Oh shit. In een hoog tempo drukte Sarah zich door de mensen menigte heen, maar ze wist al dat het tevergeefs was. Ze zag de deuren van de trein dichtklappen, maar toch bleef ze doorrennen. Als ze geluk had, kon ze nog naar binnen glippen... Het was ook eigenlijk haar eigen schuld dat ze laat was. Sarah was tot veel te laat in het barretje gebleven, had veel te langzaam haar drankje opgedronken. Zo leuk was die bar niet eens geweest en de drankjes waren veel te prijzig, maar Sarah was er toch maar naar binnen gegaan. Nu had ze daar lichte spijt van. Eindelijk wist ze de trein te bereiken, maar alle deuren zaten stevig dicht en de trein begon te rijden. Zacht vloekend liep Sarah mee. Langs de rand van het perron waren er veel minder mensen, dus kon ze met gemak meelopen. Shit. Trein gemist. Na een stuk of tien stappen bleef ze stilstaan en drukte ze de palm van haar hand tegen haar hoofd. Fronsend keek ze de trein na, die steeds kleiner en kleiner werd naarmate hij verder en verder reed. Dit kon ze dus echt niet gebruiken. Na de trein doelloos nagekeken te hebben, draaide ze zich op de ballen van haar voeten naar het informatiebord. Vanaf hier kon ze nog net de kleine lettertjes lezen. Laatste trein richting Woodley. En zij had hem gemist.

"Ah, fuck," mompelde ze zachtjes. De shapeshifter keek over haar schouder nog even naar de trein, die in de verte een bocht maakte en uit het zicht verdween. Doelloos bleef ze daar uiteindelijk een staan, terwijl ze haar hand liet zakken en in de zak van haar leren jasje stak. En nu? Geld voor een hotel of motel had ze niet, zelfs niet voor die crappy dingetjes buiten de stad. Op zich zou ze een bos op kunnen zoeken en daar als hyena de nacht kunnen spenderen, maar dat idee stond haar nou niet echt aan. Misschien zou ze op het station op een van de bankjes kunnen pitten, maar dat zouden de medewerkers waarschijnlijk niet op prijs stellen. "Shit," zuchtte ze toen wat luider, waarna ze zich omdraaide en -- Met haar neus veel te dicht tegen iemand aankwam. Geschrokken en op haar hoede zette Sarah een stap naar achter, waarna ze het gezicht van diegene die achterhaar gestaan had zocht. "Oh, sorry," zei ze, waarna ze de ander met ogen tot spleetjes geknepen aankeek. Wat deed diegene überhaupt zo dichtbij?

Tegenover haar stond een blonde dame. Een mooi meisje, in de bloei van haar leven en waarschijnlijk ook nog succesvol in alles wat ze deed. Heel anders dan Sarah zelf, die eigenlijk een douche moest nemen en met haar versleten schoenen en tas een verlepte reiziger leek. "Eh, ik ben bang van wel," antwoordde Sarah het meisje die zich verontschuldigd had. "En de laatste. Ik heb gecheckt, en je kan ook niet meer via andere steden. Je zit dus vast hier, behalve als je een auto of heel veel geluk hebt." Misschien vond haar mede treinmisser dit interessant om te weten. Sarah wel. Ze had het opgezocht terwijl ze zich naar het station gehaast had. De laatste treinen vanuit Soulsilver en Oldbrook vertrokken voordat de trein vanuit Griffinbeach daar aan zou komen. Hoera.

Voorzichtig trok Sarah toen haar wenkbrauw op en bekeek ze de dame tegenover haar even van kop tot teen. "Zit je in de problemen?" vroeg ze, en hoewel ze een ruwe stem was, was sympathie duidelijk hoorbaar. Ze had zelf vaak genoeg in deze situatie gezeten, hoewel het voor haar waarschijnlijk anders was geweest. Sarah had toen te maken gehad met pissige familie en chagrijnige 'werkgevers'. De jongedame tegenover Sarah leek niet echt het type dat met hetzelfde soort mensen als zij omging. Zo netjes. Waarschijnlijk rook ze naar de allernieuwste en duurste geurtjes. Fancy hoor...

Sarah trok haar wenkbrauw wat op toen de vrouw tegenover haar vertelde dat ze niet in de problemen zat. Oh? Ze formuleerde haar antwoord op een nogal sarcastische manier, hoewel ze dit misschien niet zo bedoelde. Deze dame leek Sarah veel te zakelijk om sarcastische opmerkingen te maken. Ze voegde er vervolgens aan toe dat ze nu nog een dag in de stad moest blijven, waarna ze glimlachte en met haar ogen rolde. Een lach verscheen om Sarah's lippen. Ja, zij zelf ook, hoewel het voor Sarah geen probleem was. De enige reden dat zij naar Woodley wilde, was omdat ze de grotten van Corfort wilde opzoeken. Ceremonie plekken. Zij had zelf buiten Kaechan haar ceremonie gekregen, en tot kort kon het haar geen ruk schelen hoe die dingen in dit gebied gingen, maar misschien was het eens tijd dat ze wat info opdeed over haar mede-Shapeshifters.

Toen de blonde vrouw tegenover opmerkte dat Sarah daar vast wel alles vanaf zou weten, verdween de glimlach een beetje. Ze had eigenlijk geen idee wat de ander daarmee bedoelde... "Eh," zei ze daarom dus maar, waarna de frons weer terugkeerde op haar gezicht, "Ik denk 't. Zo te zien zitten we wel ongeveer in dezelfde situatie." Allebei vast in deze stad. Hoewel deze dame tegenover Sarah waarschijnlijk wel ergens terecht kon. "Ik... Ik ben Sarah," stelde ze zichzelf toen na lichte twijfel voor, en met een wat geforceerde glimlach op haar gezicht stak ze haar hand naar de ander uit.