Annabel sloeg haar benen over elkaar. Zachtjes streek ze over haar lange, zwarte haren, die ooit verhuld waren onder een blonde pruik. De tranen brandden achter haar ogen. Een hand pakte haar hand beet. Haar hoofd bewoog zich wat omhoog en keken in zijn trouwe, bruine ogen. Schijn bedroog. Annabel trok met een geïrriteerde blik haar handen los en streek over de pleister op haar hoofd. Een kleine pijnscheut schoot door haar lichaam en zorgde ervoor dat ze licht in elkaar kromp. “We’ll figure this out.” Een fluisterende stem naast haar, maar Annabel reageerde niet. Was het een leugen, of was het echt? Waarom was ze niet gewoon weggegaan, zoals elke verstandige vrouw zou doen? Wat zag ze in hem? Misschien had ze de dingen die hij deed wel nodig. Hun relatie hing aan een zijden draadje, slechts een anticlimax van wat hun relatie was toen het was begonnen. Annabel had alles voor hem laten vallen: haar drugsdealende verleden, haar leven waarin ze het met iedereen deed, het verschuilen van haar gevoelens. Maar was hij dat waard? Annabel sloot haar ogen en in haar hoofd schoot ze terug naar een flashback van een paar avonden geleden:

“Fuck you, Annabel!” schreeuwde hij naar haar en gooide alles wat op de eettafel lag. Annabel schoot omhoog, haar stoel vloog naar achteren. “So, you think that this is gonna fix anything? Throwing shit around like you own this place, but this place is MY PLACE, bought with MY MONEY and if you don’t like MY RULES, then get the FUCK OUT!” schreeuwde Annabel terug “What the hell are you actually thinking?” Hij ging achterover zitten en zijn wenkbrauwen schoten omhoog, waardoor Annabel hem wilde slaan. Gewoon keihard in zijn gezicht. “What I’m thinking is that you’re making a big drama out of nothing…” Nu schoten de wenkbrauwen van Annabel omhoog. “I’m making big drama? So you think what you’re doing is okay?” “Yeah, what am I doing wrong?” Annabel sloeg met haar vuist op tafel, een barst achterlatend in het glazen tafelblad. “All I wanna know is who the girl is that texts: “Thanks baby, last night was fun!” What you’re doing wrong is, is that you’re disrespecting me. Stop being disrespectful, stop disrespecting me. Stop interrupting me when I’m outside doing what I have to do, and embarrass me in front of other people, and keep flirting with other girls like we’re sixteen, STOP!” Annabel draaide zich om en liep razend de kamer uit. Haar hand deed pijn, er zaten waarschijnlijk stukjes glas in. Ze voelde een harde hand om haar pols, die haar ruw naar zich toe trok. “Just listen…” “I don’t wanna listen to you, I want you to change, or I want you to get the fuck out!” Zijn vuistslag trof haar hard op haar wang. Haar hoofd knalde tegen de muur, liet een bloederige vlek achter. “O no…” hoorde ze een zachte stem zeggen, maar Annabel verloor al gauw haar bewustzijn.

Ze legde haar handen gevouwen op haar knie en zuchtte zachtjes. Een traan liep over haar gezicht en ze pakte haar clutch, om er een zakdoekje uit te halen. Maar het was niet nodig, een hand veegde haar traan weg. Annabel keek op en keek weer in zijn ogen. Ze sloot haar ogen en wendde haar gezicht weer af. Toen ze haar ogen weer openden, zag ze andere mensen naar hen kijken. Heel onopvallend, alsof ze naast haar keken, maar ze wist het dondersgoed dat ze het over haar hadden. Ze praatten over haar, over dat ze zwak was. Over dat hij haar hart had gewonnen, dat hij alles was voor haar. En Annabel haatte het om het toe te geven, dat ze iemand ooit zo diep in haar ziel had toegelaten, maar het was wel waar. Ze keken haar spottend aan, ze wisten dat hij de schade aan haar gezicht had toegebracht. “And now, ladies and gentlemen, the newly married couple!” zei een stem uiteindelijk door een microfoon. En daar was ze weer. Azura, in een prachtige, witte, sexy jurk, samen naast haar echtgenoot. Een glimlach gleed over haar gezicht, en samen met de andere gasten stond ze op, klapte voor haar beste vriendin. Een goede reden om eindelijk de tranen over haar gezicht te laten lopen. Ze was zo trots op haar, ze had haar leven zo goed op orde gekregen, zeker ook omdat ze het niet makkelijk had gehad. Annabel lachte naar Laila, die aan de hand van Azura’s moeder liep, en die enthousiast naar haar moeder zwaaide. Wat een geweldige dag moest het voor die twee zijn.

Azura en zij waren niet echt meer op beste voeten sinds ze er achter was gekomen….dat Annabel niet echt een goede vriendin voor haar geweest. Maar Annabel was dom geweest, ze was dronken en high geweest. Eigenlijk was ze ook niet helemaal uitgenodigd voor deze bruiloft, maar ze kon de bruiloft van haar beste vriendin toch niet missen? Annabel liep wat dichter naar voren, ging in de cirkel staan van mensen die zich om het tweetal hadden gevormd. Perzische muziek was hoorbaar, alhoewel haar echtgenoot niet uit Iran kwam, paste de jongen zich aan. Een glimlach gleed over haar gezicht, door haar tranen heen, terwijl ze aan Azura dacht.

“And what about honesty? What about a sisterhood?” schreeuwde Azura naar haar en draaide zich weer naar Annabel. Annabel schudde haar hoofd, vocht om haar tranen niet te laten lopen. “Zuzu, please…it was an accident, I never meant to sleep with him…” “Don’t call me Zuzu, it’s fucking Azura. And being drunk is not a fucking excuse, it makes you a whore, and not just a random whore, no, a backstabbing whore.” Annabel slikte. De woorden raakten haar. Niet zo zeer omdat het beledigende woorden, maar omdat ze van haar kwamen. “Azura, please…don’t let this ruin our friendship. It was only one time.” Azura greep in haar haren. “Annabel, if I really was a sister to you, then you should understand that the excuses that you make are so hard to believe. One time is too much! I never wanna see or talk to you again…” En met deze woorden liep Azura haar appartement uit, en gooide keihard de deur dicht.

Annabel keek op en keek recht in de ogen van haar beste vriendin. De ogen van Azura versmalden zich, maar…leken zich meteen daarna te ontspannen. Ze lieten de handen van een van de gasten los en liep op haar af. Annabel liep op het meisje af en glimlachte wat onzeker naar haar. “Azura, I…” Azura schudde haar hoofd, en sloeg haar armen om Annabel heen. Annabel deed hetzelfde, en verborg haar gezicht in haar nek, terwijl ze begon te huilen. “I’m so proud of you” zei Azura gesmoord. Ze liet haar vriendin los en keek haar aan. Deze streek over haar wang en veegde haar tranen weg. De twee meiden keken elkaar met een grijns aan en knuffelden elkaar weer. “I’m always here for you, no matter what dude hits you. In fact I’m gonna talk to him in about a few minutes. You’re too important to me…” zei Azura….