Profile
you are not logged in or registered.

(LOG IN||REGISTER)


INBOX // PROFILE
Welcome
Welkom op Kaechan RPG, dé online rpg waar je een warlock of een shapeshifter kunt zijn.
Sluit je aan bij Family Trees of ga zelf op onderzoek uit in Griffinbeach, Soulsilver, Woodley of Oldbrook.

"A masquerade of Heroes"

14-04-2015 ~ Nieuwe Regels FC

27-03-2015 ~ Kaechan 2.0 Plot.

27-03-2015 ~ New Layout.

23-03-2015 ~ Kaechan 2.0 [Site]

Family Trees
The Elite.
The Venom.
None.
None.
None.
Apply here for a Tree
Census
WARLOCKS
ADULTS 9 26
TEENAGERS 4 3
SHAPESHIFTERS
ADULTS 11 21
TEENAGERS 4 5
TOTAAL 28 55
Season
season: spring / seizoen: lente
Switch Character
Charactername
Password


Credits
©2014-2015 KAECHANRP is ontworpen, bedacht en gecodeerd door JUNG DAEHYUN , gehost op een FORUMOTION forum.
Met dank aan Peter, Kim, Rose, Vance en Michelle voor het helpen met een enkele code / tekst / images.
©opyrights reserved to the original artists!

Dit forum werkt het allerbest op:

google chrome

Maar werkt ook prima op:

firefoxinternet explorersafari

Deel
 

 (UIT) Gypsy

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
avatar

Olivia Romano
━ Member ━


Posts : 173
IC : 50
Leeftijd : 29

“ Character „
Leeftijd: 20
Sex: Female
Family Tree: -




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimedo apr 02, 2015 11:41 pm

(UIT) Gypsy Tumblr_neghs3fs0B1st0paio1_r2_500

Olivia loved the gypsy life. Elke dag meer. De wind die langs haar gestroomlijnde lichaam ging als ze 130 kilometer per uur door de bossen renden. Het moment dat ze een nieuw plekje van deze prachtige wereld ontdekte. Het was het enige wat haar op de been hield, wat haar levendig hield. Wat had ze thuis nog te zoeken? Bovendien, Olivia was pas twintig. Settelen kon ze altijd nog doen. Ze was zelfs nog single, en als je jezelf ging settelen was het op zich wel handig als je een vriendje had om mee samen te wonen. En dat had Olivia niet. Sad life. Anyway, ze genoot van het feit dat ze alleen kon zijn. Alleen op de mooiste plekjes op deze prachtige wereld. En was ze echt alleen? Soms wel, maar Olivia was niet eenzaam. Soms ontmoette ze mensen, waar ze wat dingetjes mee kon doen, zoals winkelen of uitgaan. Meer had Olivia niet echt nodig. Ooit zou ze zich wel willen binden…maar niet nu. Nu was het tijd om van het leven te genieten en op de manier waarop ze nu leefde, lukte dat heel goed.

Ze was begonnen aan een lange run, door de bossen. Het was heerlijk om haar reactievermogen te testen en door de bomen heen te springen. Af en toe zag ze een verschrikt konijntje opkijken, die aanstalten maakten om weg te rennen. Maar iets in haar ogen hield hen tegen. Olivia at geen vlees, ze was een vegetariër. Daarom waren de konijntjes misschien op een gegeven moment niet meer bang. Of ze vonden de kleurtjes van haar vacht gewoon mooi. Dat kon ze wel begrijpen, haar vacht werd ook gebruikten voor mensen om kleding van te maken. Dat vond ze dan weer minder mooi. Ook het patroon op sommige kledingstukken vond Olivia niet heel erg mooi. Maar ach, over smaak valt niet te twisten, right?

Olivia had zichzelf tegen een boom aangedrukt en was terugveranderd in haar zelf. Het meisje had bij deze boom een val ontdekt, waarschijnlijk van een jager. Ze was slim genoeg om niet in de val te gaan staan, maar had wel haar eigen plannetje kunnen verzinnen. De appel, die in het midden van de val lag, had ze gepakt en zat ze nu lekker op te eten. Zodra er een voorbijganger langskwam, kon ze haar handen in de val steken. Het touw zou dan strak om haar handen gaan, zodat ze niet weg zou kunnen gaan. Dan was het maar vertrouwen op de vriendelijkheid van vreemdelingen, maar dan zou ze er maar vanuit gaan dat diegene haar zou helpen. Ondertussen zou ze dan wat geld af kunnen troggelen, met een of ander zielig verhaal over dat ze een wees was en het geld echt nodig had, want geld was iets wat ze nu echt nodig had. Het was een risico wat ze nam, maar hey, wat was het leven zonder een beetje risico? Ze nam een laatste hapje van haar appel en gooide het klokkenhuis de vrije natuur in. Dat kon geen kwaad, want het was fruit. De natuur zou dit snel genoeg verteren en het was weer extra voedsel voor eventuele kleine diertjes die in dit bos leefden.

Een paar kraakjes waren hoorbaar in het bos. Er kwam iemand aan. Het was alsof haar slachtoffer gehoord had dat ze klaar was met de appel. Olivia stak vliegensvlug haar armen door de val en het touw kwam strak om haar armen terecht. “Au!” piepte ze. Dat deed nog best zeer! Nu was het tijd voor haar act. “Hallo?” riep ze quasi bang “Is daar iemand? Alsjeblieft, ik smeek het je. Ik zit hier nu al een paar uur gevangen, en ik heb zo’n honger! Alsjeblieft, iemand, help me!” Haar stem klonk wanhopig. Zou iemand haar kunnen weerstaan?


Laatst aangepast door Olivia Romano op wo apr 08, 2015 8:22 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Dean Mercer

Dean Mercer
━ Member ━


Posts : 51
IC : 32




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimevr apr 03, 2015 12:26 am




“Not all who wander are lost”

Dean kraakte kort zijn nek, die al een paar dagen om een of andere mysterieuze reden leek vast te zetten. Vandaag was een mooie dag om gewoon wat te chillen. Wel ja, daarmee bedoelde hij dat het weer dus goed zat. Meestal ging hij op deze dagen gewoon lekker rennen in zijn jaguar vorm en gewoon een stevige jacht. Yeeah, daar leefde hij voor. In zijn menselijke vorm was hij gewoon heel sterk gebrand op zijn looks en van de rest trok hij zich niet veel aan. Waarom zou hij ook right? Als de wereld hem de rug kon toekeren, kon hij net hetzelfde doen en hij zou er ook niet voor terug deinzen om het werkelijk te doen. Helemaal niet zelfs. Hij was Dean, een Mercer. Die stonden er om bekend om geen fuck te geven om iets anders. Simpel.

Met een zonnebril op zijn neus was hij uiteindelijk beginnen met wandelen en was hij uitgekomen op het bos. No problem with that. Hij vond de natuur nog wel iets hebben, misschien moest hij dan toch maar eventjes verandern. Het was niet heel ver van de plek dat hij zijn eerste transformatie had gehad. Hij was er op voorbereid geweest, hoewel uiteindelijk op zoiets kon je dat niet echt zijn. Veel last had hij er uiteindelijk wel niet van ondervonden dus eigenlijk had hij helemaal niets om te klagen. Nee, de miserie begon later pas te komen. Maar aye, dat was weer een ander verhaal. Kort gleed zijn hand door zijn haren en keek hij eventjes rond. Verdwaald was hij niet. Hij moest gewoon eventjes nadenken waar hij weer was. Zijn oriëntatie liet hem zo heel soms eens in de steek, meestal op de meest ongevraagde momenten maar wat boeide het right? Hij vond zijn weg wel weer terug naar huis, hij had toch tijd genoeg. Plus, hij kon even goed gewoon chillend op een tak in zijn dierenvorm in slaap vallen hoor. Daar had hij helemaal geen probleem mee.

Snel genoeg schoten zijn donkere ogen naar een vliegend klokhuis? Eh, sinds wanneer vielen die zo uit een boom? Sinds nooit dus. Snel genoeg volgde er een geluid van een val die leek dicht te slaan of wat dan ook, al was het niet dat geluid dat hem deed opkijken maar dat van een stem van een meisje. Great, ging hij ook nog eventjes iemand tegenkomen en zou die misschien nog wel verwachten dat hij die persoon ging helpen. Dus niet. Maar misschien moest hij toch maar even gaan checken. Wie weet werd het nog wel grappig om te zien hoe diegene even ging smeken om los te worden gemaakt.

Met zijn handen in zijn broekzakken wandelde hij uiteindelijk verder en ja hoor. Al heel snel vond hij een meisje. Geen lelijk trouwens. Ghehe. De wanhoop in haar stem was te horen. Maar ze loog. Zwak tho. Kort trok zijn mondhoek omhoog en schudde hij even zijn hoofd. ‘Het klokhuis dat je hebt weg gegooid vertelt wel een heel ander verhaal.’ Sprak hij op een rustige toon. Echt hoor, leugenaars waren bah. Wat probeerde ze er eigenlijk mee te bereiken? Wat probeerde hij er eigenlijk mee te bereiken als hij het deed? Oh well, weer een vraag om bij de lijst te gooien.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
avatar

Olivia Romano
━ Member ━


Posts : 173
IC : 50
Leeftijd : 29

“ Character „
Leeftijd: 20
Sex: Female
Family Tree: -




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimedi apr 07, 2015 3:16 am

(UIT) Gypsy Tumblr_neghs3fs0B1st0paio1_r2_500

De persoon die haar moest redden deed er wel lang over. God, Olivia kreeg pijn aan haar handen. Uiteindelijk hoorde ze het gekraak van takken en bladeren op de grond. Olivia hoopte maar dat het een jongen was, die waren wat makkelijker te verleiden. En haar gebedjes waren gehoord, want er kwam een knappe jongen tussen de bomen vandaan gelopen. Haar stralende, verleidende lach was haar cadeautje voor hem. Hallo, nu moest hij haar toch wel losmaken? Maar de reactie die hij haar gaf stelde haar best wel teleur. “Het klokhuis dat je hebt weg gegooid vertelt wel een heel ander verhaal.” Haar wenkbrauwen schoten omhoog. Oké…oké, dat was wel eventjes een hele andere reactie dan ze normaal gesproken had. Maar haar verbazing had geen uitwerking gehad op haar gezichtje, want haar gezichtje stond altijd nog op heilig. “Ik denk niet dat ik begrijp wat je met die opmerking bedoeld…” zei Olivia met een beteuterd gezichtje en keek hem aan. Ze krabbelde eventjes op haar achterhoofd. Oké, hoe ging ze zichzelf hier uit redden?

Voorzichtig kwam Olivia op de jongen afgelopen, een beetje schichtig, als een hertje dat voorzichtig kwam kijken of het wel veilig was om bij het water van het meer te drinken. Wist hij veel dat zij eigenlijk de wolf was die het hert op at. “Ik weet niets over een klokhuis. Maar…ik zou het wel fijn vinden als je die touwen van mijn arm kon halen?” zei ze met een zacht glimlachje, terwijl ze haar armen uitstak. Ze keek de jongen aan, met haar allerliefste blik, probeerde hem te verleiden met haar zachte woorden, door te doen alsof ze zich van geen kwaad bewust was, maar toen ze uiteindelijk vlak voor de jongen stond, besefte ze zich dat haar adem vast naar appel moest ruiken. Dat was grappig, want ze had net nog geschreeuwd dat ze zo’n honger had. Ghehehe. Misschien zou hij het niet ruiken?

Of Olivia zou gewoon moeten accepteren dat ze deze keer niet beet had. Dan maar geen geld, ze zou wel in een portiekje van een flat slapen. De blik in Olivia haar ogen werd harder, een beetje verveeld en er was zelfs een randje van arrogante te zien in haar ogen. Ze rolde met haar ogen en liet haar handen zakken. “Oké, fine, we weten allebei dat ik hier niet gevangen zit” zei ze en liep weg van de jongen. Geen geld was geen gelukkige Olivia, dat kon ze je alvast vertellen. Ze plofte neer op een gevallen boomstam en probeerde het touw los te trekken van haar polsen. Maar er zat maar weinig beweging in. Als ze dit tempo zou aanhouden met het zichzelf bevrijden, dan zou het tripje naar de stad en een slaapplek wel heel erg lang duren. Haar blik gleed weer naar de jongen, alle sporen van een lief schattig meisje waren opeens verdwenen. “Ik stel voor dat je mij uit deze touwen bevrijdt, of anders weggaat. En als je het leuk vind om toe te kijken, dan hoop ik maar voor je dat het lang duurt voor dat ik uit deze touwen bevrijd ben.” Olivia’s stem had een lichte grom aan de ondertoon en ze sjorde harder aan haar touwen.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Dean Mercer

Dean Mercer
━ Member ━


Posts : 51
IC : 32




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimedi apr 07, 2015 7:24 pm




“Not all who wander are lost”

De manier waarop ze lachte naar hem deed hem eigenlijk niet zo heel veel. Natuurlijk ging hij haar los maken, maar nog niet meteen. Eerst maar is uit vinden why miss pretty face beslot om te gaan liegen over wat er was gebeurd. Zou vast een mooie uitleg worden als je het hem vroeg. Hij keek er al naar uit! Maar het meisje besloot zich nog even van de domme te houden. Ugh. Leugenaars, hij kon er niet tegen. Al deed hij hetzelf vaak genoeg om dingen te ontlopen of gewoon om er zelf beter uit te komen. Want yeah, meestal redde hij zichzelf wel met zijn knappe kop maar soms was een extraatje nodig. Heel soms tho. ‘Praat ik dan Chinees of zo?’ Oké, die opmerking had ook niet meteen gehoeven maar tja. Dan moest ze maar eventjes mooi de waarheid gaan spreken. Hoewel ze haar rol wel sterk speelde, maar toch hij kon easy door zo’n dingen kijken. Dat was nu eenmaal iets wat in hem zat, en zo waren er al heel vaak mensen tegen de lamp gelopen. Altijd grappig.

Kort trok hij zijn wenkbrauw op en staarde van achter zijn donker getinte glazen van zijn zonnebril naar het meisje dat op hem af kwam. Wat dacht ze dat hij ging doen? Haar met huid en haar verscheuren? In zijn dierlijke vorm sure thing. Maar nu had hij er de behoefte niet toe. De geur van haar adem ontging hem niet. Echt hoor, wow ignorance of zo. Voor een moment richtte hij zijn ogen op haar handen. Hij zou er zo snel een einde aan kunnen maken. Ze moest eens weten. Maar hij was vandaag niet uit op bloed aan zijn handen, sterker nog misschien ging hij nog wel helpen. Nadat hij met haar had gespeeld tho. ‘Geef me een goede reden en ik maak je zo los.’ Sprak hij met een grijnsje. Serieus, ze moest zijn gedrag maar eventjes niet serieus opvatten of zo. Dean dolde graag met mensen, zij was momenteel gewoon eventjes zijn slachtoffer.

Aha, daar was ze dan. De snaar die hij wilde raken. Haar ware kant die naar boven kwam. Goed zo, het was hem weer eens geluk en sneller dan hij eigenlijk had verwacht. Jammer tho, dan ging hij maar niet verder met haar bespelen. Al zou ze dat waarschijnlijk niet eens door hebben. ‘Wel, volgende keer zou ik die appel zo dicht mogelijk bij je dumpen, maar net uit het zicht.’ Sprak hij op een geamusseerde toon. Als ze ook maar zou verwachten dat hij iets van angst ging vertonen, wel dan kon ze net zo goed meteen dood vallen want daar mocht ze nog heel lang op gaan wachten. Toch besloot Dean om naar haar toe te wandelen. Maar hij ging niet zitten, waarom zou hij zich lager stellen dan iemand anders? Hij was meer waard dan dit, en ja hij was het soort persoon dat zo’n dingen nu eenmaal sneller liet merken dan andere. Maar even goed vond hij het wel een goede poging voor haar, al moest ze nog een paar dingetjes wat bijslijpen en dan lukte het haar volgende keer misschien nog. ‘Nog een beetje bazig ook?’ Sprak hij met een scheef grijnsje. ‘Is dit het moment dat ik bang word van je gegrom of?’ Echt hoor, soms was hij een beetje te erg als het ging om mensen uit te dagen. Al zocht deze chick het gewoon zelf. Toch besloot hij maar neer te knielen bij haar. Niet omdat hij haar niet tegen zich wilde krijgen of zo, maar gewoon weetje hoewel ze zichzelf er maar had in gestopt was het een beetje zielig. En tja, misschien moest hij maar even aan haar kant gaan staan want tja dat deden mensen hier nu eenmaal. Soms dan. ‘Hou je handen stil.’ Sprak hij kalmpjes waarop hij zijn handen kort op de hare legde en dan heel behendig begon met los maken. Het ging te traag tho. Snel genoeg schoot zijn hand naar zijn broekszak en haalde daar een vlindermes uit. Snel genoeg had hij de touwen doorsneden en kwam hij terug overeind. ‘Dean btw.’

Terug naar boven Ga naar beneden
 
avatar

Olivia Romano
━ Member ━


Posts : 173
IC : 50
Leeftijd : 29

“ Character „
Leeftijd: 20
Sex: Female
Family Tree: -




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimedi apr 07, 2015 10:21 pm

(UIT) Gypsy Tumblr_neghs3fs0B1st0paio1_r2_500

De toon waarop hij tegen haar sprak beviel haar helemaal niet. Hallo, wat was ze, een of andere achterlijke? Waarom scheen het hem zo te irriteren dat ze aan het liegen was, ze kenden elkaar toch niet? “Nee, maar ik snap gewoon niet wat je bedoeld…” piepte Olivia met een schattig stemmetje “Ik bedoel, ik ben slechts maar een jong meisje, verdwaald, en ik ben al zo lang verwijderd van de sociale wereld…ik weet gewoon soms niet meer wat mensen met sommige opmerkingen bedoelen…dat is toch verdrietig?” Een sip gezichtje verscheen op het gezicht van Olivia. Ja, het was echt…heel verdrietig, haha. Verdrietig, my ass, Olivia wist dondersgoed wat er speelde in de normale wereld en wat hij bedoelde met zijn opmerking, en hij liet het duidelijk maken dat ze een of andere gek was, en dat was Olivia niet. Oké, af en toe hield ze wel van een beetje gek doen, maar er was een verschil tussen gek doen en mentaal niet zo begaafd zijn. Helaas was Olivia allebei, ondanks dat ze zich er niet echt van bewust was.

Toch lukte het haar niet om door te gaan met het toneelspel wat ze aan het opvoeren was. Geïrriteerd staarde ze de jongen tegenover haar aan. Serieus, was deze jongen hier om haar te helpen, of om haar het leven verder zuur te maken? Als hij hier was om haar het leven zuur te maken, dan kon hij beter zo snel mogelijk vertrekken. “Ik ga die appel dadelijk stoppen op een plek waar de zon niet schijnt” zei Olivia geïrriteerd en keek naar de touwen die rond haar pols zaten. Hoe ging ze dit ooit zonder hulp los krijgen? Maar hulp vragen aan deze jongen, nee, ze weigerde het. Dan zou ze haar eigen boontjes wel doppen. Olivia probeerde met een losse tak het touw door te snijden, maar tevergeefs: de touwen gaven helemaal niets mee. Dat maakte haar een beetje verdrietig. Een heel klein beetje maar. Traantjes welden op haar ogen. Nah, dat ook weer niet, ze zou wel een oplossing vinden.

“Nog een beetje bazig ook?” hoorde ze de jongen zeggen en ze keek weer op “Is dit het moment dat ik bang word van je gegrom of?” Olivia haalde haar schouders op. “Als jij bang wordt van mijn gegrom, dan mag je best bang worden van mijn gegrom hoor. Maar het was niet de intentie van dat moment, het was namelijk de intentie om jou eventjes duidelijk te maken dat ik het niet prettig vind als je hier gaat staan om mij uit te lachen” maakte Olivia hem eventjes haarfijn duidelijk. Een koele grijns verscheen op haar gezicht. “Praat ik dan Chinees ofzo?” herhaalde ze kinderachtig zijn opmerking van eerder. Oké, dat was wel flauw. Maar goed, hij had haar net zo hard gepest, dan mocht Olivia dat prima terug doen. Normaal gesproken was ze niet zo kinderachtig, maar deze jongen raakte een snaar bij haar. Een gevoelige snaar. Een irriterende snaar. Dit zou het liefdesverhaal kunnen zijn. Romeo komt Julia redden in het woud, neemt haar mee op zijn paard en samen rijden ze de ondergaande zon te gemoed. Maar helaas was dit niet haar sprookje, helaas was dit iemand die het leuk vond om naar haar te kijken, terwijl ze zich in het meest miserabele gedeelte van haar leven bevond: ze was lager dan een jongen.

Maar…de jongen kwam op gelijke hoogte met haar zitten. Koppig keek ze hem aan. Wat was hij van plan? Als hij dacht misbruik te kunnen maken van deze situatie, dan had hij het dus eventjes mooi mis. “Ja, baas” antwoordde Olivia. De jongen begon haar touwen los te maken. Het ging erg langzaam tho. Opeens had hij een mes tevoorschijn gepakt en Olivia’s ogen werden groot. O. Mijn. God. Was hij zo geïrriteerd dat het touw niet er af ging, dat hij het nu op haar ging botvieren en haar ging neersteken? Olivia sloot haar ogen, keek de andere kant op, maar voelde uiteindelijk het touw van zich afzakken. Opgelucht haalde ze adem en opende haar ogen weer. De jongen stond alweer en ook Olivia ging staan, al was ze wel een stuk kleiner dan de jongen die tegenover haar stond. Hij stelde zich voor als Dean. Dean. Leuke naam, vond Olivia. “Olivia…maar noem me geen Olijf, want dan word ik agressief” zei Olivia met een zuur glimlachje. Toen realiseerde ze zich zijn gedrag van eerder en kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. “Dat had ik niet moeten zeggen, hè?”

Olivia gooide het touw de bosjes in, het was niet echt meer van nut van haar. Wat geld was waarschijnlijk teveel gevraagd. Ze sloeg haar armen over elkaar en keek een beetje nukkig naar Dean, alsof ze iets ging toegeven wat ze liever niet wilde toegeven. Dat was ook zo. “Oké, Dean…ik had niet verwacht dat ik het tegen je zou zeggen, maar bedankt voor het los maken…that was really cool” Een glimlachje gleed over haar gezicht en ze plofte weer neer op de boomstam. Misschien moest ze hier maar blijven slapen, dan had ze in ieder geval een slaapplekje. Ze legde haar vestje neer, en keek de jongen aan, benieuwd wat hij nog van haar wilde.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Dean Mercer

Dean Mercer
━ Member ━


Posts : 51
IC : 32




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimewo apr 08, 2015 12:02 am




“Not all who wander are lost”

Doei. Echt 100%. Nu deed ze het weer. Hallo, krijg wat hersens of zo. Dean zijn water begon eventjes over te koken. Even tho hij het niet liet merken aan haar. Pluspuntje voor de zonnebril oké. Verveeld staarde hij haar aan. Hoe dom dacht ze dat hij was? ‘Ja hoor heel verdrietig. Maar guess wat, wat zou het mij boeien?’ Zijn leven was goed hoor. Niets te klagen buiten soms wat lawaaioverlast van zijn buren. Wat die mensen uit spookten wilde hij zelfs niet weten. Maar daar was hij binnenkort mooi vanaf tho. Thank god. Maar voor de rest liep alles pico bello. Buiten mevrouw hier, die moest zijn dag dus duidelijk even gaan verpesten. Leuk toch. Misschien was die chick niet dom, maar gewoon plain stupid. Daar zat nog een verschil op weetje. Maar hea, misschien zat er nog wel een onontdekte bolleboos in dat kind en ging ze hem nog versteld laten staan. Waarschijnlijk niet, maar ach.

De geïrriteerde blik deed hem alleen maar lachen. Soms kon hij hier van genieten. Zijn dag werd er zelf wat beter op. Toch iets goed dat ze deed. ‘Probeer maar een keer mop.’ Sprak hij lachend. Echt hoor, ze mocht gerust komen. Liet hij haar wel ineens weten wie hier de bovenhand was. En guess what it ain’t her. Maar dat was al duidelijk vanaf het moment dat hij zich aan haar had laten zien hoor. Haar actie om het touw los te maken met de tak was inventief, maar die tak was te zwak en had geen scherpe randen. Too bad girl. Dean besloot niet om haar te helpen, nog niet tenminste dat kwam straks wel. Nu was het nog een beetje te amusant. Maar aye, alsnog het was een good try met die tak. Dat moest hij haar toch wel even nageven. Kijk, die bolleboos kwam nog wel naar boven.

‘Zelfs als je chinees zou praten zou ik je verstaan darling.’ Over kinderachtig gesproken. Hoe oud was deze chick? 12. Aan de manier waarop ze zich gedraag dus echt wel. Ergens begon Dean zich te vervelen, hoewel hij dit best grappig vond. Misschien moest hij maar eens kijken hoever hij haar kon drijven. Dat kon misschien nog wel leuk worden. Nou ja, dat was het stiekem al wel maar nog leuker weet je wel. In dierlijke termen zou dit het spelen met je prooi zijn. Momenteel was het gewoon puur entertainment. Want tja zeg nu zelf? Het meisje was niet bepaald lelijk, en als ze dan nog eens boos ging worden. Wel, dat zou nog eens wat worden hoor. Dean dacht er zelf nog niet aan om nu aangenaam te gaan doen tegen haar. Het had toch geen zin. Zij irriteerde hem, hij haar. Meer was het niet. Uiteindelijk zou hij dit straks allemaal al vergeten zijn want tja, dit was slechts een oppervlakkige verschijning in zijn geweldige bestaan.

Toch besloot hij maar om eventjes bij haar neer te knielen. Even wat aardigheid laten zien was nooit slecht right? De koppigheid straalde van haar af. Maar he didn’t even care. Zijn mondhoek schoot omhoog. Mooi, dan wist ze toch eventjes waar ze stond. Dean maakte zijn speeltje maar los, met zijn mes tho. Iets wat waarschijnlijk niet iets was wat ze verwachte maar goed, als ze eruit wilde raken moest ze even gewoon mooi zwijgen. Iets wat ze vast wel goed kon. Met een gezicht als het hare was ze het wel gewend om gewoon stil te zitten en mooi te lijken. Goed, dat was misschien een beetje te voorbarig en hij wist dat het niet zou kloppen. Maar aye. ‘Dacht je echt dat ik je even ging neer steken? Geloof me, ik ben creatiever als dat.’ Woohoo, extra portie angst. Olivia. Niet olijf. Goed, dat was een hele domme move. Geweldig dom. Maar het gaf hem wel weer wat meer speelruimte. Kort haalde hij zijn schouders op. Maar als ze zijn blik kon spotten wist ze het wel zeker dat ze dat niet moest zeggen.

Aha, hier kwam het dan ook. Ze bedankte hem. En hij deed natuurlijk niets anders dan zijn heerlijke zelf zijn. ‘Maakt niet uit olijfje van me.’ Goed het was bedoeld om haar uit de kast te lokken, maar even goed gewoon als grapje. Moest zij maar even beslissen wat ze met zijn actie ging aanvangen. Al zou het vast wel iets worden als een hele hoop gebrul maar heel weinig actie. Ergens wou hij naast haar neer ploffen, maar hij moest maar even klaar staan voor iets wat heel misschien ging komen.


Terug naar boven Ga naar beneden
 
avatar

Olivia Romano
━ Member ━


Posts : 173
IC : 50
Leeftijd : 29

“ Character „
Leeftijd: 20
Sex: Female
Family Tree: -




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimewo apr 08, 2015 12:27 am

(UIT) Gypsy Tumblr_neghs3fs0B1st0paio1_r2_500

De act die ze aan het opvoeren was, de act waarin ze het domme, onschuldige meisje speelde, was over. Hem manipuleren was als een blinde vragen hoeveel vingers ze opstak: nutteloos en a waste of time. In plaats daarvan ging hij door met het irriteren van haar, en elke woord wat hij meer zei, voelde Olivia haar irritatie groeien. “Zelfs als je Chinees zou praten zou ik je verstaan darling.” Een sarcastisch lachje rolde over haar lippen. Als hij het kinderachtig zou spelen, zou zij net zo kinderachtig meespelen. “HA! Alsof je ook daadwerkelijk Chinees kan spreken. Daar geloof ik dus helemaal niets van. Ik zelf spreek wel een andere taal, namelijk Italiaans. Maar ja, die gave is niet voor iedereen weggelegd.” Zachtjes streek Olivia over haar haren, sloeg haar haren even over haar schouder en gaf hem een arrogant blikje. He can be the king, but watch the queen conquer.

Ondanks dat de twee elkaar flink aan het pesten en aan het irriteren waren, had hij haar wel los gemaakt. Hij maakte haar wederom belachelijk en echt, Olivia was aan het koken. Maar ze moest zichzelf inhouden, ze moest en zou zichzelf inhouden. Het fucking moest! “Luister, ik weet van tevoren niet wat voor psychopaat jij zou kunnen zijn, right? Voor het zelfde geld ben je een of andere rare handenverzamelaar en zou je mijn handjes willen afhakken…” zei Olivia geïrriteerd. Oké, waarom verontschuldigde ze zich nog tegen over deze jongen? Het was duidelijk dat hij haar naar haar kookpunt wilde drijven, en Olivia moest toegeven dat ze daar ook bijna was. Maar ze wachtte nog op de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed over lopen, en het was duidelijk dat hij water in haar emmer aan het gooien was en wederom ook wachtte totdat deze emmer zou overlopen.

En het gebeurde. Het gebeurde en Olivia kon er niets aan doen. Deze jongen, deze…Dean persoon, hij was te ver gegaan. Olivia had nergens snel een hekel aan, maar als mensen haar ‘Olijf’ noemden, kon ze gewoon zo…razend worden. Haar ogen versmalden zich. “Jij…” begon ze nog redelijk rustig. Maar niet zomaar rustig, rustig op een manier die zei “Beter ga je nu rennen, voor dat ik je vierendeel”. “Ik zeg je net…noem me geen ‘Olijf’….en jij doet…dat wel…” constateerde Olivia en sloot haar ogen. Als ze een fluitketel was, zou er stoom uit haar oren komen. En de fluitketel was klaar met het opwarmen van het water, it was showtime.

“Jij! JIJ KOMT HIER EN VERPEST MIJN HELE ACT!” begon Olivia te gillen “Je komt hier, maakt mij verdomme belachelijk tegenover iedereen die hier is,” er was niemand in het bos, maar hey, ik was net zo lekker op dreef “, zorgt ervoor dat mijn plannetjes in duigen vallen en dan DURF JE OOK NOG HET ENIGE TE DOEN WAT IK JE GEVRAAGD HAD NIET TE DOEN? Serieus, pak die touwen, pak ze alsjeblieft, en bind me weer vast. Ik zoek het allemaal zelf wel uit, maar ik ban het woord ‘Olijf’ uit jouw mond!” Maar eerst moest ze nog iets doen, voor dat ze zichzelf zou overgeven aan de touwen. Olivia zou zichzelf wel uit de touwen redden, dan kon Dean weg en stond Olivia voor de rest niet bij hem in het krijt. Bah. Toen ze tegenover hem stond, keek ze hem razend aan en stak haar armen uit. Ze gaf hem een flinke zet tegen zijn borst, met al haar Olivia kracht in haar hele lichaam. Olivia keek hem boos en plofte weer op de boomstam neer. Het kon haar niets schelen wat deze jongen van haar vond.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Dean Mercer

Dean Mercer
━ Member ━


Posts : 51
IC : 32




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimewo apr 08, 2015 1:45 pm




“Not all who wander are lost”

Kijk dat had ze nu eventjes niet moeten zeggen. Nu moest hij zichzelf ook nog gaan bewijzen. Puur om haar dwars te zitten natuurlijk. De jongen maakte even een gebaar met zijn handen wat net zo veel wilde zeggen als wow nu ben ik impressed, maar dan totaal niet eigenlijk. Italiaans was zo’n alledaags taaltje geworden. Niets om eigenlijk impressed over te zijn. Goed, het was een mooie taal daar niet van maar het was niets verassend of wat dan ook. En dat ging hij er echt eventjes in stompen bij haar. Niet letterlijk dan, maar toch. De arrogantie straalde van het kind af, maar hij ging zich niet laten kennen. Wat zij kon, kon hij 1000x beter. Dat moest ze maar eventjes in haar hoofd houden de volgende keer als ze hem tegen het lijf ging lopen. Iets wat niet moest gebeuren als je het hem vroeg, maar goed you never know. ‘Shì shí shèng yú xióng biàn.’ Gooide hij er heel vlotjes uit. Bam in your face hoor. Het betekende net zoveel als action speaks louder than words. En tbh, dat was hier wel het geval even hoewel hij toch woorden had gebruikt. ‘Had je nu nog wat te zeggen? Want trust me, ik kan de hele dag door gaan hoor.’ Grijnsde hij uiteindelijk. Dit was echt wel te leuk. Dean had helemaal niets van fysieke kracht nodig bij deze chick, nee het was een en al mind tricks en hij enjoyde het zo hard. Tja, ze had maar iemand anders moeten tegen komen in plaats van hem.

Eigenlijk had hij het volgende niet kleinerend bedoeld of wat dan ook. Dat zij het zo opnam was eventjes haar zaak. Van hem had ze momenteel nog niets te vrezen, misschien enkel en alleen nog wat verbale uithalen maar meer nah. Hij wilde zich immers niet moe maken. Want tja, waarom zou hij energie verspillen aan iemand die minder was als hem? Juist ja, dat deed hij dus helemaal niet. Dus die vraag moest niet eens beantwoord worden. ‘Ik zou voor wat anders gaan dan je handen hoor. Maar no worries, ik heb je tenminste los gemaakt.’ Sprak hij luchtig. Dit keer bedoelde hij er echt serieus niets mee. Al zou Olivia het waarschijnlijk helemaal anders op nemen maar yeah, haar probleem niet de zijne.

Natuurlijk had hij dit uitgestippeld in zijn hoofd. Vanaf ze het woord olijf had genoemd moest hij er zeker wel gebruik van maken. Want tja, wie zou hij zijn als hij het niet deed? Een of andere jongen die toch het licht had gezien? Nee, dat was hij niet. Hij bleef zich zelf en tja, het was haar eigen schuld maar. Moest ze maar ietsje slimmer zijn dan dit. Toch geen bolleboos dan. Jammer. Zijn mondhoeken waren omhoog gesprongen bij de aanblik van deze “boze” olijf. Serieus, in zijn gedachten zag hij nu wel even een echte olijf boos van woede op de tafel springen en alles. ‘Wat had je nu verwacht kleintje? Dat ik het zo maar zou laten. Kom op, zelf jij bent al wel zo slim dat je weet dat ik niet zo ben.’ Sprak hij schouderophalend.

En toen woppa ineens een hele tirade. Geweldig hoor. Ze ging nog helemaal op een olijfje lijken, minus de groene kleur dan maar oké daar kon hij wel even een oogje voor dichtknijpen. Haar gegil was echter helemaal kinderachtig. Nog nooit gehoord van een normale discussie voeren blijkbaar. Echt, hij had er zo naar uitgekeken om haar hele bestaan helemaal weg te vegen enkel met behulp van woorden maar nu moest zij eventjes beginnen gillen en alles. Dean moest er alleen maar door lachen, al helemaal toen ze ook begon over dat hij haar had belachelijk had gemaakt voor iedereen. Girl, get your facts straight. Buiten wat eekhoorntjes en wat vogeltjes was hier helemaal niemand. De zet doorbrak heel kort zijn evenwicht waardoor hij enkel stappen achteruit zette. Maar zijn woede was opgevlamd door de woorden die ze had gesproken. Dacht ze nu werkelijk de baas te kunnen spelen over hem. Dit keer vernauwde zijn ogen zich, verstrakte zijn kaaklijn en wandelde hij op haar af. Hij greep naar haar kin en tilde haar zo heel makkelijk van de boomstam op. Vernietigend keek hij haar aan, versterkte zijn grip. ‘Ik laat me niet door kleine meisjes vertellen wat ik moet doen. Knoop dat maar goed in je oren dom wicht, want geloof me de volgende keer dat je me tegen komt ga ik niet zo aardig zijn.’ De sereniteit in zijn stem was werkelijk om goosebumps van te krijgen. Dean kon ver worden gedreven, nog verder als dit zelfs maar dan zou ze niet meer in staat zijn om het na te vertellen. Zonder nog verdere woorden aan haar te verspillen liet hij haar weer los waardoor ze op de grond zou vallen of wat dan ook. Hopelijk knalde ze even lekker met haar hoofd tegen de boomstam. Dan was hij er ineens vanaf. Even haalde hij zijn neus op en stak daarna zijn handen terug in zijn broekzakken. ‘Fijne kennismaking Olivia. Ik zie je wel weer.’ Met die woorden draaide hij zich om en wandelde in alle rust, die inmiddels weer was terug gekeerd in zijn lichaam van deze plek weg. Dit was wellicht de meest amusante ontmoeting die hij in een hele week zou hebben.


Terug naar boven Ga naar beneden
 
avatar

Olivia Romano
━ Member ━


Posts : 173
IC : 50
Leeftijd : 29

“ Character „
Leeftijd: 20
Sex: Female
Family Tree: -




(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitimewo apr 08, 2015 8:21 pm

(UIT) Gypsy Tumblr_neghs3fs0B1st0paio1_r2_500

God, de jongen moest even later horen dat hij ook Chinees kon hoor. Wat moest Olivia nu doen, onder de indruk zijn? Dacht het niet. En hij kon Chinees. Dan wat? Het was niet alsof je er iets aan had ofzo, aangezien ze die taal maar in één land spraken. Oké, Italiaans ook. En die landen bestonden niet eens meer. Dat was best wel vervelend. “Io non sono impressionato” zei Olivia rap in het Italiaans, wat “ik ben niet onder de indruk” betekende. Doei. Olivia wilde weg, ze wilde naar een plek waar hij in ieder geval niet zou komen. Zouden jongens in een meisjespaskamer in een kledingwinkel komen? Waarschijnlijk maar voor één reden en aangezien Olivia hem dat niet zou geven, zou hij daar niets te zoeken hebben. Misschien kon ze het beste maar gewoon in een pashokje van de meisjes gaan wonen, daar zou hij haar vast en zeker niet zoeken.

Het feit dat hij haar ‘Olijf’ had genoemd had haar zo erg geïrriteerd, dat ze een hele tirade op hem had afgevuurd en hem had geduwd. Misschien had ze dat beter niet kunnen doen, want het scheen Dean behoorlijk te irriteren. Misschien had ze maar gewoon weg moeten lopen toen ze daar de kans voor had gehad. Voordat ze er op kon reageren, stond Dean voor haar en had haar opgepakt. Maar op het moment dat ze zijn handen bij haar keel en kin in de buurt voelde, had ze haar ogen gesloten en zichzelf afgesloten voor de buitenwereld. Dit had ze zo vaak meegemaakt, toen haar vader tegen haar tekeer was gegaan, omdat hij haar niet had gewild. Olivia opende haar ogen weer, maar ze staarden in het niets, het was alsof ze op een hele andere wereld was. De woorden van Dean drongen bij haar binnen, maar het was alsof ze met haar hoofd onder water werd gehouden, dus zijn woorden kwamen maar vaag door. Olivia viel op de grond, registreerde de pijn maar nauwelijks en viel op haar rug neer. Maar alles wat ze deed was voor zich uit staren, totdat ze uit haar roes ontwaakte.

“…Ik zie je wel weer” was het enige wat Olivia voor de rest nog binnen kreeg. Olivia wilde in een luipaard veranderen, zijn kop er af scheuren en zegevieren. Maar de pijn in haar lichaam, door de val op de grond, was te erg. Daarom zei ze niets meer tegen hem, negeerde hem volledig. Ze had geen interesse meer in een omgang met hem. Olivia kwam wat overeind, negeerde de pijn in haar rug en pakte haar jasje. Beschermend sloeg ze het over zich heen. Time to sleep…
Terug naar boven Ga naar beneden
 

(UIT) Gypsy Empty
BerichtOnderwerp: Re: (UIT) Gypsy (UIT) Gypsy Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
 

(UIT) Gypsy

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
KAECHAN :: {{❥ Soulsilver :: Soulsilver :: Hickory-