Welkom op Kaechan RPG, dé online rpg waar je een warlock of een shapeshifter kunt zijn. Sluit je aan bij Family Trees of ga zelf op onderzoek uit in Griffinbeach, Soulsilver, Woodley of Oldbrook.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Goldie do mei 07, 2015 3:43 pm
"Mouth full of Gold"
Eventjes de informatie uit het hoofd van een random kerel op het perron pikken. Yeah, veel makkelijker dan het hele rooster met uren en bestemmingen en nummers bekijken. Niet dat hij verdwaald was in dit station of dat hij niet wist waar hij heen moest, maar er was een spoorverandering geweest en hij had even niet staan opletten. Maar ja, niemand lette op, dus daarom mocht hij ook wel een keer niet opletten ofcourse. Nu wist hij mooi dat hij op spoor 16 moest zijn. En hij stond bij spoor 2. Great, echt great. Anwar trok even aan zijn leiband, en Jayson gaf hem even een geruststellend klopje op zijn schouder. Met de Dobermann vlak naast zich, begon hij richting zijn spoor te stappen.
Verschillende mensen stapten vanzelf aan de kant bij het zien van de kortharige waakhond die naast hem liep. En als het dat niet was, dan was het zijn uitstraling. Want hoewel hij nog maar 17 was, wist hij goed genoeg hoe hij zichzelf kenbaar kon maken in een ruimte. Alle ogen op hem, maar dat kon hem maar weinig schelen. Hij had de uitstraling van iemand waar je beter niet mee liep te fucken, net zoals zijn moeder, en dat deed dan ook niemand. Ineens begon Anwar te grommen naar een random voorbijganger. Hij corrigeerde de hond meteen, wist niet waarom hij moest grommen. Misschien omdat hij kat rook of iets in die aard? Hij maakte even oogcontact met de voorbijganger en nam hem even in zich op. "Kattenmens?" Vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw, op zoek naar een verklaring voor het nogal vreemde wacko gedrag van Anwar.
Yeray liep met een brede grijns op zijn gezicht over het perron. Tbh haatte hij de trein, maar even goed maakte het hem niet zo veel uit. Enkele dagen geleden had hij zo’n gigantische prank uitgehaald op de warlockschool. Plus hij had zijn maatje terug, dat was nog het beste van alles stiekem. Nadat hij een of andere random dude voorbij liep met een hond en begroet werd met wat gegrom trok hij even zijn wenkbrauw op. Yeah, het zal wel. Met zijn handen in zijn jaszakken bleef hij uiteindelijk ergens halverwege het perron staan. Om eerlijk te zijn had hij niet bepaald een idee waar hij nu weer naar toe ging, maar aye hij zou wel zien waar hij ging belanden.
De dude met de hond verscheen al weer sneller dan hij eigenlijk had verwacht, maar dit keer bleef hij staan. Wat lachwekkend trok hij zijn wenkbrauw op. Hij een kattenmens? Het ware coole diertjes, maar hij gaf de voorkeur aan honden hoor. Thuis had hij er ook eentje rondlopen, geen dobbermann tho, maardat maakte niets uit. ‘Niet echt. Al ben ik er eerder wel eentje tegen gekomen die last had van hondsdolheid en me ging aanvallen?’ Sprak hij terwijl hij zijn schouders even op haalde. Die kat was even ronduit gestoord hoor, hij was random even een blokje gaan lopen eerder vandaag en uit het niets was die kat op hem gesprongen en had die zijn nagels in zijn been gezet. Niet bepaald tof maar goed. ‘So, wat is zijn naam?’ Kort knikte hij naar de hond en schonk de dude een grijnsje. Dieren waren altijd wel een cool onderwerp om over uit te breiden.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie do mei 07, 2015 5:41 pm
"Mouth full of Gold"
Zijn vraag leverde hem een opgetrokken wenkbrauw op. Right, het was toch een normale vraag? Misschien niet echt een normale manier om iemand aan te spreken, maar dat boeide hem eigenlijk helemaal niks. Uiteindelijk gaf de oudere jongen toch nog antwoord op zijn vraag. Zelfs een redelijke verklaring voor het gedrag van Anwar, die anders door niks zo gek zou doen. ‘Niet echt. Al ben ik er eerder wel eentje tegen gekomen die last had van hondsdolheid en me ging aanvallen?’ Zei hij, en Jayson knikte even. "Dude, that sucks man", Zei hij even, met een pijnlijke grimas rond zijn lippen. Aangevallen worden door katten was een echte nee voor hem tbh.
‘So, wat is zijn naam?’ Vroeg de jongen toen, en hij keek even naar de Doberman, die al bijna door had dat het over hem ging. "Anwar", Antwoordde hij, de volledige naam die hij voor de hond had bedacht maar even achterwege latend. Niet dat het een niet-coole naam was, maar het was een lange en het was meer een grapje tussen hem en de hond. Yeah, hij praatte met het beestje, so what? "Interessanter zou zijn om te weten wat jouw naam is. Ik zal het goeie voorbeeld wel geven. Ik ben Jayson", Zei hij, waarna hij even zijn hand uit stak naar de kerel.
‘Yeah, dat beest had me goed te pakken.’ Sprak hij met een grijnsje. Niet dat het hem zoveel kon schelen maar aye, hij had nu wel even een dikke klauwafdruk op zijn kuit en dat was niet zo netjes. Katten mochten hem blijkbaar niet zo heel erg als hij teveel met zijn eigen hond was omgegaan of zo. Al lag het zowiezo wel aan de staat waarin die kat was hoor. ‘Ach ja, cats will be cats.’ Sprak hij schouderophalend. Zolang hij dat beestje maar niet nog een keer tegen kwam was alles goed voor hem hoor.
Anwar, die naam was best wel cool. Die naam screamde gewoon eventjes power of zo, iets wat echt wel paste bij het dier. Toen hij jonger was had hij zelf ook een Doberman gehad, maar die werd uiteindelijk door een of andere barbaar afgemaakt. De moment tbh dat hij zelf voor het eerst even iemand had laten koken. Letterlijk tbh. Het was een van de eerste keren dat zijn magie die met gif te maken zich had laten zien. Geen prettig zicht voor die andere kerel tbh, maar hij had er el enige vorm van plezier aan gehad. Yeah, dat was dan weer het duistere kantje dat het even mooi overnam. Better not to mess with him tbh. De knul voor hem had net diezelfde uitstraling en dat sprak hem eigenlijk nog wel aan. Een korte grijns verscheen op zijn gezicht. Ja, waar waren zijn manieren gebleven? ‘Niet zo interessant hoor.’ Sprak hij al grappend. Stiekem was het heel interessant want yeah hij bleef nog altijd een van de wat meer interessantere mensen op deze plek, samen met Jayson hier en Imogen hoor. Perfecte vaststelling. Een stevige handdruk meer was er niet nodig. ‘Yeray.’ Klonk het op een vriendelijke toon. ‘So, waar trek je heen met hem?’ Aangezien ze hier nu toch op het perron stonden kon hij het niet laten om het te vragen hoor. Het leek hem namelijk niet dat de dude hier gewoon was om mensen bang te maken of zo. Hoewel, stiekem zou het nog wel kunnen tho. Als hij geen bezigheid had deed hij het ook wel eens, niet hier dan.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie do mei 07, 2015 10:33 pm
"Mouth full of Gold"
Zijn hond voorstellen aan iemand voor hij zichzelf had voorgesteld. 11/10 social skills. For real tho, het was normaal dat de waakhond even meer aandacht kreeg, hij was dan ook erg aanwezig. En hij zag er best wel indrukwekkend en intelligent uit, hij dacht soms ook dat het gewoon een shapeshifter was of iets dergelijks, maar Belinda had hem overtuigd dat het wel degelijk een èchte hond was. En ja, hij vertrouwde haar met zijn hele hart, dus hij geloofde haar dan ook meteen toen ze hem lachend had verteld dat hij niet zo gek moest denken. Anyways, nu was het maar eens zijn beurt om zichzelf voor te stellen. Want deze jongeman leek hem best wel interessant, toch interessanter dan alle pussies die in een boogje om hem heen liepen. Yeah, die wilde hij sowieso niet leren kennen. Plus, de gedachtengang van de jongen beviel hem wel. Hier en daar pikte hij iets mee, niet dat hij echt in zijn hoofd zat te zoeken, maar sommige gedachten sprongen er nu eenmaal hoger uit dan andere, en zijn schild was af en toe niet sterk genoeg om ze tegen te houden.
‘Niet zo interessant hoor.’ Had hij grijnzend gegrapt. Daarna had hij zijn hand aangenomen en hem stevig geschud. ‘Yeray.’ Stelde hij toen zichzelf voor. Een coole naam tbh. ‘So, waar trek je heen met hem?’ Vroeg Yeray toen, en Jayson keek hem even mysterieus aan, al grijnsde hij speels. "Wie zegt dat ik ergens heen ga?" Zei hij toen gespeeld serieus, al liet hij het snel weer gaan. "Nah, ik ga terug naar Crowe's Mansion. Deze jongen moest naar de training vandaag", Zei hij toen. Geen gehoorzaamheidstraining, nah. Anwar was de meest gehoorzame hond, gelijk oplopend met Emyr dan. Het was gevechtstraining enzo, op een politieschool. Best wel cool om te doen, zeker omdat hij zelf de instructies mocht aanleren en dan uitvoeren op mannetjes die in dikke pakken rond liepen. Heel amusant allemaal ofcourse.
Relaxt staarde hij even voor zich uit. Jayson was een interessant figuur. Understatement of the year. Maar nee, het was like niet het feit dat de dude hier bad ass met een hond rond liep, of wat dan ook. De kerel straalde gewoon een vibe uit die hij wel apprecieerde. Plus de kerel had een killer stijl. Dat mocht wel gezegd worden. De hond en al de rest was gewoon mooi meegenomen. Yeray’s groene ogen schoten even naar wat mensen op het perron die hen niet met een al te lievende blik aan keken. Konden hun er even wat aan doen dat ze gewoon geweldig waren? Geweldiger dan andere mensen, dan de low ranks tbh. De warlocks die zo over hem hadden gedacht had hij mooi terug gepakt met Imogen, op een van de meest geweldige manieren ooit eigenlijk. Iets wat waarschijnlijk wel door enkele was geweten. Hoewel, hij zag de academie er nog voor aan om het in de doofpot te stoppen of zo. Bende sukkels allemaal.
Kort gleed er een fronsje over zijn gezicht. Aha, een grappenmaker dus. Even schudde hij zijn hoofd, alright dan. Gewoon in meegaan Yeray en vooral be calm of zo. Vriendelijk doen zat niet bepaald in hem, enkel tegen tja mensen als Imo of gewoon vrouwen in het algemeen. Al kon hij voor deze dude heus wel even een uitzondering maken. Dat was hij nog wel waard. ‘Geen wie, maar wat. De locatie spreekt voor zich amigo.’ Sprak hij met een grijns. Al had Jayson het al lang weer zo gelaten. Woah, wat? Crowe’s Mansion? Legit verbazing gleed over zijn gezicht. Die plek kende hij wel. Het was dat big ass huis waar een of andere rijke in woonde. Maar met rijk bedoelde hij serieus loaded. Zijn kind of rijk tbh. Al had hij nu weer niet zo’n groot huis want ja.. ‘Je maakt even een grapje toch?’ En nee dan duidde hij niet op de training van de hond of zo. Iets wat hem ook wel interesseerde maar hallo, Crowe’s Mansion! Die plek was gewoon epic. Had hij van horen zeggen tho. Yeah, op upper class feestjes werd er wel eens gepraat. Een van de grootste redenen waarom hij liever onder de regular people ging feesten, dat was veel grappiger. Maar toch, hij had het wel eens opgepikt in een gesprek en alles.‘Dus je gaat me vertellen dat jij en Anwar daar wonen? Je moet even vroeger opstaan om me daarin te laten trappen, comprende?’
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie do mei 07, 2015 11:13 pm
"Mouth full of Gold"
Hoe langer hij hier stond, hoe meer hij Yeray begon te mogen. Yeah, hij was best chill, leek niet eens onder de indruk te zijn van hem, maar dat vond hij deze keer niet erg. De dude had gewoon een vibe waar hij wel op mee kon gaan. Seriously tho, thrill motherfuckers. Veel mensen draaiden hun hoofd wel even, al schonk hij daar totaal geen aandacht aan. De jongeman voor hem iets meer, maar dat was zijn zaak. Misschien kende hij hier meer warlocks. Het was gewoon zijn publiek niet echt, studenten en gewone werkmensen. Hij kreeg thuis les en hij werkte niet, toch niet de normale jobs die eender wie zou uitvoeren. Nope, Belinda had hem gevormd tot haar perfecte rechterhand, en dat was de taak die hij voor de rest van zijn leven zou uitvoeren. Niet omdat hij er profijt uit haalde, maar uit pure dankbaarheid en liefde voor de vrouw. Bij het beantwoorden van de vraag van de dude, gleed er een verbaasde uitdrukking over zijn gezicht. Wat? Had hij iets verkeerds gezegd? Was er een spook achter hem opgedoken? Zat Anwar weer achterwaartse salto’s te maken achter zijn rug?
‘Je maakt even een grapje toch?’ Zei hij, en Jayson haalde even niet-begrijpend zijn wenkbrauwen op. Waar de fuck was hij over bezig? ‘Dus je gaat me vertellen dat jij en Anwar daar wonen? Je moet even vroeger opstaan om me daarin te laten trappen, comprende?’ Verduidelijkte hij toen. Een grijns schoot om zijn lippen. Aha. Hij kende Crowe's Mansion dus, en de vrouw die er in woonde. De single en vooral blanke zakenvrouw. Dat hij haar zoon was, was natuurlijk langs geen kanten te zien, aangezien hij geadopteerd was. Niet dat dat hun band minder sterk maakte. "Aye, compadre, you coming to my casa, meet my madre and see for yourself, comprende?" Grapte hij in hetzelfde vreemde taaltje als de jongeman. Yeah haha, humor steeg ook weer met de minuut.
Dat de kerel in Crowe’s Mansion leefde verbaasde hem wel tbh. Naja goed, hij had misschien hier en daar wel dingen opgepikt over het huis maar over de mensen die er woonden werd niet zo veel gezegd. Of nou ja, dat had hij gewoon niet opgepikt dan. Soms lette hij gewoon niet op oké. Maar het was well pretty cool dat de dude er woonde, als het dan al de waarheid was. Wist hij veel. Evengoed kon Jayson hem hier net zoveel wijs gaan maken als hij wilde. Al trapte hij er niet zo snel in. Niet dat hij de kerel meteen wilde bestempelen als een leugenaar of wat dan ook en het zou best kunnen dat de dude er woonde maar even goed, hij wilde proof. Voor even keek hij naar de kant waarvan de trein hoorde te komen. Het ding zou er over enkele minuten zijn, wat mooi was want dan kon hij ever verder met zijn weg naar nergens. Although, hij had niet meer de neiging om echt weg te gaan sinds hij wel in cool gezelschap verkeerde en zo.
Jayson leek het een grappige bedoeling te vinden blijkbaar. Aye, dan was er toch eentje. Hij meende het eigenlijk wel hoor over zo’n dingen wilde hij eventjes geen grapjes. Al zag hij er niet meteen het nut van in waarom de dude er over zou grappen. Maar goed, misschien had hij Jayson niet goed in geschat of zo. Het was gewoon een klein beetje vreemd. Een grijns verscheen even om de manier waarop de dude hem aansprak. Even kon hij niet opmaken of de kerel hem nu zat uit te lachen of niet, maar aye hij deed een goede effort. Veel meer doen dan knikken kon hij eigenlijk niet. ‘Su madre? Aie caramba.’ Grijnsde hij breed. Ja, kijk hij deed mooi mee met zijn humor hoor. Niet dat zijn humor zo uitgestrekt was of zo maar aye hij moest wel gewoon eventjes mee doen anders was het niet leuk. ‘Wel, prove me wrong amigo!’ Sprak hij net iets harder aangezien de trein aan het binnen rijden was. ‘Lopen er nog meer vriendjes van Anwar rond? Anders moet ik volgende keer dat ik je zie, en als je de waarheid vertel mijn hond ook eens mee nemen.’ Yeah dat leek hem wel cool. Niet dat Arwan een Dobermann was, maar die hond kon het vinden met iedereen in tegenstelling tot Yeray zelf. Maar details.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie vr mei 08, 2015 12:24 pm
"Mouth full of Gold"
Het ongeloof dat hij maar weer ondervond als hij vertelde dat hij in Crowe’s Mansion woonde. Soms nam Belinda hem mee naar een soirée van ondernemers, of een receptie ofzo, en een keer was hij door de security bijna buiten gegooid omdat ze niet wilden geloven dat hij miss Crowe’s zoon was. Nog net op tijd was Belinda er tussen gekomen, op een manier waardoor ze niet echt genegeerd kon worden. De mannen waren per direct ontslagen en de rest van de avond was ze hem niet meer uit het oog verloren. En naar die moeder zou hij Yeray nu meenemen. Ghehe. Hij wist tbh niet wat hem zou overkomen. Het huis was zo groot dat hij er soms ook nog in verdwaald liep. ‘Su madre? Aie caramba.’ Zei de jongen lachend, en hij grinnikte even. "Caramba is een understatement bro", Grijnsde hij plagend. Belinda was een vrouw die gewoon indruk maakte, en veel mensen waren dan ook best stil in haar aanwezigheid. Hij niet tho, aangezien hij natuurlijk haar andere kant kende, de liefdevolle moeder die verrassend zacht kon zijn als ze dat wou.
‘Wel, prove me wrong amigo!’ Zei hij iets harder aangezien de trein binnen kwam gereden. Met een knikje stapte hij op en liep hij naar het midden van de eersteklas wagon. Hij ging er maar van uit dat Yeray hier ook wel zo'n ticket had, aangezien hij niks van protest had laten horen toen hij die wagon was binnen gelopen. Hij liet Anwar op de grond liggen en braaf hield hij de rest van de mensen in de gaten. ‘Lopen er nog meer vriendjes van Anwar rond? Anders moet ik volgende keer dat ik je zie, en als je de waarheid vertel mijn hond ook eens mee nemen.’ Vroeg Yeray plots. "Er is nog Anwar's broertje, Emyr, maar die hangt meestal in de buurt van mijn moeder rond", Vertelde hij. Even keek hij hem geïnteresseerd aan. "Je hebt ook een hond? En je zegt me niks? Welk ras is het en welke naam heeft.. Hij of zij?" Vroeg hij nieuwsgierig, terwijl de trein ondertussen al begon te rijden.
Hoe zijn dag soms kon lopen. For real tho dit was wel pretty cool. Jayson was al een chille kerel, het feit dat hij nog eens in dat huis woonde maakte dit alles nog geweldiger. Kort trok hij zijn wenkbrauw op. ‘Oh, ik kan het vast wel aan.’ Sprak hij al lachend. Vaag had hij wel van horen zeggen dat de vrouw die daar woonde niet iemand was waarmee je grapjes moest uithalen, niet dat hij dat van plan was of zo maar aye even wat feiten op sommen weet je wel. Niet dat hij er zo geweldig veel over wist of zo. Nieuwsgierig daar aantegen was hij wel. Het idee alleen al om even een kort bezoekje te brengen aan Crowe’s Mansion deed hem diep in zijn binnenste toch even grinniken. Tbh, het was gewoon cool om er naar toe te gaan oké.
Van zodra de trein tot stilstand was gekomen volgde hij Jayson meteen richting de eerste klas wagon. Natuurlijk zat hij daar ook, waarom zou hij blij zijn met zitten tussen al die stinkende mensen als hij in zo’n chille wagon kon zitten? Keuze was snel gemaakt hoor. Alright Anwar en Emyr dat moest hij maar eventjes onthouden hoor. ‘Aye, das zo cool. Ik denk dat het wel aangenaam is om twee honden te hebben in zo’n groot huis right? Anders lijkt het me maar droog.’ Voor even keek hij naar de hond die op de grond lag, hij kon het zich wel voorstellen hoor hoe de twee honden er alles aan zouden doen om geen vreemde mensen in het huis van hun baasjes te laten komen. Nah, als iemand er ooit aan dacht om daar in te breken leek het hem wel logisch dat diegene dan ten dode was opgeschreven of zo. ‘Zover waren we nog niet gekomen compadre. Tis een labrador retriever en geloof het of niet maar haar naam is Arwan.’ Sprak hij lachend. Yeah, hij hield wel van het dier tho. Maar dat was ook weer eventjes logisch anders had je geen hond. To be honest was hij blij dat hij Arwan had hoor, ze was op bijna elke tocht die hij ooit had gemaakt meegegaan. Er ging niets boven reizen met een van je dierbare right? Plus de hond leek er zelf ook altijd van te genieten als ze weer eens weg gingen. Met een grijnsje legde hij zijn hoofd even tegen de leuning aan. 'Dit maak je wel vaker mee zeker? Mensen die niet geloven dat je daar woont?' Mensen hier oordeelde veel te snel. Een van de main reasons waarom hij ook zo'n hekel had aan de mensen hier. Zelf had hij zijn mening ook meestal wel klaar liggen, al was die niet zo oppervlakkig als die van de rest.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie vr mei 08, 2015 11:36 pm
"Mouth full of Gold"
Hij kon het aan. Dat dacht hij dan. Het zou wel snel blijken of hij het aan kon of niet. Want hoewel hij zelf zijn moeder al zo lang kende, stond hij er soms nog van verbaasd welke dingen ze al dan niet kon uithalen. Vooral met mensen die haar of hem bedreigden of wat dan ook. Niet dat hij dacht dat Yeray hier een bedreiging was, maar toch, soms had zijn moeder daar een andere mening over. Maar hij vond de dude wel chill, vooral de manier waarop hij dacht beviel hem wel. Soms ving hij even dingetjes op, en tot nu toe was er hem nog niks opgevallen waardoor hij de neiging kreeg om ver bij hem uit de buurt te blijven of what so ever. Daarom had hij hem ook mee naar huis gevraagd tbh. Zijn mensenkennis was groot omdat de mensen die hij ontmoette hem vaak onbewust de juiste informatie door speelden, zodat hij een goed oordeel kon maken.
‘Aye, das zo cool. Ik denk dat het wel aangenaam is om twee honden te hebben in zo’n groot huis right? Anders lijkt het me maar droog.’ Had de jongeman gereageerd op zijn woorden. Jayson grinnikte even. "Er loopt anders nog genoeg personeel rond hoor. Maar yeah, de honden zijn echt deel van het gezin tho", Vertelde hij. Toen hij vertelde dat hij ook een hond had, werd hij meteen nieuwsgierig. Terwijl hij vertelde, ving hij beelden op van de retriever, en haar naam was echt Arwan. "Is dit fuckedup toevallig of loopt het lot met ons te fucken man", Grinnikte hij. Even keek hij naar buiten, begon de omgeving al te herkennen. Aah, gotta love trains. Lekker snel op bestemming komen. Even haalde hij zijn phone uit en stuurde een berichtje naar de chauffeur, die hem zou komen ophalen aan het station, dat hij er bijna was.
'Dit maak je wel vaker mee zeker? Mensen die niet geloven dat je daar woont?' Merkte Yeray toen op. Jayson knikte en keek hem toen grijzend aan. "All the time bruh, maar jij bent de eerste die ik actually meeneem om te bewijzen dat het echt zo is", Zei hij luchtig. Mocht hij zichzelf even gelukkig prijzen tbh. Na ongeveer vijf minuten waren ze uiteindelijk aangekomen en had hij Yeray mee genomen naar de limo. De ruiten waren natuurlijk geblindeerd, en Charles had de deur al geopend. Anwar sprong alvast in de limo, het beestje was reizen met het ding al even gewend als hij. De man knikte even naar hem en hij knikte terug, waarna hij instapte en de deur achter zijn nieuwe maatje dicht sloeg.
De limo reed tot vlak voor de deur, waar Charles figuur de deur alweer opende. Anwar liep netjes aan zijn hiel mee tot aan de voordeur. Hij opende hem en liep naar binnen. Hij gebaarde naar Anwar dat hij vrij mocht, en het dier schoot meteen richting de living room. Aye, dan was Belinda waarschijnlijk daar. "Now smile, pretty boy", Grapte hij. Hij liep door de gang de deur in, waar zijn moeder in haar grote stoel zat te lezen. Ze keek op toen ze binnen kwamen, en meteen ving hij de vraag in haar hoofd al op. Hij negeerde het en stapte op haar af, waar hij haar uitgestoken hand kuste. "Hi mom", Zei hij, waarna hij netjes zijn handen achter zijn rug kruiste en haar met een glimlachje aan keek. "Ik vroeg me al af waar je bleef, Jayson", Zei ze, alweer een tikkeltje moederlijk bezorgd, al verdween dat meteen toen ze haar aandacht nu op Yeray vestigde. "Je hebt iemand mee gebracht", Stelde ze vast, al bleef ze de jongeman aankijken, waardoor hij wist dat zij wou dat hij zichzelf voorstelde.
Het zou nog wat worden hoor die trip naar het huis. En vooral het feit dat hij meteen oog in oog zou komen te staan met zijn moeder of zo. Iets waar hij misschien ergens wel zijn bedenkingen over had maar goed, Yeray nam het zoals het kwam hoor. Hij maakte meestal toch een vrij goede indruk op mensen, om ze er daarna er achter te laten komen dat hij ook een hele andere kant had. Of beter gezegd om zijn ware aard te tonen. Al was hij dat niet bepaald van plan om nu te gaan doen hoor. Nah, daarvoor was deze hele conversatie al veel te relaxt geweest. De intentie om Jayson hier aan te vallen of wat dan ook was er helemaal niet. Een hele prestatie tbh. Tot nu waren er nog maar een drietal mensen bij wie hij dat had voorgehad en daar waren zijn ouders bij gerekend. Oh well.
‘Zeg me op zijn minst dat je met dat personeel soms eens een prank kan uithalen? Nou ja, niets mayor gewoon een beetje dollen met hun.’ Het zou niets voor hem zijn tbh in een gigantisch huis leven met enkel en alleen twee honden, de dude zijn moeder en dan nog het personeel. Yeray was het altijd al gewend om met een hoop in huis te zijn, back home woonden er ook een aantal vrienden in zijn ouderlijke huis. Eveneens ook mensen die zijn vader gewoon ooit had geholpen aan een baan en aan een plek om te overnachten. Yeah, dat was zijn familie tbh en het uis was ook nog eens groot genoeg er voor. ‘El destino, geloof je daar in? Anders houden we het wel op toeval.’ Sprak hij met een brede grimas. Het was wel cool tho. Yeray had om eerlijk te zijn helemaal geen idee waar hij was, Jayson kon hem voor zijn part gewoon eventjes ontvoeren of wat dan ook. Niet dat hij het zover zou laten komen, maar je snapte het wel. Snel genoeg waren ze aangekomen op het station en werd hij al meteen meegenomen naar een limo. Travelling in style, de enige manier tbh. ‘Ik zou er al helemaal loco van zijn geworden hoor. Als ik het zo vaak te horen zou krijgen.’ Sprak hij hoofdschuddend. De eerste 100 keer was het leuk, maar uiteindelijk zou het echt wel irritant worden zelfs als je niet gaf om andere hun mening of wat dan ook.
Van zodra de wagen op het erf was gereden werden Yeray’s ogen groot. Oké, Jayson was geen leugenaar. Maar woah fuck dit was echt wel te groot voor woorden hoor. Hoeveel personeel moest die knul wel niet hebben om zo’n huis te vullen? Voor enkele seconden was hij blijven staan de grootte van het huis even in zichzelf opnemend. Dit was te gek voor woorden! Het waren de woorden van Jayson die zijn aandacht weer trokken en vrijwel meteen volgde hij de dude door de gang terwijl hij alles even in zich op nam. Tbh hij wilde niet eens weten hoeveel waardevolle stukken art en antiek er hier stonden. Niet moeilijk dat ze Anwar en Emyr hadden! Yeray had meteen zijn rug gerecht toen ze in de volgende kamer binnen kwamen en daar een vrouw zat. Aie caramba was inderdaad een understatement hoor. Yeray moest stiekem toch eventjes zijn best doen om niet te gaan staren of wat dan ook. Dat zou pretty rude zijn. Maar gelukkig slaagde hij er wel in om zichzelf te gedragen hoor. Lang leven zijn ouders die hem een goede opvoeding hadden gegeven! Ook al liet die het soms aan zijn wensen over. Momenteel was de moeite om rond te kijken stiekem ook best groter, maar het lukte hem nog wel om zijn aandacht te bewaren voor Jayson als zijn moeder. ‘Mijn naam is Yeray Medina miss Crowe. Aangenaam kennis maken.’ Sprak hij toch misschien een tikje nerveus, iets wat wel in zijn stem te horen was ook al bleef zijn houding voor de rest normaal wel speelde er een zachte glimlach op zijn lippen.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie za mei 09, 2015 2:38 pm
"Mouth full of Gold"
‘Zeg me op zijn minst dat je met dat personeel soms eens een prank kan uithalen? Nou ja, niets mayor gewoon een beetje dollen met hun.’ Vroeg de jongeman voor hem. Jayson knikte enthousiast. "Zeker wel, maar mijn ma is bang dat ik ze uiteindelijk het huis uit ga jagen, dus ik laat het zo veel mogelijk maar gewoon zo", Grijnsde hij. Yeah, hij had al genoeg personeel weggejaagd, tot ergernis van Belinda tbh. Niet dat het bewust ging. Hij had zijn krachten meer onder controle dan vroeger, maar er waren al genoeg slachtoffers gevallen. ‘El destino, geloof je daar in? Anders houden we het wel op toeval.’ Vroeg hij toen. Jayson haalde even zijn schouders op. "Ik geloof in niet veel dingen, behalve het lot", Zei hij, al klonk dat misschien raar. Anyways, ze gingen er niet echt meer op in, stapten in de limo en begonnen richting Crowe’s Mansion te gaan.
De reactie van Yeray was best wel goud waard. Het huis was dan ook heel indrukwekkend. Je kon er waarschijnlijk wel vijfhonderd man in kwijt, als het niet meer was. Hij keek zijn ogen uit, iets wat hij de eerste keer ook had gedaan. En de tweede keer, en de derde keer. Eigenlijk was hij zelf ook nog altijd onder de indruk van de gigantische villa. Samen met de dude liep hij naar binnen, waar Anwar meteen richting een van de ruimtes spurtte. Die was ook blij dat hij terug thuis was waarschijnlijk. Hij begroette zijn moeder zoals hij het geleerd had, al vestigde ze al snel haar aandacht op Yeray. Die stelde zichzelf beleefd maar ook een beetje nerveus voor. Zijn gedachten waren redelijk onrustig, ghehe. "Welkom in Crowe's Mansion, Yeray", Zei ze nog tegen hem, waarna ze zich weer naar hem om draaide en hem aan keek met haar lichte ogen.
"Laat je nog weten of Yeray hier mee eet of niet? Om 19u stipt, zoals gewoonlijk", Zei ze, waarna ze hen beide weg wuifde met een simpele beweging van haar hand. "Yes Ma'am", Zei hij kort maar krachtig, waarna hij Yeray mee wenkte en terug naar de hal liep. Hij wees op de rechter trap, die sierlijk omhoog draaide. "Dat is haar vleugel", Vertelde hij, waarna hij richting zijn eigen trap liep. "En dit is de mijne. Best chill hoor, zo'n hele vleugel voor jezelf", Grijnsde hij. Hij nam hem mee naar boven en liep richting de grootste chillruimte. Er was ook een privé bioscoop, een pool ruimte en een fitnessruimte. Verder nog een kamer met een bar in en een muziekinstallatie, voor als hij een feestje wou geven. Maar de chillruimte was de beste. Er stond een gigantische tv, een play station 4, een kleinere muziek installatie, een heleboel gemakkelijke banken in een half vierkant opgesteld en hier en daar lag een zitzak op de grond. Hij gebaarde Yeray dat hij ergens mocht gaan zitten en liep zelf naar de kleinere koelkast en trok die open. "Iets drinken? Ik heb hier frisdrank enzo, maar als je iets sterkers wilt, kan ik het ook laten brengen", Grijnsde hij, waarna hij zelf een blikje cola nam.
Vrolijk keek hij de dude aan. Aha, for real een grappenmaker. Dat was wel cool. ‘Serieus wat voor grappen haal je uit als je mensen weg kunt jagen?’ Sprak hij lichtelijk verbaasd. Niet dat het zo heel moeilijk was om de perfecte grap uit te halen hoor. Maar er zat nog een verschil in mensen laten lachen of mensen laten huilen. Van die laatste kon hij nog wel meespreken. Ghehe yeah, die prank in de academie was leuk geweest zolang hij had geduurd. De gevolgen waren wel iets groter geweest maar aye, het was gewoon payback voor al die jaren geleden stiekem. Begrijpend knikte Yeray. Dat snapte hij maar al te goed. Zelf was hij ook meer een voorstander van geloven in het lot in plaats van geloven in iets anders, tot grote ergernis van zijn ouders want die waren gigantisch katholiek. Maar het lot was iets geheel anders. ‘Wel, dan valt dit volgens mij onder het lot hoor.’ Grijnsde hij uiteindelijk waarna hij even naar buiten keek.
Het huis was onbeschrijfelijk groot hoor. For real, hier kon even een heel leger wonen of wat dan ook. Dat hij onder de indruk was, was goed te zien aan de dude hoor. Dat Jayson hier ooit aan kon wennen om in dit huis rond te lopen, wel dat was wel een big deal tbh. Stiekem voelde hij zich toch eventjes heel klein hoor. Iets wat ook niet meteen zo gek was, want yeah het was echt wel een kast van een huis. Zichzelf voorstellen aan de vrouw verliep iets minder smooth dan hij zelf wilde maar hopelijk werd dat eventjes door de vingers gezien. Met een glimlach en een zacht knikje bedankte hij de vrouw eventjes.
Voor het nog meer akward kon worden voor Yeray loodste Jayson hem al terug mee naar de hal. Eigen vleugels. Wel, dat was niks nieuw maar nog altijd bleef het cool. Voor even gleed zijn blik naar de bovenkant van de trap waarop hij even lachend zijn hoofd schudde. ‘Yeah, ik kan er van meespreken hoor.’ Grijnsde hij even. Al snel genoeg waren ze boven aangekomen en meteen werd hij het gewaar dat deze kant van het huis toch net iets moderner oogde dan de rest. Er was nog steeds sprake van het nodige oude dat aanwezig was, maar het was duidelijk genoeg dat Jayson hier zijn eigen touch aan had gegeven. ‘Loop je hier nog steeds verloren? Want ik zou hier elke dag verloren kunnen lopen.’ Klonk het al lachend terwijl hij eventjes rond keek. Yeah deze plek, op zich zou hij er wel aan kunnen wennen hoor. Zowiezo dat er hier al kick ass feestjes waren gegeven door Jayson, dat moest haast wel. Hij zou het alleszins wel al gedaan hebben stiekem. Yeray dropte zich op een van de banken die regelrecht tegenover de tv stond, al zat hij wel half gedraaid naar de plek waar de jongen was geen gegaan. ‘Als je Ice – Tea hebt is dat goed genoeg hoor.’ Relaxt keek hij even rond. Ja man, dit was echt niet wat hij had verwacht van Jayson hoor. Wel was het een aangename verassing tho. ‘Het spijt me dat ik je een Mentiroso noemde man.’ Klonk het verontschuldigend terwijl hij even kort door zijn haren streek die wat ingezakt waren.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie zo mei 10, 2015 6:29 pm
"Mouth full of Gold"
Belinda was verrassend mild geweest voor Yeray, that’s for sure. Al snel bracht hij hem dan ook veilig naar zijn vleugel, voor ze zich bedacht en een kruisverhoor zou starten. Het was maar omdat ze op zijn krachten vertrouwde dat hij geen gevaarlijke crimineel hier binnen bracht. Vanaf de jongeman ook maar iets van een dreigende gedachte had, dan zou hij het weten. Jayson nam zijn nieuwe buddy mee naar zijn vleugel, om er toch wel even een opmerking over te maken dat het best chill was, zo'n hele vleugel voor jezelf. ‘Yeah, ik kan er van meespreken hoor.’ Grijnsde hij terug, en hij keek hem even opgewekt aan. Dat Yeray loaded was op zijn niveau, had hij al mogen opvangen. Zoveel te beter, hij zou ook nooit een landloper in huis nemen hoor.
De aandacht van de jongeman ging even naar het interieur, waar hij toch wel even zijn eigen ding in had mogen doen. Tbh hield hij wel van kunst en design, en dat zag je ook aan de inrichting hier. ‘Loop je hier nog steeds verloren? Want ik zou hier elke dag verloren kunnen lopen.’ Vroeg Yeray toen, en hij schoot even in de lach. "Soms wel ja, al vind ik de belangrijkste kamer altijd terug.. De keuken ofcourse", Grijnsde hij. Yeah, hij kon zomaar binnenvallen en vragen waar hij zin in had. Dan maakte de chef het gewoon voor ‘m klaar. Dat was zijn job en hij werd ervoor betaald, dus waarom zou hij het zelf maken? Right, niet logisch.
Nu moest hij zelf eventjes voor gastheer spelen. Niet dat hij dat niet kon, en hij moest niet heel deftig doen tegen de dude. Geen overbodige beleefdheden, die hij soms moest gebruiken als zijn moeder bezoek had. ‘Als je Ice – Tea hebt is dat goed genoeg hoor.’ Zei hij, waarna hij knikte, een blikje nam en zichzelf ook op de bank liet vallen. Hij gaf het blikje aan Yeray en trok het zijne open, om er een slokje van te nemen. ‘Het spijt me dat ik je een Mentiroso noemde man.’ Zei hij toen, en gelukkig kon hij uit zijn gedachten opmaken wat het betekende. Hij haalde zijn schouders even op. "De volgende keer stuur ik Anwar op je af tho", Grapte hij. Even keek hij naar de tv en toen terug naar Yeray. "Ooit Killzone gespeeld? Anders kunnen we wel even co-oppen ofzo", Stelde hij voor. Niet in split screen, nope. Als hij er mee in stemde, kon hij een tweede, kleiner tv-scherm tevoorschijn halen en daar een andere ps4 op aansluiten. Dan kon de dude zich nog aanmelden op zijn eigen account, zodat hij ook progress had als hij wou mee spelen tenminste. Zo deed hij het ook als er iemand anders kwam chillen, dat was leuker dan met twee op hetzelfde scherm kijken.
Iemands moeder ontmoeten was altijd best wel een vreemd gebeuren. Niet hij meestal niet in de smaak viel hoor, maar first of all werd hij meestal voorgesteld aan ouders van meisjes omdat die een of andere fantasie hadden dat het liefde was dat er speelde en dat het voor eeuwig zou duren en zo. Niet het geval. Maar even goed ouders van vrienden ontmoeten was dan nog een beetje anders, al bleef het toch nog wel vreemd tho. Oh well, hij moest geen 1 miljoen vragen beantwoorden of wat dan ook dus het was vast wel in orde of zo. Met een grijnsje volgde hij Jayson terwijl hij toch al even de route in zich op nam en zo. Wie weet brak er zo meteen ff ergens brand uit, dan moest hij niet opeens de weg kwijt raken hoor.
‘Ah la cocina. Viel te verwachten.’ Sprak hij al lachend. Natuurlijk was de keuken de belangrijkste kamer van het hele huis, thuis had hij er genoeg tijd gespendeerd hoor met de rest van de familie. Altijd heel gezellig samen koken, al gebeurde het ook wel eens dat een van zijn neven die kok was alles op zich nam. Dem happy days. Voor even moest hij lachen aan de gedachte van die laatste keer dat dat gebeurd was. Het was al enkele jaren geleden tho, maar toen had iedereen samen gekookt en was uiteindelijk uitgedraaid op een groot gevecht met de overschot. Tot grootste ergernis van zijn moeder maar die had besloten uiteindelijk gewoon mee te doen met hun.
Vrij snel had hij het blikje aangenomen van Yeray. Serieus gelukkig had hij zijn blikje nog niet opengetrokken, anders lag de inhoud nu mooi op de grond hoor. De opmerking van Jayson liet hem best wel lachen. ‘Die doet me niks hoor, ben ik veel te geweldig voor.’ Klonk het lachend. Yeah right, die hond zou hem zo kunnen verscheuren dus daar paste hij wel voor. Want yeah, hij ging nu niet zijn powers op honden gebruiken om zich te beschermen. Toch niet op de honden die hier in dit huis zaten dan en op Arwan evenmin. Zo gemeen was hij nog net niet. Ah, Killzone. Zijn mondhoeken trokken gelijk omhoog. Dat zag hij nog wel zitten. ‘Beste idee van de dag.’ Grijnsde hij even. Nou ja van hem dan toch. Yeray trok uiteindelijk zijn blikje open en dronk er wat van waarna hij het op de tafel neerzette. ‘Ik wil like echt niet nieuwsgierig of zo doen, maar hoe zit het eigenlijk hier? Tis wel obvious dat ze je geadopteerd heeft en zo, maar toch ik vraag het me gewoon af. Je hoeft like niet te antwoorden hoor, ik zou het toch niet doen.’ Sprak hij met een kleine grijns. Nee, voor zekers zou hij iemand gewoon een mep verkopen of zo als die zoiets zou vragen of zo. Het was dan ook niet geheel zijn bedoeling om het te vragen, maar het speelde wel in zijn gedachten en naja hij was een flapuit zulke dingen kwamen er gewoon sneller uit dan het de bedoeling eigenlijk was.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie zo mei 10, 2015 9:43 pm
"Mouth full of Gold"
Stiekem had hij nu alweer zin in een kitchen raid, maar aangezien ze over iets meer dan een uur al gingen eten, was dat misschien geen goed idee. Want als hij nu nog eten ging halen, dan zou hij zijn bord niet leeg krijgen en ja ook al was hij 17, dan kreeg hij daar gegarandeerd een opmerking over van zijn moeder. Dat hij maar niet zoveel moest eten vlak voor het avondeten en dat hij niet moest denken dat hij hier zomaar van tafel zou mogen zonder het bord leeg te eten. En als hij dan zou gaan zeggen dat hij zich misselijk voelde, zou ze geen genade kennen en hem desnoods laten eten tot hij er dood bij neer viel. Okay, dat nu ook weer niet, maar you get the point.
De verontschuldiging van Yeray was eigenlijk niet nodig. For real, hij vond hem best wel chill, en hij vond het ergens wel cool dat hij nu kon bewijzen dat het wel degelijk de waarheid was. Nu kon hij tenminste rondhangen met iemand waar hij zichzelf wel vrienden mee zag worden. Toch kon hij het niet echt laten om hem even speels te bedreigen. ‘Die doet me niks hoor, ben ik veel te geweldig voor.’ Grijnsde hij, en Jayson lachte even. "Ook al was je God himself, als ik Anwar het bevel geef, dan zal hij luisteren", Grijnsde hij. Maar of hij dat ook echt zo ver zou laten komen was een nah. Hij was niet zo’n psycho die random dudes mee lokte naar zijn gigantische crib om ze daarna te laten doden door zijn hond.
Nu goed, van psycho killer naar Killzone, het was geen al te grote jump. Nu nog Yeray laten meedoen, dan kon zijn dag niet meer stuk hoor. ‘Beste idee van de dag.’ Grijnsde de dude, en Jayson boog even alsof hij een award in ontvangst nam. "Ik zou graag mijn moeder bedanken, en mijn trouwe manager, die eigenlijk een hond is", Speechte hij, al schoot hij ergens halverwege in de lach. Humor 1up. Hij stond op en drukte op een knopje aan de zijkant van een kast, waardoor een voorkant omlaag schoof en daar een tweede scherm tevoorschijn kwam. Hij zette zowel het scherm als de PS aan, en deed bij de grootste dezelfde. Hij gaf Yeray de controller van het grootste scherm en meldde zichzelf aan op het kleinste.
"Ik add je wel even in m'n lijst en invite je dan in de game, cool?" Vroeg hij, waarna hij Killzone alvast opstartte en daarna naar zijn vriendenlijst ging, waar hij de naam van de dude invulde. Stiekem haalde hij die gewoon even uit zijn gedachten, maar dat kon hij niet toegeven. "Ik zag je naam toen je je aanmeldde", Verklaarde hij, waarna hij hem een invite stuurde. ‘Ik wil like echt niet nieuwsgierig of zo doen, maar hoe zit het eigenlijk hier? Tis wel obvious dat ze je geadopteerd heeft en zo, maar toch ik vraag het me gewoon af. Je hoeft like niet te antwoorden hoor, ik zou het toch niet doen.’ Vroeg hij toen. Even keek hij hem een beetje verbaasd aan. Right, daar kwam de vraag dan uiteindelijk. "Ik vroeg me al af hoe lang het nog zou duren", Grijnsde hij toen. Hij speelde even met de joystick van de controller en gaf toen antwoord. "Mijn ouders konden mij niet houden, dus toen ik 3 was, werd ik meegenomen door iemand van de kinderbescherming. 4 jaar lang ben ik van hier naar daar gebracht, aangezien niemand echt lang voor me kon zorgen. Mijn krachten waren sterk en ik kon ze niet controleren, dus ze wilden liever zo snel mogelijk weer van me af", Vertelde hij zonder al te veel emotie. Het kon hem allemaal vrij weinig schelen, aangezien zijn leven nu gewoon perfect was en hij niet eens kwaad was op zijn biologische ouders. "Zij was eenzaam.. En via een vriendin, die bij de kinderbescherming werkte, kreeg ze hoogte van mij, een pureblood Warlock met sterke krachten. Ik was voor haar zowel gezelschap als een uitdaging. Ze heeft me hier opgevoed, thuis geschoold, en geleerd hoe ik mijn krachten kan beheersen. Dus geadopteerd of niet, zij is mijn moeder en ook de enige die ik ooit zo zal zien", Zei hij met een glimlachje. Yeah, niet om sentimenteel te doen maar.. Hij had echt geluk met haar in zijn leven.
Het was meer uit beleefdheid dat hij zich had verontschuldigd hoor. Hij wist ergens wel dat het niet meteen nodig was geweest, maar tja goed het was er nu uit en hij had Jayson stiekem een woordje Spaans bij geleerd. ‘Nou, en wat als ik het tegenovergestelde was?’ Sprak hij met een klein grijnsje. Nee, het was echt wel duidelijk dat Anwar hem niet heel zou laten, dus hij ging het ook niet uit lokken hoor. ‘Ja ja, noted ik noem je geen leugenaar meer.’ Sprak hij al lachend. Al was het hopelijk wel zo dat hij de hond zowiezo al niet op hem ging af sturen of zo, zo zag hij hem er niet voor aan hoor. Voor de lol even iemand target practise laten spelen voor je hond, nee daar was Jayson net iets te chill voor.
Serieus hoor, deze knul was echt te geweldig. Yeray schoot in de lach toen Jayson een klein showtje op voerde. Jayson moest toch nog even oefenen voor als hij ooit een echte award in handen kreeg hoor. Just saying, the audience zou het niet geweldig vinden als de winnaar in kwestie als een of andere debiel in de lach zou schieten. Daar moest hij dan echt wel eventjes bij zijn hoor als dat ging gebeuren. ‘Misschien moet je mij ook al vast bedanken omdat ik je ooit toch eens les moet geven over hoe je een deftige speech moet houden.’ Grijnsde hij vrolijk. De grijns werd alleen maar breder toen er ook een tweede scherm kwam. Beter, want op split-screen was hij gewoon even fataal hoor. Maar shh. ‘Jow, jij kon even goed dit scherm nemen hoor.’ Zei hij nog vluchtig voor hij de controller aan nam.
‘Sure thing.’ Sprak hij kalmpjes terwijl hij zich aanmeldde om niet veel later ook de game op te starten. Blijkbaar had de knul hem ook al geadd. Bedenkelijk keek hij hem eventjes aan. Dat was dan toch wel even heel opmerkzaam of zo. Dat de vraag voor verbazing zou zorgen daar had hij op gerekend, nou ja het was vast niet alsof Jayson deze vraag zo snel kreeg.’Yeah, sorry het kwam gewoon in me op en ik ben niet zo’n persoon die meestal al te lang wacht.’ Even haalde hij zijn schouders op. Eigenlijk was hij hem niet zo eer een uitleg verschuldigd, maar het was wel zo normaal dat hij zich toch eventjes verklaarde. Met zijn blik op Jayson gericht luisterde hij naar het verhaal van de jongen. Kijk dat kreeg je dus als je meteen zo’n persoonlijke vraag ging vragen. Hier en daar knikte hij even kort terwijl hij met de joystick aan het spelen was. Zijn verhaal was er een dat waarschijnlijk vaker voor kwam, al had niet iedereen een persoon als zijn moeder. ‘Thuis les, lijkt me nog wel chill. Niet dat het voor mij zou weg gelegd zijn of zo, daarvoor doe ik veel te graag dingen fout.’ Grijnsde hij eventjes. Maar aye hij begreep het nu wel hoor. En van zijn moeder was hij nu ook wel iets meer op de hoogte, het was al vast en zeker geen slecht mens. ‘Wel amigo, het is zeker niet niets wat je hebt meegemaakt. Maar je bent goed terecht gekomen en dat is het belangrijkste, no?’ Yeray richtte zijn blik weer op het scherm. Het werd wel even tijd dat ze gingen beginnen hoor, misschien kon hij Jayson nog wel in maken met al zijn skills.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie ma mei 11, 2015 11:49 am
"Mouth full of Gold"
Nu alles cool was tussen hen, kon hij even iets gaan bedenken dat ze konden doen. De beslissing was eigenlijk al snel gemaakt. Welke 17-jarige hield niet van gamen? En welke 17-jarige had zo’n rijke moeder dat hij meerdere Play Station’s had en schermen waar hij op kon gamen? Ja, double check. Dat Yeray ouder was dan hem, maakte hem niet veel uit. Een 24-jarige kon ook gamen. Ja, hij had zijn leeftijd ook al uit zijn hoofd gehaald. Misschien moest hij toch proberen om zichzelf wat meer af te sluiten. Best moeilijk aangezien hij redelijk open minded was, en dat mocht je wel redelijk letterlijk opvatten. Hij was heel gevoelig voor de prikkels rondom hem, al had Belinda geprobeerd hem daar minder vatbaar voor te maken.
Al was het best makkelijk om nu zijn naam te vinden om hem toe te voegen. Snel genoeg werd hij afgeleid door zijn vraag, waardoor hij toch even verbaasd op keek. Kort gaf hij er een antwoord op, zonder er te diep op in te gaan. Alle emotionele boel hoefde hij er niet bij te vertellen. ‘Thuis les, lijkt me nog wel chill. Niet dat het voor mij zou weg gelegd zijn of zo, daarvoor doe ik veel te graag dingen fout.’ Grijnsde de dude. Hij lachte er ook even om. Yeah, dat zou hij niet moeten proberen met haar tbh. Grapjes uithalen met het personeel, ja. Grapjes uithalen met zijn moeder en leerkracht? Nee. "Zij zou Emyr nog op me afsturen als ik bewust dingen ging uithalen in haar les", Bekende hij grijnzend. ‘Wel amigo, het is zeker niet niets wat je hebt meegemaakt. Maar je bent goed terecht gekomen en dat is het belangrijkste, no?’ Zei Yeray toen, en hij knikte. "I'm a lucky guy for sure man", Grijnsde hij, waarna hij de dude een invite stuurde en de game opstartte. "Nu hoop ik dat jij nog niet out of luck bent, want ik ga je even helemaal inmaken", Plaagde hij, waarna hij even keek op de mini map en richting het dichtstbijzijnde gebouw rende.
Gamen was iets wat hij wel eens deed als hij zich met niets anders kon bezighouden. Meestal was het dan ook Killzone of heel soms Assasin’s Creed, veel meer deed hij ook niet echt omdat hij stiekem best wel druk was met andere zaken. Zoals pranks uitvoeren natuurlijk, en dan was er nog altijd die andere leuke bezigheid van hem die met het vrouwelijke geslacht te maken had. Maar het merendeel van de tijd was hij bezig met zaken regelen voor zijn pa, sinds die hier over enkele maanden een dochterbedrijf zou oprichten waar hij waarschijnlijk de baas mocht over gaan spelen. Maar aye, dat waren bezigheden die hij het liefst uit stelde. Stiekem genoot hij gewoon graag van elk moment van de dag hoor, het gebeurde dan ook vrij weinig dat hij echt ging uit slapen en zo.
Even schoot hij in de lach. Hoewel hij zijn moeder nog niet bepaald kende kon hij dat al wel zien gebeuren ja. Een Jayson die op de hielen werd gezeten door Emyr puur omdat die jongen ook eens een grapje wilde maken. Niet echt leuk, maar aye zo leerde de knul wel zaken en ging hij niet als een of andere bloemzak in de les zitten of zo. ‘Oké, nee dan verkies ik echt wel mooi de academie.’ Nah, hij moest het zich niet voorstellen hoor als hij zijn hele loopbaan op die freaking rotplek niet zonder enige grap had door gestaan. ‘Geloof me, mijn geluk raakt nooit op hoor.’ Als de dude een wedstrijdje wilde kon hij het krijgen ook hoor. Yeray was niet zo easy als het kwam op verliezen hoor, dus hij ging dan ook helemaal op in de game, natuurlijk uitkijkend voor zijn tegenstander en zo want yeah om nu meteen al het loodje te leggen zou hem toch wel een mooie deuk in zijn ego opleveren en zo.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie di mei 12, 2015 2:07 pm
"Mouth full of Gold"
Hopelijk ging Yeray hem nu niet kinderachtig vinden. In ieder geval dacht hij er niet aan dat het kinderachtig was, dus dat was weer een geruststelling. Straks zou hij echt wel moeten opletten dat hij niet zomaar in zijn gedachten zat. Dan kon hij te hard inspelen op zijn plannen, en dan was het niet meer leuk. Misschien zou hij dat nog wel gaan doen als hij echt af ging en hij zijn dominantie even wou bewijzen, maar voor nu zou hij zoveel mogelijk proberen om het fair te spelen. ‘Geloof me, mijn geluk raakt nooit op hoor.’ Zei Yeray, en Jayson lachte even. "Dat zien we nog wel bro", Grijnsde hij geheimzinnig. Nah, cheaten zou hij niet doen, maybe kon hij de dude wel inmaken met gewoon pure skills.
Met behulp van de joystick liet hij zijn persoontje sprinten, en het eerste gebouw links binnenlopen. Hij liep door naar het eerste verdiep en keek uit het raam. Hij zag niet meteen beweging, tot hij een flits zag linksboven. Meteen draaide hij zich er naar om, zag daar Yeray al lopen. Hij richtte zijn gun op ‘m en haalde de trekker over. Hij raakte hem, maar hij wist niet of hij helemaal dood was of niet. Daarom sprong hij uit het raam naar beneden, om hem te gaan zoeken, al had hij nu natuurlijk wel zijn positie weer gegeven. "Sowieso moeten we straks wel samen een missie gaan doen ofzo", Merkte hij op. Yeah, want tbh zat hij vast op een level waar Yeray hem misschien wel mee zou kunnen helpen..
Yeray trok even zijn wenkbrauw op. Dat zouden ze inderdaad nog wel zien! Als het op gamen aankwam wilde hij nog net zo hard winnen als vroeger hoor. Like for real, verliezen was zowiezo al niet leuk dus nee geen haar op zijn hoofd dat er even aan dacht om zich zo maar te laten doen door Jayson. Daarvoor was hij toch te competitief ingesteld. Feit was dat het best al lang geleden was dat hij de game had gespeeld, maar dat zou hem er niet van weerhouden hoor. Een beetje gezonde competitie was altijd wel leuk. Plus, sinds hij Jayson had leren kennen had hij er toch even mooi zijn eerste vriend die niet Imogen was bij gekregen.
Yeray was meteen tussen enkele camions gedoken om even veilig te zitten voor enig vijandelijk vuur. Maar dat werd hem dus al heel snel veel te saai. Hij had er even geen idee van waar Jayson zat, maar als hij nu uit zijn schuilplaats zou komen stormen dan was hij er gelijk aan. Half op zijn hurken kwam hij uiteindelijk tevoorschijn, van zodra hij achter de vrachtwagen voorbij was keek hij even kort rond maar kon hem niet spotten. Tot er een knal klonk. Nog net op tijd dook hij terug, al werd hij wel getroffen door de kogel. Maar niet dodelijk of zo. Snel genoeg had hij zich weer recht gezet en zag hij Jayson uit een of ander gebouw springen. Meteen switche hij van zijn semi automatische wapen naar een gewoon pistool. ‘Zit je vast ergens?’ Grijnsde hij even kort, al was hij met zijn volledige aandacht bij het spel. Van zodra hij achter de vrachtwagen uit was gekomen had hij zijn eerste schot gelost en die raakte Jayson meteen. Oftewel bleef hij nu door knallen of hij maakte dat hij weg was. Het makkelijkste van de twee zou zijn hem ineens af te maken, maar daar was niets leuk aan. Snel genoeg had hij het op een lopen gezet en verdween tussen een simpele steeg, op zoek naar een nieuwe hide out.
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie di mei 19, 2015 11:48 pm
"Mouth full of Gold"
Damn, zijn skills waren toch een beetje afgezwakt hoor. Dat kreeg je als je het gewend was om op NPC’s te schieten. Die reageerden meestal trager en dommer dan een echte persoon. En dat Yeray niet traag of dom was, werd meteen ook duidelijk toen hij snel genoeg weer weg dook achter zijn cover. Dit was echter wel zijn geschikte moment om ook zijn schuilplaats te ontvluchten, aangezien zijn locatie nu ook duidelijk was voor de oudere dude. ‘Zit je vast ergens?’ Vroeg hij met een grijns, maar Jayson liet zich niet kennen. "Yeah, op de eerste plaats tbh", Grijnsde hij terug, al had hij beter opgelet (al was er eigenlijk toch nooit echt iemand aan het opletten) want Yeray had op hem geschoten en het was mooi raak.
De trooper die de knul moest voorstellen, spurtte weg, en even bleef hij staan zodat zijn scherm minder rood was. Het moest bloed voorstellen, maar het was vooral irritant omdat hij geen fuck meer zag. Meteen daarna rende hij achter de schim aan.. Tot een loeiende sirene hem onderbrak. "Wat is dat nu weer? Is dit die nieuwe update ofzo?" Vroeg hij deels nieuwsgierig en deels enthousiast. Een robotstem kondigde de komst van een golf van maffia-soldaatjes aan. "So, wanna team up?" Vroeg hij met een grijnsje, waarna hij een flare aan stak zodat Yeray wist waar hij precies was door het flikkerende groene puntje op zijn mini-map.
Misschien moest hij dit toch maar terug wat meer gaan spelen hoor want stiekem was hij een beetje rusty. Maar aye, hij bakte er nog iets van en was nog niet meteen dood te krijgen dus. Eventjes een yay voor hem? Nee, oké dan. Snel genoeg was hij terug achter de vrachtwagen gekropen om zichzelf toch eventjes op safe te zetten. Dan gingen dat verdraaide “bloed” ook even weg. Irritant was nog een understatement daarvoor hoor. Met een kleine grimas om de opmerking van de dude was hij mooi even tevoorschijn gekomen en had hij een mooi schot gegeven. Voltreffer. Nou ja, halfvol dan. Want tja, Jayson’s soldaatje was niet doei. ‘Zei je wat?’ Gooide hij er lachend achteraan. Eerste plaats was adiós hoor.
Snel genoeg was hij ervan door gegaan want hij wilde Jayson zijn wraak even niet onder ogen komen hoor. Gek was Yeray nog net niet. Prettig gestoord was wellicht een betere benaming, al verstopte hij het mooi hoor. Een sirene weerklonk en hij had even geen flauw idee wat er aan de hand was. Dit was niet gepland? ‘Als jij het weet, weet ik het ook.’ Gelukkig weerklonk de robotstem. Maffia-soldaatjes? Dat betekende machinegeweren en heel veel daarvan. Als hij het zich toch even goed herinnerde dan. Maar hij besloot er maar gewoon vanuit te gaan dat hun tegenstanders over heel veel firepower zouden beschikken. Harde wereld. ‘Si, amigo.’ Al waren ze beiden gewond, en nou ja zouden ze dus sneller dood gaan waarschijnlijk. Maar aye, where’s the fun in dying alone? Yeray bestuurde zijn soldaatje zo dat hij binnen no time bij zijn teammember was. ‘Hoe pakken we het aan tho?’ Even tactiek bespreken. Want nee, hij ging niet zo maar als een wilde in het rond schieten. Dat gaf een de locatie weer van waar ze zaten en twee, hun munitie zou al snel ciao zijn. En dat zou serieus geen goede zaak zijn!
“ Character „ Leeftijd: 17 Sex: Male Family Tree: I belong to her.
Onderwerp: Re: Goldie ma jun 01, 2015 10:12 pm
"Mouth full of Gold"
Er was niks mis met even geraakt worden enzo, vooral omdat je nooit echt meteen helemaal dood was en je jezelf best nog kon redden als je over wat reflexen beschikte. Het was dat verdomde wazige rood over je scherm dat je helemaal kon fucken. Je zag gewoon amper iets en dan liep je nog sneller in een val. Gelukkig leefde hij nog en was trok het rood al terug weg, waardoor hij nu weer helder kon zien en een nieuwe poging kon doen om Yeray te slayen. Nu ja, daar kreeg hij eigenlijk toch geen kans voor, want ineens ging er een luchtsirene af. God wist waar dat ding stond tho, maar dat hij luid ging, was wel een feit.
Een inbound van maffia troepen, laat maar komen. Het was een of andere nieuwe update, maar die zouden ze sowieso wel ownen. Yeray stemde in om hem te joinen in zijn team, want dan waren ze sowieso sterker. ‘Hoe pakken we het aan tho?’ Vroeg de dude toen, en even dacht hij na. Hij checkte random zijn inventory en omfg. "Check je munitie man", Riep hij enthousiast. Er waren C4's en claymore mines, die zouden ze kunnen opstellen als een trap. Hij liet zijn soldaatje even omdraaien en spotte toen een goed gebouw. "Okay, we gaan daar in dat gebouw zitten, en leggen de benedenverdieping vol explosieven. Daarna gaan we boven zitten en knallen we iedereen af die boven komt", Legde hij uit. Hij switchte even van wapen naar een met wat meer vuurkracht en liep toen richting het gebouw, om het plan in werking te zetten.
Index
do mei 07, 2015 3:43 pm
