Na een poosje rennen door het bos kwam de lichtbruine wolvin eindelijk bij haar bestemming uit. Voor een keer had ze besloten de stad uit te gaan, ook al was dat maar voor heel even. Ze was al het drukke gedoe van andere even zat. Vloekende mensen die te laat waren bij de metro, het getoeter van auto's en hangjongeren die mislukte pogingen deden om met andere te flirten. Nee Nikki hield meer van de natuur dan van de drukke stad.

Kort keek de wolvin om zich heen om het gebied in zich op te nemen en om te kijken of er geen andere waren. Gelukkig, niemand was er nu. Met een lichtte grijns op haar snuit zette de wolvin enkele stappen richting het meer om haar mensenvorm weer aan te nemen. In een paar seconden veranderen ze van een lichtbruine wolvin met witte poten, in een meisje van achttien met donker roze haar. Haar geverfde donker roze haar gaf een grappige uitstraling voor andere maar Nikki zelf vond het wel leuk staan. Plus ze ging toch niet luisteren naar de meningen van anderen. Met een brede glimlach keek Nikki nogmaals om zich heen om plaats t nemen aan het meer. Glimlachend keek ze naar haar eigen spiegelbeeld in het water om haar vinger erlangs te laten glijden. Ze vond het nog steeds geweldig dat ze kon veranderen van wolf naar mens en weer terug. Eigenlijk was het nog cool ook, maar ergens hoopte ze dat ze iemand van der eigen soort kon vinden. Dus een ander die ook in een wolf kon veranderen en weer terug. Ja, dat zal haar echt goed doen. Glimlachend bleef ze naar het water kijken om der benen naar zich toe te trekken haar armen eromheen sluitend. Kort zuchtte ze om der ogen te sluiten, luisterend naar al het geluid om zich heen.

~Gereserveerd voor sexy YCY

Chan Young was walking around, he had a family tree, but couldn’t shift into his eagle from, not yet. He wanted to have his spying friend, but they didn’t ask him for a ceremony. Maybe he could ask one of the leaders, but that would be very weird for him. Asking someone. No he had to earn it. With a little smirk he walked further into the forest. He was trying to train himself, but it turned out to walk, no to wander again. He was used to that kind of stuff doing during the day. So why shouldn’t he do it right now? Chan Young looked around. It was not very special. All the trees were the same, not even one with a sign from anything that could lead to something very important. “It’s boring in here, I should walk to any other area.” After walking that seemed like he got back into Ironbarrow.

He accidentally bumped into a wolf. He didn’t like them, but he couldn’t do anything right now. With a little sigh he hid himself after a wide tree. The wings from the eagle inside him, started to spread again. I know right, you want to be free, be a little more patient, it will be soon. Chan looked back past the tree. A wonderful woman was on the edge of the lake. She touched the water and sat down a few minutes later. The young boy rolled his eyes. It was always the same. Always those terrible rituals they had to do after such a long time being that “perfect” animal. He looked with a little bit of disgust at the girl, seeing her hair. Was she going crazy with that terrible, disgusting hair color? Pink, who could even think about it to do it for real. Well it looked like she did.

Chan Young walked over to the girl and coughed once. With a slightly disgusting gaze, he looked at her. “Get up!” He spoke with a low and husky voice, something that was given to him. “What’s your name pink head?” It was just as if he always used those words to her. “What are you doing here? Or are you lost?” With a smirk he looked at her. What was she actually doing here. Being a human in a nature area where you actually needed to be an animal? Yet he was doing the same, but he hadn’t his ceremony, so he wasn’t in much danger.