Stilte. Stilte was wat er om mij heen heerste. Het enige wat hoorbaar was-was het druppelen van de regen dat op wonderbaarlijke wijzen een weg had gevonden om hier binnen te komen. Heel zelden kwam er een metro langsrijden waar vaak geen tot heel weinig passagiers in zaten aangezien niemand nog rond dit tijdstip besloot met de metro te gaan. Het metrostation was nou eenmaal niet echt de plek die er om bekend stond dat je daar altijd de gezelligste mensen kon vinden. Vooral niet rond dit tijdstip.

Een zucht verliet mijn lippen terwijl ik om mij heen keek. Het was licht genoeg om alles nog duidelijk te kunnen zien maar je kon al goed merken dat de nacht dichterbij aan het komen was. Met een frons keek in naar mijn arm waar kippenvel op stond. Ik was te eigenwijs geweest om een jas mee te nemen toen ik had besloten om hier rond te gaan hangen. Er van uit gaand dat het helemaal niet koud zou zijn vanavond en vannacht. Verkeerd gedacht dus.

Geërgerd door de kou pakte ik een jointje uit mijn broekzak. Ik had deze thuis al klaargemaakt zodat ik niet moeilijk hoefde te doen op het metrostation, dat zou gegarandeerd fout zijn gegaan met mijn klunzerige handen. Al het wiet zal dan nu op de grond hebben gelegen, wat ik niet moest hebben aangezien dat spul verrekt duur was, in ieder geval te duur om op de grond te laten vallen.

Ik pakte het jointje vast tussen mijn lippen om vervolgens mijn aansteker uit mijn broekzak te halen en het spul aan te steken en daarna de aansteker weer terug in mijn broekzak te duwen, aangezien ik deze toch niet meer nodig had.  Tevreden ademde ik de rook uit en maakte soms van die ringetjes uit verveling. Je kon de gekste dingen bedenken wat je met die rook kon doen als je je verveelde.

Per ongeluk viel mijn aansteker uit mijn broekzak waardoor het geluid van het vallende ding door het metrostation heen echode. Ik had hem blijkbaar er niet diep genoeg ingeduwd.  Met een zucht bukte ik om het ding weer op te pakken om vervolgens verrast te worden met een geroep van iemand.  “Joehoe!” klonk het op een nep enthousiaste manier. Een diepe frons speelde met mijn wenkbrauwen toen ik dat hoorde, niet iemand verwacht hebbend nog rond dit tijdstip op deze plek en al helemaal geen vrouw die aardig onschuldig klonk.

Alhoewel ik totaal geen zin had in gezelschap besloot ik alsnog richting het geluid te lopen, mijn nieuwsgierigheid te groot wezend. Na een minuutje richting het geluid te hebben gelopen zag ik in de verte iemand staan. Ze was alles behalve lang, ze had een sigaret in der mond en naast der stonden tassen vol met boodschappen wat me alleen maar dieper deed fronsen. Wat moest een vrouw hier met haar boodschappen. Ik nam mijn jointje tussen mijn lippen vandaan om eerst de rook uit te blazen voordat ik iets besloot te zeggen. “De weg kwijt mevrouw?” sprak ik met een geamuseerde toon, doelend op dat ze echt niet het typ leek dat hier rondhing én omdat ze boodschappen mee had genomen naar hier beneden.

Met een frons keek ik toe hoe ze me bestudeerde, haar ogen gleden over mijn lichaam heen. Benieuwd naar wat ze van plan was te gaan zeggen keek ik der recht aan in der donkerbruine ogen. Ze had geen bange uitdrukking, totaal niet eigenlijk. Iets wat me wel verbaasde aangezien mensen met zoveel make-up als haar vies waren van types zoals ik. Het liefst bleven ze tienduizenden kilometers van mij vandaan. Nonchalant nam ik een trekje van m’n joint en blies het rook onbewust in der gezicht uit.

“Mevrouw? Zoveel ouder dan jij ben ik toch niet?” vroeg ze aan mij waardoor ik mijn schouders ophaalde. “Je weet nooit wat er achter al die make-up verborgen kan zitten,” sprak ik wat immers waar was. Soms als mensen hun make-up af deden leken ze een totaal ander persoon. Een paar seconden later opende ze haar mond weer om uit te leggen wat ze hier überhaupt deed, alleen. “Ik ben niet verdwaald,” sprak ze “Ik schuil gewoon voor de regen, voor het geval het je nog niet was opgemerkt, het regent buiten keihard…” zei ze tegen mij. “De meeste mensen besluiten dan een café binnen te gaan als het keihard regent, niet het metrostation.” legde ik haar uit, hier nog nooit iemand hebben gezien die schuil hielt na het boodschappen doen.

Ineens zag ik hoe haar ogen zich vestigde op de joint die ik tussen mijn middel en wijsvinger hield waardoor er een glimlach op haar lippen verscheen en een frons op mijn gezicht. Ze was duidelijk iets van plan. Ik keek toe hoe ze een stap naar voren zette terwijl ik mijzelf niet verroerde. “Sharing is caring?” zei ze onschuldig tegen me, indirect vragend of ze een trekje zou mogen. “wat krijg ik er voor?” vroeg ie aan der met opgetrokken wenkbrauw. “En als je mij een trekje geeft, mag je mijn naam raden” vervolgde ze vervolgens waardoor ik mijn wenkbrauwen optrok. “Dan mag ik je naam raden?” vroeg ie aan der op een toon of ze nou echt serieus was. “Als je echt wat zou willen hebben zou je toch echt met een betere reden op moeten komen wijffie,” grinnikte ik geamuseerd en schudde afkeurend met mijn hoofd, der voorstel belachelijk vindend.

Een grijns speelde met haar lippen terwijl ik der aankeek nadat ik mijn zin had gezegd. Zo te zien vond ze mijn opmerking aardig amuserend waardoor ik mijn wenkbrauw optrok, ik zag der namelijk niet aan als een persoon dat 24/7 op het station zou gaan staan blowen. “Mij kan je niet rekenen onder de meeste mensen,” zei ze met een grijns tegen mij, “ik hou wel van een beetje avontuur. En wat is er meer avontuurlijk dan in een verlaten metrostation op een late avond helemaal in je eentje een sigaretje te gaan roken en te schuilen voor de regen?” zei ze tegen me waardoor ik gelijk mijn schouders ophaalde, als je het mij vroeg was het niet bepaald het wildste avontuur dat ik gehoorde had. “Ik heb spannendere dingen gehoord wijffie,” zat ik der dwars met een grijns op mijn gezicht geplakt.

Nadat ik der gezegd had dat ze er toch echt wat meer voor moest geven gaf ze gelijk antwoord. “Kom op, mystery boy,” sprak ze tegen me waardoor ik der verward aankeek. Wat was mystery boy nou weer voor een bijnaam? Een frons ontstond op mijn gezicht terwijl ik der recht aankeek. Zwoel keek ze me aan terwijl ze even door haar haren woelde die vervolgens perfect weer op hun plaats vielen, ik moest toegeven dat de blik die ze erbij trok het toch wel helemaal compleet maakte.

“Hoe vaak kom je nou een knap meisje in een metrostation tegen, die ook nog eens gezellig iets met je wilt roken en voor de rest geen lastige vragen stelt? Dat moet toch een jongensdroom zijn, right? Alle jongens die ik spreek zeuren dat meisjes altijd teveel vragen.” Zei ze. Ze had echt haar zinnen op die joint gezet en het enige wat ik deed wat mijn wenkbrauwen optrekken en der aankijken. Ze was wel erg vol van zichzelf en probeerde me echt in te paaien waardoor mijn koppige innerlijk automatisch tegen der in ging werken, zo zat ik nou eenmaal in elkaar.

Na enige tijd had ze wel door dat der trucjes die waarschijnlijk bij anderen welk werkte niet bij mij gingen werken waardoor ze met over elkaar geslagen armen tegen de muur aan leunde. “Goed, lieve schat, ik heb besloten om je toch maar iets terug te geven,” zei ze waarschijnlijk met tegenzin. Niemand gaf graag iets in de ruil voor iets anders, mensen hadden het liefst alles gratis. Ik ga niet liegen want dat had ik het liefste ook maar het was heerlijk leedvermaak om iemand te zien die had niet gelukt was waardoor er een schuin grijns op mijn gezicht verscheen. “Wat zou je ervoor terug willen hebben? Geld gaat hem niet worden, aangezien ik nog armer ben dan Britney Spears op het dieptepunt van haar carrière.” Vroeg ze vervolgens waardoor ik mijn schouders ophaalde. “Wat heb je te bieden kleintje?” vroeg ik der met een grijns, benieuwd met wat ze zo opkomen. Natuurlijk had ik het liefst wat geld gehad maar ze maakte al aardig duidelijk dat ze dat niet zou gaan geven dus ik ging er ook niet op verder zagen. Het had hoogstwaarschijnlijk toch geen zin dan.

Nieuwsgierig keek ik der aan, benieuwd wat ze van plan was. Het was namelijk duidelijk te zien in haar ogen dat ze iets van plan was, ik had alleen geen idee wat ze in der schild hield. Zorgvuldig observeerde ik haar terwijl ze met haar hand over der eigen lichaam heen gleed, ze probeerde me vast op te winden. Ik fronste diep toen ze dat deed, zoveel boodschappen konden nooit voor een persoon alleen zijn. Tenzij ze heeft besloten een voorraad aan te leggen omdat ze bang is dat er een hongerwinter aan dreigt te komen.

“Weet je, ik heb veel te bieden” antwoordde ze mijn vraag waarna ze vervolgens met haar voet tegen der boodschappentas aanduwde waardoor die wat aan de kant ging. “ik heb eten,” vervolgde ze waardoor ik snoof. Ik had zelf ook vreten zat thuis en ze zag er uit als een wijf dat alleen maar aan gezond eten deed om het perfecte slanke lichaam te behouden, dus dat hoofde ik niet. Afkeurend schudde ik mijn hoofd naar haar, ik hoefde haar shit niet. “Maar ik heb nog veel meer te bieden dan dat” zei ze nadat ze mij haar eten had aangeboden waardoor ik der nieuwsgierig aankeek. Benieuwd wat ze bedoelde. Heupwiegend begon ze naar me toe te lopen waardoor ik mijn hoofd vragend hief, benieuwd wat ze van plan was. “Wat ben je van plan wijffie?” zei ik tegen der toen ze eenmaal bij me was.

Voorzichtig drukte ze me tegen de muur aan waardoor ik diep zuchtte, ik had gisternacht pas nog seks gehad dus ik had echt geen zin in nog een heet spel. Een paar keer per week vond ik okay maar als je het te vaak deed begon het me te vervelen. Ondeugend keek ze mij aan terwijl ik juist fronste. Ze negeerde mijn blik en streelde met haar nagels over mijn buik, naar mijn borst om vervolgens naar mijn vrije hand te gaan waardoor ik helemaal in de war was. Ik snapte niet wat ze nou van plan was. Plots makte ze mijn joint uit mijn hand waardoor ik een verward geluid maakte uit protest. Dit was niet de bedoeling of course.

Een diepe frons speelde met mijn wenkbrauwen. Ik had echt zin om der een klap in geven recht in dat barbie gezichtje van der. Ik was alleen niet het persoon dat een meisje ging slaan, ook niet op zo’n moment. Het was zwak omdat ik zeker wist dat ik veel sterker was dan haar.

“Ik zei toch dat ik veel te bieden had?” zei ze lachend. Waarschijnlijk helemaal zelfvoldaan van der zelf waardoor ik snoof. “Wat had je te bieden dan kleintje? Ik wacht nog steeds namelijk” zei ik met een diepe frons terwijl ik pissig keek naar hoe ze míjn joint aan het oproken was.

“Zo is het wel genoeg,” gromde ik toen ze nog een trekje nam nadat ze me een plagende knipoog had gegeven en trok de joint gewoon uit der mond zonder schaamte. Er zaten lichte rode afdrukken op doordat ze rode lipstick droeg waardoor ik snoof, niet wetend wat ik nou met het mens voor mij aan moest.

Ik wachtte geduldig af naar wat ze zou gaan zeggen. Haar uitdrukking veranderde duidelijk naar een geïrriteerde uitdrukking. “Come on Vogue,” sprak wat mij gelijk compleet in de war bracht. Wat betekende dat nou weer? Een frons stond op mijn gezicht terwijl ik der aan keek “Wat?” zei ik verward, meer een opmerking dan een vraag. Het interesseerde me eigenlijk ook niet echt wat dat betekende.

Nadat ik de joint uit haar handen getrokken had schoten haar wenkbrauwen omhoog en zag ze er uit alsof ze er nu echt helemaal klaar mee was, en volgens mij was ze dat ook. “Wat is jouw probleem?” blafte ze naar me waardoor ik gelijk diep fronste toen ze zo’n toon opzette naar mij. Wat dacht ze wel niet? Ik haalde onverschillig mijn schouders op, ik had veel problemen in mijn leven maar ik had niet echt de behoefte om die allemaal met haar te gaan delen op het moment. Ik keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan, totaal niet beledigd wezend.
“Ik weet niet wat jouw probleem is, maar het enige wat ik probeer te doen is een beetje lol te maken met je, wat wel nodig is in dit depressieve hok. En alles wat jij bent is kinda rude. I’ve had it with your bullshit, piss off to the hole you once came from. And no, I’m not talking about your mother.” Sprak ze waardoor ik oprecht wel een moest lachen, waar the fuck haalde ze die praat nou weer vandaan?
“Ik heb je een trekje gegeven van mijn joint, ik kan beter vragen wat jouw probleem is madame,” sprak ik vervolgens tegen der.

Ik keek toe hoe ze op de grond was gaan zitten en een paprikachips zak en begon daar van te vreten. Duidelijk geïrriteerd wezend. Een grijns speelde met mijn lippen. “Ze zeggen dat het nog de hele nacht door gaat regenen, vervelend huh?” zei ik expres want ik wist precies waarop ze wachtte. Ze wachtte tot de regen was afgelopen. Ik had eigenlijk niet eens een idee of het waar was, maar ik had gewoon zin om der nog pissiger te maken dan ze al was.

Met een verwarde blik op mijn gelaat keek ik haar aan, waar the fuck was ze in hemelsnaam mee bezig? Iedereen deed zo raar altijd nar mijn gevoel. Misschien was het gewoon zo dat het voor iedereen normaal was om zich zo te gedragen maar dat mijn gedachtes compleet verschillend waren van die van hen. Een zucht verliet mijn longen terwijl ik der met een frons bleef aankijken om met een grom de joint die nu toch wel op was geraakt onder mijn schoenen te doven.

Ik knarste met mijn tanden toen ze  tegen mij zei dat haar probleem recht voor der stond. Zonder twijfel dat ze mij daarmee bedoelde. Ik snoof luid toen ze dat had gezegd, al helemaal omdat ze er ook nog eens bij grinnikte. Ik was helemaal klaar er mee toen ze op de grond ging zitten en nonchalant paprikachips ging vreten die ze uit haar net gekochte boodschappen had gekocht. Waarom moest dat wijf nou weer precies naar deze plek gaan om te schuilen voor de regen? Waarom niet een ander metrostation waar amper een mens te bekennen was. Een geërgerde zucht verliet mijn lippen terwijl ik der met een frons.

“Ze zeggen dat het de hele nacht door gaat regenen, vervelend huh?”  zei ik helemaal pissed off tegen haar terwijl ik mijn kaken fel op elkaar klampte terwijl zei der ogen rolde, ik wist zeker dat er waarschijnlijk een opmerking zou gaan komen die ongelooflijk bijdehand was. “Hoezo vervelend? Dan slaap ik vanavond lekker. Als ik mijn spullen opvouw, kan ik hier vast lekker liggen.”  Zei ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Een luide grom verliet mijn mond uit irritatie terwijl mijn vuisten inmiddels al wit zagen omdat ik ze zo hard samenkneep, geen goed teken dus.
“Moet je niet naar huis? Volgens mij heeft mammie pastaatje voor je gemaakt en kan je daarna naar je serietjes kijken.” Ging ze verder waardoor mijn ogen groot werden door haar woorden. Wat? Wat bezielde haar? Ze wist niet eens iets van mijn thuissituatie af, ze moet echt beter nadenken voordat ze wat der perfecte bekkie uit liet kruipen.

“Ten eerste, ik heb geen tot zeer zelden contact met mijn ouders,” snoof ik pissig terwijl het ergens toch best zeer deed maar dat negeerde ik op het moment. “Én ten tweede, waarom ben je zo’n arrogant en irritant kutwijf?” schreeuwde ik onderhand uit woede waardoor mijn stem op het laatste de hoogte in schoot omdat ik het gewoon even niet meer onder controle had.

OOC; was topic beetje vergeten omdat het beetje naar beneden was gezakt ^^'