Spinner zei hem on zijn zoete toon te houden in zijn stem. Ja dag. Dat ging echt niet gebeuren. Immers was die zoete toon niet eens echt. Aardig praten? Hoe ging dat? Jeremy vroeg naar informatie en naar koffie, die even later bij Spinner werd neer gezet. Meneer Enyuell stond als volgende slachtoffer op zijn lijst. Tenminste. Op de lijst waar hij even mee ging wachten om te vermoorden. Zo stond Devin er op, Spinner en nu ook meneer Enyuell. Er stonden er wel meer op, zoals zijn vele broers en zussen en eigenlijk zijn hele familie, maar ja. Dat kwam nog wel. Een plannetje was zich aan het vormen in Jeremy's zijn hoofd. Als hij zo'n kracht had, waarom had hij dan nog nooit geprobeerd om een rijk te stichtten? Hij had geen geld nodig om macht te krijgen. De kracht ervoor had hij, dus hij kon alles doen wat hij wou. Een rijk, ja dat klonk hem wel goed in de oren. Hij liep terug naar Spinner en richtte zich op hem. Hij vroeg hem dan ook hoe hij erover dacht om een rijk te creëren. Spinner lachte zachtjes. ’’Dus nu gaan we van de cowboys over op de middeleeuwen?’’ vroeg Spinner met een lichte glimlach. Jeremy zuchtte lichtjes en wou graag dat Spinner een serieus antwoord gaf. Genoeg historisch genoeg. Het enige geschiedenis waar Jeremy zich in zou interesseren was als hij erin stond. ’’Een rijk met mij stichten? Hier?’’ Jeremy knikte en zuchtte eens onhoorbaar. Gaf gewoon antwoord. Hoe moeilijk was het? ’’Wacht.. Maak je een grapje?’’ Opnieuw zuchtte Jeremy en schudde eens zijn hoofd. Hij legde zijn hand neer onder zijn hoofd en steunde erop. Hij had de neiging om te gaan gapen. Hoeveel vragen zouden er nog komen voordat hij antwoord kreeg. ’’Ga je de baas vermoorden en dan de stad overnemen? Wat was je van plan er allemaal mee te gaan doen?’’ vroeg Spinner. Nieuwsgierigheid was in zijn stem te horen. Jeremy kreunde eens moeizaam. Hij volgde Spinner met zijn ogen, terwijl hij naar buiten keek. Ging hij nog antwoord geven? Spinner keek kort naar buiten, waarna hij naast Jeremy ging zitten. Jeremy kon in zijn ogen zien dat er een vraag brandde. ’’Wil je mij echt nog heel lang bij je in de buurt hebben?’’ vroeg Spinner. Jeremy trok een wenkbrauw op. "Nou ik neem aan dat het niet zolang zou duren maar-..," Hij stopte met praten en schudde eens zijn hoofd. Hij duwde Spinner zijn hoofd van hem weg en keek hem. "Je kan ook gewoon antwoord geven, in plaats van alle vragen stellen," Jeremy zuchtte eens moeizaam en keek Spinner geïrriteerd. Spinner was iemand die snel nieuwsgierig was. Dat wist Jeremy inmiddels wel, maar waarom had hij zo die hoop gezien Spinner's ogen toen hij zijn laatste vraag had gesteld. Was hij misschien..? Nee. Dat kon niet. Het mocht niet! Het liet Jeremy raar voelen en ongemakkelijk. Hij moest voorkomen dat Spinner zich ooit zo ging voelen. Dat moest. Jeremy richtte zich weer op Spinner. Hij boog richting Spinner en kwam al snel dichterbij zijn gezicht. Hij legde zijn hand onder Spinner's zijn kin en hief die ietwat omhoog. Hij keek Spinner in zijn ogen aan, terwijl hun lippen nog geen centimeter van elkaar verwijdert waren. Hij voelde Spinner zijn adem op zijn lippen. Jeremy grijnsde wat, waarna hij zijn lippen op die van Spinner drukte en hem een lieflijk kusje gaf. Hij liet hem zachtjes weer los, maar bleef nog steeds dichtbij Spinner. "Spin spin. Stop trying. I don't love you and I never will," sprak Jeremy, waarna hij Spinner los liet en grinnikte. Hij schoot zijn koffie naar binnen en stond vervolgens weer op. Hij liep naar de man toe. De man keek hem wat overdondert en bang aan. Jeremy grijnsde. "Waar woont meneer Enyuell?" vroeg Jeremy. "Aan het einde van het plan. In het grote witte gebouw," antwoordde de man wat bang. Jeremy knikte, waarna hij het café uitliep en met zijn ogen zocht naar het witte gebouw. Hij had het al snel gevonden. Het was het gebouw dat het er het beste uitzag. Jeremy fronste eens, waarna hij er heen liep. Hij trapte een zijdeur in en liep het huis binnen. Een villa kon je het gerust noemen. Lekker ruim en het nieuwste van het nieuwste. Ja hier kon Jeremy wel aan wennen. "En nu maar wachten," zei Jeremy.

Spinner was behoorlijk stil voor zijn doen. Had Jeremy verkeerd gehandeld? Nu hij er zo over nadacht had hij ook geen flauw idee waarom hij het zo had gedaan om de boodschap duidelijk te maken. Hij kon het toch ook gewoon zeggen? Maar dat gevoel in hem had er gewoon naar gesnakt om Spinner te kussen. Jeremy dacht er nog steeds niet aan dat hij Spinner heel misschien leuk kon vinden. Nee. Hij was ervan overtuigd dat liefde niet bestond en dat zijn hoogste prioriteit op de moment was om dit dorpje over te nemen. Dat hoefde immers niet zolang te duren. Hij had gevraagd naar het adres van meneer Enyuell, maar hij had het zelf ook wel kunnen zien waar hij woonde. In het mooiste en grootste huis van de stad. Jeremy was naar de villa toegelopen en had een zijdeur ingetrapte, waarna hij zei dat het nu alleen nog maar wachtten was. ’’Je mag wel alleen wachten op hem..’’ Jeremy keek verbaasd op naar Spinner die dat zojuist had gezegd. Spinner zag er neerverslagen uit. Alsof iemand hem net keihard in zijn gezicht had geslagen. Jeremy wou vragen wat er was, maar had zo'n vermoedde dat hij wel wist wat er was. Hij had alleen niet door gehad dat Spinner hem leuk had gevonden. Hij wou het voor zichzelf uitsloten, maar eigenlijk niet voor Spinner. Hij was weer tegenstrijdig te werk gegaan. Goed gedaan Jeremy. Wacht, voelde hij zich nu schuldig? Ja. Heel schuldig. Het gevoel knaagde aan hem en het deed hem pijn. ’’Dit gebeuren is niks voor mij, wat je voor de rest ook nog maar van plan bent te gaan doen’’ zei Spinner en zijn stem trilde. Jeremy had hoogstens verwacht dat hij Spinner een beetje pijn had gedaan, maar dat hij zich helemaal terug zou trekken. Dat was gewoon niks voor Spinner. ’’ Ik.. eh.. Veel plezier hier, enzo.’’ Ging hij echt weg? Maar ze zouden samen een rijk stichtten. ’’Misschien dat we elkaar nog wel is zien’’ En dat waren zijn laatste woorden, waarna hij zich omdraaide en weg liep. Jeremy kon zien dat tranen stonden in zijn ogen. Jeremy slaakte een diepe zucht. Wat moest hij nu gaan doen? Hij keek Spinner na die weg rende. Het schuld gevoel knaagde nog steeds aan Jeremy. Hij was er echter nog steeds van overtuigd dat hij het beste had gedaan. "Zie je?! Dit is waarom je niemand dichtbij je moet laten komen," mompelde Jeremy tegen zichzelf. Hij pakte een stoel op en smeet deze in alle woede tegen een muur aan. Stomme Spinner. Jeremy plantte zichzelf uiteindelijk neer op de bank en borg zijn hoofd in zijn handen.

OOC: een vervolg topic komt er tade: KLIK