuist in de lucht. Terwijl de druppels van haar haren dropen keek ze met twinkelingen in haar ogen naar haar vuist. Langzaam opende ze haar hand en hield deze tegen het licht in. Ooit zou ze een prachtig wezen worden.

‘Werkelijk?’ klonk er plots een stem van rechts.
Vragend trok Ruby een wenkbrauw op en keek naar het duistere steegje waar de stem vandaan kwam. ‘Uhm...’ ze wilde antwoorden maar hoorde toen haar moeders stem zeggen dat ze snel naar huis moest komen. Zonder er verder aandacht aan te besteden stapte ze verder over de natte straten. Opeens voelde ze een hand op haar schouder. Als een reflex greep ze de hand en wierp de persoon over haar schouder heen op de grond. Blijkbaar waren deze groep mensen opzoek naar ruzie want na deze actie ontweek ze een vuist. Hierna dook ze naar de grond en schopte een van de personen onder uit. Snel kwam ze overeind en keek rond. Zeven grote mannen stonden om haar heen. De ene had nog een perverser grijns dan de andere.
Ze beet op haar onder lip en fronste. Waarschijnlijk zouden ze haar niet laten gaan met een simpel gesprek. Ze had verhalen gehoord over een groep mannen die meisjes van haar leeftijd aan vielen. Van binnen rilde ze bij de gedachten maar van buiten leek ze een ware strijder. Ze keek ze een voor een fel aan met haar licht blauwe ogen. Een van de mannen sprong naar voren en haalde uit. Ruby pakte de vuist vast, draaide mee en wierp hem tegen een van zijn kameraden aan. Snel keek ze omvzich heen en spotte een stalen buis. Ze grijnsde, rende op een van de mannen af en maakte een perfecte sliding onder zijn benen door. Achter hem greep ze de buis en sloeg hard tegen een van zijn slapen aan. De man had geen eens de kans om te schreeuwen en viel bewusteloos neer.
Ruby grinnikte, ‘Oh zo sterk,’ sprak ze spottend en keek de rest van de mannen aan. ‘Kom dan he!’ riep ze hen toe met een waarschuwende, dreigende blik. Er kwam een soort geniepige sfeer over de groep heen vallen. Ze keken elkaar een voor een aan en grimaste hin tanden bloot. Ruby keek ze een voor een aan en vroeg zich af wat er zou gebeuren. Een man kwam op haar af rennen en Ruby hield haar stalen buis beschermend voor zich. Wat ze echter even vergeten was, was dat hier veel shapeshifters rond liepen. De man veranderde in een grote leeuw en sprong boven op haar. Met een enorm gewicht op haar werd ze tegen de grond gedrukt. Ze zetten haar handen tegen de leeuw zijn kaken aan zodat hij haar niet kon bijten. Vlug keek ze om zich heen of ze de stalen buis zag. Deze was enkele meters door de lucht gevlogen en lag nu een eind verder op. ‘Dammit,’ fluisterde Ruby en keek de leeuw recht in de ogen aan.
‘Verander dan he! Vieze straat kat!’ hoorde ze een van de mensen schreeuwen.
Ruby beet haar tanden op elkaar en probeerde uit alle macht de leeuw van zich af te werpen terwijl de mannen door riepen. De ene opmerking was nog erger, perverser en beledigende dan de andere. Ze voelde hoe haar armen aan het verzuren waren. Niet nu, dacht ze, smekend naar meer kracht in haar kleine armen.
De seconden gingen voorbij en de situatie werd steeds slechter. De ijskoude regen druppels dropen van de manen op haar gezicht. Ze knipperde de meeste weg en voelde hoe er tranen op welden in haar ogen. Ze kon niet verliezen! Ze moest terug naar huis en haar vader vertellen dat ze Vincent had geraakt. Ze zou haar moeder helpen met koken de volgende dag en als ze haar broer zag zou ze hem een enorme knuffel geven. Meer tranen gleden langs haar ogen on opgemerkt door de vele regen druppels. Een diepe zucht verliet haar lippen en haar armen begaven het. De tanden van de leeuw zonken diep in haar schouder. Hard schreeuwde Ruby terwijl ze voelde hoe de tanden dieper en sterker haar vlees doorboorden. De pijn schoot door heel haar lichaam heen en tranen gleden nu rijkelijk over haar wangen heen. Ze keek naar het licht waar ze net nog zo triomfantelijk haar hand naar had opgestoken. Ze wilde terug vechten maar ze kon echt niet meer. Er moest een wonder gebeuren mocht ze dit nog overleven.


OOC: Hopelijk is ie goed en reageert er iemand.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimedo feb 26, 2015 9:15 pm

Tøm DeLønge


Tom spoog op de grond, en liep met zijn handen diep in zijn zakken verder door de straten van Wolfston. Nadat hij ongeveer tien minuten door de straten had gelopen, en af en toe lastig een persoon toegesnauwd te hebben, hield hij halt en haalde een sigaret uit zijn zak. Zijn enige liefde die hij nu nog had; Hij stak h'm aan, en blies de dikke, witte rook door zijn neus uit. Meteen voelde hij zich al wat blijer, maar de weinige mensen rondom hem keerden zich meteen af, en hij hoorde hen fluisteren over 'slecht' en 'crimineel'. Hoofdschuddend liep hij verder, en probeerde zijn gedachten weg te laten drijven van zijn vriendin Olivia. Wel, als hij haar nog steeds zijn lief kon noemen, nu ze onder de grond lag. Hij wou er niet meer aan denken, hij hield vreselijk veel van haar en dat ze nu overleden was deed pijn, heel veel pijn. Een dreigende stem deed hem opkijken, en hij verborg zichzelf even achter een grote vuilbak. Politie? Nee, het klonk als een jongen, geen politieman. Tom liep verder, en sloeg een steegje in. Hij stond achter een duister persoon, en herkende de stem. Het was dus echt wel de stem van de jongen die iemand bedreigend aansprak. Een meisje liep de steeg wat in, en de jongen legde een hand op haar schouder. Ze gooide de jongen over haar schouder, en een groep mensen stormde plots langs Tom door. Een fluisterde hem toe dat zijn tijd nog kwam, nu hij te vele gehoord had. Tom stak zijn voet uit en deed het lid van de groep vallen, waarna hij hem tegen de zijkant van zijn hoofd stampte. De groep viel het meisje aan. Ze stonden met z'n zevenen rond haar. De tijd leek even stil te staan, maar terwijl dat leek klom Tom via een vuilbak en een dakgoot op een balkonnetje vlak boven de groep. Dan kon hij desnoods ingrijpen. Maar nog steeds had hij de sigaret tussen zijn lippen, en de sterke geur kon de groep ook wel alameren. Toen één man aanviel, greep ze hem en duwde hem tegen zijn bendelid op. Vervolgens maakte ze een slide onder een ander zijn benen door die haar wou meppen met een stalen buis. Ze viel de man aan met de buis, doe ze al gauw afgenomen had. Ze riep dat ze moesten komen, en dat deden ze ook, maar de jongen bleek een shapeshifter, en hij veranderde in een leeuw, die het meisje natuurlijk om duwde. Hij wist niet wat er allemaal gebeurde, maar de leeuw kreeg zijn tanden in haar schouder. Ze begon te huilen, maar dat zou Tom zelf ook gedaan hebben. Tom inhaleerde nog één keer diep van zijn sigaret, die veel te duur van op neer te gooien. Net voor hij zou gooien bedacht hij zich. Hij sprong van het balkon, en blies de dikke rook in het gezicht van de leeuw, en drukte daarna de sigaret op diens neus. Een brandwonde vormde zich meteen. De leeuw sprong weg, en de leeuw werd weer een jongen, die huilend van de pijn op de grond viel. Tom ging over het meisje heen staan, sloot zijn ogen en stak zijn armen uit. Hi jwas een Warlock, en hij was de baas, zeker over deze stomme Shapeshifters. Hij concentreerde zich, en de jongens en mannen vielen op de grond, en kropen achteruit, hen oren bedekkend en hen ogen dichtknijpend. "Go away!" schreeuwde hij, en een voor een stonden de mannen op, en liepen ze weg. Tom keerde zich om, en ging over het meisje heen zitten. Maar al gauw stond hij op, en scheurde de mouw van zijn hemd af. Voor één keer was hij blij dat hij een hemd aan had, ook al was het een "punk-rock" hemd. Hij probeerde het meisje haar schouder te verbinden, en duwde haar voorzichtig recht. Hij ging zitten, met zijn schouder tegen haar rug, en ademde zwaar. "Gaat het?"

+Beetje laat, maar ik wou reageren Smile
©️ Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimema maa 23, 2015 12:53 pm

Alone in the dangerous rain 6d33c515-fe97-4df6-9378-de79ab20061c_zps40ea81a6
Het wonder waar Ruby zo op had gehoopt was gekomen in de vorm van een rookwolk. Ze zag hoe witte rook in het gezicht van de leeuw werd geblazen gevolgd door een brandende sigaret die tegen zijn neus werd aan gedrukt. De massieve leeuw sprong weg en van verbazing knipperde Ruby een paar keer. Zwakjes door de schrik en het bloed verlies tuurde ze naar een vage zwarte schim die boven haar kwam staan. Ze wist zeker dat het een mens was maar door de tranen zag ze alleen maar een waas.
Ze zuchtte een condens wolkje uit en kneep haar ogen samen om haar zicht scherper te maken. De gedaante kreeg meer vorm en een jonge van ongeveer haar leeftijd was te onderscheiden tussen al de regendruppels die naar beneden vielen. ‘Go away!’ hoorde ze hem schreeuwen. Haar hoofd keerde ze opzij en zag hoe de jonge mannen opstonden van de grond en weg liepen. Een opgeluchte ademhaling klonk gevolgd door een pijnscheut van haar schouder. Ze kermde zachtjes en vroeg zich af hoe ze overmeesterd was. Het beeld van de leeuw schoot weer door haar heen en ze concludeerde dat het dus vals spel was. Ze sloot haar ogen en een lichte ergernis borrelde in haar op. Als ze nou net zo sterk als haar broer was geweest dan had deze vreemdeling haar niet hoeven redden. Met een duistere, bewolkte blik keek ze naar boven. De regendruppels vielen nog steeds als ijskoude stenen naar beneden en zorgde er voor dat het bloede van haar wond niet stopte. Langzaam haalde ze de hand van haar beschadigde schouder omhoog en zag in het licht van de lantaarnpaal hoe er een rode vloeistof van af droop. Blijkbaar had ze dus nu al veel bloed verloren anders was haar hand schoon geweest. Weer gleed er een traan van haar wang. Ze beet haar kaken op elkaar en dwong haar te stoppen met huilen.
De jonge kwam over haar heen zitten. Door zijn schaduw kon ze niet goed zijn gezicht zien. Al snel stond hij weer op en het geluid van iets wat scheurde was door het gekletter van de regen te horen. Voorzichtig werd ze omhoog geduwd en voelde hoe de handen van de jonge aan haar schouder zaten. Een duizelig gevoel bekroop haar, ze fronste en probeerde zichzelf te kalmeren met haar ademhaling. Haar ademhaling voelde zwaarder dan normaal. Ze legde haar goede hand op het bovenste punt van haar borstbeen. Ze moest kalmeren anders dan zou haar hart nog harder gaan kloppen en dat zou er voor zorgen dat ze nog meer bloed verloor. Haar licht blauwe ogen keken omhoog naar het licht en de regendruppels. Ze rilde en voelde hoe doorweekt ze was en hoe koud ze het had. Met deze rilling voelde ze ook hoe iets haar rug ondersteunde gevolgd door een jongens stem die vroeg of het met haar ging.
De vraag galmde door haar heen en wazig draaide ze haar hoofd naar de jonge toe. Ze keek hem met haar bewolkte ogen aan. Hij had donkere ogen, donkere haren en hier en daar wat piercings. Ze kneep haar ogen samen, realiseerde zich toen dat ze heel dicht tegen een jonge aan zat waardoor haar ogen groot werden en hun normale glimp terug kregen. Met een rot vaart sprong ze overeind en keek de jonge geschrokken aan. Nog voor hij kon reageren voelde Ruby een pijnscheut door haar schouder gaan. Met een kerm greep ze haar schouder vast en keek moeilijk. Ze haalde diep adem en fronste even.
‘Dus,’ sprak ze en keek daarna de jongen weer. ‘uhm...’ even wist ze niet goed wat ze moest zeggen gevold door een rilling van de kou. ‘Rot weer he?’ lachte ze falend en besefte een tel later hoe awkward ze moest over komen. Ze was gewoon niet zo geweldig met mensen die ze niet kende. Ze kuchte, hielp de jongen met haar goede arm overeind en glimlachte.
Haar licht blauwe ogen keken hem enkele seconden aan voordat ze wat zei. ‘Dankje mysterieuze redder,’ knikte ze hem dankbaar toe. ‘Was ik daar bijna gevilt geweest door een stel bandieten,’ murmelde ze in zichzelf.
Ze keek om zich heen en zag dat haar sporttas aan de kant was geslingerd. Ze liep er op af, pakte hem eerst met haar verkeerde arm op waardoor ze hem direct weer los liet om vervolgens hem met de goede arm te pakken. Ze moest er wel heel zielig uit zien op het moment. Helemaal doorweekt, moe van de training en een enorme wond in haar schouder. De duizeligheid was nog niet helemaal weg dus toen ze weer terug liep naar de jonge zag ze alles draaien om daarna haar hoofd te schudden hopende dat het weg zou gaan.
Weer keek ze de jongen aan, kreeg een idee in haar hoofd en grijnsde. Zonder het te vragen greep ze zijn pols vast en sleurde hem mee. ‘Ja, ik neem je in gijzeling,’ sprak ze terwijl ze haar tong naar hem uitstak. Haar huis was niet ver van hier dus nog voor hij had kunnen tegen stribbelen schopte Ruby haar voor deur open en keken haar ouders geschrokken op. ‘Kijk wie mij heeft gerend van de bandieten vandaag!’ riep ze en duwde de jongen naar binnen, de pijn in haar schouder negerende.
Haar moeder die heel snel merkte als er iets mis was liep direct naar Ruby toe, haalde het stuk stof van haar schouder op en keek geschrokken op. ‘Wie heeft dat gedaan?!’ vroeg haar moeder geschokt. ‘Gewoon, een leeuw... ofzo,’ murmelde Ruby nonchalant. Haar moeder schudden zuchtend haar hoofd en sleurde Ruby mee naar een andere kamer terwijl ze aan haar man vroeg of hij wat thee wilde zetten voor hun gast. De man keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de jonge man met de piercings, ‘Ah,’ concludeerde hij en liep naar het fornuis. ‘Ga zitten,’ bieden de man met de rode haren en donkere ogen aan terwijl hij kopjes begon te pakken.
Ruby in de andere kamer werd neer gezet in een stoel. Haar jas, vest en shirt werden uitgetrokken en haar moeder schrok van de wond. ‘Echt waar Ruby, je moet opletten met wie je in gevecht gaat,’ schudde de moeder haar hoofd.
‘Zij begonnen,’ murmelde ze terug om vervolgens bij haar kaken vast gepakt te worden.
‘JE MAG BLIJ ZIJN DAT DIE JONGE MAN ER WAS ANDERS HAD LUCIEN JE DOOD KUNNEN VINDEN!’ klonk het luid door het huis.
Ruby keek naar moeder met grote ogen aan, ‘Ja mam,’ piepte ze en hield zich verstandig stil terwijl haar wond werd verbonden. Na enkele minuten trok Ruby schone, drogen kleren aan en kwam de woonkamer/keuken weer binnen lopen. De jongeman die haar zo juist had gered had ondertussen thee gekregen van haar vader en voor haarzelf stond ook een kopje. Ze ging zitten aan de tafel en glimlachte terwijl ze haar haren uitwrong. Haar moeder legde een hand op de jongen zijn schouder en bedankte hem uitbundig voor zijn goede actie.
Het was misschien overdonderend hoe gastvrij en warm dit gezin om ging met vreemdelingen. Maar zo was het altijd al geweest en zal het altijd blijven. Als Lucien of zij zelf iemand mee brachten werden ze begroet alsof ze al jaren bekend waren bij de familie. Het was iets wat dit gezin sierde en tegelijk ook anders maakte dan de meeste mensen.


ooc: hopelijk is ie goed, geprobeerd geen powerplay te doen als ik toch iets moet aanpassen, just say it^^
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimedi maa 24, 2015 6:21 pm


»Thomas DeLonge, Jr.
Don't waste your time on me.«
You're already the voice inside my head.«
I miss you.«

Hij had niet echt verwacht wat er gebeurde nadat hij vroeg hoe het met haar ging. Ze vond het duidelijk niet leuk om aangeraakt te worden, want ze veerde overeind en sprong meteen bij hem weg. Hij stak zijn handen in de lucht ter hoogte van zijn oren en lachte een paar seconden om te laten zien dat hij niets slecht in zich had. Zijn broek werd nat van de natte straatstenen, maar hij had geen zin om overeind te komen. Wel, hij was niet een van de brave mannetjes zonder strafblad, maar hij deed nooit meisjes wat aan, zeker niet als ze gewond zijn. 'Dus,’ zei ze. Wat ze ook deed of dacht, ze bloedde, en ze kon in gevaar zijn. Als de jongen die de katachtige werd een slechte mondhygiëne had, kon de wonde in haar schouder infecteren. ‘uhm...’ Hij fronstte en keek haar afwachtend aan. Ze deed hem denken aan iemand die hij al ooit ontmoet had. Ze had in het begin ook zo een houding gehad. Zijn oude beste vriendin. Ze had allerlei roddels over Tom gehoord en was hem liever kwijt dan rijk. Wel, jammer voor haar waren hen ouders supergoed bevriend. ‘Rot weer he?’ Hij knikte, en als bevestiging van haar woorden viel een druppel regen op zijn neus. Ze kwam korterbij en hielp hem recht met haar goede arm. ‘Dankje mysterieuze redder,’ knikte ze nadat ze gekucht had. ‘Was ik daar bijna gevilt geweest door een stel bandieten,’ Hij knikte, maar zei nog steeds niets. Het was een beetje awkward. Het meisje keek om, en Tom keek hoe haar rode haar tegen haar rug aanplakte. Ze liep op een tas af en slingerde hem over haar schouder. Het was haar verkeerde schouder, dus meteen liet ze de tas vallen. Tom deed een paar passen op haar af en keek wat ze deed. Tot zijn verbazing draaide ze zich om naar hem en greep ze zijn pols. Hij was hetniet gewoon dat mensen hem vast namen, en zeker nit meisjes. Hij probeerde lichaamelijk contact zo veel mogelijk te vermijden na Olivia haar dood. Meisjes deden hem altijd terugdenken aan haar. Ook al hadden ze blauw haar, wit, blond,bruin, zwart, ieder meisje deed hem denken aan de liefheid en de bezorgdheid van Olivia. Terugdenken aan haar lach bracht al bijna weer tranen in zijn ogen, maar hij hield zich sterk. Het gewonde meisje begon weer te spreken, en ook al leek het alsof hij minutenlang had staan denken, het waren waarschijnlijk hoogstend drie seconden geweest. ‘Ja, ik neem je in gijzeling,’ Ze stak haar tong aan, en het eerste woord dat Tom in zijn hoofd kreeg was 'moodswings'. Maar wat had hij over moodswings te zeggen, zelf had hij er net zo veel last van. Hij liep samen met haar verder, en hij volgde haar tot ze aan een huis aankwamen. Ze schopte de deur open en twee paar ogen keken hem en het meisje geschrokken aan. ‘Kijk wie mij heeft gerend van de bandieten vandaag!’ riep ze, en Thomas voelde hoe hij naar binnen geduwd werd. Hij keek licht ongemakkelijk van de man naar de vrouw, en draaide zich toen op naar het meisje. De vrouw liep op het meisje af en nam de lap stof van haar schouder af. Tom had al snel door dat de mensen haar ouders moesten zijn. ‘Wie heeft dat gedaan?!’ vroeg de dame. tom wreef ongemakkelijk over de arm zonder mouw. Het was raar, een hemd met één mouw. ‘Gewoon, een leeuw... ofzo,’ zei het roodharig meisje. Moeder, zoals Tom had beslote nde vrouw gewoon te gaan noemen, nam haar dochter mee en vroeg aan vader, wat nu wel vanzelf sprak waarom hij de man zo noemde, om thee te zetten. Tom voelde hoe hij bekeken werd, maar al gauw draaide vader zich naar het fornuis om thee te zetten. Hij zei dat Tom mocht gaan zitten. De jongen plukte even aan zijn zwarte haar en ging op een soel zitten terwijl hij ongemakkelijk rondkeek. Plots klonk een luid geroep van de kamer erlangs. Moeder leek dochter een preek te geven, die kort en krachtig was, want er kwam geen luid antwoord terug. Hij had de naam Lucien gehoord, en hij vroeg zich af wie dat was, maar vroeg niets toen het meisje terug kwam zitten. Tom kreeg een tas voorgeschoteld, en hij keek op naar vader. "Dankuwel", zei hij zacht, terwijl hij zijn handen om de tas plaatste en naar het meisje tegenover hem keek, dat naar hem lachte. Tom besefte dat het bedankje het eerste was dat hij gezegd had sinds hij gevraagd had hoe het ging met het meisje. Moeder legde een hand op zijn schouder waardoor Tom schuin omhoog keek. Hij werd uitbundig bedankt, en hij glimlachte klein. Hij nam een slokje van de thee, en voelde hoe het hem opwarmde. Zijn haar, shirt en broek begonnen te op te drogen. "Ik ben blij dat ik kon helpen, mevrouw", antwoorde hij, en probeerde zijn Amerikaans accent weg te werken. Hij keek even naar zijn handen. Wat was er mis met hem, normaal was hij nooit verlegen! "Ik ben Thomas DeLonge, trouwens, maar ik ben het meer gewoon om gewoonweg Tom genoemd te worden." Hij nam nog een slok van de thee en glimlachte even naar de mensen rondom hem. "And wh- En hoe heten jullie?" Hij wou nu niet weer plots in het Engels beginnen, dat was zo'n slechte gewoonte van hem geworden. Het voordeel van de thee was wel dat de geur van sigaretten en drugs niet meer in zijn adem te ruiken was. Dat zou ook niet direct een geweldige indruk geven, toch? Hij wachtte tot de mensen zich voorgesteld hadden, en begon toen terug te spreken. Hij richtte zich tot het meisje, en deels naar de moeder. "Hoe gaat het met je wonde? Hij zat er niet gewelidg uit, en redelijk diep. Ben je zeker dat je niet naar het ziekenhuis moet?" Tom begon zich op zijn gemak te voelen, waardoor hij meer begon te spreken.

OOC; Je moet niets veranderen hoor c:

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimewo maa 25, 2015 7:31 pm

Zoals gewoonlijk werd haar gast met ope narmen ontvangen. Ze hoopte dat hij zich niet ongemakkelijk zou voelen bij deze warme sfeer. Zelf vond ze het altijd fijn dat haar ouders zo waren. Hierdoor was ze ook zo opgevoed dat ieder mens wel een goede kant heeft en je ze dus met vriendelijkheid moet behandelen. Dit was niet altijd even makkelijk want soms wilde Ruby mensen gewoon in elkaar slaan. Maar diep van binnen was ze toch het vriendelijke meisje zoals haar ouders gewild hadden.
Bij het horen dat de jongen mevrouw tegen haar moeder zij kon Ruby het niet laten om te grinniken. Het was beschaafd, dat zeker, maar het klonk gewoon zo komisch. Net als die keer dat haar broer meneer werd genoemd en Ruby het niet kon laten te vertellen dat dr broer nog sliep met een beertjes pjama broek aan. Door deze gedachten grinnikte ze weer maar nam snel een slok van haar thee. Anders zou ze de gast nog laten denken dat ze hem zat uit te lachen.
‘Oh right!’ zei Ruby direct na de vraag wie ze waren. ‘Ik heb mezelf nog helemaal niet voorgesteld.. of wel,’ even keek ze afwezig naar boven en ging terug in de tijd met haar gedachten. Toen het langer dan tien seconden duurde kreeg ze een zacht tikje tegen dr hofd van dr vader. ‘Hey!’ riep ze als reactie. ‘Je hing vast..’ concludeerde haar vader droog en nam een slok van zijn thee. Ruby, die normaal gesproken zou opspringen en gaan sparren met haar vader, bleef netjes zitten en keek Tom weer aan. ‘Ik ben Ruby of Fury, mag je kiezen. En dit is mn ma Rosalie Red en mn pa Dereck Red. Mn ma is bibliothecaresse in de bieb en mn pa zit bij de politie, althans..’ Ze keek dr pa aan en deze leunde achterover.
‘Et klinkt veel stoerder dan het is, ik loop alleen maar rond door de wijken en help oude vrouwtjes met tassen dragen,’ sprak de grote man met het rode haar, getinte huid en zwarte ogen.
Ruby grinnikte, ‘Ik kan em zelfs nog aan als et op vechten aan komt,’ blufte ze om vervolgens weer een tik tegen dr hoofd te krijgen. ‘Oh en dan is er nog m’n broer Lucien, hij lijkt op pa alleen dan met zwart haar,’ knikte Ruby en vond haar beschrijving wel goed.
De jonge vertelde wat over zichzelf en geboeid luisterde iedereen mee. Uiteindelijk vroeg hij naar haar wonde en Ruby en haar moeder keken elkaar even aan. ‘Het zit wel goed,’ sprak Ruby als eerst. ‘Ik kom wel vaker met wonden thuis, sooo..’ ze glimlachte onschuldig terwijl haar ouder in koor zuchtte.
‘Ja, je bent een echte raaskal,’ klonk opeens de stem van haar broer achter haar.
Met een sprongetje kwam Ruby overeind waardoor de stoel op de grond kletterde. ‘JEZUS!’ riep ze. ‘WANNEER BEN JIJ-‘ nog voor ze haar zin kon afmaken duwde Lucien zijn hand op haar mond. Hij keek over zijn kleine zusje naar de gast toe en knikte naar hem.
‘Aangenaam,’ klonk zijn stem boven het gemurmel van Ruby uit. Hierna haalde hij zijn hand van haar mond af, raapte de stoel op, zetten Ruby terug aan tafel en ging zelf ook aan de tafel zitten. ‘Blijkbaar is mijn sluipen beter geworden, de rooie hoorde helemaal niks,’ grimaste hij naar zijn vader.
‘Lucien,’ klonk opeens de stem van hun moeder strenger dan normaal. ‘Wat hadden we afgesproken over binnen sluipen in diervorm?’
Lucien vouwde zijn handen samen, leunde er op met zijn kin en keek zijn moeder aan. ‘Wacht maar tot Ruby kan veranderen,’ grijnsde hij en keek plagend naar zijn zusje.
Ruby die niet boven het gesprek uit kon komen zuchtte, dronk dr thee op en wachten enkele seconden tot ze weer ging praten. ‘Dus, Tom, hoe kom je in deze buurt terecht? Woon je hier? Ik heb je namelijk nog nooit eerder gezien,’ glimlachte Ruby en was totaal van onderwerp veranderd. Ze had geen zin om over haar falendheid als shapeshifter te praten. Ze hadden een gast, dat was veel leuker om over te praten dan over haar!

Ooc: ben jij limburgs?? Een tas thee is namelijk ZO limburgs. =3 #zelfhalflimburgs
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimewo maa 25, 2015 7:50 pm


»Thomas DeLonge, Jr.
Don't waste your time on me.«
You're already the voice inside my head.«
I miss you.«

'Oh right!’ zei ze meteen toen hij vroeg wie zij eigelijk waren. ‘Ik heb mezelf nog helemaal niet voorgesteld.. of wel,’ Ze keek naar boven maar na enkele seconden tikte haar vader tegen haar hoofd. Tom kreeg een lach op zijn gezicht maar die probeerde hij te verbergen omdat hij niet onbeleefd wou lijken door ermee te lachen. Al was het gewoonweg grappig. Ze riep als reactie naar haar vader, meer geschrokken, vermoedde hij, en haar vader antwoorde dat ze vast hing. De man dronk heel rustig van zijn thee, en Tom mocht de man meteen, ook al had hij Thomas in het begin even bekeken alsof hij gevaarlijk was. Hij mocht dan wel een lippiercing hebben, kleine stretchers en getattoeëerde armen, Tom was een schat als je hem leerde kennen, al was hij meestal echt een dick zodat mensne hem gerust zouden laten. ‘Ik ben Ruby of Fury, mag je kiezen. En dit is m'n ma Rosalie Red en m'n pa Dereck Red. M'n ma is bibliothecaresse in de bieb en m'n pa zit bij de politie, althans..’ zei ze, en haar vader leunde wat naar achter. ‘Het klinkt veel stoerder dan het is, ik loop alleen maar rond door de wijken en help oude vrouwtjes met tassen dragen,’ zei Dereck, en Tom lachte even kort. Hij voelde zich plots minder op zijn gemak toen hij hoorde dat de man een cop was. Hij had al een geluk dat de man hem niet herkende, Tom zat geregeld wel eens een nachtje bij de flikken. ‘Ik kan hem zelfs nog aan als het op vechten aan komt,’ zei Rudy, en ze kreeg weer een tik. Tom grijnsde, maar onderbrak niemand. Typisch aan gezellige gezinnen was dat ze altijd een poosje praatten, dus zou hij ze uit laten spreken voor hij z'n mond weer open deed. ‘Oh en dan is er nog m’n broer Lucien, hij lijkt op pa alleen dan met zwart haar,’ Tom keek naar de vader van Fury en probeerde het zich in te beelden. Vervolgens vroeg hij naar het meisje haar wondes. ‘Het zit wel goed,’ zei ze, voor haar ouders wat zeiden. ‘Ik kom wel vaker met wonden thuis, sooo..’ Dereck en Rosalie zuchtten in koort, en Tom kreeg weer een grijns op zijn gezicht. "Tss, ik kom zelf oo kgeregeld met een wonde thuis, maar bij mij zijn er geen ouders die me verzorgen en ervoor zorgen dat het mooi geneest", zei hij plagend. ‘Ja, je bent een echte raaskal,’ Tom keek op, en zag dat een jongen tegen Rudy stond te praten. hij stond achter haar. Tom begreep meteen wie het was. Lucien, hij leek inderdaad sprekend op de vader. Ruby sprong overeidn en haar stoel viel op. ‘JEZUS!’ riep ze. ‘WANNEER BEN JIJ-‘ De jongen duwde een hand op haar mond. Tom kreeg een knikje van de jongen. Hij kon niet echt schatten of de jongen ouder was dan hem of niet. ‘Aangenaam,’ zei Lucien. ‘Blijkbaar is mijn sluipen beter geworden, de rooie hoorde helemaal niks,’ Thomas grijnsde. Hij mocht haar broer wel. hun moeder begon een preekje over binnensluipen als dier, dat verklaarde ook waarom de jongen plots in de kamer stond. Hij luisterde even naar het gepraat heen en weer tussen zoon en ouders, en toen sprak Fury weer. ‘Dus, Tom, hoe kom je in deze buurt terecht? Woon je hier? Ik heb je namelijk nog nooit eerder gezien,’ Hij schokschouderde kort. "Ik woon hier een paar straten verder maar ik kom haast niet buiten, enkel 's nachts. Zie, mijn vriendin is een tijd geleden overleden en, ja, ik heb niet zo'n behoefte aan contact met mensen .." antwoorde hij, en des te korter hij bij het einde van zijn zin kwam, hoe stiller hij sprak. Hij sloot zijn ogen even, en wreef toen over zijn neus en oogleden (zoals in de gif bovenaan de kader xD) "En als ik buiten kom is het meestal 's nachts. Ik was nu ook toevallig in die steeg. Voor .. Eh, dingen." Hij grijnsde schaapachtig en dronk zijn thee leeg. "Ik begrijp nu ook wat je bedoelt met dat je broer op je vader lijkt." Hij wendde zich naar Lucien. "Ik ben Thomas, aka Tom, by the way."

+Ik ben van Belgisch Limburg ^^ :'D

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimedo maa 26, 2015 4:44 pm

‘Oeh wat naar voor je,’ begon haar vader opeens te praten. ‘Mijn huisspin is laatst overleden.. ook zo tragisch..’ Er viel een stilte en de overgebleven drie Red familie leden keken de vader schaap achtig aan. Deze vond zijn droge grap opmerking blijkbaar geniaal want kwam niet meer bij van het lachen. Ruby, die het gewend was van haar vader, deed een facepalm en keek Tom aan. ‘Let maar niet op mn vader,’ fluisterde zodat alleen Tom het kon horen.
Toen de vader was uitgelachen en had gezegd dat hij het best een goede grap vond ging het gesprek weer verder. ‘Als je zelf eens wonden hebt mag je gerust hier komen hoor,’ glimlachte haar moeder. ‘Wij komen nooit verband te kort.’
Haar ouders begonnen met Lucien te praten over zijn school leven. Ruby daar integen was weggezonken in gedachten. Haar vader had er een stomme grap over gemaakt maar Ruby kon zich maar enigsinds indenken hoe zwaar het moest zijn om iemand zo te verliezen. Zelf was ze altijd heel dankbaar geweest vor haar familie. Ze had niet mega veel vrienden omdat mensen op school haar maar vaak apart vonden. Hierdoor wist ze hoe het voelde om eenzaam te zijn. Ze nam een slok van haar thee en zuchtte zachtjes. Onopgemerkt keek ze naar Tom en voelde een steek van medelije door haar heen gaan. Hij zag er misschien ruig en gevaarlijk uit maar zoals hij nu was was hij heel vriendelijk. Ze kon wel indenken waarom hij geen contact met mensen wilde. Mensen waren soms verschrikkelijke wezens die alleen maar aan zichzelf denken. Zij wilde anders zijn dan die mensen en probeerde daarom altijd zo vriendelijk mogelijk te doen.
Haar broer vroeg iets aan Tom en hij zag er relaxed uit. Een kleine glimlach speelde om Ruby’s lippen. Ze was blij te weten dat ze deze jongen even een geluks momentje had kunnen geven door hem gewoon mee te sleuren naar haar familie. Ze keek rond naar haar ouders en broer en kon het niet laten te grinniken. Het waren ook een stel gestoorde mensen eigenlijk.
‘Wat ben je stil?’ klonk opeens de stem van haar moeder waardoor Ruby geschrokken op keek.
‘He, wat, ja..’ ze dronk haar thee op en glimlachte. ‘Gewoon wat aant denken,’ ze lachte schaap achtig.
‘Trouwens Ruby,’ begon haar vader. ‘Wel naar de politie gaan met dit incident he? We hebben vaker gehoord er van en willen ze eens en voor altijd neer halen,’ knikte haat vader.
‘Hhmm, misschien, waarschijnlijk hebben ze er toch niks aan... jij bent een van de weinige die ook werkelijk iets doet met als mensen iets zeggen.’ Haar vader trok een wenkbrauw op. ‘Oh kom op, de politie in deze buurt is nou niet ehct enorm strict.’ Haar vader zuchtte en knikte instemmend.
‘Waren ze maar wat strikter,’ sprak haar vader en stond op om nog een kop thee te pakken.
‘TROUWENS!’ klonk Ruby’s stem opeens boven de stilte uit. ‘Ik had bijna Vincent gevloerd! GEVLOERD ZEG IK JE!’ haar stem ging van gewoon praten over naar zowat schreeuwen omdat ze zo enthausiast was. ‘Echt ik raakte hem op zn kaak! En toen voor hij iets kon doen zat ik boven op hem! BAM GEWONNEN.... had ik gehoopt maar hij haalde me onderuit en legde me in de houdgreep...’ sprak ze zachtjes de laatste woorden falend. ‘MAAR TOCH!’ kwam er al snel achter aan.
Rosalie, de moeder, lachte en knikte goedkeurend. ‘Dadelijk word je nog beter dan Lucien,’ grijnsde ze.
‘Ooooh echt niet hoor,’ klonk het van Lucien.
‘Ha ik had anders wel goeie moves bij dat gevecht op straat... toch?!’ vroeg ze aan Tom alsof hij er vlak naast had gestaan bij het straat gevecht met die bende.

ooc: okay echt random en random en.. ja.. flut post. Maaaar het is iets^^
En oooh awesome! ik heb een vriendin wonen net onder limburg! x3
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimedo maa 26, 2015 7:05 pm


»Thomas DeLonge, Jr.
Don't waste your time on me.«
You're already the voice inside my head.«
I miss you.«

‘Oeh wat naar voor je,’ zei haar vader. Tom keek naar de man, met gemengde gevoelens. Hij klonk niet echt medelevend. ‘Mijn huisspin is laatst overleden.. ook zo tragisch..’ Er viel een stilte, en daarna barstte de man in lachen uit. De zwartharige jongen keek de vader even heel kil aan, als blikken konden doden was de man dood geweest. ‘Let maar niet op mn vader,’ hoorde hij Ruby zeggen. Als de man nu iemand op straat geweest was, had Tom hem tegen de muur op geduwd en hem heel mooi uitgeled wat niet door de beugel kon en was wel. De stilte kwam weer even terug, en Tom besloot te spreken. "Meneer, ik vind uw gastvrijheid echt geweldig, en ik ben heel dankbaar voor de thee enzo, maar vergelijk Olivia nooit meer met een huisspin." Het klonk haast dreigend, maar Thomas hield zich een beetje in. Een politieman kon je moeilijk gaan bedreigen in zijn eigen huis, hé. Opnieuw was het even stil en Tom besloto zijn kop thee leeg te drinken. Hij stond op, en wou de lege tas naar de keuken brengen, maar besefte dat hij niet wist waar die was dus ging hij weer zitten. ‘Wat ben je stil?zei de moeder van Fury. ‘He, wat, ja..’ Ruby dronk haar thee uit en glimlachte. ‘Gewoon wat aant denken,’
‘Trouwens Ruby,’ zei de man. ‘Wel naar de politie gaan met dit incident he? We hebben vaker gehoord er van en willen ze eens en voor altijd neer halen,’ Hij keek terug naar Ruby. ‘Hhmm, misschien, waarschijnlijk hebben ze er toch niks aan... jij bent een van de weinige die ook werkelijk iets doet met als mensen iets zeggen.’ De man trok een wenkbrauw op. ‘Oh kom op, de politie in deze buurt is nou niet echt enorm strikt.’ Dereck zuchtte. 'Waren ze maar wat strikter,’ sprak de vader. ‘TROUWENS!’ riep de roodharige plots uit. ‘Ik had bijna Vincent gevloerd! GEVLOERD ZEG IK JE!’' Tom schrok van haar plotse felheid. Wie was Vincent zelfs? ‘Echt ik raakte hem op zn kaak! En toen voor hij iets kon doen zat ik boven op hem! BAM GEWONNEN.... had ik gehoopt maar hij haalde me onderuit en legde me in de houdgreep...’ Ze sprak weer stiller tegen het einde van haar zin. ‘MAAR TOCH!’ Haar moeder lachte en knikte. ‘Dadelijk word je nog beter dan Lucien,’ Meteen zei de broer van niet. ‘Ha ik had anders wel goeie moves bij dat gevecht op straat... toch?!’ Tom keek een beetje afwezig plots, maar knikte. "Met je stalen buis, ja hoor, Ruby", zei hij, en glimlachte zachtjes. "He, kan ik even buiten gaan staan?" vroeg hij, licht beschaamd. "En mag Ruby mee, ik wil haar wat vragen." Tom keek de vader aan, die hem eerst zo wantrouwig aangekeken had. "En ik doe haar heus niets, ik ben niet zo'n jongen. Snap je wel na wat ik net uitgelegd heb, toch?" Het einde klonk licht sarcastisch. Rubys moeder wees hem hoe hij naar buiten kon, en hij keek even of Ruby mee kwam.

Zodra hij buiten was, haalde hij een sigaret uit zijn zak en stak die aan. Toen de vader zo'n flauwe grap maakte had hij gewoonweg zin om te huilen, maar hij was een 'thug guy', hij mocht niet huilen. Dus een sigaret kalmeerde hem wel. Hij wachtte tot het meisje buiten was, en keek haar toen aan. "Heb je een slechte herrinering aan lichamelijk contact ofzo?" viel hij met de deur in huis. "Je sprong wel fel achteruit toen ik je wou ondersteunen."

+Sorry als je d'r niet naar buiten wou laten gaan, ik kan het veranderen als je wilt ^^

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimevr maa 27, 2015 1:17 pm

‘En anders sla ik em wel verrot,’ grapte Ruby en stond ook op. Zelf vroeg ze zich af waarom hij haar alleen wilde spreken. Ze was het niet gewend om met mensen van haar leeftijd te spreken. Op school had ze altijd bij de vrienden van haar broer gestaan. De mensen van haar jaar vonden haar maar raar, op een enkeling na dan. Ze zuchtte, sloot de deur en keek Tom aan. Gelukkig was de regen gestopt anders had ze hem voor gek verklaard.
Toen ze zijn blik kruiste zag ze al direct dat er iets niet goed was. Ze fronste en vervloekte lichtjes haar vader voor die grap. Hij bedoelde het niet verkeerd maar soms kwam het gewoon niet goed over.
‘Heb je een slechte herinnering aan lichamelijk contact ofzo? Je sprong wel fel achteruit toen ik je wou ondersteunen.’ Ruby’s ogen werden groot van verbazing. Die had ze niet zien aankomen. Even keek ze denkend omhoog, fronste, draaide een random rondje en keek hem weer aan.
‘Niet perse,’ begon ze nog steeds denkend. ‘Ik ben gewoon niet gewend dat mensen die me niet kennen met me om gaan,’ sprak ze en keek omhoog. ‘Zoals je misschien wel hebt gemerkt ben ik een erg luid persoon, ik schreeuw vaak of maak grote overdreven bewegingen zonder dat ik echt boos ben of verbaast. Mijn brein werkt net iets anders dan die van de andere mensen, zo ben ik gewoon. Mijn moeder zegt dat het extrover-‘ even keek ze moeilijk. ‘Extrova- Extrop- e-‘ ze blies haar wangen op en keek weer moeilijk. ‘JA, extrovert! Denk ik,’ ze keek naar haar schoenen. Flashbacks van school en mensen van haar leeftijd schoten door haar heen. Ze was altijd vriendelijk geweest maar ze werd genegeerd en soms pesten ze haar. Het was niet zo enorm erg, ze had tenminste nog haar familie en alles maar toch waren het geen fijne herinneringen.
Tussen de flashbacks door zag ze opeens een flits van vuur voor zich. Ze schrok en voelde hoe haar hartslag omhoog ging. Ze fronste en ergerde zich aan het feit dat ze net nu een beeld van het vuur zag. Ze had het soms wel vaker en waarschijnlijk kwam het door het incident van een paar jaar geleden. Weer fronste ze en zuchtte.
‘Zo ook helpt het niet met vrienden maken als je een falende shapeshifter bent. Mijn broer was al op zijn veertiende klaar. En ik... well,’ ze tuitte haar lippen opzoek naar de juiste woorden. ‘Ik ben er nog niet klaar voor, ookal ben ik zeventien..’ Ze keek Tom aan om zijn reactie te pijlen. ‘En dat is niet omdat ik niet geschikt ben maar...’ even stopte ze met praten. Ze vroeg zich af of ze dit beter niet kon vertellen. Snel schudden ze haar hoofd en bedacht zich dat het no big deal was. ‘Toen ik jong was heb ik ooit een ongeluk gehad in een brandend huis, alleen herinner ik me er niks van. Mijn ouders zijn gewoon bang dat als ik in mijn diervorm verander dat die onderdrukte herinneringen dan naar boven komen.’ Ze schopte een steentje weg, keek even met bewolkte ogen in de verte maar glimlachte al snel weer naar Tom.
‘So yeah, im just not that good with people,’ lachte ze schaap achtig om de sfeer wat warmer te maken.
‘Sorry trouwens van je vriendin en dat ik je mee gesleurd heb terwijl je niet bij mensen wil zijn. Je mag wel gaan als je wilt hoor. Mensen zijn soms gewoon vervelende wezens.’ Ze glimlachte warmhartig zoals haar moeder dat ook kon. En keek Tom met haar lichtblauwe ogen aan.

ooc: hoopelijk ist een beetje eeeeen goede post. kon niet veel meer bedenken ;-; goede muziek vinden lukt me nie de laatste tijd >>
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimevr maa 27, 2015 2:09 pm


»Thomas DeLonge, Jr.
Don't waste your time on me.«
You're already the voice inside my head.«
I miss you.«

Het was misschien een beetje bot van hem om zo met de deur in huis te vallen, zeker omdat het helemaal niet zijn probleem en omdat hij het recht niet had zo naar haar privé leven te vragen. Ze leek dus ook oprecht verbaasd dat hij zo een vraag stelde en ergens verwachtte Tom dat ze hem zou verzoeken te vertrekken. Tom haalde zijn sigaret uit zijn mond en hield deze naast zijn lichaam terwijl hij even naar de donkere hemel keek. Het meisje draaide een rondje, en Thomas keek even vragend opzij. ‘Niet perse,’ zei ze, en ze klonk nog steeds nadenkend. ‘Ik ben gewoon niet gewend dat mensen die me niet kennen met me om gaan,’ zei Ruby en nu keek zij op haar beurt omhoog. ‘Zoals je misschien wel hebt gemerkt ben ik een erg luid persoon, ik schreeuw vaak of maak grote overdreven bewegingen zonder dat ik echt boos ben of verbaast. Mijn brein werkt net iets anders dan die van de andere mensen, zo ben ik gewoon. Mijn moeder zegt dat het extrover-‘ Ze keek even alsof ze moest nadenken over dat woord, en het begin klonk al moeilijk dus Tom begreep het wel. ‘Extrova- Extrop- e-‘ Ze blies haar wangen vol lucht en dacht opnieuw. Tom wou haar net te hulp schieten met het woord toen ze erop kwam. ‘JA, extrovert! Denk ik,’ Hij knikte, en plaatste zijn sigaret terug tussen zijn lippen. Roken was zo een slechte gewoonte, maar hij had veel mer slechte gewoontes. Fury leek terug te denken, en hij voelde zich schuldig om het aan te halen, het onderwerp. het roodharige meisje fronstte een paar keer en zuchtte. Tom ging met zijn rug tegen de muur staan en blies een wolk rook uit. ‘Zo ook helpt het niet met vrienden maken als je een falende shapeshifter bent. Mijn broer was al op zijn veertiende klaar. En ik... well,’ ze dacht weer. ‘Ik ben er nog niet klaar voor, ookal ben ik zeventien..’ Hij merkte dat ze naar hem keek om te zien hoe hij reageerde maar hij deed niets en stond gewoon in stilte zijn sigaret te roken terwijl hij luisterde naar haar. ‘En dat is niet omdat ik niet geschikt ben maar...’ Hij keek nu wel fronzend opzij. ‘Toen ik jong was heb ik ooit een ongeluk gehad in een brandend huis, alleen herinner ik me er niks van. Mijn ouders zijn gewoon bang dat als ik in mijn diervorm verander dat die onderdrukte herinneringen dan naar boven komen.’ Hij knikte. Dat begreep hij. Niet helemaal want zelf was hij geen Shapeshifter, maar hij snapte het ongeveer. Ze schopte een steentje weg en keek Tom aan. ‘So yeah, im just not that good with people,’ lachte ze. Zelf glimlachte hij even. ‘Sorry trouwens van je vriendin en dat ik je mee gesleurd heb terwijl je niet bij mensen wil zijn. Je mag wel gaan als je wilt hoor. Mensen zijn soms gewoon vervelende wezens.’ Hij trapte zijn sigaret uit maar raapte de peuk wel op. Hij wou deze niet in de tuin van mensen laten liggen. "Het maakt niet uit hoor, van Olivia. Ze zal ook niet gewild hebben dat ik mensen compleet buiten sloot omdat zij overleden is." Hij schraapte zijn keel kort. "En het spijt me van je ongeluk. Normaal zou ik iemand een hug geven als ze me zo iets vertelde, maar na je verhaal begrijp ik het wel dat je zo iets niet zou willen." Hij glimlachte haar even toe, en ging op de grond zitten. Hij verwachtte niet echt dat ze een knuffel wou om haar te vertellen dat hij met haar meeleefde. Als ze de wel wou, zou hij het wel horen, maar voor nu zat hij gewoon op de grond. De regen was nu toch al stilaan opgehouden en dat zijn broek wat nat zou worden, maakte hem niet zo veel uit. "Door wat je me net verteld heb voel ik me plots heel egoïstisch", gaf hij toe terwijl hij schuin omhoog keek naar Ruby. "Zelf ben ik rond mijn zeventiende al in de drugsen drank gevlogen omdat ik me slecht voelde, en dat is enkel verslechterd toen Olivia omgereden werd door een trucker die haar niet had zien oversteken." Hij wreef over zijn voorhoofd. "Ik ben zeker dat jou tijd nog komt, hoor, om een 'goede' shapeshifter te worden. Moet je mij zien, ik ben een Warlock en wat ik net bij die jongens deed is het meeste kracht dat ik heb gebruikt in drie jaar."

+Hoop dat je er iets mee kunt ^^ Je post was goed hoor c:

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimezo maa 29, 2015 12:07 am

Ze volgde de jonge met haar licht blauwe ogen. In het licht wat vanuit de ramen kwam zag ze vage contouren van zijn gezicht. Ze vond gezichten altijd al intrigerend en sloeg dit zicht dan ook op als ooit een tekening. De jonge die op de grond tegen de muur zat en haar dingen vertelde. Het was een simpele afbeelding maar waardig genoeg om eens te tekenen.
Tom vertelde dat hij zichzelf egoïstisch voelde en direct schudden Ruby haar hoofd om te laten weten dta hij niet zo moest denken. Hierna zei hij dat haar tijd nog kwam en een kleine glimlach speelde om haar lippen. Voorzichtig liep ze naar hem toe en hurkte voor hem neer. Ze legde haar handen op zijn onder armen en glimlachte vriendelijk. ‘Je bent niet egoistisch,’ sprak ze met haar hoge stem. ‘Iedereen ervaart dingen anders en verwekt dingen anders. Blijkbaar had je dat nodig die dingen, ookal waren ze verslavend. En je kan er vast wek vanaf komen als je dat wilt.’ Ze stond weer op en keek naar de de hemel die opgeklaard was en plaats had gemaakt voor een prachtige sterren hemel. ‘Ja, dat geloof ik echt, als je echt iets wil dan kan je alles.’
Dit was haar uitspraak geweest al sinds ze klein was alleen dan in een andere vorm. Boundaries are for humans, luckily om not human. Hier geloofde ze volop in en daardoor was ze ook zo ver gekomen in haar kungfu training. Ookal was ze nog geen echte shapeshifter ze geloofde dat het ooit zou lukken. Op het moment hoefde ze het niet perse en zou het dus ook geen werkelijkheid worden. Maar ooit op een dag zou ze het zo graag willen dat haar droom uit zou komen. Ze glimlachte, balde haar vuisten even kort en keek daarna weer Tom. ‘Kom anders word je broek weer helemaal nat,’ glimlachte ze naar hem en stak haar hand uit.
Echter voor Tom haar hand pakte ging de deur open en stond haar moeder in de deur opening. ‘Liefje, ik wil niet heel moederlijk over komen, maar het word al best laat. Misschien is het slim als je gaat slapen.’ De ogen van haar moeder gleden naar Tom. ‘Heb je ergens om de nacht door te brengen jongeman?’ vroeg ze vriendelijk en glimlachte.
Ruby wist al waar dit op uit zou lopen. Als Tom nou nee zei dan zou haar moeder hem vragen of hij in de logeer kamer zou willen overnachten. Ze vond het altijd maar onverantwoord om iemand alleen door de donkere straten te laten zwerven ookal was het een warlock of een grote man. Als Tom dicht bij woonde was het vast geen probleem voor haar moeder als hij naar huis zou lopen. Maar was het erg ver of had hij niet echt een onderkomen dan zou ze hem zo wat dwingen hier te blijven.

ooc: korte post maar wilde em zo graag vandaag af hebben^^
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimezo maa 29, 2015 1:55 pm


»Thomas DeLonge, Jr.
Don't waste your time on me.«
You're already the voice inside my head.«
I miss you.«

Hij zei dat hij zichzelf egoïstisch vond maar Ruby schudde haar hoofd en liep op hem af. Ze hurkte voor hem en legde haar handen op zijn onderarmen. Hij keek lichtjes op van de grond naar haar gezicht. Ze glimlachte vriendelijk naar hem en daar bewonderde hij haar wel voor. Ze leek het niet erg te vinden wat hij zei en dat had hij wel verwacht nadat hij haar lichtelijk 'aangevallen' had door haar te verwijten dat ze niet tegen lichamelijk contact kon. Maar he, hier bewees ze het tegendeel. ‘Je bent niet egoistisch,’ zei ze. ‘Iedereen ervaart dingen anders en verwekt dingen anders. Blijkbaar had je dat nodig die dingen, ookal waren ze verslavend. En je kan er vast wek vanaf komen als je dat wilt.’ Ze stond weer recht, en keek naar de lucht. Tom keek weer naar de grond en wist dat ze gelijk had maar hij wist ook dat hij moeilijk de verslavende dingen kon laten. ‘Ja, dat geloof ik echt, als je echt iets wil dan kan je alles.’ Hij keek nu ook naar de sterrenhemel. "Bedankt", zei hij zacht. ‘Kom anders word je broek weer helemaal nat,’ glimlachte ze en ze stak haar hand uit. Tom stak zijn arm uit om haar hand te nemen maar de deur ging open waardoor hij opzij keek. ‘Liefje, ik wil niet heel moederlijk over komen, maar het word al best laat. Misschien is het slim als je gaat slapen.’ De moeder keek nu naar Tom. ‘Heb je ergens om de nacht door te brengen jongeman?’ vroeg ze en glimlachte. Hij woonde wle in de buurt, enkele straten lopen, maar dat was toch nog steeds minstens een kwartier tot twintig minuten wandelen, door duistere steegjes waar waarschijnlijk wat mensen hem stonden op te wachten. "Ik kan wel naar huis maar dat in nog zo'n twintig minuten lopen, dus mhh." Hij duwde zichzelf op, en keek Rubys moeder aan. Alsof de weergoden hen haatte pakte de wolken weer samen, en Tom voelde hoe een regendruppel weer neerviel. Goed weer leek dus niet voor hen bestemd te zijn.

OOC; Same for me :'P

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimema maa 30, 2015 3:18 pm

Ruby voelde hoe er een druppel op haar neus viel en vervolgens naar haar kin door rolde. ‘Das duidelijk, you stay!’ ze greep de jongen vast bij zn arm en stapte weer naar binnen. Haar moeder grinnikte, klopte de jonge op zijn schouder en keek de twee jongens die aan de tafel zaten aan. ‘YOU!’ riep Ruby en wees naar dr pa. ‘Be nice, hij is onze gast en blijft slapen!’
Dereck lachte, knikte en stak zijn duim op, ‘The more the merrier.’
Een tevreden glimlach speelde om Ruby’s lippen en al snel klonk een gaap. Het was inderdaad erg laat geworden in de tijd dat ze gezellig aan het kletsen waren. Door de regen en de kungfu training voelde heel haar spieren stram en nog steeds koud aan. Ze rilde en keek pijnlijk door de wond op haar schouder. Het zou nog een flink litteken worden dacht ze zo, misschien moest ze morgen toch maar even langs de dokter gaan. Niet dat ze daar erg veel zin in had want dokters waren haar vijanden! Na het incident van een paar jaar geleden had ze een lange tijd in het ziekenhuis moeten door brengen en was er achter gekomen dat ze de sfeer van ziekenhuizen verschrikkelijk vond. Het was zo steriel en negatief rustig.
Ze keek rond haar huisje en bedacht zich opeens dat ze helemaal niet iets van een logeer kamer hadden. Ze fronste en keek haar moeder vragend aan, ‘Mam, waar gaat Tom eigenlijk slapen?’
Op deze vraag schoten de jongens aan de tafel in de lach. ‘Niet bij jou in bed!’ riep Lucien die vervolgens een tik tegen zn hoofd aan kreeg van zn vader. Ruby die het gewent was om geplaagd te worden stak dr tong uit, ‘Nee ik zal em bij jou laten slapen!’ riep ze terug waarna haar moeder lachte.
‘Als de jonge man het niet erg vind kan hij op de bank slapen? Het is een redelijk grote bank, zelfs Lucien past er op,’ concludeerde haar moeder die vragend naar Tom keek.
Ruby die het ene beetje afgezaagd vond dat de gast op de bank moest slapen wilde er iets tegen in zeggen maar wist dat er geen andere optie was omdat ze erg klein woonde. ‘Feel free to still go to your own home. Als je wil kunnen Lucien en ik wel ff mee lopen?’ glimlachte ze de jonge toe. Ze wilde hem niet weg hebben maar zelf kon ze er slecht tegen als ze op een bank moest slapen. En dan ook nog bij onbekende mensen. Ze zuchtte, schudden d’r hoofd en keek Tom weer aan. ‘Vind Lucien vast nie erg,’ zei ze meer peilend naar Lucien dan tegen Tom.
Lucien die alles had zitten bekijken, knikte, ‘Geen probleem, ik moet Ruby zo vaak van straat af pikken so.’

ooc: weer korte post MAAR et is iets xD
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimedi maa 31, 2015 3:23 pm


»Thomas DeLonge, Jr.
Don't waste your time on me.«
You're already the voice inside my head.«
I miss you.«

‘Das duidelijk, you stay!’ Tom knipperde verbaasd met zijn ogen door de plotse reactie van Ruby maar lachte al snel toen ze hem recht hielp. Hij zorgde dat hij zichzelf recht duwde want als zij hem op wou trekken zou ze omvallen daar was hij zeker van. Een grote, breedgeschouderde jongen omhoog halen was moeilijk. Ruby trok hem mee naar binnen en Ruby's moeder grinnikte waarna ze Tom op zijn schouder klopte. Ergens gaf het hem een warm gevoel in zijn hart dat er nog steeds hechte, vriendelijke gezinnen waren. ‘YOU!’ riep Fury naar haar vader. Nu snapte hij helemaal waarom ze die bijnaam had. He-le-maal. Hij grinnikte zacht terwijl hij keek hoe ze naar haar vader wees. ‘Be nice, hij is onze gast en blijft slapen!’ De man lachte en stak zijn duim op. ‘The more the merrier.’ Tom mocht Ruby's moeder, Lucien leek hem ook wel oké en Ruby zelf was ook geweldig vriendelijk maar haar vader? Nee, hij had zich niet sympathiek gemaakt jegens Tom en de zwrtharige jongen had het in het algemeen al niet op politieagenten. Een glimlach vormde zich op Ruby's gezicht. Tom geeuwde even kort en hield zijn hand voor zijn mond waarna hij even met zijn ogen knipperde om de tranen die in zijn ogen sprongen als hij geeuwde weg te krijgen. Ruby keek haar moeder aan en fronstte. ‘Mam, waar gaat Tom eigenlijk slapen?’ De mannen aan de tafel keken elkaar aan en begonnen te lachen. ‘Niet bij jou in bed!’ riep Lucien waarna hij een tik tegen zijn hoofd kreeg van zijn vader. Tom zond de jongen een kille blik maar kon het niet laten om te lachen. Ruby had zo'n commentaar toch wel kunnen verwachten, zlf zou Tom ook zo iets zeggen als hij vader was of broer van een meisje dat een random persoon mee naar huis zeulde. ‘Nee ik zal em bij jou laten slapen!’ zei Ruby terug. "Dat is nog eens een goed idee", zei hij voor de grap en knipoogde even naar Lucien die een grijns op zijn gezicht kreeg. ‘Als de jonge man het niet erg vind kan hij op de bank slapen? Het is een redelijk grote bank, zelfs Lucien past er op,’ Hij keek van haar moeder, die hem vragend aan keek, naar Ruby. Hij haalde een schouder op. Hij had niet zo veel zin om op een bank te slapen, maar hij zei maar even niets. ‘Feel free to still go to your own home. Als je wil kunnen Lucien en ik wel ff mee lopen?’ glimlachte ze. Ze zuchtte en schudde haar hoofd. ‘Vind Lucien vast nie erg,’ zei ze en keek haar broer vragend aan. ‘Geen probleem, ik moet Ruby zo vaak van straat af pikken so.’ Tom knikte. "Laten we dat maar doen. Ik denk dat dat ook aangenamer is voor iedereen dan weten dat er een haast onbekende op je bank ligt." Hij lachtte even, en keek Ruby aan. "Zou ik misschien wel een jas ofzo kunnen lenen, vermits het regent en ik mijn mouw aan je schouder heb opgeofferd", zei/vroeg hij, duidend op zijn hemd met één mouw.

- Little time skip -

Tom liep naar Ruby's vader en gaf hem een hand. "Dankuwel voor de thee en de gastvrijheid." De man glimlachte naar hem. Daarna ging Tom naar haar moeder en gaf haar ook een hand, ook al zou hij eerder een brouw op de wang kussen maar zou dat niet awkward zijn? "U ook bedankt voor de gastvrijheid." Hij keek naar Ruby en Lucien, waarna hij fronste. "Zullen we?" vroeg hij, en glimlachte vervolgens.

+Hoop dat het wat goed is ^^ xD

© Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Ruby Red

Ruby Red
━ Member ━


Posts : 455
IC : 20

“ Character „
Leeftijd: 17
Sex: Female
Family Tree:




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimewo apr 01, 2015 8:09 pm

‘Laten we dat maar doen. Ik denk dat dat ook aangenamer is voor iedereen dan weten dat er een haast onbekende op je bank ligt.’ Bij deze opmerking kon Ruby het niet laten om te grinniken. Hij had daar wel een punt echter maakte haar familie daar niet echt een groot punt van. Ze keek hem aan en glimlachte vriendelijk. ‘Sure, maar in mijn jas zou je niet passen,’ grapte ze en keek haar vader aan. Deze begreep de hint en knikte wuivend naar zijn jas aan de kapstok.
Ze hadden nog even wat gedronken, gekletst en daarna was het toch echt tijd om te vertrekken. Toen hij klaar stond om te gaan gooide ze de jas over hem heen en knikte. ‘Yush,’ had ze gezegd en was naar buiten gelopen. Ze rilde en voelde hoe veel het was afgekoeld buiten. Lucien die liep achter hun aan met zijn handen in zijn broek zakken. Hier en daar tuurde hij de straat rond om te kijken of er niet iets gebeurde. Thuis was Lucien erg gezellig maar als het moest kon hij hel oplettend en serieus zijn. Ruby, die wist dat ze veilig was zolang Lucien dr bij was, relaxte en keek Tom aan. ‘Nog bedankt trouwens voor eerder. Als jij er niet was, was het misschien mijn laatste avond geweest.’ Ze keek omhoog naar de sterren en glimlachte. Ze kwam wel vaker in de problemen maar meestal wist ze zich prima te redden. Deze keer was dat anders en ze was dus ook erg dankbaar dat het universum iemand had gestuurd. Haar leven moest blijkbaar vandaag dus nog niet eindigen.
‘Trouwens!’ zei ze, rende naar voren en ging achterstevoren voor hem lopen. ‘We moeten echt nummers uitwisselen! Is gezellig enzo!’ Ze ging weer naast hem lopen en haalde haar mobiel tevoorschijn. Deze gaf ze aan Tom zodat hij zichzelf er in kon zetten.
Na een tijdje stonden ze voor een huis die blijkbaar van Tom was. Ze had haar mobiel terug gekregen en stopte deze in haar broekzak. Ze keek Tom aan en glimlachte weer. ‘Tot ooit weer,’ zei ze met een knip oog, draaide zich om en liep naar Lucien toe. Nog voor ze bij hem was, draaide ze zich om, liep terug naar Tom en keek hem met een vastberaden blik aan. Zonder het te vragen sloeg ze haar armen om hem heen en gaf hem een knuffel. ‘Het ga je goed redder,’ sprak ze terwijl ze los liet. ‘Wees niet bang om eens langs te komen of me te appen, is helemaal okay!’ Ze stak haar duim op en liep deze keer echt terug naar Lucien. Voordat ze samen met haar broer aan liep zwaaide ze naar Tom en glimlachte een laatste keer.
Ze sloegen de hoek om en keek Lucien aan. ‘Zie je, ik kan wel zelf vrienden maken.’ Lucien grijnsde, aaide haar over dr bol en keek haar aan. ‘Je bent ook niet zo vervelend als jezelf denkt hoor,’ sprak hij haar bemoedigend aan met zijn broederlijke stem. Haar licht blauwe ogen gleden naar de sterren terwijl het maanlicht er in reflecteerde. ‘Misschien niet nee,’ fluisterde ze en glimlachte.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Tom DeLonge

Tom DeLonge
━ Member ━


Posts : 71
IC : 10




Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitimewo apr 01, 2015 8:47 pm



»Thomas DeLonge, Jr.

Don't waste your time on me.«
You're already the voice inside my head.«
I miss you.«

Ze grinnkte toen hij zei dath te leuker was als hij naar huis ging omdat het raar was als hij de zetel in zou palmen als vreemde. Erna vroeg hij om een jas, en Ruby antwoordde. ‘Sure, maar in mijn jas zou je niet passen,’ grapte ze. Fury wierp haar vader een blik toe en die maakte een wuivende beweging naar zijn jas.

Ze stonden klaar om te vertrekken toen Ruby de jas over hem heen gooide. Lachend trok hij de jas aan en bedankte haar ouders nog gauw een keer. Ze vertrokken en Tom wreef meteen in zijn handen om het warmer te krijgen.  ‘Nog bedankt trouwens voor eerder. Als jij er niet was, was het misschien mijn laatste avond geweest.’ Hij glimlachte even. "Ik was gewoon een random persoon op het juiste moment, ik bedank mezelf er wel voor om er op het juiste moment te zijn", lachte hij. Ze liepen een eind verder en Tom keek af en toe naar Lucien die achter hen liep. ‘Trouwens!’ zei Ruby en ze ging achterstevoren voor hem lopen. Hij keek zorgelijk, hij wou niet dat ze zou struikelen ofzo.  ‘We moeten echt nummers uitwisselen! Is gezellig enzo!’  Hij knikte en glimlachte. Fury ging weer naast hem lopen en ze overhandigde hem haar mobiel. Tom tikte zijn nummer in en sloeg het op als 'Tom de redder'. Hij grinnikte kort bij zichzelf en stuurde een sms naar het nummer zodat hij haar nummer had. Ze stonden stil voor zijn huis en Tom gaf de mobiel terug aan Ruby. Ze keek Tom aan en ze glimlachten even naar elkaar.  ‘Tot ooit weer,’ zei ze met een knipoog. "Yeah, tot ooit weer", herhaalde hij en glimlachte. Ruby draaide zich om en liep naar haar broer toe maar al voordat ze er was draide ze zich weer om en liep weer naar Tom toe. Ze keek vastbesloten en Tom trok lichtjes een wenkbrauw op. Ze sloeg haar armen om hem heen. Tom was verbaasd, hij had al lang geen knuffel meer gekregen. Hij sloeg zijn armen ook om haar heen en glimlachte even. ‘Het ga je goed redder,’ zei ze waarna ze hem losliet. ‘Wees niet bang om eens langs te komen of me te appen, is helemaal okay!' Ruby stak haar duim op en Tom lachte breed. "Is goed, zal ik doen." Hij deed de jas van Dereck uit en gaf deze nog aan Ruby voor ze nar Lucien heenliep. Ze zwaaide nog naar hem en hij zwaaide terug. Toen verdwenen Lucien en Ruby en Tom stopte zijn sleutel in het sleutelgat. Zodra hij op zijn kamer kwam van het appartement liet hij zich op het bed vallen en nam zijn mobiel. Hij sloeg Ruby's nummer op en liet toen zijn mobiel even op zijn borstkas liggen voor hij die weer oppakte en schreef: "Slaapgoed, Ruby, en bedankt jezelf en je familie nog maar een keer van me ;-)"

+Tadaa, topic klaar Smile xD

©️ Isa
Terug naar boven Ga naar beneden
 

Alone in the dangerous rain Empty
BerichtOnderwerp: Re: Alone in the dangerous rain Alone in the dangerous rain Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
 

Alone in the dangerous rain

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Dangerous Paths
» Dangerous is ahead.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
KAECHAN :: {{❥ Oldbrook :: Oldbrook :: Wolfston-