Profile
you are not logged in or registered.

(LOG IN||REGISTER)


INBOX // PROFILE
Welcome
Welkom op Kaechan RPG, dé online rpg waar je een warlock of een shapeshifter kunt zijn.
Sluit je aan bij Family Trees of ga zelf op onderzoek uit in Griffinbeach, Soulsilver, Woodley of Oldbrook.

"A masquerade of Heroes"

14-04-2015 ~ Nieuwe Regels FC

27-03-2015 ~ Kaechan 2.0 Plot.

27-03-2015 ~ New Layout.

23-03-2015 ~ Kaechan 2.0 [Site]

Family Trees
The Elite.
The Venom.
None.
None.
None.
Apply here for a Tree
Census
WARLOCKS
ADULTS 9 26
TEENAGERS 4 3
SHAPESHIFTERS
ADULTS 11 21
TEENAGERS 4 5
TOTAAL 28 55
Season
season: spring / seizoen: lente
Switch Character
Charactername
Password


Credits
©2014-2015 KAECHANRP is ontworpen, bedacht en gecodeerd door JUNG DAEHYUN , gehost op een FORUMOTION forum.
Met dank aan Peter, Kim, Rose, Vance en Michelle voor het helpen met een enkele code / tekst / images.
©opyrights reserved to the original artists!

Dit forum werkt het allerbest op:

google chrome

Maar werkt ook prima op:

firefoxinternet explorersafari

Deel
 

 It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Belinda Crowe

Belinda Crowe
━ Member ━


Posts : 30
IC : 25

“ Character „
Leeftijd: 32
Sex: Female
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimedo mei 14, 2015 1:16 am


i got my eyes on you
Thank God, de meeting was eindelijk over en ze liep de beveiligingspoortjes door met het pasje dat ze had, die ze vervolgens in haar handtas stak en hem dichtritste terwijl ze de deuren van de grote wolkenkrabber voor haar open gehouden werden. Zelfs de portieren wisten wie ze was, zo bekend was ze onderhand geworden. Maar hoewel ze altijd wel met plezier naar haar werk ging was ze 's ochtends al niet goed uit bed gekomen. Een angstaanjagend gevoel was door haar lichaam gegaan en het liet haar de hele dag al misselijk voelen. Ze kon het niet plaatsen, ze had geen idee waarom ze zich zo zou moeten voelen. Het was niet dat ze een SOA had opgelopen door de plezier die ze in het nachtleven vaak genoeg had of dat ze salmonella had gekregen van een niet goed gebakken kip want de chef die in haar keuken te werk ging durfde zoiets niet eens te flikken. Het zou vast een plaatselijk griepje zijn, die ze weg zou halen door een douche te nemen, veel thee te drinken en gewoon rustig aan te doen. Ze werkte gerust thuis verder in gemakkelijkere kleding en zodra ze wat opgewarmd was. En met die gedachte toverde ze weer het minste lachje op haar lippen wanneer ze bij de auto arriveerde en haar chauffeur de deur al voor haar open hield.

Zoals ze al had gedacht had een bad haar toch wel beter laten voelen. Een bad in plaats van een douche. Ze was toe geweest aan wat relaxatie en met een bad lukte dat nu bij haar eenmaal beter dan een vlugge douche. In plaats van met een glas wijn had ze dan nu genoten van alvast een kop kruidenthee en was ze zelfs bijna in slaap gedut in het bad. Want haar nachten waren ook niet bepaald fantastisch. Al jaren niet. Maar de reden hield ze liever verborgen voor iedereen, zelfs voor haar zoon, dan dat ze ze bloot gaf. Ze waren persoonlijk, echt heel persoonlijk, en bovendien.. verleden tijd. En die gedachte sloopte haar iedere keer weer. Dat ze de enige persoon waar ze ooit het meest voor gevoeld had niet meer kon zien, waarschijnlijk nooit meer.

Belinda was aan het werk geweest achter haar bureau in, zoals ze al bedacht had vanaf haar werk, een fluwelen jurk die haar lichaam automatisch verwarmde en ze hoefde er geen extra beha voor aan, wat haar alleen maar beter liet voelen. Wel had ze haar zwarte stockings erbij aangetrokken, een deel van haar outfit waar ze al jaren niet zonder kon leven.
Ze liet haar pen over het formulier heen gaan, las hem volledig door, voordat ze het goedkeurde en onderaan haar handtekening signeerde. Die kon ze meteen morgen meenemen naar het kantoor, dan was ze daar ook weer mee gedaan. En ze legde die bovenop de stapel van de anderen die ze al eerder ondertekend had, waarna ze haar aandacht naar degene bracht die eronder had gelegen en op het punt stond om de tweede regel te lezen totdat er driemaal geklopt werd op haar deur en ze opkeek. ''Binnen.'' Meldde ze simpel en ze rustte haar pen tussen haar wijs- en middelvinger in, liet het kontje ervan rusten tegen het dikke papier aan. De deur ging open en één van de butlers die haar bedienden in het huis kwam half de deuropening in staan. 'Er is bezoek voor u, Miss Crowe. Zijn naam is Bear en hij heeft iemand meegebracht.' Belinda fronste kort en liet haar ogen van hem afdwalen voordat ze hem terug aankeek. Ze had geen idee wie het was. ''Laat ze binnen en open de deur, ze zijn van harte welkom, ik ben onderweg.'' En de butler gaf haar nog een korte 'natuurlijk, Miss Crowe,' als antwoord voordat hij de deur met een zachte klik sloot en zijn weg naar beneden maakte. Het had niet lang geduurd voordat ze de pen had neergelegen op het velletje papier met een vers laagje inkt wat haar handtekening voorstelde en ze de kamer verliet. Ze nam de onderkant van haar jurk vast voordat ze de aanstalte maakte om de siertrap af te komen en ze een glimlach op haar gezicht zette wanneer ze eerst de man in zicht kreeg. De butler gaf hem een knikje en zo ook de tweede gast die gearriveerd was, al had ze daar nog niet onmiddellijk oog op. ''Goedemiddag, welkom! Waar kan ik jullie mee van dienst zijn?''
It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Tablepic1_by_wooschie-d8sdw9q
tags, outfits, ###, etc
Thanks
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Bear

Bear
━ Member ━


Posts : 22
IC : 12

“ Character „
Leeftijd: 30
Sex: Male
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimedo mei 14, 2015 2:58 pm



Big Bad Bear
Met zijn blik strak op de weg voor hem, reed hij aan de maximumsnelheid over de weg. Misschien net iets meer dan de maximumsnelheid, maar dat waren even details, en daar deed hij niet aan mee. Hoe was hij ook alweer in deze situatie terecht gekomen? Sinds wanneer gaf hij toe en bleef hij niet bij zijn eigen standpunt? Right, dit was waarschijnlijk de eerste keer ooit hoor. Of misschien ook niet, maar again, details. En hij had een rothaat aan details vandaag, leek het wel. Van het redelijke centrum van Oldbay naar de buitenwijken, ook al was hij eerst helemaal niet van plan geweest om die trip te maken. En al zeker niet toen hij gehoord had wat de eindbestemming was.

Wat Laura te maken had met Belinda Crowe, het was hem een raadsel. Ze wilde er ook niet echt iets over lossen, alleen dat het heel belangrijk was dat ze er zo snel mogelijk heen zouden gaan. Het was de belofte dat ze het nog wel zou uitleggen, dat hem uiteindelijk had overhaalt. Nog een kwartier en ze zouden de locatie bereiken, en hij kon het ook niet laten om toch nog een beetje sneller te gaan. Uiteindelijk kwam het huis, of eigenlijk het fucking kasteel ofzo, in zicht. Hij werd tegengehouden aan de poort en even ondervraagd door de wachter, die hem uiteindelijk door verwees naar de voordeur.

Bear parkeerde de auto en stapte uit, liep om de auto heen om de deur voor Laura te openen. Want hoewel hij niet haar persoonlijke slaaf was, hij had wel nog steeds respect voor de etiquette. Een of andere butler opende de deur nog voor hij had aangebeld. Die was waarschijnlijk al gewaarschuwd. "Wie kan ik aanmelden?" Vroeg hij, en hij keek even naar Laura. "Zeg maar dat Bear bezoek heeft meegebracht voor miss Crowe", Antwoordde hij, waarna de man knikte en ze binnen werden gelaten in het gigantische huis. Ze werden gevraagd te wachten in de hal, en de man verdween naar boven.

Hij inspecteerde even de hal, tot zijn aandacht getrokken werd door een blondine, die statig van de sierlijke trap af kwam gelopen. ''Goedemiddag, welkom! Waar kan ik jullie mee van dienst zijn?'' Vroeg ze met een glimlach, en Bear deed even een stapje opzij, zodat Laura wat meer in beeld kwam. "Dat vraagt u beter aan haar", Zei hij, waarna hij zijn handen over elkaar vouwde en wachtte op wat er nu zou komen.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Laura Clayton

Laura Clayton
━ Member ━


Posts : 21
IC : 17

“ Character „
Leeftijd: 34
Sex: Female
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimedo mei 14, 2015 7:06 pm


Yoü and I
 It's been a long time since I came around. Been a long time but I'm back in town.
De eerste dagen dat ze in het appartement had gezeten was ze er al meteen met Bear op uit getrokken om een nieuwe garderobe aan te schaffen want let’s face it die had ze echt wel nodig. Laura’s blik ging even over haar outfit voor vandaag, die ze zorgvuldig had uitgepikt want het was een belangrijke dag voor haar. Een dag die alles bepalend ging zijn voor haar verdere verblijf hier in Kaechan. Of het nu het lot was dat ze op deze plek was beland of niet, ze wist het niet. Maar het lot was haar goedgezind geweest. Kort wreef ze door haar zwarte haren en ademde heel even diep in. Tussen het naar de winkels gaan en het verkennen van Oldbay had ze enkele malen geprobeerd om Belinda te traceren met behulp van haar magie natuurlijk. De eerste keren was het mislukt, maar eergisteren was het dan toch zo ver gekomen. Ze had beelden ontvangen die ze herkende als deze stad, had haar in korte flitsen voor zich gezien en was meteen naar Bear’s appartement gegaan om de man er van te overtuigen dat ze naar Crowe’s Mandsion moest gaan.  Die had het in eerste instantie geen goed idee gevonden. Er was dan ook genoeg moeite nodig geweest om hem te overtuigen. Een hele dag was ze er aan bezig geweest en uiteindelijk had ze hem toch zo ver gekregen.

Nerveus haalde Laura had ze haar hand door haar haren gehaald terwijl ze even naar de grond staarde. Bear had inmiddels de deur al voor haar opengehouden en meteen was ze ingestapt. Het was een vrij absurd idee dat hij mee ging, maar de man had er op gestaan om te zorgen voor haar vervoer. Het was een goede tussenweg. Zo moest hij zich niet al te veel zorgen maken, en zo kreeg zij wat ze wilde. Of nou ja, zo kreeg ze die persoon toch al op zijn minst te zien. Haar groene ogen hielden de omgeving in het oog terwijl haar handen zich bezighielden met te prutsen aan een van de bretellen die over haar schouders hingen.

De rit was niet zo heel lang geweest. Iets wat haar dan weer verbaasde, want hoewel ze nog maar een korte tijd in de stad was, had ze nog geen spoor opgepikt van Belinda. Terwijl ze vroeger vaak genoeg aan de kleine details had kunnen merken dat de vrouw in de buurt was. Een korte zucht gleed over haar lippen. Dankbaar keek schonk Laura hem een glimlachje toen ze was uitgestapt. Zwijgend volgde ze hem naar de deur die open zwaaide voor aleer hij had aangebeld. Een butler. Vanbinnen moest ze even lachen, al liet ze daar niets van werken daarvoor liepen de zenuwen te hoog op. Een butler paste perfect bij de vrouw. Van zodra ze de deur was doorgelopen achter Bear aan, voelde ze hoe haar maag omdraaide. Dit was geen goed idee.. Waarom had ze niet naar Bear geluisterd? Laura had er veel beter over moeten nadenken. Want dit was geen sprookje waarin Belinda zich weer meteen voor haar voeten zou werpen, helemaal niet zelfs, dan had ze ook wel wat van haar gehoord toen ze nog vast zat, right?

Bewonderend had ze rondgekeken in de hal. Dit huis was niet zoiets simpel als haar appartement. Nee, het straalde statigheid, rijkdom en vooral macht uit. Iets wat er voor zorgde dat ze zich nog kleiner voelde dan ze in werkelijkheid al was. Het deed haar denken aan de familie van de vrouw. Hoe kleinerend ze altijd waren geweest tegen over haar, alsof ze helemaal niets waard was. Iets wat in hun ogen waarschijnlijk wel zo was. Het verschil in houding en gevoelens met toen ze vrij kwam en nu was groots. Laura had gedacht dat ze de wereld aan had gekunnen. Maar nu wilde ze het liefst van al rechtsomkeer maken en wegrennen voor een weerzien met de vrouw van wie ze na al die jaren nog steeds even veel hield.
Ze klonk nog steeds hetzelfde. Haar stem was niets veranderd, misschien een beetje meer opgegroeid als in een kleine diepte die er nu wel in klonk en vroeger niet maar voor de rest. Voor heel even had ze haar ogen omhoog gericht en daar was ze dan. Haar hart maakte een sprongetje, en als ze haar hand niet op Bear’s schouder had gelegd zou ze letterlijk zijn omgevallen of zo. Alle gevoelens die ze had proberen weg te stoppen al die jaren kwamen nu in een keer terug bij haar en ze werd er door overmand. Nog steeds wilde ze alles afblazen en meteen weer vertrekken, maar de aanwezigheid van Belinda weerhield haar er van om zich om te draaien. Ze was veranderd, niet meer dat meisje dat ze kenden van op school maar een prachtige vrouw die gezag uitstraalde. En dat was juist hetgene wat haar bang maakte.Wie weet was Belinda door de jaren heen wel verandert, was ze niet meer de vrouw voor wie ze eens gevallen was?
Het was echter Bear die haar plots helemaal in de spotlight bracht door voor haar vandaan te stappen. Moeizaam deed ze een stapje naar voren waardoor ze nu net iets voorbij hem stond. Haar mond was kurkdroog en haar ogen waren voor heel even op de grond gericht. ‘Hé…’ Begon ze zachtjes. Waarop ze haar ogen met de alle moeite uiteindelijk weer op haar richtte. ‘Weet je nog wie ik ben?’ Klonk het net iets harder dan eerst. Een simpele ja of nee was cruciaal hier. Je kon zelf wel al bedenken wat er zou gebeuren als ze nee zei. Complete meltdown tbh. Maar zover waren ze nog niet.

Outfit

THANKS EMILY @ ATF.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Belinda Crowe

Belinda Crowe
━ Member ━


Posts : 30
IC : 25

“ Character „
Leeftijd: 32
Sex: Female
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimedo mei 14, 2015 11:45 pm


i got my eyes on you
De zon scheen langs haar heen door het raam op de overloop, ze kon het in haar rug voelen en zelfs in haar blonde golvende haar die gedeeltelijk op haar rug zowel als over haar schouders vielen als een waterval. Ze liet haar ogen op de man vallen waar ze het meeste oog op had, de tweede persoon leek mysterieus achter hem te staan en ze liep de laatste treden af waarbij ze haar handen, na haar jurk wat gladder gestreken te hebben terwijl ze de trap af had gelopen, op haar heupen liet rusten en ze de man eens van top tot teen analyseerde. Eerlijk, hij was niet verkeerd. Een goedgekeurde blik kwam op haar gezicht te staan en ze draaide zich tot haar butler. ''Dat is alles voor nu, Jenkins.'' Vertelde ze hem waarna hij haar beantwoordde met een simpele 'met alle genoegen, Miss,' en hij er vandoor ging na de gasten nog eens een knikje te hebben gegeven. Ze was nu alleen met de twee, waarvan ze de tweede gast nog niet gezien had. Maar ze wist zeker dat het niet veel voor zou stellen.

De man beantwoordde haar eerder gestelde vraag en zijn woorden waren nog maar net tot haar doorgedrongen voordat hij opzij stapte en er een vrouw in beeld kwam. Een vrouw die haar glimlach meteen zuur liet voelen, ook al zou het voor de twee gasten natuurlijk ongeschonden lijken.

Laura Clayton.

Ze had haar hoofd ietsje naar beneden gedraaid wanneer de brunette naar voren stapte en haar begroette. Ze was geen geheim voor haar, ze had haar onmiddellijk herkend, al had ze daar niets van laten blijken in haar gezicht. Misschien dat haar ogen haar hadden verraden, vanwege het feit dat dit op haar overkwam als een shock. Een shock die ze liever nooit van haar leven had gehad. Elk moment dat ze samen met haar had gedeeld kwam van voor in haar hoofd op het moment dat ze oogcontact maakte. Alsof de brunette een groot slot bij haar ontgrendeld had in minder dan een seconde en daarmee een oud verleden naar voren sleepte. Wat voor anderen in haar leven weer een nieuw hoofdstuk zou zijn. Jayson.. hij had nooit wat van haar geweten. Zo goed had ze het voor hem kunnen verbergen. Niet alleen omdat hij nooit bij haar persoonlijke spullen was geweest maar ook omdat ze haarzelf daarmee afgesloten had. Ze had een jaar nodig gehad om zichzelf te herpakken en door te gaan met haar leven alsof Laura niets was geweest. Haar ouders hadden haar daar flink mee geholpen. De vloek die ze op haar hadden gelegd zou haar voor de rest van haar leven achterna zitten, daar was geen ontkomen aan.


‘Weet je nog wie ik ben?’ Haar stem haalde haar uit haar gedachten vandaan en ze merkte dat de glimlach van haar gezicht verdwenen was geraakt, wat de brunette was gelukt doordat ze terug in haar hoofd was gekomen. Als gif. En ze haatte elk beetje ervan. Haar vraag was simpel, net zoals het antwoord. De vraag was alleen of ze er aan toe was om de waarheid te vertellen. Ze voelde iets in haar breken, wat vast in haar ogen te zien was, maar ze was niet zomaar een opgever. Niet aan haar emoties, in ieder geval niet aan deze. En dat liet ze blijken ook. Ze richtte haar ogen terug op de vrouw die niets meer leek op het meisje waar ze toen haar tijd mee doorgebracht had en haalde haar lippen van elkaar. ''Nee.'' Was haar antwoord, bestendig en hard. ''Ik heb geen idee wie je bent, tot mijn grote spijt.'' Vervolgde ze haar antwoord, waarna ze haar glimlach terug op haar lippen wist te krijgen, alsof ze echt geen idee had. Zo sterk was ze nu eenmaal in haar spelletjes en dit spel was heel simpel in haar geval: niet ingeven in haar emoties. ''Kan ik verder nog iets voor je doen?''
It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Tablepic1_by_wooschie-d8sdw9q
tags, outfits, ###, etc
Thanks
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Bear

Bear
━ Member ━


Posts : 22
IC : 12

“ Character „
Leeftijd: 30
Sex: Male
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimevr mei 15, 2015 1:03 am



Big Bad Bear
Het was niet zo dat hij zich hier ongemakkelijk voelde, maar het liefst was hij gewoon nu terug naar buiten gegaan om terug te keren naar het appartement in Oldbay. Eigenlijk hoorden ze hier niet te zijn, in de super rijke buurt vol zakenmensen en wat nog meer. Ze hadden hier niks te zoeken. Maar ja, hij had zich laten overhalen, dus nu moest hij even de situatie afwachten en kijken hoe lang het zou duren voor ze hier buiten werden gegooid. De vrouw in kwestie waar ze naar op zoek waren, keek hem even aan en glimlachte toen goedkeurend. Bear kon het niet helpen om terug te glimlachen, ook al was hij niet zo van het hele gedoe dat emoties tonen heette. Hij was hier voor zijn job, en hij was professioneel.

Dat Laura zo zenuwachtig was, snapte hij eigenlijk niet. Het leek wel of ze bang was, maar hij zag nergens dreiging. Ze stond verstopt achter hem, maar hij wist niet goed van welk antwoord hij miss Crowe moest voorzien. Daarom vestigde hij de aandacht op haar, en stapte hij opzij. Met een oplettende blik in zijn ogen volgde hij het gesprek, althans, dat probeerde hij. Het antwoord kwam onverwachts. Hard. Alsof het een scherp mes was, of een kogel die door de lucht vloog en zijn fluitend geluid achterliet. ''Nee.'' Bear hield zijn verbazing strikt voor zich alleen, vertrok zijn gezicht niet uit de neutrale plooi.

''Ik heb geen idee wie je bent, tot mijn grote spijt.'' Vervolgde ze. Even keek hij inschattend naar Laura. Had ze tegen hem gelogen? In de afgelopen dagen had hij haar een beetje beter leren kennen, en leugenaar was geen term die in hem opgekomen was. ''Kan ik verder nog iets voor je doen?'' Vroeg ze, duidelijk aan Laura en niet aan hem. Hij bleef dus zwijgen, al liet hij zijn bruine ogen weer naar miss Crowe gaan. Ook al had ze hem niet direct aangesproken, hij zag niet in waarom ze hier nog zouden blijven en hun tijd verder zouden verdoen. Bijna sprak hij haar dus aan, maar hij liet het maar aan Laura over. Al bij al was zij degene die zo graag met deze blondine wou spreken, dus misschien had zij nog iets nuttigs te zeggen voor ze terug zouden keren naar Oldbay.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Laura Clayton

Laura Clayton
━ Member ━


Posts : 21
IC : 17

“ Character „
Leeftijd: 34
Sex: Female
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimevr mei 15, 2015 6:57 pm


Yoü and I
 It's been a long time since I came around. Been a long time but I'm back in town.

Met de seconde werd dit idee slechter. Ergens wilde ze nu het liefst van al dat Bear gewoon even een warlock was en haar gedachten kon oppikken op iets, dan waren ze in een mum van tijd weg. Maar het kon niet meer. Het was al lang te laat daarvoor. Laura bevond zich in het midden van de ruimte, een stap verwijderd van hem en een zestal van haar. Voor heel even had ze iets van een geschokte uitdrukking gespot in de ogen van Belinda. Iets wat haar vertelde dat ze haar misschien toch nog herkende, want ze had het zich echt niet ingebeeld. Vanaf er oogcontact was geweest had Laura de moeite gedaan om dit te blijven vast houden, maar daar was de vloedgolf van emotie haar even te sterk voor. De intense drang om op haar af te stappen en haar in haar armen te sluiten moest ze onderdrukken, er was zelfs geen tijd om aan het verleden te denken met al de dingen die nu in haar hoofd rondspookte. Ergens was het altijd in haar gedachten blijven hangen dat zodra ze de poorten uit was gekomen ze haar daar zou zien staan en ze elkaar in de armen zouden sluiten alsof er nooit iets veranderd was. Maar het enkel en alleen maar een stomme gedachten geweest bleek het.

Belinda glimlachte niet meer. Staarde gewoon voor zich uit alsof ze diep in gedachten was verzonken. Er was een tijd geweest waarop ze van die uitdrukking had genoten, maar nu. Nu maakte het Laura uiterst onrustig. Ze wist helemaal niet wat ze moest verwachten en dat maakte haar angstig. Toch weigerde Laura haar blik van haar af te wenden. Ergens bang dat dit toch allemaal een droom was en dat ze over enkele seconden gewoon terug zou wakker worden in haar cel, alleen. Het antwoord bleef een tijdje uit. Iets wat haar nog meer beangstigde. Dit duurde haar allemaal veel te lang. Haar ene hand die in haar broekzak stak prutste met de zilveren helft van een hartje. Iets wat ze al die jaren gekoesterd had, iets waar de blondine de andere kant had gekregen. Destijds had het misschien kinderachtig geleken, maar in de jaren dat ze had vast gezeten had ze er steun uit geput.

Hoe hard een simpel antwoord kon aankomen was onbeschrijfelijk. Ze voelde zichzelf breken. Het simpele antwoord gonsde na in haar hoofd en man wat had ze zin om te gillen. Tranen waren in haar ogen gesprongen maar ze verbeet ze. Ze zou hier niet staan huilen. Dat was zwak. Iets wat ze niet meer was. Nooit was geweest zelf. In stilte leed ze aan de ergste pijn die ze ooit gevoelt had. Een pijn die bezit van haar had genomen en haar aan de grond had vastgenageld. Maar ze hield zichzelf overeind door Belinda te blijven aankijken. Dit kon ze op enkele manieren oplossen. Al was geen enkele eerlijk of oprecht. ‘Je bent me vergeten..’ Een zachte fluistering die toch door de ruimte heen werd gedragen. Laura haalde diep adem. Het was belangrijk om zichzelf nu onder controle te houden. Voor heel even schoot haar blik naar Bear. Die zou haar waarschijnlijk wel helemaal voor gek verklaren. Iets waar ze hem ergens wel in begreep. Maar dit was belangrijk voor haar, ook al wilde Belinda niet bekennen dat ze alles nog herinnerde. Anders had ze nooit zo geschokt gereageerd op haar verschijning.
‘Je kan me vertellen waarom mijn magie me naar je toe heeft geleid. Waarom ik nog steeds de aanwezigheid voel van het deeltje dat hier bij past.’ Met een snelle beweging had ze haar hand uit haar zak gehaald en daar blonk het zilveren hartje nu in lag. Ze zou zo het tweede deeltje kunnen vinden, haar er naar toe leiden.


THANKS EMILY @ ATF.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Belinda Crowe

Belinda Crowe
━ Member ━


Posts : 30
IC : 25

“ Character „
Leeftijd: 32
Sex: Female
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimezo mei 24, 2015 8:55 pm


i got my eyes on you
In al die jaren had ze zich nog nooit zo zwak gevoeld op emotioneel gebied. Ze haatte het, elk klein deel ervan dat ze nu ervoer. En toch wist ze zichzelf sterk te houden, al kon ze het van binnen wel uitschreeuwen. Een heleboel herinneringen kwamen terug bij haar naar boven, wat deze ene vrouw bij haar veroorzaakte. Belinda had enkel oog voor haar. De man die erbij was gekomen interesseerde haar totaal niet. Hij was toch wijselijk genoeg om zijn mond te houden nadat hij haar gemeld had dat hij hier maar voor één reden was en dat was voor haar. Laura fucking Clayton. Ze wist haar naam als geen ander en voor zestien jaar had ze die naam uit haar gedachten proberen te bannen, iets dat haar aardig goed gelukt was na de aframmeling van haar ouders en wanneer ze besloten had om Jayson te adopteren. De jongen had nooit van haar bestaan geweten, daar had ze zich wel voor weten af te sluiten.

'Je bent me vergeten..' Vier woorden die uit het niets waren gekomen en alle emotie bezaten, enkel in een fluistering benoemd. Het bracht haar echter niet verder van haar stuk, in ieder geval niet van de buitenkant. Al had ze het idee dat Laura ergens wel wist dat ze haar zwakte toonde. Ze had haar langer gekend dan enkel een dag en hadden zolang met elkaar opgetrokken en dan was er nog het feit dat Laura zestien jaar in de gevangenis had gezeten en inmiddels vast wel zou weten hoe emoties in elkaar staken. Zowel bij de sterke en de zwakkere die ze daar ontmoet had. Meer van de gevangenis zou ze niet weten, ze had er zelf tenslotte nooit gezeten. En dat zou ook niet gauw gebeuren.
Ze hoorde en keek toe hoe de brunette eens diep adem nam. Het kostte Belinda zelf ook veel moeite om zich in bedwang te houden, ze voelde het in haar branden van verlangen om toe te geven dat ze haar kende. Maar eerlijk, ze had haar zestien jaar niet gezien. Hoe kon ze haar nu nog kennen? Dat kon ze niet. Ze had geen idee meer wie ze was. Net zoals dat Laura geen idee zou hebben wie zij was, wat ze nu onder ogen kreeg te zien. Ze waren allebei veranderd en er was een hoop gebeurd in zestien jaar. Het was een lange tijd die ze beiden niet meer terug zouden krijgen en ze wist dat haar plek nu eenmaal niet langer meer bij Laura bestemd lag. Daar waren ze allebei te anders voor. Ze had haar zelfs niet opgezocht, onder dwang van haar ouders. Belinda sloeg haar ogen eens naar de grond bij die gedachte en stond op het punt om de twee naar buiten te sturen met die herinnering aan haar ouders, die haar eraan herinnerde dat ze sterk in haar hakken moest staan. En ze bracht haar felle ogen terug, niet alleen naar Laura maar ze liet ook eens over de man, wiens naam ze niet kon herinneren, vallen. Jenkins had zijn naam ergens genoemd maar die vier simpele letters waren niet aanwezig in haar gedachten, niet nu en waarschijnlijk ook niet wanneer ze weg zouden zijn.

Ze stond op het punt om de man te roepen die de twee binnen had gelaten en draaide haar hoofd de richting op waar hij eerder naartoe was gegaan en haar lippen van elkaar af te halen, om vervolgens uit die concentratie vandaan te worden gehaald. De brunette had iets uit haar broekzak vandaan gehaald waar haar ogen nu meteen op vielen. Het stukje zilver blonk in de palm van haar hand en ze herkende het als geen ander sieraad dat ze bezat. Het bracht haar nog verder terug naar vroeger, gaf haar de herinnering van de dag wanneer ze het aan elkaar gegeven hadden en om elkaars nek hadden gelegd. Haar woorden drongen tot haar door en ze bedacht zich hoe het andere deel in haar kamer lag, niet bij de rest van haar sieraden maar in haar persoonlijke laatje waar Jayson nooit zijn vingers op mocht leggen. Niet dat hij überhaupt iets aanraakte in haar kamer, maar dat laatje was het allerlaatste waar hij aan mocht zitten. Ze slikte kort en liet haar ogen terug vallen op Laura. ''Een ketting. Besef je zelf hoe vreemd je klinkt? Mijn huis is geen pad van een schatkaart, dit is onzin. Ik vraag jullie mijn huis te verlaten.. Jenkins!''
It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Tablepic1_by_wooschie-d8sdw9q
tags, outfits, ###, etc
Thanks
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Laura Clayton

Laura Clayton
━ Member ━


Posts : 21
IC : 17

“ Character „
Leeftijd: 34
Sex: Female
Family Tree:




It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitimema jun 01, 2015 6:26 pm


Yoü and I
 It's been a long time since I came around. Been a long time but I'm back in town.
Dat ze mensen had leren lezen in de gevangenis bleek ook een positief punt te blijken in het echte leven bleek maar weer. Of Belinda haar nu echt was vergeten of niet, de vrouw was duidelijk. Maar Laura gaf niet zo maar op, ze doorprikte deze hele opvoering zo. Waarom de blondine niet gewoon toegaf wist ze niet, maar ze zou er wel achter komen. Desnoods op de hardhandige manier. Als het niet kon door enkel en alleen met haar te praten, dan zou ze haar mutatie in schakelen. Zo simpel was het. Of leek het in ieder geval. Laura had beter geluisterd naar Bear. Dan had ze zich nu niet in deze situatie bevonden. Maar misschien was het beter dat ze het nu meemaakte, anders zou het binnen kort wel gebeuren.

Pijn. Meer voelde ze niet toen ze beweerde dat ze haar niet kende. Het was in haar ogen niet mogelijk dat alles wat ze ooit samen hadden vergeten kon zijn. Nee, dat weigerde ze gewoon om te geloven. Belinda leek misschien wel voet bij stuk te houden maar Laura wist wel beter. Het liefst van al stapte ze op haar af en drukte ze haar lippen op die van de blondine, maar ze werd er van weerhouden door de pijn in haart hart om eerlijk te zijn. Het liefst van al stopte ze het hoofd van de vrouw vol met beelden van hun twee, maar het lukte haar gewoon niet om die kracht te tonen. Serieus, de Laura van enkele dagen die als een echte tough girl vrij was gelaten leek nu in geen mijlen te bekennen en ze haatte het zo hard. Nee, nu stond ze hier als een zielig hoopje. Haar hoop vestigend op het kettinkje in haar zak om Belinda er toch aan te herinneren. Van het ene op het andere moment had de vrouw van het huis haar blauwe ogen op de grond gericht. Bespeurde ze daar nu zwakte? Al liet de felle blik die ze seconden later kreeg die gedachten compleet verdwijnen.

Laura had een actie gemaakt die ze niet van zichzelf had verwacht. Maar het was haar laatste kans. Ten eerste liet haar magie haar nooit in de steek, en ten tweede was dit wel een van de dingen waar ze toch nog dat beetje hoop voor koesterde. Geen moment gleed haar blik weg van Belinda’s gezicht. Ze bespeurde herkenning in haar blik, en dat was voor de brunette meer dan genoeg. De ogen verraadde altijd hoe een persoon zich echt voelde, zelfs al was het maar voor enkele seconden. Een schok van blijdschap trok even door haar lichaam heen, al liet ze niets merken. Ze had misschien geen idee van wat er aan de gang was met de blondine, maar ze maakte zich er ernstige zorgen over. ‘Je bent nooit goed geweest in liegen tegen me. Bewijs het me! Laat me kijken in dat laatje van je waar niemand iets vanaf weet, als het er niet ligt zie je me nooit meer terug.’ Laura’s stem klonk terug wat normaler. Ja, hier was de Laura die zich over de jaren heen had gevormd. Die opdonder die haar gelijk altijd wilde krijgen maakte niet uit hoe. Heel even schoot haar blik naar Bear, die zou waarschijnlijk een miljoen vragen hebben voor haar maar het kon haar niet minder interesseren. De vrouw beweerde misschien wel dat ze nog nooit van haar had gehoord, maar zelfs een klein kind had kunnen zien hoe ze reageerde op het kettinkje. Blikken konden soms zo veel meer zeggen dan woorden.


THANKS EMILY @ ATF.

Terug naar boven Ga naar beneden
 

It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
 

It's what you feel, until the morning arrives [&Laura&Bear]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Letting go is fateful [&Laura&Bear]
» Bear with me
» Bear
» Hello cold world [&Bear]
» The next morning

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
KAECHAN :: {{❥ Griffinbeach :: Griffinbeach :: Oldbay-