Only the paranoid survive

Onderwerp: Only the paranoid survive do maa 26, 2015 3:02 pm

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

Het licht van de maan piepte door het raam van zijn kamer, en met een blik vol tegenzin keek hij naar de wekkerradio. Reese sloeg het dekbed van zijn af, en liep naar het raam toe. Hij haatte wekkerradio's. Ze maakten altijd zo een hels kabaal, en hij wou niet opstaan. Maar het moest. Hij had nachtdienst. De man begaf zich naar zijn kast en haalde zijn politie outfit uit de kast. Het was niet echt een speciale outfit: een simpel, grijs hemd met enkele logo's op, een gewone broek en zijn kogelvrij vest. Hij deed het hemd aan en ook de broek, waarna hij een leren riem aan deed en zijn voeten in zijn schoenen stak. John stak zijn armen door het vest en zorgde dat het goed zat. Het vertoonde al wat schade van meermaals geraakt te zijn. Hij had ook al enkele jassen weg kunnen gooien omdat ze er als gatenkaas uit zagen. De grijsharige man liep naar de hal en nam zijn lange jas van de kapstok. Hij deed hem aan, en liep terug naar zijn kamer om de houder van zijn wapen aan zijn riem te bevestigen en natuurlijk om zijn wapen er ook in te steken. Hij nam ook nog reserve munitie mee, je wist maar nooit. Zodra de klok aangaf dat het rond één uur 's nachts was, verliet John het gebouw.

Zodra Reese buiten was probeerde hij te vergeten dat hij John Reese genoemd werd vroeger. Nu was hij John Riley, de politie agent. Niemand wist nog dat hij Reese heette. Enkel zijn vrienden van het team. Voor iedereen anders was hij Riley. Het was wel komisch dat hij zichzelf John Reese noemde en zijn echte acternaam geheim hield. Zijn team wist ook enkel dat het met de H begon en met de S eindige. De man van middelmatige leeftijd liep verder, en hield halt bij een groepje jongeren die luidruchtig aan een kampvuur alcohol aan het drinken waren. Riley controleerde snel hen paspoorten, maar ze waren allemaal legaal aan het drinken. Hij zei enkel dat ze zich stiller moesten gedragen. De grijzharige agent keek om zich heen, maar zag voor de rest niest dat hem bezorgd maakte. Dus besloot hij verder te gaan.

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive do maa 26, 2015 5:39 pm

Loras likte zijn vingers af waar wat spetters bloed op hadden gezeten. Vervolgens slaakte hij een voldane zucht. ’’Ah one of our best nights I think’’ Sprak Loras met een genietende grijns. Hij keek van de lichamen die gebraden en bebloed op de grond lagen naar opzij naar Laxus. Kort gleed zijn blik over hem heen. Hij was al net zo bedekt met bloed als dat Loras dat was. Loras keek dan ook even naar zijn eigen kleren. Hij grinnikte eens. Tja iets van moeite had hij er niet mee. Het kwam eerder over als het eindresultaat van een geslaagde missie. Loras richtte zich terug op Laxus. Hij liep naar hem toe en pakte hem bij de kraag vast. Hij trok hem in een snelle ruk naar zich toe waardoor hun gezicht ineens behoorlijk dicht bij elkaar waren. Loras keek Laxus grijnzend aan. Een glinstering van plezier stond nog in zijn ogen. Loras kwam met zijn lippen dichter bij die van Laxus. Bijna alsof hij hem zou kussen. Maar toen veranderde hij de richting, ook om Laxus wat te plagen, en bracht hij zijn lippen naar Laxus zijn oor. ’’Let’s celebrate it’’ Fluisterde hij met een grijnsje in zijn oor. Hij drukte zijn lippen daarna zachtjes op Laxus zijn oorlel en gaf hem zo een kusje. Loras liet Laxus zijn kraag daarna los en nam als volgt een hand van hem vast. Hij liet zijn vingers tussen die van Laxus glijden en trok hem met zich mee het steegje uit waar ze zich zo juist hadden bevonden. Loras had nu behoorlijk behoefte aan een goeie glas whiskey of iets in die richting. Het boeide hem dan ook vrij weinig dat ze nog onder het bloed zaten. Het zou immers niet de eerste keer wezen dat ze zo over straat liepen.
Loras ging het hoekje om van het steegje terwijl hij Laxus met zich mee trok maar hield gelijk halt zodra er onverwachts een gedaante voor hem verscheen waar hij dan ook zowat tegen op zou botsen. Loras keek verontwaardigd op naar de persoon; Een man, zeker ouder dan dertig. Kort liet hij zijn blik over hem heen gaan waardoor de bepaalde kleding die de man aan had pas echt op viel. ’’Oops’’ Zei Loras plots waarna hij opzij keek naar Laxus en hem even dramatisch in zijn hand kneep. ’’ It’s a cop! Shall we run darling..?’’ Vroeg Loras wat overdreven dramatisch aan Laxus.

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive do maa 26, 2015 8:19 pm

TAG name here | NOTES words, words, words

Laxus sloot zijn ogen genietend, terwijl hij de elektriciteit rond zijn lichaam terug nam, waar hij eerder nog de mensen mee had vermoord. De adrenaline ebde langzaam weg, maar de geur van vers bloed was zo sterk dat Laxus niks anders kon doen dan genietend. ’’Ah one of our best nights I think’’ hoorde Laxus Loras al net zo genietend zeggen. Laxus opende zijn ogen en keek Loras met een grijns aan. "Definitely," sprak Laxus, waarna hij Loras zijn blik volgde naar de lijken op de grond. De geur van bloed was vermengd met verschroeid vlees. Het was een heerlijke combinatie en Laxus zou haast honger krijgen naar meer, maar voor nu was het misschien wel genoeg geweest. De twee zaten onder het bloed en ergens had Laxus ook wel zin om even wat andere fun te hebben met Loras. Laxus keek op toen Loras hem plots bij zijn kraag vast pakte en naar zich toe trok. Laxus grijnsde lichtjes. Hij wist dat Loras hetzelfde dacht als hem. Loras en Laxus waren vaker zo close bezig, maar ze waren niks meer dan de beste vrienden en partners in crime. Loras keek hem grijnzend aan en kwam dichterbij met zijn gezicht. Laxus kon Loras zijn adem al tegen zijn lippen aanvoelen. Hij wou die o zo zachte lippen voelen op de zijne, maar dat gebeurde niet. Nee. Plots boog Loras naar Laxus zijn oor toe. Laxus keek wat verbaasd op, maar grijnsde lichtjes om het feit dat Loras hem zat te plagen. Hij zou hem nog wel weer terug pakken. ’’Let’s celebrate it’’ fluisterde Loras in zijn oor, waarna hij een kusje plaatste op Laxus oorlel. Laxus voelde hoe een rilling van genot over zijn rug heen gleed. Loras zorgde ervoor dat Laxus zich goed liet voelen. "I would like that," reageerde Laxus op een wat zachtere toon, waarna Loras Laxus kraag los liet en Laxus hand nu vast hield. Hun vingers vlochten zich in elkaar, waarna Loras Laxus mee trok het steegje uit. Echter kwamen ze al snel weer tot een halt doordat ze bijna tegen iemand op botste. Laxus keek wat geïrriteerd op naar de man. Zeker dertig jaar ouder dan zij. Waarom moest hij hier nou weer staan? Laxus wou gewoon naar een café gaan en een lekker glas whiskey naar achteren slaan, maar Laxus remde die gedachten af zodra hij het logo opmerkte de man zijn kleding. Politie? Loras leek het op dat moment ook op te merken. ’’Oops’’ sprak Loras plots, waarna hij licht dramatische in Laxus zijn hand kneep. Laxus begreep meteen zijn act en keek hem met een dramatische blik aan. ’’ It’s a cop! Shall we run darling..?’’ vroeg Loras wat overdreven dramatisch. Laxus schudde zijn hoofd. "I don't think we can run anymore sweety. We are no match for such a brave, intangibly and strong man," ging Laxus er net zo dramatisch op in, terwijl hij het bloed nog van zijn lichaam voelde druipen. Laxus grijnsde echter al snel weer en keek de man met een grijns aan. "So could you please step aside? We were just going for a walk. Right sweetheart?" sprak Laxus alsof de twee getrouwd stel waren die hun alledaagse avondwandeling maakten.

thanks sherbert @ ATF

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive za maa 28, 2015 4:13 pm

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

Riley liep verder onder de groot uitgestrekte zwarte hemel die af en toe afgewisseld werd met heldere sterren en hij keek hoe de maan zelfs shaduwen kon doen verschijnen. In tegenstelling tot veel kinderen heeft hij nooit bang gehad van de duisternis en de nacht. Hij hield ervan en hij genoot van alleen rondlopen 's nachts. Een plotse geur deed hem opkijken. Hij kende de roestige geur veel te goed, en jij proefde haast de smaak in zijn mond. John liep verder, en legde een hand licht op zijn wapen, maar hij ging geen wapen trekken voor het moest. Hij vroeg zich lastig af waarom the Machine niets gezegd had over gevaar. De grijsharige man zag plots twee jongens, en de nacht was toen toch wat spookachtiger dan eerst. De jongens zaten onder het bloed, dat zag hij van ver al, maar het bloed zag er donkerder uit in het zilvere licht. Eén van de twee keek hem aan, en John keek strak terug. "So could you please step aside? We were just going for a walk. Right sweetheart?" Persoonlijk vond de man het wat belachelijk dat de jongen die er amper meerderjarig uitzag hem vroeg aan de kant te gaan. Hij was minstens tien meter verwijderd van het duo. John wist meteen dat ze of goede vrienden moesten zijn of een koppel. En heel eerlijk, hij had geen idee welk van de twee. Riley zei niets en keek hen enkel aan. John was plots heel blij dat hij niet zo'n lelijke muts op hoefde van de politie ofzo. Buiten het hemd met het politielogo kon je echt amper zien dat hij een agent was. Riley merkte op dat de jongen die gesproken had stretchers had en een heleboel tattoo's. Hij vond tattoo's niet lelijk, maar het was niet iets waar hij zichzelf mee vol wou laten zetten. De man bleef stil staan en stopte zijn handen in zijn zakken, maar daarbij had hij soepel en onopvallend zijn wapen van zijn riem in zijn zak gestopt. "Goodevening, both", zei Riley enkel. "You have something on your face. Oh right, blood." Zijn toon was meteen na de eerste zin serieus geworden, niet eens sarcastisch.

+Hoop dat jullie er iets mee kunnen :/ ^^

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive za maa 28, 2015 5:27 pm

Loras en Laxus waren net het steegje uit gelopen om op weg te gaan naar een café. Maar ze werden al snel weer tegen gehouden. En wel door een agent. Dat kon nog interessant worden. Zeker om dat zij bedekt waren in bloed. Zo bleef Loras dan ook staan en gaf hij een wat dramatisch reactie tegen Laxus over de agent. Laxus begreep waar hij heen ging en ging mee in de dramatische act. Loras moest moeite doen niet te grijnzen door de woorden van Laxus. Maar zodra Laxus een grijns vrij gaf deed Loras het zelfde en richtte hij zich terug op de agent voor hen. Laxus vroeg hem of hij opzij kon stappen. Loras knikte eens na de ‘Right sweetheart?’ Met een lichte grijns. ’’A fine walk in the park it would be’’ Reageerde Loras zoet waarna hij even grinnikte. Zijn blik bleef bij de agent hangen. Hij was benieuwd hoe meneer dit aan zou pakken. Zou hij hen gaan onder vragen of gelijk de handboeien er bij halen? Loras ging er immers toch vanuit dat hij hen niet zomaar zou laten gaan. Daarvoor was hij dan ook niet blijven staan. Hij wilde de agent een beetje pesten. Kon geen kwaad toch? Voor enkele minuten bleef het stil aan de andere kant. Loras trok een wenkbrauw op. Zou hij hen dan toch gewoon laten gaan? Want Loras vond het niets aan om zo te blijven staan en dus zou hij dan ook daadwerkelijk met Laxus weg gaan. Maar vlak na die gedachten kwam er beweging in de man zijn lichaam. De agent stopte zijn handen zijn zakken en begroette hen. Loras grijnsde lichtjes. Het leek er op dat het feest kon beginnen. En dat was dan ook zo; ‘You have something on your face. Oh right, blood.’ Sprak de agent tegen hen. Het opvallende aan de woorden van de man waren dat ze in een rechte lijn serieus waren. Er zat geen sprankje sarcasme in wat je toch wel zou verwachten met zo’n reactie. Loras trok daardoor lichtjes weer een wenkbrauw op maar herstelde zich gauw en besloot zich op de woorden te richten. Daardoor begon een grijns zijn lippen weer te sieren. Hij wist precies hoe hij hier op zou reageren. ’’Well then..’’ Begon Loras langzaam aan terwijl hij een hand op tilde en het gezicht van Laxus vast pakte. ’’I will take the honour to clean him up’’ Eindigde Loras zijn woorden. Zijn lippen bracht hij net voor de huid van Laxus zijn wang. Kort beet hij op zijn onderlip. Die geur van bloed.. En het feit dat Laxus er mee bedekt was. Bij die gedachten opende Loras zijn mond en liet hij zijn tong over Laxus zijn wang heen glijden. Een laagje bloed nam zijn tong met zich met zich mee. Loras nam zijn tong terug in zijn mond en slikte het bloed door. Kort sloot hij zijn ogen genietend. Een betere smaak bestond er toch niet? Loras opende zijn ogen daarna weer en keek vanuit zijn ooghoek naar de agent. Hij gaf hem een lichte grijns en daagde hem uit met zijn blik. Hij vroeg zich dan ook af in hoeverre de agent in actie zou komen.

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive za maa 28, 2015 6:04 pm

TAG name here | NOTES words, words, words

De twee waren zowaar bijna tegen een politieagent aangelopen. Over een feestje gesproken. Laxus en Loras zaten beiden onder een goede laag bloed. Geen agent die dat zomaar weg liet lopen. Dus betekende dat een leuke confrontatie. Echter probeerde Loras en Laxus er beiden nog zo schijnheilig en sarcastisch mogelijk over te doen. Ze zette een leuke act op, maar de agent leek het niet op prijs te stellen. Hij zei niks. Keek hen alleen maar aan. Alsof ze een project waren en bestudeerd werden. Daarom besloot Laxus op een gegeven moment maar een stap naar de man te zetten en hem te vragen of hij weg wilde stappen. Immers waren Laxus en Loras alleen maar even aan het 'wandelen'. De man zette geen stap. Hij bleef daar maar staan. Laxus trok eens wat verveeld een wenkbrauw op en kwam dan ook maar weer naast Loras staan. "Goodevening, both", begroette de man hen beiden. Laxus knikte eens formeel, alsof hij de act nog hoog probeerde te houden. De man deed immers zo serieus. Iets wat Laxus en Loras nauwelijks waren. "You have something on your face. Oh right, blood." ging de man verder zonder ook maar een greintje sarcasme in zijn woorden te laten tonen. Laxus zou haast verontwaardigd reageren. "Maybe I should clean myself," reageerde Laxus met een lichte grijns, maar zijn blik ging naar Loras zodra hij begon te praten. ’’Well then..’’ begon Loras, terwijl hij langzaam een hand op hief en hiermee het gezicht van Laxus vast pakte. Laxus zijn grijns werd breder. ’’I will take the honour to clean him up’’ sprak Loras, waarna hij zijn gezicht dichterbij die van hem bracht. Laxus sloot zijn ogen half zodra hij de adem van Loras tegen zijn huid aanvoelde. Het gaf hem een rilling van genot en het liet zijn lichaam naar meer hunkeren. Kort deed Loras niet, totdat hij met zijn tong dan over Laxus zijn huid heen liet glijden. Laxus beet lichtjes op zijn lippen en moest moeite doen om Loras niet heel dichtbij zich te trekken en hem plat op de bek te pakken. Laxus keek de agent net zo goed licht uitdagend aan, waarna hij zich toch richtte op Loras. Laxus wou meer van Loras en daarbij wou hij nog steeds dat glas whiskey. Als de agent toch niks anders ging doen dan een chit-chat houden, konden ze net zo goed een café op gaan zoeken en daar lekker klef doen en dronken woorden. Laxus legde een hand in Loras zijn hals en keek hem met een lichte grijns aan, waarna hij intens zijn lippen op die van Loras legde. Lichtjes proefde Laxus de roestige smaak van bloed. Het zorgde ervoor dat Laxus echt niks anders kon doen dan alleen maar meer hunkeren naar Loras. Laxus liet hem uiteindelijk weer los en richtte zich weer even kort op de agent. "Goodnight, we will take our walk somewhere else," sprak Laxus met een grijns, waarna hij Loras bij zijn hand pakte en mee nam.

thanks sherbert @ ATF

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive za maa 28, 2015 6:20 pm

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

De jongen die geen (zichtbare) tattoos had leek haast verbaasd dat Riley hen niet meteen probeerde te arresteren en dat hij hen rustig toesprak. Er hingen een paar stiltes tussen hen tot John zei dat ze was bloed op hen gezicht hadden hangen. ’’Well then..’’ zei de jongen. Hij legde een hand op het gzicht van de ander. ’’I will take the honour to clean him up’’ Het leek alsof hij zijn vriend wou kussen, en john twijfelde nu nog feller tussen 'lovers' of vrienden. Hij liet zijn tong over de wang van de getattoeëerde jongen gaan. John wist even echt niet wat hij moest doen of hoe hij moest reageren maar hij vond al gauw terug wat hij kon zeggen. Een lijst antwoorden dramde door zijn hoofd. De jongen keek naar Riley met een uitdagende blik in zijn ogen maar hij kreeg enkel de doodserieuse blik in de plaats terug. Nu kustte de jongen, wiens wang net afgelikt werd door zijn vriend, de andere op de mond. Na even lieten ze elkaar gaan, en John keek hen nog steeds serieus aan. "Goodnight, we will take our walk somewhere else," Ze begonnen samen te lopen, en John deed gewoon net hetzelfde. Na enkele meters liep hij naast het duo, terwijl het leek alsof hij vond dat het zo hoorde. Niet echt hoorde maar hij vond dat hij het recht had om daar te lopen. "You forgot a spot, by the way. There's still blood on his face", zei hij. "But you don't have to clean him up." Hij voegde dat er nog maar even aan toe. De man liep even in stilte met hen mee maar sprak toen wel weer. "I don't think that I want to know who you are." Nee, hij wou niet weten waarom twee jongens elkaar aan het afbekken waren. Niet dat hij daar iets tegen had, maar het was niet aan hem besteed. Zelfs een gezin was niet aan hem besteed.

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive za maa 28, 2015 9:13 pm

De agent had hen gezegd dat ze bloed op hun gezichten hadden. Tja hoe kon hij daar het beste op reageren? Loras wist het vrijwel meteen. Zo had hij Laxus zijn gezicht vast genomen en laagje bloed van zijn wang afgelikt. Aan het einde van de rit had Loras de agent even uitdagend aan gekeken. De man had er tot nu toe alleen nog maar bij gestaan. Loras wilde hem nu wel eens in actie zien. Loras voelde plots een hand in zijn hals. Laxus trok nu zijn aandacht. Loras kon hem nog niet normaal in de ogen aan kijken of Laxus zijn lippen lagen al op die van hem. Loras sloot zijn ogen en grijnsde wat waarna hij Laxus al gauw terug kuste. Hij wilde Laxus tegen zich aan trekken. Zijn lichaam verlangde naar meer. Maar net toen hij zijn handen op tilde om Laxus zijn jas vast te grijpen loste Laxus zich van hem. Het leek er op dat hij hun momentje hier niet wilde voortzetten. Ach ja ze waren dan ook nog altijd op weg naar een café. Loras keek Laxus even grijnzend in de ogen aan waarna zijn blik terug naar de agent ging zodra Laxus hetzelfde deed. Laxus maakte de agent vervolgens duidelijk dat Loras en hij verder zouden gaan en pakte daarbij Loras zijn hand vast. Loras keek van met een lichte grijns van Laxus naar de agent en knikte eens. ’’See you la.. Nah we probably won’t meet up again’’ Sprak Loras met een flauwe grijns terwijl hij met Laxus mee liep. Loras vond het ondertussen maar een vreemd gebeuren. Konden ze nu gewoon weg lopen? Personeel van de politie ging er niet echt op vooruit. Echter was dat te vroeg gejuicht. Plots liep de agent naast hen. Loras keek vragend opzij naar hem. Wat moest hij nu dan? Kwam hij gewoon even rond hangen bij hen? ‘You forgot a spot, by the way. There’s still blood on his face’ Sprak de agent richting hen. Loras trok een wenkbrauw op. Wat? Loras slaakte eens een zucht waarna hij langzaam aan grijnsde. ’’So you want to see him all clea..’’ Begon Loras die bereid was zijn actie van net weer te herhalen maar de agent onderbrak hem met ‘But you don’t have to clean him up’ Verontwaardigd keek Loras hem in de ogen aan. ’’Not? I thought you would like to see it again since you were just standing there watching a minute back’’ Reageerde Loras terwijl een grijns terug zijn lippen begon te sieren. Kort bleef het stil bij de agent terwijl hij gewoon nog bij hen liep. Iets wat Loras nog steeds niet begreep. Had hij soms een plan? Een plan waardoor Laxus en Loras alsnog in de boeien zouden belanden. Ergens betwijfelde Loras dat. ‘I don’t think that I want to know who you are’ Zei de agent plots. Loras trok opnieuw een wenkbrauw op. Gebeurde dit nu serieus? Loras stopte dan ook abrupt met lopen. Even keek hij Laxus in de ogen aan waarna zijn blik terug naar de man ging. ’’No you don’t, then again. Why are you still around us?’’ Vroeg Loras nu aan de man. Hij irriteerde zich niet snel. Maar nu wel. De man was maar vaag bezig. Loras wilde nu wel eens weten wat de man nou precies van hen wilde.

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive za maa 28, 2015 9:45 pm

TAG name here | NOTES words, words, words

Laxus hunkerde naar Loras en alcohol en aangezien de agent geen actie leek te ondernemen, besloot Laxus maar om weg te gaan. Ze zeiden beiden de agent gedag, waarna ze weg liepen, opzoek naar een lekker café waar ze hun gang konden gaan. Nadat ze een paar stappen hadden gezet, waren er nog steeds geen stappen achter hen te horen. Laxus ging er daarom maar vanuit dat de agent echt zo dom was om hen te laten gaan. Nou ja. Misschien had hij al in gezien dat het geen zin had om tegen hen in te gaan en had hij al opgegeven. Pathetic shit. Maar net op het moment dat Laxus dat dacht, verscheen de man plots naast hen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek Laxus naar de man. "You forgot a spot, by the way. There's still blood on his face", sprak de man. Laxus keek kort wat verbaasd, waarna hij grijnsde en kort naar Loras keek. Hij kon het toch zeker nogmaals doen? Loras zuchtte eens, waarna ook hij grijnsde. ’’So you want to see him all clea..’’ begon Loras, maar hij kapte zijn woorden af zodra de agent verder sprak. "But you don't have to clean him up." voegde de man eraan toe. Dan.. Waarom zei hij het? Het was niet alsof Laxus er iets tegen ging doen. Thuis zouden ze hoogstens een douche nemen, maar de volgende dag zouden ze toch weer onder het bloed zitten. Het zou haast een routine worden. ’’Not? I thought you would like to see it again since you were just standing there watching a minute back’’ reageerde Loras passend op de woorden met een grijns. Laxus keek hem kort grijnzend aan, waarna hij zijn blik weer richtte op de man, maar de man gaf nog geen verklaring waarom hij zo prompt naast hen liep. Hij zou toch zeker niet bij hen willen worden. Dan had hij zeker nog een lange weg te gaan en sowieso zou niemand bij of tussen hen komen. Kort bleef het stil. "I don't think that I want to know who you are." sprak de agent plots. Laxus wenkbrauw schoot omhoog en Loras kwam meteen tot een halt. Laxus volgde zijn voorbeeld en keek de man licht verontwaardigd aan. Kort ging Laxus zijn blik naar Loras. Hij merkte hoe hij geïrriteerd werd. ’’No you don’t, then again. Why are you still around us?’’ vroeg Loras op zijn beurt. Laxus keek Loras kort aan. Je kon merken dat hij zich irriteerde. Laxus zou zich net zo goed irriteren, maar plots grijnsde eens. Hij legde een hand op Loras zijn schouder en liet zijn duim er licht geruststellend over heen gaan. "There there dear. The cop is allowed to follow us. This isn't the first time we had fangirls around, right?" sprak Laxus met een grijns tegen Loras, waarna zijn blik naar de agent ging. Een licht uitdagende grijns hing rond zijn lippen. "Becides, I don't even think he can handle our hotness," sprak Laxus, waarna hij Loras hand strakker vast nam en hem mee trok. Hij had verder op al het licht gezien van een drukke straat. Laxus nam Loras er mee naar toe en ging het eerste de beste café naar binnen. Eenmaal binnen werden ze al snel begroet door de barman. Tenminste.. De mond van de barman ging open om een antwoord te geven, maar er kwam geen woord uit. Laxus grijnsde, waarna hij Loras mee nam naar één van de loungebanken en zichzelf op Loras schoot neer plantte. Ze zouden hun whiskey en momenten krijgen. No matter what.

thankssherbert @ ATF

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive zo maa 29, 2015 12:59 pm

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

’’See you la.. Nah we probably won’t meet up again’’ Wel, daar had de jongen het al mis want John liep zonder pardon met het duo mee. In stilte liep hij zo even met hen mee tot hij zei dat de jongen een deel gemist had, dat de ander nog steeds onder het bloed zat. ’’So you want to see him all clea..’’ John onderbrak hem al gauw door te zeggen dat het niet nodig was hem weer 'proper te maken'. ’’Not? I thought you would like to see it again since you were just standing there watching a minute back’’ De grijns om de lippen van de jongen deed John even zijn mondhoeken een milimeter omhoog trekken maar toen liet hij ze weer zakken. In plaats van te antwoorden zei Riley gewoon dat hij niet dacht dat hij hen wou kennen. ’’No you don’t, then again. Why are you still around us?’’ John had de jongen precies aar hij hem wou hebben. Hij werd geirriteerd. "There there dear. The cop is allowed to follow us. This isn't the first time we had fangirls around, right?" John herhaalde zijn 'glimlachje' en rolde kort met zijn ogen. "Becides, I don't even think he can handle our hotness," Per ding dat de jongen zei vond John hem dommer en dommer. Hij volgde het duo dat naar een bar liep. Ze gingen zitten en de één plaatste zich meteen op de ander zijn schoot. Zonder een vraag te stellen ging John zitten op een stoel tegenover hun. "I said that I don't think that I want to know you. But that doesn't mean that I don't know you already. I've heard about you." Hij riep de barman, die wat bang naast hun tafel kwam staan. "The funniest thing is that you think that I am going to arrest you." Riley keek van de één jongen naar de ander, en zei toen dat de barman hun een fles whiskey moest brengen.

+John wordt vager, I'm sorry xD

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive zo maa 29, 2015 2:46 pm

Het gebeurde niet snel maar Loras begon lichtelijk nu toch wel geïrriteerd te raken. Die politieagent was met hen mee komen lopen. Waarom in godsnaam? Of had hij soms een of ander plan in zijn achterhoofd. Stonden er verder op ergens een groep aan politie agenten op hen te wachten? Loras bleef om die reden abrupt staan en vroeg de agent nu direct wat hij van hen wilde. Vooral omdat hij ook zo vaag liep te doen. Afwachtend keek Loras de man aan tot dat hij plots een hand op zijn schouder voelde. Loras keek opzij naar Laxus. ‘There there dear. The cop is allowed to follow us. This isn’t the first time we had fangirls around, right?’ Sprak Laxus met een grijns. Loras had hem even met een opgetrokken wenkbrauw aan gekeken maar uiteindelijk ebde de irritatie dan wat weg dankzij Laxus zijn woorden. Zo begon een grijns Loras zijn lippen ook weer te sieren. ’’Hm that’s true’’ Reageerde hij grijnzend waarna hij even grinnikte door de uitdagende grijns die rond Laxus zijn lippen hing. De woorden die Laxus daarna bracht lieten Loras alleen maar breder grijnzen en beter voelen. Loras wilde nog antwoorden maar Laxus nam zijn hand al vast en trok hem met zich mee. Kort keek Loras de agent nog aan. Nog steeds vroeg hij zich af wat de man van hen moest. Maar misschien moest hij het ook gewoon maar laten gaan. Immers nam Laxus hem nu echt mee naar een café. Eindelijk. Het zou bijna een eeuw duren voordat ze daadwerkelijk bij een kwamen en er ook nog in zaten. Loras liet de agent maar achter zich en ging met Laxus mee het café binnen. Eenmaal binnen werden ze begroet door een barman die vrijwel meteen zijn onderkaak liet vallen. De man volgde hen met open mond. Meer dan dat als reactie leek hij niet te kunnen geven. Loras grinnikte eens. Rustig volgde hij Laxus naar de loungebanken toe. Loras ging zitten en kreeg vrij wel meteen Laxus op zijn schoot. Loras keek hem met een grijnsje aan. ’’Finally some time for our..’’ Begon Loras terwijl hij zijn gezicht naar Laxus zijn hals bracht. Maar toe merkte hij beweging bij hun tafel op vanuit zijn ooghoeken. Loras keek opzij en snoof eens zodra hij opmerkte dat het de agent was. Blijkbaar was hij hen blijven volgen. Loras keek met een verveelde blik naar de man. ‘I said that I don’t think that I want to know you. But that doesn’t mean that I don’t know you already. I’ve heard about you’ Zei de agent tegen hen. Loras trok een wenkbrauw op. Hij kende hen? Hij keek daarna even grijnzend weg zodra de agent de barman riep. Dus nu kwam hij bij hen rond hangen in het café. Hoelang ging dit gedoe nog duren? De barman kwam bij de tafel terwijl de agent zich weer even op hen richtte. ‘The funniest thing is that you think that I am going to arrest you’ Voegde de agent aan zijn woorden toe waarna hij de barman zei hen een fles whiskey te brengen. Ja hij was van plan om langer te blijven.. Loras keek de barman na die van hen weg liep waarna hij zijn armen maar even ontspannen om Laxus zijn middel heen legde. Hij plaatste zijn hoofd tegen Laxus zijn schouder en richtte zijn blik op de agent. ’’So if you aren’t here to arrest us, then why are you here?’’ Vroeg Loras nu aan de agent. Nu ging Loras dan ook maar weer vragen stellen. De man kwam immers wel met wat interessante opmerking. ’’And how did you exactly hear about us?’’ Voegde Loras er vervolgens met een lichte grijns aan toe. Loras vroeg zich dan ook af hoe bekend ze wel niet waren. Immers hielden Laxus en Loras zich redelijk op de achtergrond.

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive zo maa 29, 2015 3:43 pm

TAG name here | NOTES words, words, words

Aangezien de agent geen actie leek te ondernemen, besloot Laxus Loras maar mee te trekken. Beiden hadden ze wel zin in hun gebruikelijke tijd in een café. Zo liepen de twee weg van de agent, richting een café. Maar net op het moment dat ze beiden geloofden dat de agent echt zo dom was om hen te laten gaan, verscheen die gast plots naast heen. Laxus had er verbaasd van op gekeken, net zoals Loras, maar uiteindelijk besloot Laxus de man niet te veel aandacht te gunnen. Dit was immers niet de eerste keer dat ze werden gevolgd door een agent, maar deze was wel erg opvallend bezig. Laxus besloot daarom Loras maar opnieuw mee trekken, maar dit keer eindelijk het café in. Daar werden ze al begroet door de barman, die niet verder kwam dan zijn mond open doen. Loras nam plaats op een loungebank en Laxus nam plaats op zijn schoot. Zat nog altijd beter dan de bank. ’’Finally some time for our..’’ begon Loras, maar kapte spontaan zijn woorden af, toen hij de agent weer opmerkte. Laxus keek met een droge blik naar de man. Oke. Nu was hij geen agent meer, maar gewoon een stalker. Was hij geïnteresseerd in gay porno of zo? "I said that I don't think that I want to know you. But that doesn't mean that I don't know you already. I've heard about you." sprak de man, terwijl hij een barman seinde om bij hen te komen. Laxus trok lichtjes een wenkbrauw op, terwijl hij een hand ophief en die door Loras zijn haren liet gaan. Dus hij had van hen gehoord? How cute. Hij was zeker niet de enige. Daarbij ging Laxus er wel vanuit dat de polite ingelicht was over de twee jongeren die mensen zomaar vermoordden. "The funniest thing is that you think that I am going to arrest you." vervolgde de man, waarna hij een fles whiskey bestelde. Opnieuw keek Laxus hem wat verward aan. Oké. Even alles op een rijtje zetten. De man wist wie Laxus en Loras waren. Check. De man was een politie agent en was achter hen aan gegaan. Check. De man wou hen niet arresteren en wou kennelijk een gezellig glaasje whiskey met hen drinken. (Laxus ging er dan ook stiekem vanuit dat hun er een glaasje van mochten hebben) Check. Oke. Die man was gestoord. Laxus zuchtte eens. Het zal allemaal wel. Zolang die man met zijn poten van Loras afbleef, zou Laxus hem niks aan doen. Laxus had zin in whiskey en Loras en dat zou hij krijgen ook. Loras legde zijn armen om Laxus zijn middel heen, waarna hij zijn hoofd tegen Laxus schouder aanlegde. ’’So if you aren’t here to arrest us, then why are you here?’’ vroeg Loras. Laxus keek kort naar de agent, maar vond Loras toch wat interessanter. Zo begon hij weer te spelen met het haar van Loras. Hij liet het teder tussen zijn vingers door glijden. ’’And how did you exactly hear about us?’’ ging Loras verder, die overduidelijk nieuwsgierig was geworden. Laxus wou de antwoorden ook wel weten, maar liet Loras toch het woord doen. Laxus zou zich ondertussen wel vermaken met Loras. Hij boog met zijn gezicht naar Loras zijn hals en opende lichtjes zijn mond. Hij blies zachtjes zijn adem tegen de huid van Loras aan, waarna hij teder kusjes begon te geven. Hij voelde de huid tintelen tegen zijn lippen aan. Hij gaf er niets om wat de agent ervan zou denken. Hij deed wat hij wou.

thanks sherbert @ ATF

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive zo maa 29, 2015 4:09 pm

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

Hij vond het eigelijk wel grappig dat de twee jongens verbaasd leken dat hij hen nog steeds volgde. En wat ze van hem vonden deed hem eigelijk niet veel. ’’Finally some time for our..’’ John ging zitten aan hun tafel en hoorde dat de ene jongen zijn zin afbrak omdat wat hij ging zeggen dus niet meer juist was. John vertelde hen dat hij al over hen gehoord had en hij zei dat de barman moest komen. Die vertrok daarna direct om de fles whiskey te halen. Reese keek even naar de jongens die knuffelend op de bank zaten, maar keek al gauw naar de barman die aangelopen kwam met de fles en één glas. ’’So if you aren’t here to arrest us, then why are you here?’’ John keek hem even aan maar wendde zich tot de barman. "I'm not alone", zei hij, en de barman leek het niet te snappen. Zuchtend tikte Reese op het lege glas voor hem en toen lek de man het te snappen. Hij verdween weer. ’’And how did you exactly hear about us?’’ John richtte zich nu weer tot de jongens. "I'm here because I can. I can do whatever the hell I want." De barman bracht twee extra glazen en John duwde wat geld in zijn hand. De man verdween snel na een blik op de jongens te werpen. "And don't call the cops, they are already here." Hij maakte duidelijk dat hij een agent was. Rustig vulde hij de drie glazen tot de rand. Twee duwde hij in de richting van het duo. "I'm a cop. Ofcourse I heard about you. You both kill people. My colleague told me about this 'killer couple'." John schudde even licht glimlachend met zijn hoofd. Fusco had altijd domme benamingen voor criminelen. "We have that in common. We both kill people or we have killed people." John dacht aan hoeveel mensen hij al vermoord had en besefte dat hij er zowieso minder vermoord had als het duo voor hem. Riley nam zijn whiskey glas en nam een grote slok. Het tintelde op zijn tong en brandde in zijn keel maar hij hield er wel van.

Onderwerp: Re: Only the paranoid survive zo maa 29, 2015 8:52 pm

Loras en Laxus hadden zich eindelijk neer kunnen zetten in een café. Nu dat Laxus bij Loras op schoot zat had Loras wel wat behoefte aan wat tijd voor hen zelf. Maar dat idee werd vrijwel meteen verstoord door de agent die bij hen aan de tafel kwam zitten. Loras begreep de situatie nu al helemaal niet meer. Waarom probeerde de man hen niet in de boeien te slaan? Waarom belde hij geen versterking? Waarom kwam hij in godsnaam bij hen aan tafel zitten en bestelde hij whiskey alsof ze vrienden waren die op stap waren? En daar kwam bij dat de man hen zei dat hij van hen had gehoord. Hij had van hen gehoord. Was dat niet genoeg reden om hen zo snel mogelijk vast te zetten? Loras kon het niet helpen dat hij zich vanzelf weer van alles begon af te vragen. Voordat de agent op hem antwoordde reageerde hij eerst nog op de barman die inmiddels was terug gekomen met een fles whiskey en een glas. De agent gaf aan dat hij niet alleen was. Of te wel hij zorgde nu ook voor drinken voor Laxus en Loras. Weer zoiets. Hij wilde dus gezellig met hen in het café wat gaan drinken? Loras stelde algauw weer een vraag. 'I'm here because I can. I can do whatever the hell I want' Reageerde de agent. Loras trok een wenkbrauw op. Loras wilde een reactie geven maar op dat moment kwam de barman terug. De agent duwde hem geld in de handen en zei hem niet de politie te bellen. Loras keek kort van de barman terug naar de agent. Wat wilde die man toch van hen? Hij bleef maar vaag doen. Want nog steeds had hij geen goed reden gegeven waarom hij bij hen was. De man schonk de drie whiskey glazen tot de rand in en schoof er vervolgens twee hun kant op. Loras nam een glas vast en nam er een slokje uit. Hij richtte zijn blik terug op de agent. Hij gaf verder antwoord op zijn vragen. Maar zo langzamerhand werd het moeilijker voor Loras om zijn aandacht er op te houden. En dat kwam door Laxus die niet erg veel interesse in het gesprek leek te hebben. Loras zijn adem stokte zodra hij de warme adem tegen zijn huid voelde blazen. En daarna kwamen de zachte kusjes. Het speeksel dat van de lippen van Laxus af kwam voelde even koud aan. Bezorgde Loras een rilling een over zijn rug, al was het geen onaangename rilling. Het was meer een toejuiching die zijn lichaam aan Laxus wilde geven. Loras nam de stof van Laxus jas wat strakker vast. Langzaam aan draaide hij zijn gezicht naar hem toe. Hij zette het glas met whiskey weg en nam Laxus zijn kin vast en hief die op zodat Laxus zijn gezicht terug voor die van hem kwam. Loras drukte met gesloten ogen een teder kusje op Laxus zijn lippen. Hij loste zijn lippen daarna weer van hem en keek hem even grijnzend aan. Hij kon het gewoon niet laten doordat Laxus zo in zijn hals had gezeten. Loras herinnerde zich echter daarna weer de woorden van de agent. Loras liet Laxus zijn kin los en liet zijn hand af zakken naar Laxus zijn borst waarna hij de agent terug in de ogen aan. ''Maybe so, but I doubt that you had as much fun at killing those people as we did'' Reageerde Loras met een grijns waarna hij zijn glas terug vast nam en er weer een slokje uit nam. Loras slaakte daarna even een zucht. ''Now would you like to tell what you want from us? You told us that you heared about us, now you tell us that we have something in common. You must say that for some reason right?'' Zei Loras nu tegen de agent. Dat vage gedoe begon hem zo langzamerhand dan ook wel te vervelen.

Gesponsorde inhoud