“Those who mind don’t matter and those who matter don’t mind.”

Voor hem was dit een win hoor. Zij die niet reageerde op zijn opmerkingen maar enkel en alleen op de bewegingen die hij maakten. Beter kon niet. Al moest hij natuurlijk meegeven dat hij ook reageerde op haar handelingen, hoe kon het ook anders right? Olivia was niet een van de lelijkste dus hij zou hier net zo hard van genieten als zij. Dat kleine verleidelijke glimlachje dat ze zijn kant had opgestuurd was zelfs niet eens nodig. Momenteel was hij op het punt dat hij tot grotendeels alles in staat was. Op wat hij het moest steken wist hij niet, maar dat boeide al heel lang niet meer.

‘Be carefull what you wish for.’ Prevelde hij zachtjes tegen haar lippen aan waarop hij haar even in de ogen aanstaarde. Een vrij intiem moment zou je denken, maar voor hem was het enkel een moment van lichte spanning op bouwen. Om dan toch zijn lippen in haar nek te plaatsen. Haar lichaam krulde omhoog tegen het zijne aan en hij kon er even niets aan doen maar een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht. Snel genoeg hadden zijn handen zich een weg gevonden naar haar onderrug terwijl hij gewoon verder ging met het geven van de zachte beetjes in haar hals. Een zwak plekje van haar blijkbaar aangezien ze het niet had kunnen weerhouden om te kreunen. Ghehe, opmerkzaamheid weet je wel!

Voor heel even had hij huiverend adem gehaald toen haar handen over zijn borst gingen en ze haar lippen langs zijn schouder liet strelen. Een duizendtal kleine rillingen trokken over zijn lichaam toen ze had gebeten en hij had er niets aan kunnen doen om zijn spieren heel kort op te spannen bij die actie. Dit was even niet gezond. Het grijnsje op zijn gezicht hield toch stond toen ze hem dichter naar haar toe trok; zachtjes streek hij met zijn vingers over haar heup. Plagend streelde hij met zijn tong langs haar lippen om haar al heel snel weer te kussen. Als een kleine ninja was Xavier de kamer komen binnen trippelen en vond de puppy het helemaal geweldig om alles eventjes te verstoren. Met een plofje was de hond op het bed terecht gekomen om daarna als een razende op hun af te rennen en tegen Dean aan te springen. Met een fronsje keek hij even van Liv’s gezicht naar het blije bakkes van de puppy. Perfecte timing hoor. Met een grijnsje rolde hij van haar af zodat Xavier tussen hen in kon komen liggen. ‘Wel, hondjes.’ Sprak hij met een brede grijns terwijl hij even zijn schouders op haalde. Voor heel even gleden zijn ogen over haar lichaam heen. Misschien moest hij Xavier maar eventjes bedanken of zo. God mocht weten wat er anders misschien was gebeurd.

“Those who mind don’t matter and those who matter don’t mind.”

Dat Xavier plots tussen beide was gekomen liet hem ergens toch wel lachen. Met een fronsje keek hij haar eventjes aan toen ze overeind kwam en het shirt weer aan trok. Natuurlijk zag hij haar gezicht vertrekken, dat viel hem onderhand wel op. ‘Is alles oké met je enkel?’ Sprak hij toch met enige bezorgdheid in zijn stem waarop hij wat half overeind kwam en zich zo half naar haar heen draaide al leunend op zijn elleboog. Met een kleine grijns keek hij even naar Xavier die maar al te snel was gaan liggen en genoot van de aandacht die hij kreeg. Die hond was zo aandoenlijk, nu nog dan. Als hij groter zou worden dan moest hij maar even een minder schattige uitstraling krijgen hoor, anders haalde het niet veel uit om een hond te hebben. Nee, wie probeerde hij wat wijs te maken. Dean kon zelf wel voor waakhond of naja waakkat spelen.

‘Je weet het, als je wat nodig hebt moet je het maar zeggen.’ Glimlachte hij nog even naar haar terwijl hij zich uiteindelijk ook op zijn rug liet neer ploffen en nog even naar de plafond staarde wachtend tot de slaap hem zou gaan tackelen. Xavier zelf was mooi tegen hem aangekropen zoals de puppy elke nacht deed, yeah alles was weer cool. Buiten het feit dat er nu nog iemand anders mee in zijn bed lag, maar daar hadden beide jongens zich al over gezet hoor. Xavier kon overal slapen of hij nu veel plaats had of niet. Uiteindelijk viel hij met een kleine grijns op zijn gezicht toch in slaap, hoewel het niet zo heel diep was. Nah, Dean bleef waakzaam wat dan ook.