Carmen stopte voorzichtig het laatste stukje pizza in haar mond, voorzichtig, zodat haar lipstick niet zou uitlopen. “Carmen!” zei Aphrodite afkeurend en schudde haar hoofd. Carmen barstte in lachen uit en gooide haar hoofd in haar nek. “I’m sorry, mama, but I’m so hungry right now!” Aphrodite schudde nogmaals haar hoofd en keek naar de outfit van Carmen. “You look on fleek tho, but…you’re all done, it’s so risky to eat pizza when your make up, hair and outfit is done…” Carmen trok een pruillipje en streelde over haar haren, die keurig netjes in een knotje zaten. “You ready?” vroeg Aphrodite en Carmen knikte. Aphrodite gaf haar een klapje op haar kont en Carmen liep naar de backstage ruimte.

Dit was haar leven, datgene waar ze haar brood aan verdiende. Playbacken voor een volle zaal met mensen, om zich vervolgens onder de gasten te begeven en gewoon een leuke avond te hebben. En Carmen was gek op haar werk, zeker omdat ze vroeger nooit de kans had gehad om te feesten. Vroeger mocht ze alleen naar feestjes die haar ouders voor haar uitzochten, maar die tijd was over. Nu maakte ze haar eigen feestje en die feestjes waren nog eens goed vol ook. Nou leek dit natuurlijk een droombaan, een droomleven, maar dat was alles behalve dat. Diep achter het masker van make-up, schuilde een bang persoon, bang om nooit ware liefde te vinden, bang om nooit iemand te vinden die zou accepteren hoe dat ze was, bang om ergens buiten te vallen. En daardoor stelde ze zich hard op. In deze industrie moest je hard zijn, anders zou je het niet overleven.

Maar al dat vergat Carmen toen ze achter het gordijn ging staan. “Ladies and gentlemen, welcome for showing up tonight…” zei iemand door een microfoon en Carmen glimlachte, ze kon er niets aan doen. Het was elke keer zo spannend om weer op het podium te gaan. “Thank you for showing up tonight. Tonight, we’ll be doing something we won’t do every night. As soon as I show you what, you’ll know.” Die uitspraak begreep Carmen wel, want dit was voornamelijk een plek waar hetero’s kwamen. Maar voor Carmen maakte dat niet uit, heteromannen waren vaak het fijnst om te versieren, vooral omdat ze maar met één ding dachten. Er was een zeker persoon die daar alleen maar mee dacht. Veel diepgang had die persoon niet, Carmen vroeg zich nog steeds af hoe mensen hem in vredesnaam van hem konden houden. Haar ogen schoten open, daar was het moment doen. “I present to you….Carmen Carrera!”

De gordijnen verdwenen en met een stralende glimlach keek Carmen de club in. De muziek begon te spelen, de stem van Madonna vulde de ruimte en Carmen playbackte mee, precies waarvoor ze gemaakt was. “I see you on the street and you walk on by. You make me wanna hang my head down and cry.” Met een verdrietig gezicht keek Carmen de zaal in en een stralende glimlach verscheen weer op haar gezicht. Ze plaatste haar hand omgekeerd tegen haar ribben aan en liep verleidelijk over het podium. “If you’d give me half a chance you’d see my desire burning inside of me, but you choose to look the other way.” De blik op haar gezicht werd intenser, ze bukte door haar benen en keek een aantal mensen recht in hun ogen aan. “I’ve had to work much harder than this for something I want, don’t try to resist….” Ze liet haar armen langs haar lichaam zakken en haar jasje gleed uit, waardoor ze nu alleen nog in een panterprint jumpsuit rondliep. Met een intense blik liep ze het podium af en begon ze aan het refrein: “Open your to me, baby. I hold the lock and you hold the key. Open your heart to me, darling, I’ll give you love, if you turn the key.”  En opeens was Carmen verdwenen, in de schaduw van de nacht.

Bij de bar kwam ze echter weer tevoorschijn. Haar krachten gebruiken tijdens haar show, het was iets wat het goed deed. Ze bukte bij een jonger neer, die op een stoel zat en sloeg haar armen om zijn schouders heen. “I think that you’re afraid to look in my eyes. You look a little sad boy, I wonder why…” Zachtjes streelde ze over zijn wang en drukte er een kus op, een afdruk van rode lipstick achterlatend. Vervolgens pakte ze hem bij zijn hand beet en trok hem met haar mee. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en begon tegen hem aan te dansen. “I follow you around but you can’t see, too wrapped up in yourself to notice, so you choose to look the other way…well, I’ve got something to say!” Ze drukte haar rug tegen de jongen zijn buik en zakte door haar knieën. Met een lachje draaide ze zich om, drukte een kus op zijn lippen en duwde hem toen zachtjes achteruit.

Carmen liep heupwiegend door de mensen. “Don’t try to run, I can keep on with you. Nothing can stop me from trying to, you’ve got to…” En toen ze weer op het podium stond, liet ze zwarte schaduwrook uit haar vingertoppen komen, die sierlijk om haar heen bewoog, terwijl ze een choreografie uitvoerde op het refrein. Uiteindelijk stopte ze met het dansen en spreidde haar armen wijd. “Open your heart with the key! One is such a lonely number!” playbackte ze mee, bijna zo overtuigend dat haar echte stem klonk. De zwarte rook stopte en Carmen liep weer langs de mensen, keek ze allemaal met een lieve blik aan, en gaf sommige een kus op hun wang, jongen of meisje, het maakte niet uit. “Open your heart, I’ll make you love me. It’s not that hard, if you just turn the key. Don’t try to run, I can keep on with you. Nothing can stop me from trying to, YOU’VE GOT TO OPEN YOUR HEART TO ME, BABY!” Met haar ogen gesloten danste Carmen mee op de muziek en een stralende glimlach ontstond weer op haar gezicht, het was duidelijk te zien dat ze hier echt van genoot. “I HOLD THE LOCK AND YOU HOLD THE KEY! Open your heart to me, darlin’, I’ll give you love, if you, you turn the key….open your heart with the key!” Heupwiegend liep Carmen het podium weer op en stopte hijgend met het nummer, ze was best moe. Optreden op hoge hakken was niets niks.

Een jongen van backstage kwam haar microfoon brengen. Hijgend staarde Carmen eerst het publiek in en glimlachte toen. Ze maakte een diepe buiging. “Thank you, Oldbay…I hope I opened your heart” zei ze met een grinnik, nog licht nahijgend “I hope you’ll all enjoy my little party. I’ll go fresh up now, but I’ll see you in fifteen minutes. I hope we will make this a banger!” Met een vrolijke lachje stuurde ze een luchtkusje het publiek in en ging gauw backstage, klaar voor haar volgende outfit.

Al gauw was er normale muziek die door de boxen dreunden. Carmen had vliegensvlug een andere jurk aangetrokken en haar haren anders gedaan. Na ongeveer twintig minuten was ze weer terug in de zaal en liep heupwiegend op de bar af. “A moscato mixed with wodka” bestelde ze en ontving met een lief glimlachje het drankje. Nu was het tijd om te feesten. Heupwiegend liep ze door de mensen, kijkend of iemand nog met haar kwam dansen of praten of whatever.