Het was stil in het huis van Scarlett. het enige geluid dat je hoorde was het regelmatige ademhaling van de jonge dame zelf. Niks anders, zelf geen gezang van vogels of het geruild van pratende mensen. gewoon niets. Genietend sloot ze haar ogen. Ze hield van de rust en stilte. dat was de reden waarom Scarlett specifiek had gekozen voor een huis dat ver afgelegen lag. daarnaast hield ze niet van pottenkijkers. die bezorgden je toch alleen maar problemen. het landschap was ook mooi en je had genoeg plaats. Veel voordelen dus, al koste het wel veel geld. Achter dat ze zich goed had uitgerokken rolde Scarlett zichzelf uit bed om dan aan haar dagelijkse routine te beginnen. Eerst kleedde ze zich om in sportieve kleding en ging daarna gaan eten. daar achter ging ze naar de kelder waar verschillend gerief klaar stond om te kunnen trainen. Dat deed ze twee a drie uurtjes. Wanneer ze dat achter de rug had gaf ze vers hooi aan haar Andalusiër om dan vervolgens te gaan douche.

Wanneer ze helemaal gereed was nam ze haar hengst, zadelde hem op om er dan mee weg te rijden richting het bos. Scar liet hem in volle galop gaan om zo de wind door haar haren te voelen gaan. het voelde zo heerlijk. Haar lichaam boog ze iets voorover zodat haar lichaam dichter bij de hengst was. "Kom op Pablo blijf doorgaan jongen " fluisterde ze in de hengst zijn oor om dan vervolgens over een omgevallen boomstam. Ze kon wel uren door rijden met hem. Voelde zich altijd vrij wanneer ze met hem reed. Scarlett was zo gefocust op het rijden dat ze niet op tijd zag dat de oren van haar hengst in zijn nek had gedrukt. voor ze het wist steigerde hij onverwacht waardoor ze de controle over de teugels verloor en om de grond viel. Ze kreunde lichtjes van de pijn " Verdorrie Pablo!" grommend staat ze recht en keek geïrriteerd toe hoe haar hengst er vandoor ging " Waar ben je toch verdorrie van geschrokken " Ze snuift lichtjes. En veegde de vuiligheid van haar broek.

(roman)

Het was u toch wel even geleden sinds ze Pablo heeft kunnen berijden. Het zorgde er altijd voor dat ze al haar problemen vergat. Geen stress of hoofdpijn van al die dingen dat ze in de gaten moest houden. Misschien moet ze dit weer vaker doe. het dier heeft trouwens ook zijn beweging nodig. Twee in een klap. Ze hoorde hoe de hengst zelf van het galopperen aan het genieten was. Ze moest er dan ook lichtjes door lachen. Scarlett was meedogenloos op haar werk, dus haar collega's zouden nooit gelopen hoe los ze zich op de hengst aan het gedragen was. Al kwam er daar al meteen weer een einde aan toen de hengst van iets geschrokken was en steigerde. Het kwam allemaal zo onverwacht aan dat ze er van viel en geïrriteerd toe keek hoe de hengst weg ging.

Waarschijnlijk was het dier al weer op weg naar huis. Het is de enige plaats dat het dier vertrouwd was. Toen ze weer voor zich keek zag ze een man staan, die zijn hand uitstak "Heb je jezelf bezeerd?" ze neemt zijn hand aan en schudde haar hoofd "nee, ik denk dat het wel gaat" Scarlett trok zichzelf met behulp van hem weer overeind. "Het spijt me, ik geloof dat je paard van mij geschrokken is." Nu bekeek ze hem zelf even aandachtig. Het was haar niet ontgaan dat hij haar bekeken, en niet alleen voor of ze gewond was. Hij mocht er heus wel wezen. " Ja, denk het wel. Nu mag ik hem wel gaan zoeken..." Even zuchtte ze. Geweldig. " Je weet toch wel dat dit stukje privé gebied is" sprak ze vervolgens. Een wenkbrauw lichtjes opgetrokken terwijl ze hem aankeek.

De val was nu niet echt aangenaam geweest. Vooral omdat ze op haar handen terecht gekomen was en voelde wel haar pols nu zeer doen, door al haar gewicht te ermee te hebben opgevangen. Ach het zou waarschijnlijk wel weer over gaan. Ze heeft zich wel zwaarder bezeerd. Dit was niks vergeleken met andere tijden. "Ik kan je helpen als je dat wilt." Ze draaide zich volledig naar hem toe. " Hm echt? Wel tegen zoiets kan ik geen nee zeggen. " Ze likt haar lippen even om die te bevochtigen. Vervolgens duide ze hem aan dat hij op prive gebied zat. "Ik denk dat ik het hek gemist heb dan." Lichtjes krabte ze op de achterkant van haar nek toen ze hem naar het hek zag zoeken. " Het uh... hek staat er nog niet, heb nog geen tijd gehad om die te laten zetten aangezien de verhuis nog maar juist achter de rug is geweest." legde ze hem uit. Ze had er echt nog geen tijd voor gehad. Het was al druk genoeg met haar werk. Al de rest moet nog wachten. "Hopelijk vind je het niet al te erg dat ik hier gestrand ben geraakt." Scarlett keek hem grijnzend aan bij zijn woorden. " Ik weet het niet hoor, je hebt alsinds niet echt een goeie indruk gegeven. Je hebt men paard doen schrikken " sprak ze.

Nu weet ze tenminste dat ze dat hek echt hoog nodig moet gaan zetten. Misschien ook maar eens met elektriciteit aangezien ze niet er van hield dat anderen op haar gebied komen. Vooral als ze dingen gedaan moet krijgen. En wanneer men een houten hek of iets anders simpels zet gaan ze het gewoon toch negeren. En misschien ook een waakhond... Ja dat gaat ze allemaal maar eens gaan doen wanneer ze weer thuis was. "Dat verklaard een hoop, ik heb jammer genoeg geen welkoms koekjes meegenomen." Zei hij grijzend. Daarop moest ze toch lichtjes grinniken. " Misschien moet je die later maar brengen" Plaagde ze hem lichtjes. Ze hield zijn bewegingen in de gaten, al lette ze er iets minder sterk op omdat ze op haar eigen land zat. "Hopelijk kan ik die eerste indruk vervangen door een betere indruk."Lichtjes nieuwsgierig trok ze een wenkbrauw op en nam zijn hand aan om die even te schudden. "Mijn naam is Roman." "De mijne is Scarlett, aangenaam kennismaking " de hand hield ze iets langer vast, maar liet dan los " Ik denk dat we echt maar eens moeten gaan kijken voor mijn hengst ' verzuchtte ze. In het begin had ze gedacht dat de hengst naar huis zou zijn gegaan, maar hij was dan wel de verkeerde kant op gegaan.

Het gevoel van vrijheid kreeg ze iedere keer opnieuw wanneer ze in haar jaguar shiften om dan in volle speed rond te rennen. Het gaf altijd zo'n goed gevoel en je vergat vaak je problemen en irritaties aangezien je vooral moest focussen op de omgeving zodat je niet tegen een boom zou lopen. Zoiets zou waarschijnlijk wel pijnlijk zijn. Iets dat de jonge dame liever niet wil uittesten. Wanneer ze beide in hun dierlijke vorm waren ging ze er meteen vandoor. Zodat de hengst niet al te ver zou gaan lopen. Dat wilt ze liever voorkomen. Nadat ze door had dat de vos niet goed meekon wachtte ze even op hem. Om hem dan te vertellen dat de hengst dichtbij was.

Scarlett haar geduld geraakte lichtjes op "Sorry voor wat ik nu ga doen " dus zonder pardon nam ze de vos bij zijn nekvel, zoals een moeder haar pup zou grijpen en rende weer in haar volle speed vooruit. Zodat ze veel sneller bij het dier gingen komen. Wanneer ze het dier zag zette ze de vos neer op de grond en keek rond en zag een neergevallen boom " Watch and learn" Zei ze en sloop stilletjes weg. Nam dan een snelle aanloop recht op de boom en sprong dan zo hoog en ver mogelijk in de lucht. Dat niet alleen midden in de lucht transformeerde ze terug naar haar menselijke gedaante en belande gewoon regelrecht in het zadel van haar hengst. Het dier zelf schrok niet, aangezien het die stunt al gewoon was.  Nu stuurde ze de hengst terug naar de vos en zorgde ervoor dat het niet meer ging schrikken. " Moet ik nog aan werken" Bromde ze en bewoog lichtjes aangezien ze niet perfect geland was. "Zin om mee naar huis te gaan?" Vroeg ze grijnsend aan Roman.

\

for Scarlett

Roman had zich nog nooit zo ongemakkelijk en onmannelijk gevoeld. Hij hing in de bek van de jaguar en werd letterlijk als een klein welpje gedragen. Hij wist ook even niets uit brengen, gewoon even stom verbaasd dat dit hem juist overkwam. De Roman die altijd een grote mond had kon nu niets anders dan gewoon zijn poten bij elkaar houden en hopen dat de jaguar niet op zijn staart zou staan. Hij moest toegeven dat hij blij was dat niemand dit ooit ging zien. Of hij hoopte dat niemand hun zag nu, anders kon het nog wel eens nare gevolgen hebben voor die persoon. Hij was dan ook blij dat hij eindelijk weer op de grond werd gezet. Hij keek naar Scarlett die op haar paard afstormde en binnen enkele seconden er boven op zat als mens. Roman veranderde ook terug naar zijn menselijke vorm en trok zijn kleding recht. " Moet ik nog aan werken" Roman keek haar kort vragend aan.
"Oh ja? Ik zou het je niet na doen." Zei hij. Roman zou het haar zeker niet na doen om op een paard te klimmen. Hij had niets met die dieren en heeft ook nooit de behoefte gehad om er boven op te klimmen. Misschien kwam dat omdat hij snel genoeg was in zijn vossen vorm dat hij geen paard nodig had om te kunnen reizen. "Zin om mee naar huis te gaan?" Roman zetten zo zijn vraagtekens bij die uitnodiging.
"Zo'n uitnodiging mag ik niet afslaan." Zei hij met een kleine grijns. Misschien moest hij niet overal zijn vraagtekens achter zetten. Daarbij was het slim van haar om Roman uit te nodigen in haar huis?

circe

De jonge dame was echt opgelucht dat ze de hengst zo snel hadden gevonden. Dat hij niet kilometers ver was gaan lopen. Dan was er wel een kans geweest dat het zoeken uit had kunnen lopen tot laat op de avond. En scarlett had dat liever niet. Achter het trucje te hebben getoond aan Roman gaf ze de hengst een teder maar stevig klopje op de hals. De stunt was nog niet helemaal volledig, daar werd nog aan gewerkt. Lichtjes boog ze voorover en fluisterde iets in het oor van het dier, die meteen reageerde door met zijn oren te draaien. Ze lachte zachtjes en nodigde Roman uit om mee te gaan naar huis. Bij het zien van zijn vragende blik schoot ze lichtjes in de lach. ' Rustig aan Roman, Het is gewoon om wat te drinken, als een bedankje met het helpen zoeken van Diablo" Lachte ze zachtjes. Met een lichte snak aan de teugels draaide ze de hengst en ging in een lichte maar stevig draf naar huis. Pas wanneer ze bij de stallen was aangekomen keek ze achterom of Roman haar volgde of niet. Achter het prachtige dier in zijn stal te hebben gezet ging ze naar binnen. Scarlett was opgelucht dat ze geen rommel zag van Hazzy, hij was een propere jongen. En voor de tijd was hij nog op school. De vrouw hield Hazzy het liefst verborgen voor andere mensen, dat was gewoon veiliger. Lichtjes wachtte ze af tot Roman binnen was.