Something From Nothing

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

Omdat hij wist dat hij zich sneller kon verplaatsen als een kat, en dat hij dan ook makkelijker liep dan als een mens, besloot Ace naar zijn dierlijke vorm te transformeren, klaar om de sneeuwbergen een deel te beklimmen. Natuurlijk niet tot boven, maar vermits hij niet echt mensen kende in Kaechan, en omdat hij geen zin had om met de plaatselijke jeugd om te gaan, ging hij maar dingen doen als bergen beklimmen, of ronddwalen in het huis wat hij van een vriend geërfd had, of de kelder opruimen. Dat laatste deed hij liever niet, want hij had het niet zo op de porseleinen poppen in zijn kelder. Hij mocht ze niet weggooien, en dat vond hij best erg, want hij was die dingen liever kwijt dan rijk, maar Tate had erop gestaan dat Ace de poppen bij zou houden, stond zo. Maar daar zat hij nu niet mee in zijn hoofd, of kop liever, want hij had zijn blonde haren en mooie lach omgeruild naar een zwarte piekvacht met rare, wit achtige ogen. De kater rende de berg op, die er best hoog uitzag, en hij crosste tussen de boven door, tot hij rust nam op een plaats waar al aanzienlijk minder bomen groeide. Zijn poten lieten afdrukken achter op het pad, wat hier vooral uit zand bestond, maar toen Ace zich weer naar zijn menselijke vorm transformeerde, liet hij voetstappen achter, waaraan mensen die hier passeerde duidelijk konden zien dat er een Shapeshifter was geweest. Ace greep een tak, van een boom vast, en trok zichzelf omhoog, de boom in.

+Kaleb :]

Onderwerp: Re: Something From Nothing za nov 01, 2014 12:25 am

Een gedaante hield zich schuil in de schaduw van een boom. Stilletjes volgde het de kleine zwarte kater. Hij nam het diertje nauwkeurig in zich op. Elk detail was belangrijk. Zo ook de opvallende witte ogen. Hij had zo'n vermoeden dat het later, wat net zo goed ook binnen nu en een paar minuten kon wezen, vandaag zou van pas komen. Zodra de kat zich verder voort bewoog volgde de gedaante hem ongezien. De gedaante wiens naam Kaleb was. Een jongen met blond haar en blauwe ogen. Een typische combinatie maar het was nou eenmaal zo. Echter was het moeilijker om de kat te volgen nu dat de bomen aan het einde steeds meer in de minderheid was. Maar Kaleb gaf 't niet zo maar op. Na enkele seconden veranderde de zwarte kat plots naar een menselijke gedaante. Een jongen met blond langig haar. Kleur ogen was van deze afstand niet te zien, sowieso niet want de jongen was met zijn rug naar hem toe gericht. De jongen hielt halt bij een boom en trok zich omhoog. Zo eindigde hij op een tak in de boom. Dit was Kaleb zijn kans.
Kaleb mompelde iets binnensmonds terwijl hij zijn handen in de zakken van zijn jas stopte. Het was niet meer dan één seconde dat zijn ogen paars op gloeide. Hij stapte vervolgens uit de schaduw van de boom. Maar er was geen jongen te zien zodra hij in het licht kwam. Hij was een zwarte kater met witte ogen. Hij had een illusie gecreëerd. Speciaal voor de blonde jongen. Iemand anders die nu aan kwam zou hem dan ook gewoon in zijn mensen gedaante zien. Maar daar was weinig kans op in dit gebied leek hem zo. Kaleb was hier dan ook puur uit verveling heen gegaan. Hij wist niks te doen en dus besloot hij maar wat nieuwe plekken te ontdekken. Zodoende was hij hier terecht gekomen. En had hij deze jongen gevonden waarop hij nu zijn magie kon gebruiken. Elke keer was het weer een verrassing wat voor reactie er kwam als hij iemand imiteerde in een illusie. Rustig liep Kaleb naar de boom toe. Met wat behendigheid probeerde hij zo ook in de boom te komen waarna hij uiteindelijk, plotseling naast de jongen zat. Zwijgend keek hij hem met zijn grote witte ogen aan. Hij was precies de kat geworden die jongen enkele minuten geleden nog was geweest.

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

Ace hoorde iets, en de ongewenste zoon van de familie Taylor-Snowbell keek van waar hij zat naar onder, en hij trok even verbaasd zijn wenkbrauw op. Wat hij zag kon hij amper geloven, en hij knipperde dus ook even met zijn ogen, waardoor hij duizelig werd en hij zijn best deed om geen milimeter te bewegen op de tak. Als er een kat was, die precies op hem leek, wou dat zeggen dat er iemand in de omgeving moest zijn die hem wou later verschrikken, toch? De zwarte kat onder, op de grond, liep naar de boom toe, en kroop omhoog, warna hij naast Ace kwam zitten, die niet echt wist wat te doen. Emoties tonen, niet echt. Maar hij was wel verbaasd. Dat kon hij eerlijk toegeven mocht iemand er later achter vragen. De kat keek hem met zijn grote, witte kijkers aan, en de blonde jongen keek terug, waarna hij weg keek, en terug ging zitten met zijn rug tegen de boomstam. Hij had hier geen problemen mee. Misschien sliep hij, droomde hij dit. In een boom zitten was toch licht ongemakkelijk als een mens, dus transformeerde hij ook naar de zwarte kat. Een persoon die hen nu zou zien zitten, zou waarschijnlijk verbaasd zijn, en bijgelovige mensen zouden om genade smeken, bij hen god. Dat was misschien nog wel het leukste, mensen doen schrikken met zijn katachtige gedaante. Ace liep wat verder te tak op, en bleef op ongeveer een halve meter van de andere kat zitten. Dit zou nog interessant worden.

Onderwerp: Re: Something From Nothing za nov 01, 2014 11:37 pm

De zwarte geïmiteerde kat was naar boven geklommen. Als de jongen zijn werkelijke gedaante toch eens had gezien.. Zo makkelijk ging Kaleb het klimmen namelijk niet af. Maar toch kwam hij uiteindelijk bij zijn doel aan. Namelijk de blonde jongen die op een van de stevigste takken uit de boom zat. Rustig kwam Kaleb naast hem zitten. Hij staarde hem aan, en bleef hem aan staren met zijn grote witten ogen. Dat detail was vooral opvallend geweest. Kaleb had het dan ook goed onthouden aangezien hij het nodig had gehad voor de illusie. Ja als hij een zwarte kat was geweest met gele ogen had hij een totaal andere kat kunnen zijn. Maar nu zou de jongen de kat in zichzelf herkennen. Kaleb wachtte rustig af op de reactie van de blonde jongen. Maar een reactie leek er niet echt te komen. Althans, misschien was deze er wel maar de jongen uitte het dan niet bepaald. Kaleb hield zijn kop voor een moment dan ook wat schuin. Alsof hij wilde zeggen; Hé kom op, geef eens een leuke uitdrukking op je gezicht!
De jongen ging terug tegen de stam van de boom aan zitten. Was dat het dan? Niets meer? Misschien moest hij zijn illusie dan maar wat uitbreiden. Plots veranderde de blonde jongen terug naar zijn dierlijke gedaante waar hij een paar minuten geleden nog in had rond gelopen. De kat liep op hem af. Kaleb zette nu dan ook een nieuwe zet in door de jongen opnieuw te imiteren, maar nu in zijn bewegingen. Hij liep dan ook op hem af en ging tegelijkertijd met hem zitten. Zo zaten ze een halve meter van elkaar vandaan. Kaleb glimlachte in gedachten wat flauwtjes terwijl hij stil bleef zitten. Wachtend tot dat de jongen die nu weer een katertje was, een nieuwe beweging zou gaan maken. Zolang de beweging hem maar niet zou raken, dan was het goed. Kaleb zag er nu wel uit als een zwarte kater. Maar in feiten was hij dat niet. Als er nu iemand langs zou lopen zou diegene hem gewoon in zijn mensen gedaante zien. Het was maar een beeld dat hij creëerde. Hij kon zijn lichaam niet veranderen in een dier zoals een shapeshifter dat kon. Daarom mocht de zwarte kater tegenover hem, hem niet aan raken. Het dier ofwel de jongen zou dan iets heel anders voelen dan een kat. Aan de andere kant kon de verwarring grappig zijn. Maar Kaleb hield zich graag nog even als een mysterie.

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

De kater, die niet hij was, maar de mysterieuze kater die er gewoon net hetzelfde uitzag, liep zelfs hetzelfde, en dat maakte Ace ongemakkelijk, al probeerde hij dat te verbergen. Twee zwarte katers in een boom, tegenover elkaar, op amper een halve meter van elkaar verwijderd. Beelde hij dit zich in? Werd hij gek? Of zat er echt een kater met dezelfde piekerige, klitterige zwarte vacht en witte ogen aan de overkant van hem, die zelfs hetzelfde liep, en deed. Ace kneep zijn ogen lichtjes samen. Zou de andere kat ook kunnen spreken? Hoe fel hij de vraag ook wou stellen, hij deed niets, en hij zweeg nog even terwijl hij staarde naar de kater. Uiteindelijk kon hij zich niet inhouden, en al vorens hij sprak ergerde hij zich aan het feit dat hij als kat enkel Engels kon spreken. Hij sprak liever Nederlands, maar hij had al geluk dat hij kon spreken als kat. Dus hij klaagde niet. "Can you talk?" vroeg hij dus simpelweg, en bleef nog steeds de kopie van hm aankijken. Hij vond dit maar niks. Het was spooky en hij vond het maar niks.

Onderwerp: Re: Something From Nothing zo nov 02, 2014 11:01 pm

_{Kaleb was op hetzelfde moment gaan lopen als de jongen die nu ook een kat was geworden. Op hetzelfde moment zette hij zijn kont neer op de tak. Kaleb zweeg echter. Hij staarde en staarde hem alleen maar aan. Kaleb wachtte dan ook net zolang tot dat hij de jongen uit zijn doen zou brengen. Echter bleef het voor enkele minuten nog stil. Hij vroeg zich af wat er in het hoofd van de jongen tegen over hem afspeelde. Erg veel emotie toonde hij immers niet. Plots werd de stilte gebroken en vroeg de jongen hem of hij kon praten. Dit deed hij in het Engels. Hij was dus Engels? Kaleb moest moeite doen niet te grijnzen. Maar hij vond altijd dat sommige woorden zoveel beter klonken in het Engels. Dat vond hij in zijn voordeel. Enkele seconden bleef Kaleb de stilte houden in een poging om wat spanning te creëren.
Plots draaide Kaleb zijn zwarte katten kopje wat opzij. Maar de ogen veranderde niet. Nee deze bleven de jongen groot aan kijken. ''Can you talk?'' Herhaalde Kaleb de woorden van de jongen. Dit met een dubbele stem. Een mix van zijn eigen stem die hij wat zwaarder maakte en de stem van de jongen. En ook een lichte echo zat er in. Zo bracht hij de woorden een wat creepy effect. Kaleb bleef de jongen zo weer enkele seconde aan staren tot dat hij een brede grijns op zijn bek toverde. ''Yes i can'' Reageerde Kaleb nu dan ook. Hij zou de jongen maar niet blijven imiteren. Dan zou het vast nog lang duren voordat er actie kwam. Maar hij bleef de gedaante wel aan houden. Maar weinig mensen wisten zijn echte uiterlijk. ''Why is this kitty alone in a tree?'' Vroeg Kaleb vervolgens met dezelfde eigenaardige brede grijns en de creepy dubbele toon in zijn stem.}

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

Toen de andere kat precies hetzelfde zei, maar met een dubbele stem, flipte Ace h'm. Met zijn rug hoog opgezet en zijn tanden ontbloot deed hij een pas achteruit. Zijn nagels waren ontbloot en een vluchtinstinct maakte kabaal in zijn hoofd. Ja, hij was bang. Bang van deze onbekendheid voor hem. De andere kat antwoorde dat hij kon spreken, en vroeg even later waarom hij alleen in een boom zat. "I tried to escape the reality. Well, it worked." zei hij, met een trilling die over zijn ruggengraat gleed. Wat was er aan de hand, werd hij echt gek? De dubbele stem deed hem huiveren, en zei hem ook dat als de nep-hij korter kwam, Ace hem aan zou gaan vallen omdat hij bang was geworden door het creepy gedrag van de ander. "What are you?" vroeg hij, met een moedigere toon dan hij zich voelde. "Just tell me what you are." Hij liep korter zodat hen neuzen bijna raakten. "I don't know you, but I don't like you." Ace veranderde in een mens, en klom een tak omhoog om daar weer kat te worden. Daar bleef hij huiverend zitten. Dir kat kon grijnzen!

Onderwerp: Re: Something From Nothing ma nov 03, 2014 12:32 am

_{Kaleb besloot de eerste woorden ook nog eens even te imiteren. Dit deed hij met een creepy dubbele echo stem. En die stem leek goed aan te komen. De kater tegenover hem zette zijn rug op en ontblootte zijn tanden. Ja nu toonde de jongen emotie. En goed ook. Kaleb vond het geweldig en moest zich inhouden niet te lachen. Gelukkig wist hij zich in te houden. Hij moest nou niet uit zijn rol vallen. De kater deed een stap naar achteren en had zijn nagels ontbloot. Ja dat was een aanvals houding maar zou hij hem echt aanvallen? Kaleb wist dat hij zich moest inhouden wat betreft zulke situatie's. Immers zou de jongen geen kat raken mocht hij hem willen aanvallen. Nou kon Kaleb het wel proberen te ontwijken. Maar ten eerste zat hij op een tak, niet erg stabiel. En ten tweede was een kat toch wel wat sneller in bewegen. Nadat Kaleb had verteld dat hij kon spreken gooide hij er een vraag achteraan. De jongen beantwoordde zijn vraag met gepaste woorden. Kaleb zijn grijns was zo dan ook niet van zijn gezicht af te vegen. Nee die woorden paste goed in het plaatje. De jongen had zijn woorden met een trillende toon in zijn stem uitgesproken. Ja nu was er echt emotie te horen ook. Was hij bang? Kaleb bleef grijnzen. Hij kon ook niet anders. Dit was toch gewoon vermakelijk? De jongen vroeg hem vervolgens wat hij was. Dit keer met een moedige toon. Maar voelde hij zich echt wel zo moedig? Kaleb hield zijn kop schuin. De jongen herhaalde zijn woorden. Hij moest het hem gewoon gaan vertellen? Kaleb volgde de jongen met zijn ogen zodra hij dichterbij kwam. Hun neuzen raakte elkaar bijna. Nu was Kaleb dan ook wel aardig op zijn hoede. Kaleb wilde reageren op de woorden van de jongen maar de jongen zei hem op dat moment dat hij hem kende maar hem ook niet mocht. Als Kaleb een wenkbrauw kon optrekken als kat had hij dat zeker gedaan. De jongen veranderde ondertussen terug naar zijn mensen gedaante en klom een tak hoger. Kaleb keek omhoog naar de jongen. De grijns bleef zichtbaar op zijn bek. ''Hmmm you don't like me already? What a good start for a new friendship'' Sprak Kaleb met de dubbele toon. Hij stond vervolgens op en nam de tak vast waarop de jongen zat. Hij klom vervolgens ook weer omhoog. Maar voor de jongen zou het eruit zien dat hij omhoog sprong als kat zijnde. ''So... what am i?'' Begon Kaleb nu terwijl hij kalm naast de jongen kwam zitten en zijn kop richting hem draaide. ''Should i really tell you?'' Vervolgde hij waarna hij kort voor zich uit keek. Hij grinnikte daarna eens en richtte zich terug op de jongen. ''Could you guess it?'' Vroeg hij met een lichte grijns aan hem. Ja Kaleb hield zich graag als een mysterie.}

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

'Hmmm you don't like me already? What a good start for a new friendship'' De kater gebruikte nog steeds de dubbele stem, en Ace kreeg opnieuw een rilling over zijn ruggengraat. Hij kon nu naar huis rennen, maar ergens was hij ook wel geïnteresseerd in wat de rare kopie van hem was, en wou doen, door hem na te doen. "We won't ever be friends," antwoorde Ace, en keek naar de lucht, terwijl hij een zwaar gevoel in zijn maag had. Was dit een nachtmerrie, of was dit echt? "Not if you keep acting like you're me," De zwarte gedaante van de kat was ook omhoog geklommen, en de witte ogen deden hem licht huiveren. Van zijn eigen spiegelbeeld was hij niet bang, maar de combinatie met de dubbele stem was eng. ''So... what am I?'' De kat kwam kalm naast hem zitten, en Ace schoof meteen een beetje opzij. ''Should I really tell you?'' De kat kon grijnzen, en dus ook grinniken, zo te horen. ''Could you guess it?'' Ace had geen zin om nog langer er uit te zien als de kater, dus besloot hij zijn menselijke gedaante weer aan te nemen, en keek naar de kat. "Je kan me tenminste je naam zeggen." mompelde hij.

Onderwerp: Re: Something From Nothing di nov 04, 2014 12:53 am

_{De jongen tegenover hem had gezegd dat ze nooit vrienden zouden worden. Aww, niet? Als hij nog breder zou kunnen grijnzen had hij het gedaan. Helaas zat hij nu wel op zijn limiet. De jongen had zijn blik op de lucht gericht. Voor een moment keek Kaleb er dan ook naar om te zien of er iets bijzonders was te zien. Maar algauw gleed zijn blik terug naar de jongen zodra hij niks bijzonders in de lucht had ontdekt. Hij voegde nu wat toe aan zijn eerdere woorden over de vriendschap tussen hen. Hij maakte hem duidelijk dat als hij zo bleef ze geen vrienden zouden worden. Echter voelde Kaleb zich een stuk veiliger achter de illusie. Bovendien was het grappig om te zien hoe de jongen reageerde op de situatie. Kaleb was vervolgens ook weer omhoog geklommen nadat de jongen een tak hoger was gegaan. Ondertussen gaf Kaleb wat mysterieuze antwoorden. Nee zo makkelijk was hij niet. Zomaar zou hij niet vertellen wat hij was. Kaleb merkte op hoe de jongen wat opzij schoof zodra hij ook op de tak kwam zitten. Nou dat is ook wel onaardig. Voor enkele seconden hield hij zijn kop wat schuin. De jongen veranderde ondertussen naar zijn menselijke vorm waarna hij hem vroeg naar zijn naam. Kaleb keek hem zwijgend aan tot dat hij de tak ineens hoorde kraken. Dat.. Kon geen goed teken zijn. Kaleb keek dan ook langzaam aan terug naar Ace. Hij wilde antwoorden op de vraag van de jongen maar op dat moment brak de tak ineens. Zo waren ze wel op een snellere manier beneden. Tenminste Kaleb was niet achter een andere tak blijven hangen. Hij kwam gelijk plat op de grond terecht. Met een plof in de afgevallen bladeren. Kaleb keek langzaam aan op. ''Ouch..'' Zei hij met een zucht waarna hij langzaam bij beetje terug omhoog kreeg. Dat was de snelle manier geweest van beneden komen. Kaleb zette zijn handen tegen de grond en wilde opstaan maar besefte toen dat hij zich zo niet meer met zijn illusie bezig kon houden. Gelijk keek hij dan ook om naar de jongen. Hij voelde een vlucht momentje op komen, dat zou nu niet verkeerd zijn.}

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

Toen hij om de naam vroeg van de kater, staarde die hem enkel aan, dus wendde Ace zijn blik af, en staarde wat naar de bomen rondom hem, tot een krakend geluid hem toch op deed kijken, en hij merkte dat de zwarte gedaante hem ook aan keek. De kater leek iets te willen zeggen, maar het gekraak verergerde en de tak brak af, waardoor die onhandig op de tak daaronder viel. Spijtig genoeg voor hem viel hij niet op de dikkere tak, maar viel hij naar onder, waarbij zijn lichaam onzacht in contact kwam met de grond onder de boom. Hij kneep zijn ogen dicht, en greep naar zijn arm, waarbij hij er zacht in kneep. De bladeren hadden zijn val niet echt opgevangen, want hij voelde steentjes in zijn arm prikken. ''Ouch..'' hoorde hij. Toch lette Ace er niet zo op, en hij duwde zich recht, waarbij zijn blik meteen naar zijn arm gleed. Er zaten steentjes in, en het bloedde. Niet erg fel, maar toch fel genoeg om hem lichtelijk bezorgd gevoel te geven. Hij lette niet meer op de kat, hij haalde enkel een zakdoek uit zijn broekzak, en drukte die tegen zijn arm, maar eerst peuterde hij met zijn vinger een paar van de steentjes uit zijn arm. Met zijn hand tegen zijn arm keek hij toch de kater aan, die net zijn richting uit keek. "Wat?" bitste hij naar de kater. Hij kreeg nu toch genoeg van dit idioot spel. Hij was een Shapeshifter, en hij was een zwarte kater. Ace stond op, en liep naar de kater toe. "Stop."

Onderwerp: Re: Something From Nothing wo nov 05, 2014 2:19 pm

Zo waren ze met z'n twee op de grond beland. Blijkbaar was de tak toch niet sterk genoeg geweest voor hen beide. Dat had Kaleb in de gaten moeten houden. Nu zou hij dat zeker doen voor de volgende keer. Hij voelde de klap dan ook in zijn rug. Plots besefte hij dat hij met de jongen naar beneden was geklapt. Zijn blik viel dan ook terug op hem. Gelijk vormde hij zich terug naar de kat voordat de jongen zijn echte gedaante zou zien. Echter leek de aandacht van de jongen ergens anders op gericht te zijn. Namelijk zijn arm. In zijn arm waren steentje terecht gekomen. En het bloedde. Dat zag er nou niet bepaald goed uit. De jongen peuterde wat steentjes uit zijn arm waarna hij er een zakdoek op legde. De jongen reageerde wat bot op hem zodra hij zag dat Kaleb naar hem keek. ''Je zou..'' Hij wilde zeggen dat de jongen naar de dokter zou moeten gaan maar op dat moment stond hij op en liep hij naar hem toe. 'Stop' Zei hij. Kaleb kon wel raden waar dat over ging. Echter kon Kaleb zo niet blijven zitten terwijl de jongen dichter bij kwam. Kaleb krabbelde gelijk overeind. Plots voelde hij de pijn in zijn rug naar zijn hoofd schieten. De korte steek van pijn zorgde er voor dat hij voor een moment zijn concentratie op de illusie kwijt was. Gelijk greep hij naar zijn hoofd. Voor één snelle seconde flitste de gedaante van de kat terug naar Kaleb zijn echte gedaante. Maar het ging zo snel dat je het kon zien gebeuren maar niet echt precies had kunnen zien hoe Kaleb er nou uit zag. Kaleb zijn blik schoot terug naar de jongen en liet zijn hand zakken. Hij deed stappen naar achteren weg van de jongen waarna zijn ogen kort paars opgloeide. De zwarte kat veranderde langzaam aan in de jongen zijn uiterlijk. Nu zag hij er precies uit zoals de blonde jongen tegen over hem. Kaleb spreidde zijn armen eens. ''Met wat precies, darling?'' Vroeg Kaleb aan de jongen terwijl een korte grijns zijn lippen vormde. Of eigenlijk de lippen van de jongen. Zijn blik viel daarna op de jongen zijn arm. ''Ik zou naar de dokter gaan als ik jou was'' Sprak hij kalm terwijl hij de stem van de jongen zo goed mogelijk imiteerde terwijl hij zijn eigen er aan toe voegde en dat weer voor een dubbele stem zorgde.

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

''Je zou..'' begon de figuur, maar Ace kapte hem af, door te zeggen dat hij moes stoppen, terwijl hij korter naar de figuur toe liep. Hij drukte nog steeds de zakdoek tegen zijn arm, ook al begon die lichtelijk donkerrood te kleuren, en plakte het vast in de wonde. Het maakte Ace niet uit, hij wou gewoon dat dit stopte. Toen de blonde jongen een stap korter deed, krabbelde de ander op, maar heel even flitste zijn uiterlijk. Niet lang genoeg om te zien wat of wie hij was, maar Ace wist nu wel dat hij er niet uitzag als de kat. Innerlijk flipte de tiener even toen hij zijn spiegelbeeld voor zich zag staan, wetende dat dit niet zijn spiegelbeeld was, maar een kopie van hem. ''Met wat precies, darling?'' De dubbele stem was nog steeds creepy, maar Ace had zich er bij neergelegd, en probeerde het weg te drukken, te negeren. Het idee dat iemand grijnsde die er net hetzelfde uitzag als hem, jaagde hem op, en jaagde hem ook de stuipen op het lijf. ''Ik zou naar de dokter gaan als ik jou was'' spak de kopie, met een blik op zijn arm. "Ja, een dokter zou ik wel kunnen gebruiken," begon hij rustig, en gooide het zakdoekje weg tussen de struiken, het was toch een papieren zakdoek, dat verging wel na een regenbui en een bepaalde tijd. Ace haalde een andere zakdoek, en drukte die tegen zijn arm, die nog steeds bloedde. "Want ik word stilaan gek heb ik het gevoel!" vervolgde hij, met een lastige ondertoon in zijn stem. Opnieuw kwam hij korter naar de kopie toe, want het had geleken alsof die daar niet tegen kon, dus deed Ace het juist wel. "Waar ben je zo bang voor?" vroeg Ace hem. "Waarom neem je en ander uiterlijk aan?" Hij zette nog één stap korter, todat ze nog geen dertig centimeter voor elkaar stonden. "Hé?"

Onderwerp: Re: Something From Nothing vr nov 07, 2014 1:19 pm

Kaleb had de jongen gezegd dat hij maar eens naar een dokter moest gaan. Het gebeuren bij zijn arm zag er nou niet bepaald goed uit. Het bleef dan ook maar bloeden. De jongen reageerde dat hij een dokter wel zou kunnen gebruiken. Echter klonk hij nu een stuk rustiger. Was hij minder freaked out nu? Of bracht hij nu een leugen naar voren en was hij helemaal niet zo rustig. Kaleb kon het op deze manier niet goed ontdekken welke het was van de twee optie's die hij zojuist in zijn hoofd had genoemd. Ach wat maakt het ook uit eigenlijk? Lichtjes grijnsde hij wat. Echter minderde zijn grijns wat toen de jongen het zakdoekje dat op zijn arm had gelegen weg gooide. Het kon toch zeker niet zo open blijven liggen. Wacht.. Waarom zou Kaleb het uberhaubt iets boeien? Hij wende zijn blik er dan ook van af en keek de jongen terug in de ogen aan. Probeerde maar niet te veel op de arm te letten. De jongen legde ondertussen dan ook weer een nieuwe zakdoek tegen de arm. Hij vertelde vervolgens verder. Hij zei hem nu dan ook dat hij een dokter dacht nodig te hebben omdat hij gek zou worden. Kaleb dacht eerder aan de arm maar ach, dat mocht ook hoor. Kaleb grijnsde dan ook langzaam aan weer wat meer. ''Misschien ben je dat ook wel'' Reageerde Kaleb kalm terwijl hij zijn schouders eens op haalde met een licht grijnsje zichtbaar op zijn lippen.
Plots kwam de jongen weer op hem af. Kaleb deed dan ook gelijk een stap naar achteren. Wat was hij van plan? Zou de jongen iets door hebben? Blijkbaar. Want als volgt vroeg hij hem waar hij bang voor was. Waarom hij een ander uiterlijk aan nam. Uiteindelijk stopte de jongen nog geen dertig centimeter van hem vandaan. Dat was toch wel een stukje dichter dan Kaleb leuk vond. Hij keek hem voor een moment zwijgend in de ogen aan. ''Waarom zou het jou iets kunnen schelen?'' Vroeg Kaleb dan ook snel aan hem waarna hij langs de jongen heen liep en achter hem eindigde. ''Oh natuurlijk! Ik zie eruit als jou'' Reageerde Kaleb wat sarcastisch alsof hij dat nu pas besefte. Hij draaide zich vervolgens met een grijns naar de jongen toe en grinnikte eens. ''Hmm ik denk niet dat ik me persee hoef te verantwoorden, tenzij jij me een goede reden weet te geven'' Zei Kaleb en gaf de jongen een knipoog terwijl hij er nog steeds hetzelfde als de blond harige jongen uit zag. Even had Kaleb zich benauwd gevoeld maar herpakte zich dan ook weer. Hij gaf niet zomaar op. Dan moest je wel echt de goede plek bij hem zien te raken wilde je de echte Kaleb naar boven krijgen.

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

''Misschien ben je dat ook wel'' Ace wierp hem een lelijke blik toe. ''Waarom zou het jou iets kunnen schelen?'' Ace keek zijn kopie opnieuw lelijk aan. ''Oh natuurlijk! Ik zie eruit als jou'' De jongen zorgde dat hij uit de buurt was van Ace, wat de blonde jongen enkel maar verbaasder maakte. Hij keek om, want de dubbelganger stond achter hem. "Awh wat jammer ik heb geen goede reden," zei hij, en hij was stilletjes aan lastig aan het worden, maar hij duwde dat gevoel weg, en keek in de zwarte ogen van zijn 'spiegelbeeld'. Hij snapte het allemaal niet zo, waarom de jongen hem na deed, en hij schudde zijn hoofd. Hij was dit beu, en hij liep op de jongen af, wat best raar was, omdat die natuurlijk stilstond, en hij liep. Spiegelbeelden beweegden normaal mee, maar dit was geen spiegelbeeld. Wat dan ook, Ace liep naar de jongen toe, en wou weten waarom die zou bang was als hij korter bij kwam. Ace sloeg zijn armen om de jongen heen, en grijnsde. "Niet bang zijn," mompelde hij moederlijk, terwijl hij op de jongen zijn rug sloeg, en nog steeds een grijns op zijn gezicht droeg. Hij liet zijn kopie los, en knipperde onschuldig met zijn ogen. "Oh."

+Kort en zo, maar ik kon op niets beters komen (A) xD

Onderwerp: Re: Something From Nothing di nov 11, 2014 11:00 pm

_{Kaleb moest eigenlijk wel lachen door de blikken die de jongen hem gaf. Echter vond hij het minder dat de jongen nu had geprobeerd om dichter bij te komen. Het wilde niet zeggen dat de jongen hem gelijk zou aan raken. Maar Kaleb wilde het risico niet lopen. En dus hield hij de jongen liever wat op afstand. Kaleb had daarna duidelijk gemaakt dat hij het niet zo nodig vond om zich te verantwoorden tegen over hem. Tenzij de jongen hem een goede reden wist te geven om het wel te doen. Helaas noemde de jongen geen reden. Hij leek er echter ook niet echte moeite voor te doen. Kaleb glimlachte even lichtjes. Zijn keuze. Kaleb richtte zijn aandacht voor een moment op de omgeving. Nadenkend wat hij nu eens zou gaan doen. Terug naar de kat veranderen? De jongen in zijn bewegingen gaan na doen? Hij richtte zich terug op de jongen. Echter kwam hij ineens recht op hem af.
Voordat hij er nog iets aan kon doen had de jongen zijn armen om hem heen geslagen. Daarbij zei hij hem met een moederlijke toon in zijn stem niet bang te zijn. Kaleb slikte eens. Hij wist wel zeker dat hij groter was dan de jongen. Zou hij al iets merken? Hij voelde dan ook de neiging om de jongen gelijk weer weg te duwen maar op dat moment sloeg de jongen hem ineens op de rug. Waar was dat goed voor!? Dacht hij dan ook gelijk. Door dat hij de klap op zijn rug meer aan voelde dan de kracht van zijn illusie. En hij zijn aandacht nu dan ook op de klap had aangezien hij dat al helemaal niet leuk had gevonden begon hij de beheersing over de illusie te verliezen. Zo verdween deze langzaam aan dan ook. Een lange breed geschouderde jongen met donker blond haar en helder blauwe ogen werd zichtbaar. De jongen had hem ondertussen los gelaten en gaf hem een 'oh'. Daarbij knipperde hij nog even onschuldig met zijn ogen. Meende hij dit nou serieus? ''Waar sloeg dat nou weer op?'' Reageerde Kaleb gelijk. Maar nu had hij ook geen dubbele toon in zijn stem meer. En Kaleb hoorde dat dan ook zodra hij praatte. Kort verwijdde zijn ogen wat. ''Shit'' Reageerde hij dan ook op zichzelf waarna hij zich gelijk weg draaide van de jongen en eens slikte. Natuurlijk. Dit moest hem weer gebeuren. Hij had zijn kop er bij moeten houden! Kaleb zette het zo dan ook ineens op een lopen. ''Doei'' Zei hij nog kortaf tegen de jongen. Fijn nu was hij gezien. Hij had lang genoeg naar de jongen toe gestaan. Terug veranderen naar de illusie had dan ook geen zin meer. Nu zette hij het liefste nog op een rennen ook.

OOC: Haha maakt niet uit, gaat om de inhoud en die vond ik leuk so. x')}

**Ace Taylor** ━ Member ━ Posts : 209 IC : 37

»ACE AIKEN TAYLOR

I'm dead. Wanna hook up?«

Het blonde haar veranderde, de vorm van de ogen, van zijn kaaklijn, van zijn neusbrug, alles veranderde. Uiteindelijk stond er een jongeman voor hem, breedgeschouderd, lang, met donkerblond, redelijk kort haar, en blauwe ogen. Een grijns vormde zich op het gezicht van Ace, want nu wist hij hoe de persoon er uit zag. ''Waar sloeg dat nou weer op?'' De jongste van de twee kon enkel grijnzen, zeker toen hij opmerkte dat de dubbele stem ook weg was. ''Shit'' De jongen draaide zich weg, en liep daarna ook weg. ''Doei'' Ace begon te lachen, maar hield zich al snel in. De jongen kon dan wel weglopen, maar Ace ging het hier niet bij laten. Hij rende achter de ander aan, en veranderde tijdens het lopen in zijn katachtige gedaante, zodat hij sneller kon voortbewegen. Toen hij langs de jongen liep, veranderde hij weer naar zijn menselijke gedaante, en hij greep naar de pols van de oudere man. Hij trok aan diens arm, en keek zo in zijn ogen. Zelf had hij een licht verbaasde blik in zijn blauwe ogen, maar hij had alle recht om verbaasd te zijn. Het was toch normaal dat je jezelf vragen stelde wanneer iemand je nadeed, op je leek, maar uiteindelijk een totaal ander persoon bleek te zijn? "He he, waarom zo snel?" vroeg hij, maar liet de jongen zijn pols niet los. Hij moest en zou antwoorden krijgen.

Onderwerp: Re: Something From Nothing wo nov 12, 2014 11:17 pm

Het meest onverwachte was gebeurd. Het geen wat Kaleb nou ten aller tijden probeerde te volkomen. Hij was de concentratie en beheersing over zijn illusie verloren. Wat er voor zorgde dat de jongen hem in zijn werkelijke staat zag. Iets waar Kaleb helemaal niet vrolijk van werd. Niemand hier had hem nog in zijn echte gedaante gezien. Dat had hij zo willen houden. Well, mission failed. Wat moest hij nu? Weer naar een andere stad? Hij was hier net. Hij had hier net een kamer. Kaleb besloot in ieder geval niet langer bij de jongen te blijven. Hij zei hem snel gedag waarna hij het op een lopen zette. Achter hem hoorde hij de jongen nog lachen. Kort kneep hij zijn ogen dan ook dicht. Ja hij stond goed voor schut nu. Kaleb opende zijn ogen weer en keek voor zich uit terwijl hij in een hoog tempo weg liep. Hij kon het gewoon niet. In zijn echte vorm zijn hoe hij was. Als hij iemand anders imiteerde kon hij van alles zijn. Dat vond hij grappig om te doen. Maakte hem niet uit of hij de ander er mee liet schrikken of lachen of wat dan ook. Het was zijn manier van contact zoeken ook al kon het soms totaal verkeerd gaan. Nu was het dan wel echt verkeerd gegaan.
Na enkele meters verder dacht hij de jongen wel kwijt te zijn. Maar toen hij voor de zekerheid wilde omkijken werd hij plots bij zijn pols vast gepakt. Kaleb keek gelijk om. Lichte schrik was in zijn ogen te zien. Kaleb merkte de verbaasde blik in de jongen zijn ogen op en slikte eens. Hij voelde dan ook de neiging om zijn hand los te trekken maar aan de greep van de jongen kon hij merken dat hij hem niet zomaar zou los laten. De jongen vroeg hem waarom hij zo snel weg was gegaan. Kaleb wende zijn blik kort af opzij. ''Waarom denk je zelf?'' Mompelde hij als antwoord op de jongen zijn woorden. Al wist hij niet eens of het wel goed hoorbaar was. Vervolgens keek hij de jongen weer in de ogen aan. ''Ik wil zo niet gezien worden, oke?'' Zei hij hem nu recht in het gezicht met een duidelijkere toon in zijn stem waarna zijn blik op de hand van de jongen viel die hem vast hield. Zijn blik gleed langzaam aan verder naar de gewonde arm van de jongen. ''Ik denk dat het meer nut heeft om je met je arm bezig te houden dan met mij'' Zei Kaleb vervolgens terwijl hij de jongen weer aan keek. Kaleb haalde daarna een stoffe zakdoek uit zijn broek zak met zijn vrije hand en reikte die naar de jongen uit. ''Niks mee gebeurd, beter dan dat papieren gedoe'' Zei hij vervolgens in korte zinnen. Het was niet persee dat hij behulpzaam was. Hij hoopte gewoon dat de jongen hem nu zou laten gaan.

Gesponsorde inhoud