Spinner opende langzaam aan zijn ogen. De zonnestralen waren naar binnen gekropen en belichtte de kamer. Voor een moment was Spinner in verwarring. Dit was absoluut zijn kamer niet. Maar nog geen seconde na die gedachten voelde hij iets tegen hem liggen. Huid. Spinner keek omlaag en zag Jeremy. Lichtjes glimlachte hij wat. Nu besefte hij zich dan ook weer helemaal wat er was gebeurd. Wat een nacht was het geweest. Maar het was geweldig. Een nacht vol passie, vol liefde. Spinner was er blij om dat hij zo'n nacht met Jeremy kon delen. Jeremy was de eerste die hem zo'n nacht had gegeven en Spinner wilde dan ook dat Jeremy de enige zou blijven die hem zo'n gevoel gaf. Hij hield van Jeremy. Spinner glimlachte lichtjes en tilde zijn rechter hand op. Zachtjes liet hij zijn vingers door Jeremy zijn haar heen gaan. Vervolgens gleden zijn vingertoppen zachtjes over Jeremy zijn wang heen. Hij zorgde er daarna voorzichtig voor dat Jeremy alleen op het bed kwam te liggen. Spinner legde de deken wat meer over hem heen en drukte een kusje op Jeremy zijn voorhoofd. Hij liep daarna geruisloos naar de inloop kast toe en haalde er kleren uit. Een jogging broek, een hemd, een vest en sport schoenen. Hij zou zo een stukje gaan hard lopen. Dat vond hij altijd wel lekker zo vroeg in de ochtend. Maar eerst besloot hij de badkamer te bezoeken en te gaan douchen. Zodra hij aangekleed was ging hij naar beneden. Hij kwam daar het dienstmeisje tegen. Hij vroeg haar of ze een ontbijt op bed wilde brengen naar Jeremy. En of ze daar dan ook een roos met een kaartje bij wilde doen met de tekst; 'Goeiemorgen lief, hier een ontbijtje van mij. Hou van jou. Kus Spinner' Spinner drukte daarna oortjes in zijn oren. Hard lopen op muziek was nog altijd leuker. Spinner ging naar buiten en snoof de frisse buiten lucht eens op. Het was een zonnige ochtend. Dat maakte het alleen maar beter na zo'n fijne nacht te hebben gehad. Een vrolijke glimlach sierde zijn lippen waarna hij begon te rennen.
Spinner ging maar een kant op, hij kende het dorpje immers nog niet zo goed dus hij verzon maar een route. Het was immers niet moeilijk om de weg terug te vinden aangezien de grote witte villa nog al op viel. Spinner rende door een straat heen. Onderzoekend keek hij ondertussen in het rond. Het zag er allemaal ook zo verlaten uit. Spinner rende langs enkele steegjes heen. Steegjes waar het zon licht niet bij leek te kunnen komen. Ze waren zo donker en duister dat Spinner het er ook niet op waagde om er in te lopen. Hij hield zijn blik dan ook voor zich uit gericht en genoot van het mooie weer en de muziek in zijn oren. Tot dat hij plots werd vast gegrepen en een steegje in werd getrokken. Spinner keek geschrokken op. Gelijk werd hij bij de kraag gepakt en tegen de muur op gezet. Op het eerst opzicht dacht hij dat het Jeremy was en dat hij een grapje bij hem uit haalde. Maar toen Spinner zich op het gezicht voor hem kon richten merkte hij dat het Jeremy helemaal niet was. Nee het was een onbekende jongen samen met nog drie. De jongen keek hem met een grijns. ''Goeiemorgen knapperd'' Zei de jongen met een brede grijns. Een grijns waar van Spinner een rilling wil. ''W-wat wil je van me?'' Vroeg Spinner. Angst was in zijn stem te horen. Dit had hij dan ook totaal niet zien aan komen. De jongen grijnsde nog even waarna de grijns ineens verdween en Spinner een harde stomp in zijn maag kreeg. Spinner zijn ogen verwijdden terwijl hij gelijk zijn armen om zijn buik heen legde. De jongen liet hem los en Spinner zakte op de grond. ''W-waarom?'' Vroeg Spinner gelijk trillend. ''Die vriend van jou moet eens dimmen, hij denkt hier zo maar even de baas te kunnen komen spelen. Nu gaan we hem duidelijk maken dat het anders werkt hier'' Zei de jongen. Spinner kon woede in zijn stem horen. Spinner keek langzaam aan op naar hem. Maar de jongen liet hun blikken nog niet kruizen of hij gaf Spinner ene trap tegen zijn hoofd. Spinner klapte met zijn rug op de grond neer. Zijn handen grepen naar zijn hoofd. Tranen begonnen in zijn ogen te branden. ''A-aslje.. b-bl..'' Begon hij stotterend en in paniek terwijl hij dan ook wilde op staan. Maar de jongen die hem als eerste had aangevallen gaf een teken aan de anderen. Ze liepen op Spinner af waarna een hem terug op de grond duwde en vervolgens gingen ze alle vier los op hem door hem over al te schoppen waar ze maar schoppen konden. De jongen die het hele gedoe leidde stond grijnzend en met zijn armen over elkaar geslagen toe te kijken. Ja hij zou Jeremy wel eens een lesje leren.

Spinner had er gelijk spijt van dat hij er ook maar over nagedacht had om te gaan hard lopen. Hij had kunnen weten dat het niet veilig was in de achter buurt. Hij had veilig bij Jeremy in bed moeten blijven. Dan was dit niet gebeurt. Maar op dit moment had hij daar niks aan. Hij wilde dan ook weg kruipen maar hij tegen die vier? Hij had totaal geen kans zo. Hij werd dan ook overal getrapt. Spinner zou zowat bang zijn voor zijn leven. Zeker zodra hij bloed begon te proeven in zijn mond. Tranen liepen dan ook over zijn wangen. Hij wilde hier weg. Hij wilde naar Jeremy. Hij wilde veilig in zijn armen zijn. Plots meende hij Jeremy zijn stem te horen net voordat hij het bewust zijn leek te verliezen. Misschien kwam het wel juist daarom. Misschien was hij aan het hallucineren? Ineens voelde Spinner niets meer. Hij voelde geen getrap meer tegen zich aan. Waren ze weg? Was hij weg? Was hij dan toch.. Nee dan zou hij toch niet meer zo helder kunnen nadenken? Spinner opende langzaam zijn ogen terwijl hij stilletje op de grond bleef liggen. Zijn lichaam deed dan ook aan alle kanten zeer dus echt bewegen wilde hij ook niet. Kort was zijn zicht wazig tot dat zijn ogen het beeld voor hem verscherpte. Daar zag hij dan toch echt Jeremy staan. En achter hem stond de jongen die de aanval was begonnen. Spinner keek toe hoe Jeremy een mes in hem stak. Hij liet de jongen lijden voor wat hij had gedaan. ’’Jeremy..?’’ Zei hij zacht. Hij wilde Jeremy bij zich hebben. Jeremy richtte zich nu dan ook op hem en knielde bij hem neer. Hij hoorde hoe Jeremy zijn naam zacht uit sprak. Spinner gaf hem een wat zwak glimlachje. Jeremy tilde hem vervolgens in de armen op. Spinner kneep zijn ogen dicht terwijl hij zijn hoofd tegen Jeremy zijn schouder aan legde. Het deed pijn. Maar in ieder geval zou hij nu terug naar huis gaan met Jeremy. Spinner keek bij die gedachten lichtjes op naar hem.
Eenmaal terug in de villa werd Spinner op een bank neer gelegd. Er kwam een jongen bij hem die hem zijn wonden kwam verzorgen. Spinner sloot zijn ogen en liet het maar over zich heen komen. Hij kon toch weinig doen nu. Hij hoopte maar dat hij geen te diepe wonden had. Hij was niet zo’n held wat betreft hechtingen en zo. Uiteindelijk voelde hij geen aanrakingen meer bij zijn lichaam. Hij hoorde de jongen zeggen dat het wel goed kwam maar dat hij wel rust nodig had. Iemand zoals hij en stil zitten? Dat ging nog lastig worden.  Spinner opende zijn ogen langzaam aan weer en zag de jongen van hem weg gaan. Zijn blik viel daarna op Jeremy die weer bij hem neer knielde en een hand op zijn wang neer legde. Spinner keek hem in de ogen aan en glimlachte even lichtjes naar hem. Hij merkte dan ook de bezorgde blik op. Spinner wilde er iets op zeggen. Immers hoefde Jeremy zich geen zorgen te maken. De jongen had gezegd dat het goed zou komen met hem, dus dat zou dan vast ook wel zo zijn. Echter haalde Jeremy zijn hand ineens van zijn wang af en draaide hij zich vervolgens dan ook weg van hem terwijl hij hem hoorde mompelen dat het zijn schuld was. Spinner keek licht wat verbaasd naar hem. ’’Jeremy?’’ Zei hij zacht tegen hem in de hoop dat hij zijn aandacht had. Vervolgens tilde hij moeizaam een hand op en pakte daar de vrije hand van Jeremy mee vast. ’’Jeremy het is niet jou schuld, ik had moeten nadenken om zo maar een achterbuurt in te gaan’’ Zei Spinner zacht tegen hem. Hij liet zijn duim stilletjes over de huid van Jeremy zijn hand heen gaan. ’’Je hoeft je geen zorgen te maken Jeremy, ik ben zo weer beter. Echt’’ Zei Spinner vervolgens dan ook tegen hem met een licht glimlachje. Hij wilde dan ook niet hebben dat Jeremy zichzelf zo de schuld gaf. ''Kom je bij me zitten?'' Vroeg hij daarna dan ook terwijl hij lichtjes aan Jeremy zijn hand trok.

Stilletjes had Spinner Jeremy zijn hand vast gepakt. Geruststellend liet hij zijn duim over de huid van Jeremy zijn hand heen gaan. Echter leek Jeremy niet overtuigd te zijn over zijn woorden. Jeremy trok zijn hand los en zette dreigend een stap naar hem toe. Spinner keek verbaasd op naar hem. Hij zag hoe geïrriteerd Jeremy keek. Het was bijna een kwade blik. Spinner slikte dan ook eens. Had hij dan toch wat verkeerds gezegd? Blijkbaar. Spinner wist dan ook niet goed hoe hij zich nu moest voelen nu dat Jeremy hem zo benaderde. Al dat hij kon doen was wachten wat er zou gebeuren want in beweging komen ging ook een beetje moeilijk nu. Hij was allang blij dat hij zijn hand had kunnen op tillen en die van Jeremy had kunnen vast pakken. Immers lag die hand weer op zijn buik. Plots begon Jeremy tegen hem te schreeuwen. Spinner keek verbaasd naar Jeremy terwijl hij naar zijn woorden luisterde. Lichtjes voelde hij dan ook paniek van binnen. Ja hij vond het echt niet leuk als Jeremy zo deed. Het deed hem er dan ook aan herinneren hoe Jeremy hem had willen vermoorden. Dat maakte dat hij zich licht wat angstig begon te voelen. Spinner zette zijn handen tegen de bank aan en zette zich moeizaam wat rechter. Jeremy bleef maar door praten in de harde toon. Spinner kreeg een naar voor gevoel door de woorden. Hij begon het idee te krijgen waar dit heen ging. Langzaam aan voelde hij het dan ook weer branden in zijn ogen. Hij wilde het niet maar hij kon het niet meer houden zodra Jeremy van hem weg stapte en hem nog wel met een grijns zei dat het over was. Spinner zijn ogen vergrootte. Ze glinsterde. Maar niet van geluk. De eerste twee tranen gleden over zijn wangen en belandde op zijn schoot. Zodra Jeremy de kamer uit ging schoot hij gelijk recht en stond op. Hij dacht er dan ook niet over na. Hij wilde Jeremy tegen houden. ’’Jeremy, wacht!’’ Zei hij Jeremy nog na. Maar zodra hij stond voelde hij gelijk dat zijn lichaam nog niet zoveel kon hebben. De jongen die opdracht was gegeven om het maar het station te brengen schoot hem dan ook te hulp en ondersteunde hem. Spinner keek op naar de jongen. Ergens hoopte hij dan toch dat het Jeremy was. Maar nee. Dit was de realiteit. Geen romance. Jeremy meende het echt wat hij had gezegd en nu was hij weg.
Spinner vroeg de jongen hem te helpen naar hun slaapkamer. Naja, inmiddels was het dan ook niet meer hun slaapkamer. En dat na gister. Gister was het al nog zo leuk geweest, en nu.. Gelijk de tweede dag al weer. De jongen hielp hem met zijn tas in te pakken. Spinner zat ondertussen op het bed. Hij keek zwijgend voor zich uit. Zijn ogen waren rood door de tranen. Hij kon het niet geloven. Alles was in een klap voorbij. Spinner zijn blik gleed langzaam aan naar het bed. Gisteren. Alles wat er toen gebeurt was schoot door zijn gedachten heen. Hij voelde de tranen weer op komen maar slikte ze gelijk weg. ’’Uw tas is gereed, zullen we gaan?’’ Vroeg de jongen aan hem. Spinner schudde plots zijn hoofd. ’’Zou je mij even alleen willen laten?’’ Vroeg Spinner aan hem. De jongen keek wat verbaasd maar knikte uiteindelijk eens. Wat kon het kwaad? De jongen snapte ook wel dat Spinner door het gebeuren verdrietig was. Immers had hij er wel wat van mee gekregen. Spinner hoorde de jongen weg gaan. Zodra de deur dicht viel legde Spinner zich op zijn zij op het bed neer. Hij plaatste een hand op het kussen die aan Jeremy zijn kant had gelegen. Zijn vingers gingen er zachtjes over heen waarna hij het kussen vast nam in zijn armen en dicht tegen zich aan drukte. Of het nou pijn deed of niet aan zijn lichaam. De pijn kon nog altijd niet tippen aan de pijn die Spinner voelde zodra Jeremy hem had gezegd dat het over was. Echter wilde Spinner niet weg bij Jeremy en dus bleef hij zo liggen. Het kussen rook dan ook naar Jeremy wat ontspannend aan voelde. Langzaam aan vielen Spinner zijn ogen dicht waarna hij in een diepe slaap viel. Dat kon dan ook niet anders door wat er was gebeurd.

Spinner had de jongen weg laten gaan en was vervolgens in slaap gevallen met Jeremy zijn kussen in zijn armen vast geklemd. Hij had het gewoon niet gekund. Hij wilde niet weg bij Jeremy, maakte hem niet uit wat Jeremy er van dacht. Voor hem was het meer dan duidelijk dat ze bij elkaar hoorden ongeacht wat er ook maar om hen heen gebeurde. Spinner hield van Jeremy en hij wilde hem absoluut niet kwijt. Echter zou Spinner niet lang blijven in de villa. Jeremy had hem gevonden. Samen met een andere jongen bracht hij hem naar huis. Spinner had niets van het hele gebeuren in de gaten. Hij had zich zo moe gevoeld. Hij was nu in een diepe slaap die gevuld was met dromen. Mooie maar ook vervelende dromen. Af en toe bewoog hij dan ook wel eens wat in zijn slaap of mompelde hij iets. Maar verder niets. Spinner sliep dan ook gewoon verder zodra hij door Jeremy op zijn bed werd gelegd. Hij kreeg er niets meer van mee dat zijn grote liefde hem voor goed verliet.

Weken verstreken. Spinner had niet anders kunnen doen dan beter worden. Hij was dan ook nog langs een dokter geweest om alles na te laten kijken maar zijn wonden zouden vanzelf weer helen en de pijn zou uiteindelijk weer weg zijn. Echter was er een deel dat pijn deed binnen in hem, en dat ook niet zomaar zou kunnen helen. Spinner betwijfelde of het ooit zou helen. Het had even geduurd nadat hij was wakker geworden maar hij besefte daarna wat er gebeurt was. Hij besefte ook dat Jeremy de enige had kunnen zijn die hem thuis had gebracht. En daarmee had Jeremy hem dan ook duidelijk gemaakt dat hij een keuze had gemaakt. Blijkbaar wilde Jeremy het geen wat tussen hen was tussen zijn vingers weg laten glippen. Het deed Spinner pijn. Ergens had hij dan ook terug gewild. Maar aan de andere kant.. Spinner deed elke dag weer opnieuw een poging weer terug een leven te leiden. Nu dan maar zonder Jeremy.Al dacht hij nog vaak genoeg aan hem en vroeg hij zich dan ook af hoe het met hem ging. Zo makkelijk ging het dus ook niet. Hij was dan ook druk bezig met soliciteren en al. Immers had hij geld nodig voor zijn appartement.
Spinner liep door het centrum heen. Af en toe begroette hij eens iemand met een glimlach. Ja hij wat rustiger geworden sinds dat hij in elkaar was geslagen en het gebeuren tussen hem en Jeremy. Maar dat wilde niet zeggen dat dat vrolijke karakter in hem helemaal verdwenen was. Dat zeker niet. Spinner liep af en toe eens een winkel uit en in. Hij vroeg dan of hij er kon komen werken. Negen van de tien keer kreeg hij dan een formulier in de handen gedrukt die hij moest invullen. Na even was Spinner bijna alle winkels die hem wel aan stonden langs geweest. Kalm ging hij een steegje. Het was een kortere weg die leidde naar het appartementen complex waar hij woonde. Echter, zodra Spinner een paar stappen het steegje in gedaan had, hoorde hij rare geluiden. Langzaam aan liep hij verder. Hij wilde wat zeggen maar op dat moment viel er ineens iemand voor hem neer. Spinner schoot van schrik achteruit en merkte al snel dat de persoon dood was. Spinner zijn ogen verwijdde wat waarbij hij dan ook eens slikte. Een schim verscheen achter het lijkt. Spinner keek langzaam aan op en meende het silhouet van de schim te herkennen. Echter zodra de schim beter zichtbaar werd verwijdde zijn ogen wat meer. ''Jeremy..'' Was het enige wat hij wist uit te spreken.

Spinner zijn blik was gevallen op het silhouet achter de dode man. Het silhouet werd duidelijker en Spinner herkende hem. Hoe kon hij hem niet herkennen. Voordat hij het wist ontsnapte de naam zijn lippen. Jeremy. Het was Jeremy. Spinner voelde een moment van enthousiasme. Tot dat hij zich snel genoeg weer herinnerde wat er was gebeurt. Spinner slikte eens en keek kort weg zodra Jeremy naar achteren stapte. Ja ze wisten beide nog maar al te goed wat er was gebeurt. Dat was duidelijk. Jeremy sprak nu dan ook zijn naam uit. Langzaam aan keek Spinner op naar hem. Zijn blik gleed over Jeremy zijn gezicht heen. Van zijn zachte lippen naar zijn neus en wangen en ze eindigde bij zijn ogen. Die mooie diepe donkere ogen. Spinner kon het niet helpen dat hij het er bij dacht. Jeremy was nog steeds net zo aantrekkelijk. Hij had dan ook niet anders verwacht. Jeremy wende zijn blik plots af en schopte het lijk van hen weg. Spinner schrok van de plotse beweging en deed een stap naar achteren. Zijn blik viel kort op het lijk waarna zijn blik terug naar Jeremy schoot om te zien waar hij zich nu bevond. Jeremy stond tegen de muur aan zodat het pad weer helemaal voor hem vrij was. Spinner volgde het pad voor enkele seconde met zijn ogen. Jeremy bood ondertussen zijn excuses aan omdat hij hem zou hebben op zitten houden. Spinner kon zich niet eens meer herinneren wat hij van plan was om te gaan nu. Nee zijn gedachten waren nu enkel maar bij Jeremy. Spinner zijn blik gleed naar Jeremy zijn gezicht. Hij zag hoe hij naar de grond keek. Was hij van plan om hem zo te laten gaan? Jeremy schonk hem dan ook geen blik meer. Zijn ogen stonden op de grond gericht. Spinner slikte eens. Misschien moest hij maar gewoon gaan. Misschien was dat het beste. ’’Het is oke’’ Zei Spinner zacht tegen hem. Hij begon vervolgens te lopen. Maar hij kwam niet verder dan Jeremy. Spinner voelde zijn lichaam drukken. Zijn verstand zei; Gaan. Maar zijn gevoelens dwongen hem te blijven bij de jongeman waar hij zich zo aangetrokken tot voelde. Dat gevoel was nooit verdwenen.
Spinner keek op zij naar Jeremy. Zijn ogen sloten zich half. Langzaam aan draaide hij zich naar hem toe. ’’Jeremy..’’ Begon hij maar hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Hij kwam voor hem staan. Hij tilde zijn handen op en wilde die tegen het gezicht aan leggen. Maar hij bedacht zich en wilde ze vervolgens op Jeremy zijn schouders plaatsen. Maar weer bedacht hij zich. Was het wel verstandig om hem aan te raken? Hoe graag hij hem ook wilde knuffelen. Misschien was het maar even beter van niet. Spinner liet zijn handen dan ook langzaam aan weer zakken zonder iets van Jeremy aan geraakt te hebben. Spinner slikte eens. ’’Ik heb je gemist Jeremy..’’ Zei Spinner zacht tegen Jeremy. ’’Ik bedoel ik mis je nog steeds’’ Gooide hij er al gauw achteraan. Het was dan ook waar. Er was geen dag voorbij gegaan dat hij niet aan Jeremy had gedacht. Spinner keek kort weg maar algauw weer terug naar Jeremy. Een wat verloren blik hing in zijn ogen. Hij wist gewoon niet wat te doen. Dat gevoel dat hij had toen hij Jeremy niet kwijt wilde. Dat kwam weer helemaal terug. ’’H-hoe gaat het nu met je?’’ Vroeg Spinner zacht aan hem. Een lichte trilling was te horen in zijn stem. Dit omdat hij al die gevoelens weer voelde terug komen. De goede en de slechte. Hij was zo blij dat hij Jeremy weer zag, maar wat was nu het volgende? Zou Jeremy bij hem blijven of er gelijk vandoor gaan?

Spinner had twee optie’s; Gaan of blijven. Zijn verstand had gaan gezegd. Maar zijn gevoelens. Die gevoelens die zo graag wilde dat hij bij Jeremy bleef smeekten hem haast om te blijven. En dat was dan ook wat er gebeurde. Spinner zag Jeremy nu eindelijk weer. Hij had hem echt gemist. Ook al had hij zichzelf gezegd uit zijn buurt te blijven nadat Jeremy hem terug naar huis had gestuurd. En zelfs toen had Spinner nog willen blijven. Echter was hij alsnog thuis geeïndigt. Dat was voor Spinner een teken geweest. Jeremy had op gegeven wat ze hadden. En dus had hij zijn schouders er onder gezet en besloten een poging te doen verder een leven te leiden zonder Jeremy bij zich. Dat had hij kunnen volhouden. Maar nu dat Jeremy zo in levende lijfen voor hem stond. Hoe kon hij hem zo maar de rug toekeren? Spinner kon dat gewoon niet en zou dat dus ook niet doen. Hij voelde de neiging om Jeremy te omhelzen. Om tenminste zijn gezicht even in zijn handen te voelen. Maar Spinner liet het zitten. Misschien was het nog maar even beter van niet. Hij keek Jeremy in de ogen aan. Hij vertelde hem dat hij hem miste. Jeremy week zijn blik af, beet op zijn onderlip. Wat ging er na die woorden in hem om. Dat was iets wat Spinner zich gelijk af vroeg. Maar Jeremy gaf niet veel vrij. Hij bleef dan ook van hem weg kijken. Spinner had hem vervolgens gevraagd hoe het nu met hem ging. Was zo’n gesprek verkeerd om te beginnen? Nee hij wilde met Jeremy praten. Hij wilde weer bij hem zijn. Hij kon zichzelf er gewoon niet meer van weer houden. Na die woorden keek Jeremy hem weer aan. Spinner schrok wat van de blik die Jeremy hem gaf. Zo kil. Spinner slikte eens. Jeremy begon te praten. Hij klonk spottend, zijn woorden waren spottend. Spinner voelde een naar drukkend gevoel. Waarom deed Jeremy nou zo? Jeremy grijnsde er dan ook nog bij. Waarom? Dat was het enige wat Spinner zich af vroeg. Jeremy zijn uitdrukking veranderde ondertussen naar serieus. Jeremy kwam dan ook voor hem staan en sprak verder. Jeremy keek hem nu net zo spottend aan als de toon die hij bij zijn woorden gebruikte. Langzaam aan deed Spinner dan ook een stap van hem weg waarna hij zich met zijn rug naar Jeremy toe draaide. Hij kneep zijn ogen dicht.
Spinner voelde ze weer branden in zijn ogen. Maar hij wilde ze niet vrijlaten, niet weer. Het deed hem pijn dat Jeremy zo tegen hem deed. Hij wilde Jeremy niet zo mee maken. Hij wilde het leuk en gezellig met hem hebben. Ongeacht wat er was gebeurd. Hij zou Jeremy toch nooit kunnen vergeten. Hij wilde zijn leven met hem delen. Echter werd dit hem weer te veel. Misschien dan toch maar gaan? Op dat moment schoten Spinner zijn ogen open. Natuurlijk. Jeremy wilde dat hij ging. Maar beiden wisten ze hoe ze zicht voelden. Waarom weg drukken? Dat had totaal geen zin want het zou de rest van hun leven bij hun blijven hangen. En uiteindelijk zouden ze er nog meer spijt van krijgen dat ze niets met hun gevoelens deden. Spinner draaide zich gelijk om. Hij kwam terug voor Jeremy. Hij keek hem in de ogen aan waarna hij Jeremy zijn gezicht ineens in zijn handen vast nam en zijn lippen op die van hem drukte. Spinner hield zijn ogen gesloten. Drukte met zijn lippen een zacht teder kusje op die van Jeremy. ’’Ik hou van je Jeremy’’ Zei hij zacht tussen hun lippen door. Hij opende zijn ogen en keek Jeremy aan. Hij ging met zijn gezicht wat naar achteren. Langzaam aan haalde hij zijn handen van Jeremy af. ’’Je hebt gelijk, onze relatie is niet ideaal. Maar we kunnen toch niet zomaar opgeven. Elke relatie heeft wel iets. Toevallig heeft die van ons wat meer dan ieder andere relatie. Maar wat is een relatie zonder obstakels? Wat is een relatie zonder voor elkaar te hoeven vechten? Het is liefde Jeremy en ik ben niet van plan om dat wat wij hebben op te geven. Ik wil aan je zijde zijn maakt niet uit wat ons nog te wachten staat.’’ Zei Spinner nu dan ook tegen Jeremy. Hij sprak zijn gevoelens nu dan ook echt uit. Nu hij dat besefte keek hij kort wat weg waarna zijn blik langzaam aan terug op Jeremy viel.

Spinner was niet van plan om Jeremy op te geven. Hij was misschien al die tijd uit zijn buurt gebleven nadat Jeremy hem terug had gebracht naar huis. Maar nu stond Jeremy recht voor hem. Al die gevoelens van toen voelde hij in een klap terug komen. Het bloed stroomde in een snel tempo door zijn aderen heen wat aangedreven werd door zijn snel kloppende hart. Dat snel kloppende hart en al die gevoelens dreef hem dan ook aan tot de volgende beweging; Hij nam Jeremy zijn gezicht in zijn handen en kuste hem. Spinner sloot zijn ogen. Het maakte hem niet uit hoe Jeremy zou reageren. Hij wilde hem gewoon laten merkten dat hij honderd procent voor hem ging. Misschien nog wel veel meer dan dat. Spinner maakte zich uiteindelijk weer los van Jeremy. Niet dat hij het echt wilde maar hij moest Jeremy echt laten blijken dat hij niet van hem weg wilde. Hij bleef voor hem staan en vertelde hem dat hij van hem hield. Daarna volgde nog wat woorden. Waarin hij Jeremy dan ook duidelijk wilde maakte dat welke obstakels ze ook maar tegen zouden komen, hij aan Jeremy zijn zijde zou blijven.
Jeremy wende zijn blik met een zucht af na zijn woorden. Spinner slikte eens. Ergens hoopte hij dat hij tot Jeremy was door gedrongen en dat hij zou begrijpen dat Spinner nu echt niet zomaar op zou geven als het om hem ging. Maar Spinner begon al aardig twijfel te trekken zodra Jeremy hem een iets wat kille blik gaf. Zouden er weer botte en kille antwoorden komen? Spinner bereidde zich maar voor op het ergste. Jeremy gaf antwoord. Spinner luisterde naar zijn woorden. Kort week hij zijn blik af en slikte weer eens. Hij wist niet goed hoe hij daar op moest reageren. Spinner wist dat Jeremy gelijk had. Spinner en Jeremy waren wat dat betreft totaal het tegenover gestelde. Jeremy was heel erg sterk. Spinner juist niet. Had hij nou maar een ander dier gehad. Dan had hij nog indruk op Jeremy kunnen maken. Plots voelde hij een hand op zijn schouder. Spinner keek gelijk naar de hand waarna zijn ogen in die van Jeremy keken. Hij luisterde naar de woorden die Jeremy hem gaf. Spinner keek hem voor enkele seconden in stilte aan. Langzaam aan kwam hij dichter bij hem. Hij legde zijn armen zachtjes om Jeremy zijn hals heen. De zijkant van zijn gezicht plaatste hij tegen die van Jeremy. '' You are not 'just' someone to me Jeremy. You are my love. I'm willing to risk my whole life to be with you. There is nowhere else I want to be then at your side.'' Fluisterde hij in Jeremy zijn oor. Zachtjes drukte hij zijn lippen op Jeremy zijn wang en gaf hem zo een klein kusje. Hij kwam met zijn gezicht terug voor die van Jeremy. ''I'm sure about this Jeremy'' Zei hij tegen hem en gaf hem daarbij een bevestigend knikje.

Voor een moment had Spinner getwijfeld door de woorden van Jeremy die vooral de obstakels uit de weg ruimde. Jeremy had daar gelijk in. Spinner was lang niet zo sterk. Ergens zou hem dat waarschijnlijk ook wel dwars gaan zitten. Maar dat zou hem er niet van weerhouden om bij Jeremy te zijn. Hij hield van Jeremy. Hij was alles voor hem en Spinner was nog bereid om zijn leven voor hem te geven. Na enkele seconden stilte was hij op Jeremy afgestapt en had hij hem omhelst. Hij maakte hem met enkele woorden duidelijk dat hij zijn leven met Jeremy wilde delen en met niemand anders. Vervolgens gaf hij hem een kusje en bevestigde hij met een knikje dat hij er zeker van was dat hij bij Jeremy wilde zijn. Hoe kon hij daar niet zeker over zijn? Jeremy was al waar hij aan dacht. Hij voelde Jeremy zijn armen om zich heen. Het voelde warm en vertrouwd aan. Hij voelde dan ook de neiging om zich dichter tegen hem aan te drukken. Hij had alles van hem gemist. Zijn stem. Zijn lichaam. Gewoon alles. Jeremy drukte hem bij die gedachten tegen zich aan. Spinner werd daardoor gelijk uit zijn gedachten gehaald. Hij keek hem glimlachend aan. Algauw belandde Jeremy zijn lippen op die van hem. Spinner sloot zijn ogen en kuste Jeremy zachtjes terug. Voor enkele seconden stonden ze zo weer van elkaar te genieten. Het liet Spinner al weer smachten naar meer maar dat zou nog even moeten wachten.
Jeremy liet hem los. Opgewekt zei hij Spinner dat ze zijn spullen zouden gaan halen. Spinner voelde zich weer helemaal gelukkig worden. Hij vond het dan ook leuk om Jeremy zo te zien. Spinner wilde antwoorden maar Jeremy nam zijn hand al vast en zo gingen ze samen verder. "Laat je dit keer wel de voordeur heel?" Zei Spinner nog gauw met een flauw glimlachje tegen Jeremy. Uiteindelijk waren ze dan bij Spinner zijn appartement aangekomen. Jeremy zou buiten op hem wachten. Spinner gaf hem nog snel een kusje en keek hem met een gelukkige fonkeling in de ogen aan waarna hij naar binnen ging en alles bij elkaar nam in een grote tas. Misschien dat enkele kledingstukken achter bleven maar die waren toch al oud. Na enkele minuten was hij terug bij Jeremy. Hij sloot de voordeur van het appartement. Hopelijk bleef die nu voorgoed dicht. Spinner nam Jeremy zijn hand vast. Zijn duim gleed even op een wat speelse manier over de huid van Jeremy zijn hand heen. "Laat me maar eens zien wat je van ons rijk hebt gemaakt" Zei Spinner glimlachend tegen hem. Hij legde zijn andere hand tegen Jeremy zijn gezicht en gaf hem zo een wat intensere kus met gesloten ogen. Ja het was moeilijk om nu van Jeremy af te blijven. Na de kus keek Spinner hem wat speels in de ogen aan en gaf hem er een knipoog bij waarna hij zijn hand van Jeremy zijn gezicht afhaalde en hem gelijk al mee trok richting het metro station.