It spies on you, every hour of every day

Onderwerp: It spies on you, every hour of every day zo apr 12, 2015 8:26 pm

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

Hij wist dat deze plek redelijk kort lag bij Ironbarrow maar de ondergrond deed dat helemaal niet vermoedden. Het was dan wel lente, redelijk mooi weer met een zonnetje dat door de wolken heen drong; maar de modder was opmerkelijk. De man deed zijn jas uit en legde deze over zijn arm. Hij liep rustig verder en hoorde hoe zijn mooie schoenen af en toe een vies 'plop' geluid maakten in de modder. De Mechelse herder liep een zevental meter voor de grijzende man. Politieman of niet, hij had deze dag vrij genomen ook al vond zijn baas dat niet zo een leuk idee. Hij had net nog iemand opgeruimd die een gevaar was en John voelde zijn wapen nog nagloeien door het stof van zijn jas. Hij voelde het tegen zijn arm. "I don't particularly like killing people, but I'm very good at it", mopperde hij toen de hond hem een verwijtende blik toewierp. "Bear, stop judging me, you're just a dog." De hond begreep hem natuurlijk niet. Hij begreep alleen Nederlands. Maar John kon niet echt goed Nederlands. Hij kon enkel woorden als 'zit', 'afliggen', 'volg haar' of 'volg hem'. De grijsharige man dacht nog voetstappen te horen dus veranderde hij zijn pas. Hij hield een halve seconde in en hoorde inderdaad voetstappen. Hij hield halt en trok in een vlotte bewegign zijn wapen van uit zijn zak van de jas waarna hij het richtte op zijn 'achtervolger'. Toen hij zag dat het een man was die er niet zo gevaarlijk uitzag, twijfelde hij of hij zijn wapen weg zou steken of niet. "Are you following me, mister?" vroeg John de man. Nu hij zijn wapen getrokken had moest hij wel weer zijn politierol opnemen. Geen John Reese vandaag, weer een keer John Riley. Agent Riley. Hij keek de jongeman nog steeds aan met een serieus gezicht. Bear gromde achter hem. "Zit en stil", zei hij zonder zijn ogen van de persoon af te halen. Hij hoorde nog een 'plop' en wist dat Bear was gaan zitten. Hij stopte ook met grommen. Wel, dit kon nog interessant worden.

James Oswald ━ Member ━ Posts : 18 IC : 2

H_{ij voelde zich een beetje schuldig, maar tegelijkertijd vermaakte hij zich kostelijk. In de bus had de lange man namelijk een videospelletje gevonden; een oud ding met een oud Mario spelletje, iets wat door kinderen niet meer gebruikt werd. Die hadden allemaal XBoxen en PS4s en al dat soort dingen. Waarschijnlijk. Verveeld had James het ding opgepakt en was hij een nieuw spelletje begonnen, waar hij nu compleet in opgezogen was. Bijna--! Hij had prinses Peach bijna bevrijdt van Donkey Kong! Toen de Warlock de bus uitgestapt was, had hij zonder erbij na te denken het spelcomputertje met zich meegenomen. En nu was het al te laat om nog terug te gaan, dus kon hij het apparaat net zo goed houden. Oeps. Nou ja.

Al spelend liep de man het laatste stuk naar het appartement van een vriendin, met wie hij afgesproken had. Doordat hij echter zo opgezogen in zijn spel was, had hij niet gemerkt dat hij onopgemerkt iemand was gaan volgen. Diegene zou vast wel de goede richting in gaan en zo vermeed hij lantaarnpalen en andere obstakels. Het was iets wat hij niet eens doorhad, maar blijkbaar de andere man wel. Zodra er naar James geroepen werd, keek de man wat verbaasd op, om vervolgens verschrikt de spelcomputer te laten vallen toen hij het wapen zat. Direct hief hij zijn handen in de lucht, schrik en angst duidelijk op zijn gezicht terwijl hij een stap naar achter nam. "N-Nee! Ik volgde -- Not! Uh, uh, not follow! Sorry!" bracht hij stamelend uit. De man had Engels gesproken, dus zou James dat ook moeten doen. Helaas voor hem was zijn Engels niet al te best. Waar de man zich echter meer zorgen over maakte was de hond. Hoewel het beest naar zijn meester luisterde, zag hij er in James' ogen toch nogal gevaarlijk uit. En dat terwijl James een ontzettende fan van honden was... In wat voor situatie was hij nu weer beland?}

Onderwerp: Re: It spies on you, every hour of every day zo apr 12, 2015 8:59 pm

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

Hij had zijn wapen getrokken en op de man gericht. Die liet een spelcomputer vallen. John keek het ding een seconde aan. Zonde dat de man het had laten vallen, hij hoopte voor hem dat het nog werkte. Hij vroeg de jongeman met het bruin/zwarte haar of die hem aan het volgen was en beval Bear om te zwijgen en te zitten. De 'achtervolger' had zijn handen omhoog gedaan nadat hij de spelcomputer had laten vallen. Hij deed een stap achteruit en leek bang. Voelde John zich schuldig? Nee, verrevan. Als hij effectief gevold zou worden dan zou hij zich al helemaal niet schuldig voelen. "N-Nee! Ik volgde -- Not! Uh, uh, not follow! Sorry!" De grijzende man haalde licht een wenkbrauw op maar om de man op zijn gemak te stellen stak hij het wapen weg. Hij had het toch niet geladen gehad dus hij zowieso niet geschoten. John wreef over zijn ogen en keek de ander vragend aan. "You can speak Dutch, it's fine. I can understand you, I just can't speak Dutch, exept a few commands", zei hij terwijl hij een paar passen korter deed naar de man. Hij glimlachte kort naar hem, haast vriendelijk, wat zeldzaam was. "Bear, het is oké." Zijn zwaar Amerikaans accent verpestte de mooie zinsbouw. Hij keek de jongere man nu weer aan. "So, why are you walking in the same direction as I do?" vroeg hij hem nu een stuk vriendelijker en een stuk minder serieus dan eerst. De hond kwam rustig aangelopen en snuffelde even aan de benen van de man. Hij hoopte dat het begrijpen van Engels beter was dan het praten van de man want John zou zich niet in het Nederlands kunnen uitdrukken.
Hij wachtte even op het antwoord van de man. "I'm agent John Riley, I'm sorry for scaring you with a gun. And who are you?"

James Oswald ━ Member ━ Posts : 18 IC : 2

G_{odzijdank stopte de ander het wapen weer terug waar het vandaan kwam, waardoor James zichzelf eindelijk wat liet ontspannen. Zijn schouders zakten naar beneden en hij liet zijn handen voorzichtig omlaag terwijl de ander vertelde dat het oké was als James gewoon Nederlands sprak. "Oh, oké," antwoordde James, wiens mond van schrik nog steeds een beetje open hing. Met een zwaar accent vertelde hij 'Bear' toen dat het 'oké' was, waarna hij James in een veel vriendelijkere toon een vraag stelde. De man fronste even terwijl hij de woorden in zijn hoofd vertaalde. Walking in the same direction. In dezelfde richting lopen. De frons werd wat dieper terwijl hij de ander aankeek. In dezelfde richting lopen was toch niet verboden? Omdat iemand in dezelfde richting liep hoefde je ze toch niet met een wapen te bedreigen? Ergens wilde James antwoorden 'omdat ik deze richting uit moet, is toch niet zo vreemd?', maar de ander had een wapen en James wist ook wel dat hij het anders bedoelde. "Heb je wel eens dat je in een auto zit en het is mistig en je kunt niks zien behalve de achterlampen van de auto voor je? Dus die volg je omdat de auto voor je vast wel een beter idee heeft waar die heen gaat. Dat doe ik ook, maar dan lopend. Met een computerspel. Het gaat een beetje automatisch, als ik bijvoorbeeld een boek of een tijdschrift lees, of aan het appen ben, of niet aan het opletten ben. Zo voorkom ik dat ik tegen dingen oploop omdat de persoon voor me ook niet tegen dingen op loopt. Alleen heeft de persoon voor me meestal geen wapen," ratelde James met een verontschuldigende glimlach om zijn lippen. Het was een beetje gek, maar het werkte altijd wel...

Toen de hond met zijn snuit tegen James' been duwde, gaf de man het een aai over de kop. Ook al had de hond nog geen minuut geleden naar hem gegromd, erg lang kon James niet boos blijven op deze beesten. Hij was dol op honden. De man besloot ook direct de spelcomputer op te pakken. Hoewel het ding op de grond gevallen was, leek het nog te werken. Gelukkig maar. Hij stopte het ding in zijn jaszak en ging weer overeind staan. "Het is al goed, maak je geen zorgen. Het gebeurt me gewoon niet zo vaak dat ik bedreigd word met een wapen. Ik ben James, leuk je te ontmoeten, eh, denk ik," antwoordde de man vervolgens, waarna hij met een lachje met zijn hand over de achterkant van zijn nek wreef.}

Onderwerp: Re: It spies on you, every hour of every day ma apr 13, 2015 10:42 am

In the end we're all alone.«
And no one's coming to save you.«

John had zijn wapen weer in zijn jaszak gestopt en zei dat de jongeman voor hem gewoon Nederlands mocht spreken. Zelf begreep hij het wel, maar buiten wat bevelen kon hij het niet praten. De man voor hem liet zijn handen zakken en leek iets meer ontspannen nu, al zag hij er nog altijd was geschrokken uit. "Oh, oké," antwoorde de jongeman. De politieman zei tegen zijn hond dat het oké was en de hond richtte zijn ogen direct op. Het was een vriendelijk beest, zeker en vast. John had de ander een vraag gesteld en die fronste. Hij leek te denken wat hem gevraagd werd. De frons werd dieper toen hij naar John keek. Die keek hem afwachtend aan. "Heb je wel eens dat je in een auto zit en het is mistig en je kunt niks zien behalve de achterlampen van de auto voor je? Dus die volg je omdat de auto voor je vast wel een beter idee heeft waar die heen gaat. Dat doe ik ook, maar dan lopend. Met een computerspel. Het gaat een beetje automatisch, als ik bijvoorbeeld een boek of een tijdschrift lees, of aan het appen ben, of niet aan het opletten ben. Zo voorkom ik dat ik tegen dingen oploop omdat de persoon voor me ook niet tegen dingen op loopt. Alleen heeft de persoon voor me meestal geen wapen." Wel, dat was zeker een uitleg waardoor hij alles begreep. "Oh, I understand. It's okay, I'm sorry", antwoordde hij met een verontschuldigende toon in zijn stem.

Bear snuffelde aan de man zijn been en die gaf de Mechelse herder een aai over zijn kop. John verstopte een glimlach wat achter zijn hand. De jongere man was duidelijk een dierenvriend, een hondenvriend in ieder geval. Hij pakte ook zijn spelcomputer op. De man stak het in zijn zak en ging weer rechtstaan. De grijzende man zei wie hij was en dat het hem speet. "Het is al goed, maak je geen zorgen. Het gebeurt me gewoon niet zo vaak dat ik bedreigd word met een wapen. Ik ben James, leuk je te ontmoeten, eh, denk ik", zei James en hij wreef over zijn nek met een lachje. "Yeah, and I don't threaten people that often so we're even." Hij haalde zijn mondhoeken een seconde omhoog in een lachje. "And indeed, nice to meet you", zei hij. "Can I help you with something? I mean, you were 'following' me so you wouldn't walk against something so you were probably going somewhere, isn't it?" Hij rees even een wenkbrauw en klopte op zijn been waarna Bear naast hem kwam zitten.

Gesponsorde inhoud