Eevy gaapte eens, terwijl ze zich voor de grot uitstrekte en vervolgens eens naar achter keek. Jup. Het was nog altijd handig om de enige te zijn die van deze grot af wist en er elke nacht weer heen kon gaan om er te gaan overnachten. Eevy had immers geen vast huis of woonplek waar ze heen kon gaan. Ze was misschien een shapeshifter, maar je kon aan haar bloten voeten zien dat ze niet vaak in de stad kwam. Zeg maar gerust helemaal niet. Na haar ceremony was ze al haar geheugens verloren van vroeger. Ze had zich als wolf zijnde bij een roedel aangesloten en toen ze zeker wist dat ze op zichzelf kon leven had ze die weer verlaten. En nu was ze hier. Alleen, maar gelukkig. Een windvlaag stak op en streelde de huid van Eevy. Als mens had Eevy wit haar, een egale lichte huid, witte rok aan, wit topje aan en opvallende blauwe ogen.

Eevy liep richting het bos en binnen een paar seconden was ze verandert naar haar wolvengedaante. Een goed gebouwde, sterke, witte wolven kwam tevoorschijn met nog steeds die opvallende blauwe ogen. Ze begon in al haar rust gewoon te wandelen. Ze had nog niet echt honger en als ze het had kon ze altijd nog wel iets neer halen. Zoveel dieren waren er niet die op de prooien hier joegen. Plots kwam de geur van een teef haar neus binnen. Echter droeg de teef ook de geur van een mens met zich mee. Een shapeshifter? Eevy wou omkijken, aangezien de geur van achteren kwam, maar toen hoorde ze iets snel naderen. Eevy keek om en zag een bruine wolvin die net nog voor haar kon stoppen, voordat ze tegen Eevy aanknalden. Eevy trok eens wenkbrauw op. Nu kwam dan ook pas de geur van hert haar neus binnen. Ah.. Ze was op jacht. Oh en natuurlijk had Eevy die nu verpest? Echt niet. Die teef moest gewoon beter uitkijken. Nou ja teef. Eevy gokte erop dat ze helemaal geen volbloed teef was. "Ook hallo," begroette ze de wolvin droog. Eevy was net wat groter dan de teef en ook wat breder. Eevy was dan ook gewoon groot gebouwd als wolf. Waarschijnlijk kwam dat omdat ze vaker als wolf rond liep dan als een mens. Ze keek kort in de richting waar de herten geur vandaan kwam. "Sorry dat ik je jacht verstoor," ging Eevy verder, ook al meende ze er bar weinig van. Immers was de teef diegene die niet goed had uitgekeken.

Een bruine wolvin was bijna tegen haar op geknald. Eevy wou nog bijna naar achter deinzen om de klapt te voorkomen, maar de bruine teef kon zichzelf nog maar net stoppen. Echter was daardoor haar eten weg. Eevy zou haar later wel helpen met het jagen. Immers moest Eevy ook nog wat eten scoren voor vandaag. Eevy keek toe hoe de teef een afstand tussen de twee neerzetten en Eevy zelf zette ook nog een stap naar achter. Ze ging echter nog niet zitten. Ze moest op haar hoeden blijven, vooral bij vreemden. Echter zei iets in haar dat de teef niet helemaal onbekend was voor haar. Maar voor nu negeerde Eevy dat gevoel, aangezien er nog geen aanleiding was om het er over te hebben. Eevy 'verontschuldigde' zich om het feit dat ze de prooi had laten vluchten. Ook al was het eigenlijk niet haar schuld. De teef leek dit dan ook te beseffen. "Geeft niet, het is overigens mijn schuld." sprak de teef. Eevy knikte eens als teken dat het goed zat en ging dan ook zitten. Een korte stilte ontstond en Eevy merkte hoe de teef haar aankeek, maar ze liet zichzelf niet zo ver komen dat ze ging staren. "owh ehm trouwens ik ben Nikki." stelde de bruine wolvin zich voor. Ook zij ging nu zitten en maakte het haarzelf zo comfortabel. ''En jij bent?" vroeg Nikki en nieuwsgierigheid was in haar stem genesteld. Het deed Eevy glimlachen en de kilheid was nu dan ook uit haar blauwe ogen verdwenen. "Eevy is de naam, aangenaam," stelde Eevy zichzelf voor en knikte eens met haar kop uit beleefdheid. De naam Nikki kwam haar vaag bekend voor, maar ze wist ook niet meer waarvan. Ze herkende de geur en haar naam, maar het touwtje waarmee ze de twee feiten aan elkaar knoopte ontbrak. Eevy besloot daarom om er maar niks over te zeggen en liet haar gedachtes voor wat het was. Kort hief Eevy haar kop in de lucht en snoof ze de geuren op. De kudde herten zijn nog niet ver weg. "Wil je het nog eens proberen?" zei Eevy en duidde hiermee op het prooi van eerder.