Het gedonder van een zware motor galmt , in het midden van Oldbay, door een steegje. De motor staat stil, en ondersteund een man gekleed in donkere kleuren, zonder helm. Alex leunt schuin tegen zijn motor aan, zijn telefoon tegen zijn oor gedrukt. Het was natuurlijk zijn zeikende temporale vriendin die dacht dat hij vreemd ging. Dacht dat mens nu serieus dat ze aan Alex een vaste relatie zou overhouden? Alexander's charmante stem probeert haar te sussen, maar het wijf blijft maar in zijn oor schreeuwen. Met een betrokken gezicht houdt Alex de telefoon een tijdje van zijn oor vandaan, wachtend tot ze uitgeraasd is. Na nog een korte woordenwisseling drukt Alex het telefoontje weg en haalt hij zijn schouders op. Als ze binnen tien minuten nog een keer durfde te bellen zou hij haar dumpen. Alex springt op zijn oranje snelheidsmotor en vertrekt, zijn ogen op de weg gericht.

Na een aantal minuten voelt hij zijn telefoon vibreren in zijn borstkas. Daar zul je haar weer hebben. Ok. Jij je zin, bedenkt Alex zich. Alex stopt zijn motor langs de kant en SMS't haar een plek waar ze naar toe moet komen. Hij hoeft niet lang op bevestiging te wachten. Nu voor het eindspel.. Alex heeft al best wat meisjes versleten, ieder op z'n eigen manier. Nog nimmer was Alex echt verliefd geworden op een van hen. Liefde is voor hem een onbekend fenomeen. Een relatie aangaan is in Alex's ogen simpel een manier van eenzaamheid tegen gaan, en dat leek hem keer op keer te lukken. Op een enorme snelheid racet hij richting de plek van ontmoeting waar hij van zijn motor afspringt. Hij veegt een keer door zijn haren en wacht geduldig. Bij de eerste hint van zijn 'vriendin' begint hij om zich heen te zoeken, nauwkeurig en precies. In eerste instantie lijkt er niets voorbij te komen en begint Alex te geloven dat z'n eindspel niet zou werken maar wonder boven wonder verschijnt er op precies het goede moment de perfecte actrice...

Alex kijkt nog eenmaal om naar of de 'vriendin' hem intussen gezien heeft, bij het voelen van kort vaag oogcontact grijnst hij tevreden. Alex grijpt de onderarm van de zojuist perfect langslopende actrice en trekt deze dicht tegen zich aan. Het kon hem niets schelen of ze even zou tegenstribbelen. 'Werk heel even mee.' fluistert hij simpel, geen interesse hebbend of het effect zou hebben. Ondertussen zoeken Alex zijn levendige ogen naar het hopelijk gebroken gezicht van zijn waarschijnlijk nu, ex-vriendin. Kort kijkt hij naar het meisje met bruine haren wat hij vasthoud. Vluchtig maar met enige voorzichtigheid tilt hij haar gezicht op en drukt hij zijn duim op haar lippen gevolgd door zijn eigen lippen. Nu was het bijna echt, bíjna; was het niet voor zijn duim waarop hij werkelijk zijn lippen duwde ipv haar lippen. Het duurt niet lang voordat de twee uit elkaar getrokken worden en Alex een bitchslap ontvangt. Alex rolt zijn ogen bij zijn ex-vriendin vloekende woorden en wrijft kort over zijn geraakte wang. Het duurt niet lang voordat zijn ex-vriendin wegstampt en hij achterblijft met zijn deco. 'Thanks.' zegt hij met een brede grijns tegen het bruinharige meisje waarna hij zich al om wilt draaien.

*Omg, Alex misbuikt graag anderen voor persoonlijke doeleinden. >_<
If you don't like, I can change. Omdat deze post er een beetje vanuit gaat dat Lil meewerkt. >_<
*Reserved voor Noe aka Lilith.

Alex is in eerste instantie niet van plan nog langer te blijven hangen en heeft zijn lichaam al omgedraaid wanneer hij getik op zijn schouder voelt. Alex rolt zijn ogen, daar zullen we het hebben, bedenkt hij zich. Overduidelijk tegen beter weten in draait hij zich om, zijn gezicht neutraal. Voor hij twee keer kan knipperen heeft hij een hand tegen zijn andere wang aanplakken. Auwtsch, dat zou geheid een roze afdruk achterlaten op zijn normaal witte wang. Met een oog dichtgeknepen wrijft hij zachtjes langs zijn, nu, beurse wang. 'Waar was dat nu weer voor nodig.' bromt hij enigszins speels. Het antwoord volgt kort daarop, overduidelijk al voorbereid vóórdat hij er nog naar gevraagd had. Alex's mondhoek glijdt ietsje omhoog, in het geheim was hij tevreden met haar reactie. Zo zou iedereen moeten reageren, anders laat je je gewoon misbruiken. En aan mensen zonder ruggengraat heeft Alex geen behoefte. Als er een ding is wat hij geleerd heeft in de voorgaande jaren is het, dat je als je volgens het boekje leeft, nergens komt. Behalve vroegtijdig in je grafkist.

Alex duwt zijn handen in zijn broekzakken en kijkt haar nieuwsgierig aan. 'En wat gaat jou dat precies aan?' vraagt hij haar half speels, half serieus. 'De laatste keer dat ik keek, heb jij geen verdere relatie met mij óf haar.' Nouja, nog niet in ieder geval denkt hij erachter. 'Of is het omdat jullie tot hetzelfde geslacht behoren dat je voelt alsof het je recht is om haar te beschermen?' vraagt hij haar met licht gekanteld hoofd. Een abrupte windvlaag doet Alex's ogen wateren, waardoor hij tijdelijk afgeleid is; zijn ogen droog vegend. 'Ben je van plan me nog meer te slaan of kunnen onze wegen hier weer scheiden?' vraagt Alex haar grijnzend. 'De dag wordt er tenslotte niet jonger op.. en wij ook niet.'

Kort neemt Alex haar figuur en gezicht in zich op. Hij had niet verkeerd gekozen, slechts iemand mooier als zijn ex-vriendin zou haar namelijk hebben af geschrokken. 'Aah, wat ben ik blij dat ik weer een vrij persoon ben.' zegt hij grijnzend, hopend een reactie bij het meisje voor hem op te vlammen. 'Er gaat niets boven gewoon alleen, zonder een vrouwelijk struikelblok.' zegt hij met een smalle glimlach. O, wat was hij toch weer schijnheilig aardig.

*Beeep. Inspiratieloosjes. Sorry. ;v;